Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε απόλυτα δίκαια το πρώτο του τρίποντο σε ντέρμπι, ήταν ανώτερος από την ΑΕΚ στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς και βρίσκεται για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν στην πρώτη πεντάδα μετά τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη του στο πρωτάθλημα.
Το τριφύλλι εμφανίστηκε άριστα διαβασμένο στο γήπεδο, με σωστή τακτική καθοδήγηση από το πρώτο λεπτό και με παίκτες μαχητές, με πάθος, αυταπάρνηση και συγκέντρωση στους ρόλους τους, οι οποίοι υλοποίησαν τη στρατηγική.
Ενα μεγάλο πράσινο κουβάρι, όπως φάνηκε περίτρανα στις εικόνες ξεσπάσματος στα γκολ του Μακέντα και του Κουρμπέλη, μία ομάδα… κόμπρα στο πρώτο ημίχρονο που χτύπησε στοχευμένα την αντίπαλό της πάνω στις αδυναμίες της.
Ο Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρο πια ότι αρχίζει να αποκτά την αγωνιστική ταυτότητα και τη σφραγίδα του προπονητή του.
Είναι μία ομάδα που δεν δέχεται πλέον εύκολα φάσεις στο τρανζίσιον, έχει αισθητή βελτίωση στις στατικές φάσεις, αμυντικά και επιθετικά, αμύνεται αρκετά καλά πίσω από τη μπάλα και βγάζει σαφώς περισσότερες υποσχόμενες ευκαιρίες στο επιθετικό τρανζίσιον.
Εχει σαφέστατη βελτίωση στα τρεξίματά της, διατηρεί τη συνοχή και την οργάνωσή της σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού και δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την κατοχή της μπάλας, αλλά για άμεσες επιθέσεις με λίγες επαφές. Αυτή είναι η σφραγίδα και η πεπατημένη που ακολουθεί ο Μπόλονι, ο οποίος στο ντέρμπι με την ΑΕΚ έκανε «ματ» στον Μάσιμο Καρέρα.
Κατ’ αρχάς του βγήκαν όλες οι επιλογές όσον αφορά το αρχικό σχήμα και ως συνέπεια αυτού ήταν να πραγματοποιήσει ο Παναθηναϊκός το καλύτερό του ημίχρονο από την αρχή της φετινής σεζόν, μαζί με το δεύτερο ημίχρονο στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Ο έμπειρος προπονητής δικαιώθηκε για το ρίσκο που πήρε να αλλάξει, για πρώτη φορά από την ημέρα που βρίσκεται στην ομάδα, τον τακτικό σχηματισμό της.
Το 4-3-3 που επέλεξε ήταν «ταμάμ» για το συγκεκριμένο ματς και οι επιλογές στα «ματσαρίσματα» της μεσαίας γραμμής (Κουρμπέλης με Μάνταλο, Αλεξανδρόπουλος με Κρίστισιτς, Μαουρίσιο με Σάκχοφ), βραχυκύκλωσαν την Ενωση και την έκοψαν στα δύο.
Δικαιώθηκε επίσης για την επιλογή του να διατηρήσει στην ενδεκάδα τον Μακέντα, αφήνοντας στον πάγκο τον Καρλίτος. Ο Ιταλός ήταν ντεφορμέ στα προηγούμενα ματς, στο ντέρμπι ωστόσο δικαίωσε εμφατικά τον Μπόλονι πετυχαίνοντας το πρώτο καθοριστικό γκολ και έχοντας συνολικά πολύ καλή παρουσία.
Επιπλέον, η επιλογή του να δώσει φανέλα βασικού τον Βέλεθ ως παρτενέρ του Σένκεφελντ κι όχι τον Πούγγουρα, του βρήκε σε απόλυτο βαθμό. Παρότι δεν είχε αγωνιστικό ρυθμό καθώς προερχόταν από τραυματισμό, ο Ισπανός κεντρικός αμυντικός έκανε το καλύτερό του ματς με την πράσινη φανέλα και έδεσε αρμονικά με τον Ολλανδό στην καρδιά των μετόπισθεν.
Εάν υπήρχε ένα «ψεγάδι» για το κοουτσάρισμα του Ρουμάνου προπονητή, αφορούσε στις επιλογές των προσώπων που μπήκαν ως αλλαγές. Ο Αγιούμπ εμφανίστηκε με «τουπέ» και ήταν σε άλλο γήπεδο, ο Πούγγουρας και ο Χουάνκαρ δεν μπήκαν ποτέ στα παπούτσια του ρόλου τους και ο Καρλίτος πέρασε απαρατήρητος.
