Διάβαζα χθες τα σχόλια κάτω από το άρθρο της Ελένης και πραγματικά ήθελα να υπάρχει ένα ηλεκτρονικό χαστούκι που θα πατάς ένα συμβολάκι με μία παλάμη και αυτή θα προσγειωνόταν στους συγγραφείς του. Όμως δεν έχει φτάσει σε αυτά τα επίπεδα η διαδραστικότητα του διαδικτύου.
Το πως οπαδοποιούνται γεγονότα που με μία απλή συλλογιστική πρέπει να ενώνουν τις μάζες, είναι καθαρά ελληνικό φαινόμενο.
Το πράγμα είναι απλό. Μία κυβέρνηση που είχε οκτώ μήνες να προετοιμαστεί για το δεύτερο και ισχυρότερο κύμα της πανδημίας, δεν έστησε ούτε μισή παραπάνω ΜΕΘ στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Και πλέον, το ΕΣΥ έχει καταρρεύσει εδώ. Αν οι δείκτες δεν πέσουν από εβδομάδα, θα χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Ακόμη και να ανταποκριθεί το διαλυμένο ΕΣΥ αυτές τις κρίσιμες μέρες με αρκετές τανζανιές που καλείται να κάνει, θα έχει διαλυθεί η οικονομία του τόπου.
Απορώ λοιπόν, πως υπάρχουν ηλίθιοι που τσιμπάνε στα περί ατομικής ευθύνης και παίρνουν το μέρος μίας κυβέρνησης που αδιαφόρησε για την υγεία αλλά και την οικονομία των πολιτών της.
Για μένα τα πράγματα είναι πιο απλά. Μία κυβέρνηση που έβγαλε απόφαση υποβιβασμού του ΠΑΟΚ την ώρα που ξεκινούσε ένα παιχνίδι, δεν την απασχολεί αν ψοφήσουμε όλοι. Δεν χρειάζεται να το αναλύσω και ο πλέον ηλίθιος το αντιλαμβάνεται αυτό.
Θα πεταχτεί ο φελλός στα σχόλια και θα πει να μην τους βγάζατε κυβέρνηση. Κανέναν δεν βγάλαμε κυβέρνηση. Με 50% αποχή και 40% στις ψήφους, ουσιαστικά τους ψήφισε ένας στους πέντε και λίγο παραπάνω. Στη τοπική αυτοδιοίκηση, ο Ζέρβας στηρίχτηκε ως ανεξάρτητος, κόντρα στην επιλογή τους τον Ταχιάο. Η Θεσσαλονίκη τρεις σερί εκλογικές μάχες, βγάζει τον ανεξάρτητο και στη Περιφέρεια, ο Τζιτζικώστας ως ανεξάρτητος και κόντρα στη ΝΔ βγήκε πρώτη φορά. Απλά ο Ζέρβας βιάστηκε να φιλήσει χέρι και τώρα είναι και αυτός πολιτικά αναλώσιμος. Όπως στρώνεις κοιμάσαι άλλωστε.
Η Θεσσαλονίκη μια χαρά ξέρει τι είναι αυτοί, αλλά δεν έχει που να πατήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αόρατος εδώ και έδειξε απίστευτη λιγοψυχία στην συμφωνία των Πρεσπών. Πήραν μία απόφαση που συμφωνούσαν όλα τα κόμματα, την οποία τηρούν άπαντες ευλαβικά και φοβήθηκε να βγει στη κοινωνία για να μιλήσει υπέρ της. Και το πλήρωσε.
Η πολιτική θέλει balls που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι και στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη τα ψάχνουν.
Εγώ πλέον είμαι ανοιχτά υπέρ της ομοσπονδοποίησης της Θεσσαλονίκης μιας και το υπάρχον πολιτικό μοντέλο έχει αποτύχει εντελώς. Και ενώ αυτό που λέω εγώ χρεώνεται ως διχαστικό, αυτό που συμβαίνει τώρα και η συμπεριφορά της κεντρικής εξουσίας στη περιφέρεια, δεν είναι απλά διχαστική, αλλά επικίνδυνη όσο ποτέ άλλοτε.
