Το ερωτηματικό είναι αν έχασε ο ΠΑΟΚ ή αν κέρδισε ο Άρης. Στη ζωή μου, δεν έχω ξανασυναντήσει ομάδα με τέσσερις τελικές προσπάθειες να σκοράρει τέσσερις φορές. Έχω ξανασυναντήσει όμως παιχνίδι στο Χαριλάου, να μπαίνει ο ΠΑΟΚ τέλεια και να χάνει 4-0. Τότε όμως ήταν η αποβολή του Ουντέζε που μέτρησε στην οικονομία του αγώνα.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ μπήκε εκπληκτικά, έλεγξε το παιχνίδι, πέτυχε γκολ με τον Σφιντέρσκι και αμέσως μετά είχε τεράστια ευκαιρία με τον Μίσιτς να κάνει το 0-2. Αν ο Κροάτης εκμεταλλευόταν την ασίστ του Λημνιού η ιστορία του αγώνα θα ήταν άλλη.
Η κακή μέρα του Ζίφκοβιτς φάνηκε από τον γκολ της ισοφάρισης του Λάρσον. Μέτριο σουτ, στη κλειστή γωνία, ο Σέρβος το δέχεται. Ήταν η πρώτη τελική του Άρη.
Φάση για τον Σφιντέρσκι να μπει ο ΠΑΟΚ μπροστά στο σκορ, το βγάζει ο Κουέστα δύσκολα. Επόμενη τελική του Άρη, ένα γέμισμα του Κόρκουτ. Ο Πολωνός χάνει τον Βέλεθ, δεύτερη τελική, γράφει και αυτή.
Ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο είχε αποδείξει πως είναι καλύτερη ομάδα και έχανε. Το μόνο που είχε να κάνει, ήταν να αποφύγει τα λάθη. Και έκανε ακριβώς το αντίθετο με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου.
Το λάθος του Ζίφκοβιτς στο 3-1 τελειώνει την ομάδα του. Ψυχολογικά δίνει στον Άρη τον αέρα που χρειαζόταν και στον ΠΑΟΚ τον σκοτώνει. Ήταν η 3η τελική του Άρη και το τρίτο γκολ.
Μετά ήρθε και το πούλημα της μπάλας του Σφιντέρσκι, πάρε και το τέταρτο στη τέταρτη τελική. Ήταν γραφτό για τον ΠΑΟΚ σήμερα να ολοκληρώσει το σερί του.
Η μείωση του σκορ από τον Μάτος, ήταν απλά μία ανάσα. Τίποτα περισσότερο. Ο Άρης κέρδισε δίκαια, η ομάδα του εκμεταλλεύτηκε όλα τα λάθη του ΠΑΟΚ και έκανε λιγότερα. Το ότι είχε τέσσερις στις τέσσερις τελικές ήταν μαγκιά της και έχουν δικαίωμα να το χαίρονται.
Αχάριστος δεν είμαι και δεν μπορώ να ξεφωνίσω την ομάδα μετά από αυτό το σερί. Και δεν με ενοχλεί που το έχασα στο Βικελίδης περισσότερο απ όσο αν το έχανα αλλού. Χάθηκε από μία καλή ομάδα που έκανε σωστά τη δουλειά της.
Για 51 παιχνίδια περάσαμε τέλεια, είναι μία εποχή που θα τη διηγούμαστε στα παιδιά μας και βάζουμε την τελεία για να πάμε παρακάτω. Το πρωτάθλημα έχει δρόμο.
Σήμερα ήταν απλά η ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ να γίνει το απόλυτο φαβορί και την έχασε. Κυρίως λόγω ενός παίκτη που ήταν σε τραγική μέρα. Μπαίνοντας στο γραφείο του SDNA πριν το παιχνίδι, το πρώτο πράγμα που είπα ήταν πως φοβάμαι ότι ο Ζίφκοβιτς θα έχει στο μυαλό του τα περυσινά επτά γκολ που δέχτηκε και μάλλον δικαιώθηκα.
Όμως δεν είναι μέρα για υπερβολές, ούτε για να τσιμπάμε στο δικαιολογημένο τσίγκλισμα που θα δεχτούμε. Είναι η μέρα να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να πάμε παρακάτω.
Έχω γράψει 500 λέξεις και μιλάμε μόνο για ποδόσφαιρο. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη νίκη της αναμέτρησης η οποία τονώθηκε με τοξικότητα από άσχετο πόλο με αυτή. Η ένταση μεταξύ ΠΑΟΚ και Άρη υπάρχει παραδοσιακά, δεν χρειάζεται τρίτους για να βάζουν επιπλέον λάδι στη φωτιά, το οποίο μπορεί να είχε επιπτώσεις κυρίως στους γηπεδούχους αν πχ ο Μίσιτς έκανε νωρίς το 0-2.
Επίσης χωρίς να θεωρώ πως ο Παπαπέτρου επηρέασε την έκβαση του αγώνα, ήταν φοβισμένος και σφύριξε πολύ περισσότερο απ όσο έπρεπε. Καλό θα ήταν μετά τις επιθέσεις και στο σπίτι του Ευαγγέλου, να μην μας σφυρίξει ξανά Αθηναίος διαιτητής. Είναι λάθος όσο δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
