Το 2021 μπήκε περιμένοντας το πότε θα ολοκληρωθεί αυτό το μαρτύριο. Κάθε μέρα μπαίνει και διαβάζω το πόσοι πέθαναν και από δίπλα μετράω κακόψυχους που αμφισβητούν τα πάντα και δεν σέβονται τον πόνο του διπλανού τους που πιθανότατα έχασε έναν δικό του άνθρωπο. Πέντε χιλιάδες ψυχές έφυγαν στη χώρα μας, αν βάλουμε τόσους να στοιχηθούν, πιάνουν από τη μία μεριά της Θεσσαλονίκης στην άλλη.
Το 2021 μπαίνει με το μυαλό μου να στροφάρει κάπως οργανωτικά. Τι χρειάζεται η πόλη μου για να αποκτήσει καλύτερες υποδομές; Ποιοι πρέπει να συμμαχήσουν για να παράξουν πίεση έτσι ώστε να μας δώσουν σημασία; Πως πρέπει να αντιμετωπιστούν οι θεσμικοί που αδιαφορούν για τον τόπο τους; Τι πρέπει να κάνει ο ΠΑΟΚ για να αντιμετωπίσει το παρακράτος;
Το κακό είναι πως όσο και να στροφάρει το μυαλό μου, στο τέλος δουλειά δεν γίνεται γιατί μόνος μου στροφάρω, μόνος μου τα λέω, μόνος μου τα ακούω. Η Θεσσαλονίκη είναι άρρωστη από την παύση λειτουργίας της εδώ και 108 χρόνια. Συμβιβασμένη σε έναν ρόλο δευτεράντζας που την οδηγεί στο τέλμα.
Με τον ΠΑΟΚ ίσως έχουμε μία ελπίδα γιατί υπάρχει η κοινή στόχευση. Και είναι ξεκάθαρο πως απέναντί του έχει την σαπίλα. Και επειδή ο ΠΑΟΚ είναι συναίσθημα, ως πότε μπορείς να ανέχεσαι το τίποτα να στο παίζει νταβατζής.
Άνθρωποι χωρίς υποδομή, χωρίς κανόνες, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς επιχειρήματα, με ακραία προπαγάνδα και πλάτες από τους θεσμούς, σου το παίζουν ιστορία. Και εσύ πρέπει να ανταποκριθείς. Είναι σαν να πλακώνεσαι με έναν στον δρόμο και να ξέρεις πως αν εμφανιστούν αστυνομικοί, θα «δέσουν» μόνο εσένα.
Εμείς διαχρονικά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να «πλακωνόμαστε» - μεταφορικά – όμως συνήθως την πατάμε μέσα από την …χαρά του παιχνιδιού. Είμαστε αυθόρμητοι, δεν έχουμε στρατηγική και συνήθως πιστεύουν πως ο απέναντι έχει κανόνες. Εμ δεν έχει.
Να οργανωθούμε παιδιά. Όλοι. Η ΠΑΕ, εμείς, ο κόσμος, όλοι. Το παιχνίδι δεν παίζεται με κοινούς κανόνες.
Το 2020 είναι μία χρονιά που θα θυμόμαστε πως ένα στέλεχος της κυβέρνησης έβγαλε απόφαση υποβιβασμού του ΠΑΟΚ από μία στημένη επιτροπή, την ώρα που ξεκινούσε ένα παιχνίδι. Πόσο πιο χτύπημα κάτω από τη ζώνη;
Το 2020 είναι μία χρονιά, που τακτικοί δικαστές της Ευρωπαϊκής Ουγκάντας, πήγαν να καταδικάσουν ένα κλαμπ που το υποστηρίζει ένα εκατ. κόσμος, χωρίς αυτό να δικαστεί. Και έχω τους απέναντι, όποτε με στήνουν και δημιουργούν κλίμα, να επικαλούνται την ελληνική δικαιοσύνη. Με είχε ειρωνευτεί ο κουβάς με πόδια, όταν είχε γράψει να έρθουν ξένοι δικαστές. Μετά ήρθε το CAS και με δικαίωσε.
Μέσα στην ίδια χρονιά, ένα παιδάκι που το μεγάλωσε το κλαμπ μου, μέσα εκτιμώ από πιέσεις που δέχτηκε από την κυρία που το εκπροσωπεί, αποτέλεσε το κεντρικό πρόσωπο για να στηθεί απόπειρα δωροδοκίας του ΠΑΟΚ. Αυτή τη φορά βέβαια το είχαμε πάρει χαμπάρι τι πάνε να κάνουν και ήμασταν προετοιμασμένοι.
Και όλα αυτά, με τις πλάτες μίας ομάδας που έχει αποδεχτεί τον ρόλο της αγαπητικιάς και την έχουμε στα πόδια μας.
Ας ελπίσουμε λοιπόν το 2021 να οργανωθούμε. Αυτοί που έχουν τις τύχες της ομάδας να αντιληφθούν το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ισχυρή βιτρίνα, αυτοί που έχουν το βάρος της επικοινωνίας να κατανοήσουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν και το κοινό να κρίνει με δικαιοσύνη αυτούς που είναι εντός, πιέζοντας έξυπνα αυτούς που προκαλούν κρίσεις με δόλιο τρόπο.
Η ευθύνη όλων σε αυτό που βιώνουμε είναι δεδομένη. Άλλοι μεγάλη, άλλοι μικρή. Κανένας δεν είναι όμως άμοιρος.
Προσωπικά η χρονιά που πέρασε με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα. Οι κόκκινες γραμμές ξεπεράστηκαν από πολλούς και αυτό ενοχλεί πραγματικά.
ΥΓ Η επιλογή του Μίκαελ Κρμέντσικ δείχνει πολύ καλύτερη απ ότι προσωπικά περίμενα, μιας και είναι δύσκολο να βρεις παίκτη με καλές προδιαγραφές στη τρέχουσα μεταγραφική περίοδο.
Ο Τσέχος είναι σε καλή ηλικία, είναι εν ενεργεία διεθνής και αν δεν έπιασε στη φετινή Μπριζ αυτό πιθανότατα οφείλεται στο ότι οι Βέλγοι είναι ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ, άρα σε υψηλότερο επίπεδο από τον ΠΑΟΚ και παράλληλα τους δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσουν τον Μπαστ Ντοστ από την Άιντραχτ.
Για τον Κρμέντσικ θα σταθώ σε κάποια χαρακτηριστικά του που μου έκαναν εντύπωση. Ιδιαίτερα ευλύγιστος για το ύψος του – 1,91 – και για να καταλάβεις ποιο είναι το καλό του πόδι περνάνε δέκα λεπτά. Το να είναι αριστεροπόδαρος και να εκτελεί πέναλτι με το δεξί, είναι ένα δείγμα σπάνιο για ποδοσφαιριστή και ιδιαίτερα χρήσιμο για σέντερ φορ που δεν έχει πολλούς χώρους.
Τα υπόλοιπα θα φανούν στο χειροκρότημα, ελπίζοντας η οψιόν αγοράς να είναι διαχειρίσιμη το ερχόμενο καλοκαίρι εφόσον πάει καλά.