Και οι συγκεκριμένοι, μιλάνε απαξιωτικά για μία πόλη που την άφησαν με ένα μέσο μαζικής μεταφοράς, χωρίς ενίσχυση του ΕΣΥ και μία τρύπα που διέλυσε την αγορά εδώ και 30 χρόνια στον πιο κεντρικό της δρόμο.
Πάμε στα του ΠΑΟΚ. Με ρωτάνε φίλοι με το πως θα είμαι ικανοποιημένος από τον Γκαρσία, μία ερώτηση που στη βάση της είναι λάθος. Η ερώτηση είναι το πως θα είμαι ικανοποιημένος από τον ΠΑΟΚ φέτος.
Στη δική μου τη δουλειά έχω πάντα στόχευση. Τι μέσα διαθέτω πχ στον Libero 107,4 ή στο PAOK24 ή στο Repress; Ποιο είναι το ταβάνι μου; Τι κάνει ο ανταγωνισμός; Τι προβλέψεις υπάρχουν στην αγορά; Πότε θα ρισκάρω; Πότε θα παίξω άμυνα;
Η στόχευση του ΠΑΟΚ φέτος λέει μείωση των ζημίων και πρωταθλητισμός. Δηλαδή αν δεν κατακτηθεί το πρωτάθλημα η σεζόν είναι αποτυχημένη; Ανάλογα θα πω εγώ.
Τι κάνει ο ανταγωνισμός; Ο Ολυμπιακός λοιπόν, έχει ποντάρει σε ένα γκρουπ πολύ έμπειρων και καλών παικτών, που ναι μεν σήμερα είναι ικανοί να κάνουν τη δουλειά, όμως η πορεία τους από εδώ και στο εξής θα είναι φθίνουσα.
Αν λοιπόν ο ΠΑΟΚ δεν κατακτήσει το πρωτάθλημα, θα πρέπει να έχει προετοιμαστεί για να εκμεταλλευτεί την φθίνουσα πορεία του αντιπάλου του.
Στα δικά μου μάτια λοιπόν, η χρονιά θα είναι πετυχημένη ακόμα και αν η ομάδα έχει δημιουργήσει ένα πολύ ισχυρό γκρουπ μέχρι το τέλος της σεζόν, το οποίο μέσα από λίγες ποιοτικές προσθήκες και μία αποδεκτή σταθερά όπως αυτή του Πάμπλο στον πάγκο, θα είναι σε θέση να πάρει το πρωτάθλημα του χρόνου.
Αν καταφέρει να πάρει το πρωτάθλημα από φέτος, θα είναι κόντρα στις προβλέψεις, ίσως και στη λογική. Θα είναι ένα μίνι θαύμα. Γιατί προσωπικά δεν θυμάμαι να κατέκτησε κάποια ομάδα πρωτάθλημα, όταν έριξε το μπάτζετ της 30% και έχει παίκτες ερωτηματικά σε κομβικές θέσεις.
Δεν θέλω να ξενερώσω κανέναν που πιστεύει το αντίθετο. Απλά είναι η δική μου οπτική για το ποδόσφαιρο. Τον ΠΑΟΚ τον αγαπάμε είτε είναι πρώτος, είτε πέμπτος. Απλά υπάρχει μία κεντρική φιλοσοφία που έχω για το άθλημα, που δεν επηρεάζεται από το συναίσθημα.
Εγώ θέλω να βλέπω έναν ΠΑΟΚ να εξελίσσεται με σωστή φιλοσοφία, με σύνδεση ομάδας με κοινωνία, με ξεκάθαρη στόχευση.
Αν συμβεί αυτό, όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν με μαθηματική ακρίβεια.
