Ο Γιόσου και οι άλλοι!

Πριν μερικά χρόνια, δεν υπήρχε καν υλικό για αφιέρωμα. Ο Παναθηναϊκός, που παραδοσιακά είχε στενές σχέσεις με την Αργεντινή, για κάποιο λόγο δεν έβρισκε το ίδιο γοητευτικά τα ευρωπαϊκά ισπανικά. Και η αλήθεια είναι πώς δε θα του έριχνες και άδικο, αφού εν γένει δεν είναι πολλοί οι ποδοσφαιριστές από την Ισπανία που να έχουν καταφέρει να κάνουν αίσθηση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ελάχιστοι εκείνοι που έχουν αφήσει κληρονομιά πίσω τους, μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, σε ποσοστό μικρότερο του 10% όσων έρχονται στη χώρα μας.

Ο Σέρχιο Κόκε στον Άρη. Ο Νταβίντ Φουστέρ στον Ολυμπιακό. Ο Τόνι Κάλβο στον Άρη, ο Χαβίτο στον Άρη, ίσως και οι Κάνιας και Κρέσπο στον ΠΑΟΚ, παρότι η δική τους υστεροφημία πρέπει να κριθεί αργότερα. Κι όλα αυτά, σε σύνολο περίπου 70 ποδοσφαιριστών. Εφτά έχει φέρει ο ΠΑΟΚ, εννέα η ΑΕΚ, 14 ο Ολυμπιακός και 27 ο Άρης, που πάντοτε αγόραζε ισπανικά. Στους προαναφερθέντες, προσθέτουμε και τους εννέα του Παναθηναϊκού μέχρι το φετινό καλοκαίρι. Από τους εννέα ξεχωρίζει ένα όνομα. Γιόσου Σαριέγκι. Τα υπόλοιπα μοιάζουν με ιστορίες από την κρύπτη.

Η κακή μέρα…

Υπάρχει ένα παράδοξο στους Ισπανούς ποδοσφαιριστές που έχει αποκτήσει ο Παναθηναϊκός. Οι περισσότεροι έμοιαζαν όχι απλώς ως καλές επιλογές, αλλά ως εκπληκτικές κινήσεις για να ενισχυθεί. Σαν την πρώτη: Το καλοκαίρι του 2006, ο Παναθηναϊκός ανακοινώνει την απόκτηση του Βίκτορ Σάντσεθ. 30 ετών, επιθετικός, με 309 συμμετοχές και 49 γκολ στην Primera Division έρχεται στην Ελλάδα. Τι θα στοιχηματίζατε ότι θα κάνει; Προφανώς κάτι παραπάνω από 18 συμμετοχές και τρεις ασίστ στη διάρκεια ενός έτους, σωστά;

Ο Ισπανός επιθετικός θα ήταν περίπτωση «πέρασε και δεν ακούμπησε», αν δεν υπήρχε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στις 5 Νοεμβρίου του 2006. Σε εκείνο το ματς, από δική του σέντρα ο Θανάσης Κωστούλας έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα των ερυθρολεύκων και ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη απέναντι στην ομάδα, που μετέπειτα δούλεψε αρχικά ως βοηθός του Μίτσελ και μετά ως πρώτος προπονητής ο Βίκτορ Σάντσεθ.

Ίδια κατηγορία και ο Λουίς Γκαρσία. Ακόμα ένα «δυνατό» όνομα για τα ελληνικά δεδομένα, μια επένδυση το καλοκαίρι του 2010. 32 ετών, με καριέρα σε Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο Μαδρίτης, Λίβερπουλ και προερχόμενος από μια γεμάτη χρονιά με τη φανέλα της Σανταντέρ. 15 ματς στην Primera Division, και λες τι μπορεί να πάει στραβά; Τα πάντα ίσως… Ο Ισπανός πήρε κάποιες ευκαιρίες στο πρώτο μισό της σεζόν, αλλά από τον Ιανουάριο και μετά βγήκε εκτός rotation, επιστρέφοντας μόνο στα ματς των πλέι οφ.

Συνεχίζουμε με τον τρίτο και τελευταίο στην εν λόγω λίστα. Έτσι για να τριτώσει το κακό! Κεντρικός αμυντικός, 29 ετών, με σπουδαία προϋπηρεσία στο ισπανικό πρωτάθλημα. Στην Ελλάδα – σκέφτεσαι – δε θα τα καταφέρει; Κι όμως, ο Σέρχιο Σάντσεθ στην Ελλάδα δεν τα κατάφερε! 165 συμμετοχές στην Primera Division, αρκετές στο Champions League, δυνατή κράση, εμπειρία, δυναμική, προσωπικότητα και στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν σα να μην τον είδαμε ποτέ. Έπαιξε συνολικά σε 14 παιχνίδια, αλλά έβγαζε διαρκώς μυϊκούς τραυματισμούς, μέχρι να έρθει και ένα κάταγμα στο βραχίονα να τον θέσει εκτός δράσης για σχεδόν δύο μήνες και ουσιαστικά να τελειώσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό.