Ουσιαστικά έγινε το αντίστροφο σε σχέση με το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, όπου τότε οι αλλαγές είχαν δώσει πνοή στην ομάδα ενόσω το αρχικό σχήμα ήταν εκτός κλίματος. Ομως σε κάθε τακτική επιλογή και σε κάθε αλλαγή, σημαίνοντα ρόλο παίζουν τα πρόσωπα και πως ανταποκρίνονται στους ρόλους τους.
Η απουσία του Βιγιαφάνιες στο 70’ ήταν η πλέον καθοριστική για την αδυναμία του Παναθηναϊκού να κρατήσει τη μπάλα και να δημιουργήσει υποσχόμενες ευκαιρίες μπροστά από την αντίπαλη άμυνα. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από αυτό το λεπτό οι πράσινοι δεν πάτησαν καν την περιοχή της ΑΕΚ και αυτός ήταν ο λόγος που ο Μπόλονι επέλεξε να τροποποιήσει το σχηματισμό σε 5-4-1 για να θωρακίσει το προβάδισμα.
Αρχικά τοποθετώντας τον Κουρμπέλη ως στόπερ και εν συνεχεία με τον Πούγγουρα τρίτο κεντρικό αμυντικό και τον αρχηγό του Παναθηναϊκού στη μεσαία γραμμή. Ο Αγιούμπ όχι μόνο δεν κάλυψε το κενό του «Βίγια» αλλά μπήκε στο γήπεδο μάλλον ξενερωμένος και αποτέλεσε πηγή κινδύνων.
Ο σπουδαίος Αλεξανδρόπουλος εμφάνισε φυσιολογικά σημάδια κόπωσης, ο Χουάνκαρ μπήκε μπροστά από τον Ζαγαρίτη για να περιοριστεί το δίδυμο της πλευράς Παουλίνιο-ΛΙβάι Γκαρσία, αλλά η ΑΕΚ δεν είχε χρόνο για να αντιδράσει πειστικά και να φέρει το ματς τούμπα. Η δουλειά είχε ήδη γίνει στα 70 πρώτα λεπτά και θα ήταν άδικο να μείνει ανολοκλήρωτη.
Από πλευράς προσώπων, εκτός του απολαυστικού ο Βιγιαφάνιες, ο Χατζηγιοβάνης ήταν εντυπωσιακός στο πρώτο ημίχρονο και έκανε σμπαράλια τα μετόπισθεν της Ενωσης, ο Κουρμπέλης πραγματοποίησε μία από τις πιο πλήρεις εμφανίσεις του με την πράσινη φανέλα και σίγουρα το καλύτερό του φετινό ματς, πέραν του «χρυσού» γκολ που πέτυχε.
Ο Αλεξανδρόπουλος με τον Ζαγαρίτη (η «ποδιά» στον Βασιλαντωνόπουλο προσφέρεται για χάι λάιτ καριέρας) πιστοποίησαν ότι διαθέτουν και την ποιότητα και τα… άντερα για να σηκώσουν το βάρος της φανέλας του Παναθηναϊκού. Ο Βέλεθ απροσπέλαστος και ο Μαουρίσιο ήρεμη δύναμη.
Ο Παναθηναϊκός δείχνει έτοιμος για να μπει επιτέλους στις ράγες, αλλά το ζητούμενο είναι η διάρκεια.
Το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα που ακολουθεί είναι «παγίδα» και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να είναι εύκολο.
Εχουμε επισημάνει εξ αρχής ότι οι Ηπειρώτες (από πέρυσι ακόμα, όταν ήταν στη δεύτερη κατηγορία της χώρας και είχαν αποδείξει την πολύ καλή δουλειά που πραγματοποιούν στο ζευγάρωμα με τον Παναθηναϊκό στο θεσμό του Κυπέλλου) είναι πολύ επικίνδυνος αντίπαλος.
Το έδειξαν άλλωστε στην ισοπαλία τους κόντρα στον Ολυμπιακό (1-1) και στα… ζόρια που έβαλαν απέναντι στην ΑΕΚ (0-1) και τον ΠΑΟΚ (2-1).
Μία τρίτη συνεχόμενη νίκη για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα, μία στροφή πριν το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και το φινάλε του πρώτου γύρου, είναι το ζητούμενο στην παρούσα χρονική στιγμή καθώς θα είχε ευεργετικές ιδιότητες και πολλαπλά οφέλη ενόψει της συνέχειας σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.