Αν σου κάτσει…

Η πρώτη τριάδα ήταν η μια κατηγορία Ισπανών ποδοσφαιριστών στον Παναθηναϊκό. Ακολουθούν τα λεγόμενα λαχεία. Εκείνα τα λαχεία που με αγωνία κοιτάς τα νούμερα που κληρώθηκαν μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσεις ότι για ακόμα μια φορά δεν κέρδισες. Τοτσέ. Νάνο. Γιοκίν Εσπάρθα. Φαούστο. Δε φταίει ο γιαλός, αλλά ότι οι πράσινοι επέλεξαν σε αυτές τις περιπτώσεις να αρμενίσουν στραβά.

Ο Τοτσέ ενδεχομένως να είναι μια φιγούρα στα όρια της καρικατούρας στα χρόνια που αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό. Όχι τόσο κακός ποδοσφαιριστής, όσο η στάμπα που του έμεινε, αλλά σίγουρα όχι ο επιθετικός που είχαν συνηθίσει να βλέπουν οι οπαδοί των πρασίνων. Το βιογραφικό του είχε κυρίως μικρότερες κατηγορίες στην Ισπανία, μια… τίμια συγκομιδή σε γκολ και δεν έφερε στην Ελλάδα κάτι διαφορετικό από όσα πρέσβευε. Έπαιξε δύο σεζόν στον Παναθηναϊκό, αγωνίστηκε σε 61 ματς και πέτυχε 25 γκολ, άρτια μοιρασμένα στα δύο χρόνια. Τέθηκε στο περιθώριο το καλοκαίρι του 2013 από τον Γιάννη Αναστασίου και αποχώρησε τον Ιανουάριο του 2014.

Νάνο. Άρθρα σε… πανηγυρικό τόνο γράφτηκαν όταν επιτέλους ήρθε η ώρα να λύσει το συμβόλαιό του. Ο Μαριάνο Γκονζάλεθ Μαρότο αποκτήθηκε όταν «λεφτά υπήρχαν», αλλά μετά που λεφτά δεν υπήρχαν και ο Γιάννης Αλαφούζος προσπαθούσε να ξεφορτωθεί όλα τα βαριά συμβόλαια, ο Ισπανός σφύριζε αδιάφορα! Ο Παναθηναϊκός ήταν η πιο… μεγάλη σχέση της καριέρας ενός ποδοσφαιριστή που άλλαζε ομάδες σχεδόν κάθε χρόνο και στη διάρκεια των τριών σεζόν που φόρεσε την πράσινη φανέλα έπαιξε σε 107 ματς. Σκόραρε πέντε φορές, έδωσε είκοσι ασίστ και εν γένει δεν ήταν αρνητική η παρουσία του. Αν δεν ήταν υψηλό το συμβόλαιό του, ενδεχομένως να μην είχε φύγει σε γενικότερο κλίμα ανακούφισης.

Γιοκίν Εσπάρθα και Φαούστο. Τα βάζουμε δύο σε ένα, σαν τα σαμπουάν που καλό είναι να χρησιμοποιούνται μόνο αν δεν έχεις χρόνο για το κάθε ένα ξεχωριστά. Πώς αλλιώς να περιγράψεις τις δύο περιπτώσεις; Ο Γιοκίν Εσπάρθα αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό τον Ιανουάριο του 2013 και έμεινε μέχρι το τέλος της σεζόν, αγωνιζόμενος σε οκτώ ματς. Τελεία. Τίποτα άλλο. Ο Φαούστο ίδια, αν όχι χειρότερη, περίπτωση. Ήρθε στις… προχωρημένες μεταγραφές του προηγούμενου Σεπτεμβρίου, με στόχο να βρει σταδιακά ρυθμό και να ενισχύσει τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού. Έφυγε δανεικός τον Ιανουάριο, μετά από δύο μόλις συμμετοχές, και θα επιστρέψει ενόψει της νέα σεζόν για να κριθεί εκ νέου.

Ένας και ένας!

Οι δυο ξεχωριστές περιπτώσεις! Ο Βίκτορ Βιτόλο, ο οποίος είχε καλές στιγμές με τον Παναθηναϊκό, είχε δύο γεμάτες σεζόν με την πράσινη φανέλα, αλλά ουδέποτε έκανε τη διαφορά που θα του χάριζε μια κάποια υστεροφημία. Επιπλέον, η περίπτωσή του διαφέρει από τις προηγούμενες, καθότι δεν ήταν άγνωστος στο ελληνικό κοινό ή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Από τον Άρη στον ΠΑΟΚ, από τον ΠΑΟΚ στον Παναθηναϊκό, πριν αποχωρήσει για την Τουρκία και κατόπιν επιστρέψει στην πατρίδα του.

Ο τελευταίος είναι εκείνος που ίσως κάνει κάθε ρίσκο να αξίζει. Γιόσου Σαριέγκι. Ο τίμιος Βάσκος, ο οποίος είναι συνδεδεμένος με μια σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού στο Μιλάνο και ο οποίος είχε αξιόπιστη και μεστή παρουσία για τρία χρόνια στο κέντρο της άμυνας. Αποκτήθηκε το 2007 και έμεινε για πέντε χρόνια στην Ελλάδα, συνδυάζοντας το όνομά του και με την κατάκτηση του νταμπλ, και με σπουδαίες ευρωπαϊκές επιτυχίες και πρακτικά με την τελευταία περίοδο ακμής των πρασίνων. Αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό το 2012 και κρέμασε τα παπούτσια του.