MENU

Λίγες ώρες πριν από την αναμέτρηση της εθνικής ομάδας της Ιταλίας με την Ελλάδα, τον περασμένο Οκτώβριο στο «Ολίμπικο» για τα προκριματικά του EURO 2020, o Ρομπέρτο Μαντσίνι και οι παίκτες του βρέθηκαν σε μια παιδιατρική κλινική. Επρόκειτο για μια εθιμοτυπική επίσκεψη από αυτές που συνηθίζουν να κάνουν οι σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου για να δώσουν κάποια δώρα και να φωτογραφηθούν με τα παιδιά.

Όταν η επίσκεψη ολοκληρώθηκε, η αποστολή της «σκουάντρα ατζούρα» επιβιβάστηκε στο πούλμαν για να αποχωρήσει και να επιστρέψει στο ξενοδοχείο της. Εκτός από έναν που ήθελε να μείνει μόνος του πίσω, να περάσει από κάθε δωμάτιο, να δει όλα τα παιδιά, να μιλήσει μαζί τους.

«Φύγετε εσείς, εγώ θα μείνω. Θα πάρω ένα ταξί για να γυρίσω αργότερα».

Η ιστορία αυτού του ανθρώπου που θέλησε εκείνο το μεσημέρι να μείνει περισσότερο από όλους τους άλλους στο νοσοκομείο άρχισε σε μια μικρή πόλη, περίπου 15 χιλιόμετρα νοτιανατολικά του Μιλάνου.

Ένα παιδί που άρχισε να παίζει από μικρό ποδόσφαιρο, αργότερα ως ερασιτέχνης σε μικρές κατηγορίες, κατόπιν έκανε το βήμα στη Serie B με τη Ρετζίνα, με την οποία παραλίγο να ανέβει το 2011 στη μεγάλη κατηγορία, κατόπιν μεταγραφή στην Κιέβο Βερόνα και μετά η αγορά των δικαιωμάτων του από τη Μίλαν.

Οι έξι μήνες στη Μίλαν ήταν οι πιο σκοτεινοί της ζωής του. Έτσι πίστευε τότε, χωρίς να γνωρίζει ότι ο δρόμος της ζωής του είχε να του φέρει και άλλες δυσκολίες. Πέθανε ο πατέρας του και ο Ατσέρμπι έπιασε πάτο, όπως είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος όταν κατάφερε να βγει ξανά στο φως. Ο πόνος για την απώλεια ήταν τόσο μεγάλος που το αλκοόλ ήταν η λύτρωσή του.

«Έπινα τα πάντα. Είχα ξεχάσει το ποδόσφαιρο, αδιαφορούσα για τη ζωή» θα πει αργότερα.

Μόλις έξι συμμετοχές με τους «ροσονέρι» και πώλησή του στη Τζένοα, που τον έδωσε δανεικό στην Κιέβο Βερόνα, μέχρι να εμφανιστεί το καλοκαίρι του 2013 η Σασουόλο για να τον αγοράσει.

Εκείνο το καλοκαίρι του 2013, στα 25 του χρόνια, ο Ατσέρμπι διαγνώστηκε με καρκίνο. Ήταν πριν από την έναρξη της προετοιμασίας κάποιες εξετάσεις ρουτίνας, που έδειξαν ότι κάτι πολύ σοβαρό είχε. Μπήκε στο χειρουργείο, αφαιρέθηκε ο όγκος, γύρισε στις προπονήσεις, έπαιξε και σε κάποια παιχνίδια.

Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς τα αποτελέσματα κάποιων ορμονολογικών εξετάσεων, με τις τιμές να είναι ανησυχητικά υψηλές, αποκάλυψαν ότι ο καρκίνος ήταν ακόμα εκεί.

Από τον Ιανουάριο ως τον Μάρτιο του 2014 ο Ιταλός κεντρικός αμυντικός υποβλήθηκε σε χημειοθεραπείες και τέλη Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς επέστρεψε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της Σασουόλο.  

Έδωσε δύο φορές τη μάχη με τον καρκίνο και κέρδισε. Για πάντα; Δεν το ξέρει... Μιλώντας πρόσφατα στην ιταλική εφημερίδα «La Reppublica», ο Ατσέρμπι είπε ότι δεν τον φοβίζει πια ο καρκίνος, αλλά παραδέχθηκε ότι είναι ένας κόσμος αυτός από τον οποίο δεν φεύγεις ποτέ.

«Σταμάτησα να φοβάμαι πριν από έξι χρόνια. Σκεφτόμουν τον εαυτό μου και αναρωτιόμουν τι θα έκανα αν ο καρκίνος επέστρεφε. Θα τον αντιμετώπιζα. Ξανά και ξανά. Είναι ένας κόσμος πόνου και θάρρους, είναι ένας παράλληλος κόσμος, τον οποίο μπορείς να καταλάβει μόνο αν ζήσεις. Σταμάτησα να ονειρεύομαι μεγάλα πράγματα και έμαθα να δίνω σημασία στα μικρά».

Και όσο κι αν μοιάζει παράδοξο ο καρκίνος τον έσωσε από το αλκοόλ. Του έδωσε το κίνητρο για να μαζέψει τις δυνάμεις του, να δώσει τη μάχη, να ζήσει ξανά. «Ήταν σαν να έπρεπε να γεννηθώ ξανά και να δω μπροστά μου έναν κόσμο τον οποίο είχα ολότελα ξεχάσει».

Και το έκανε με έναν τρόπο αδιανόητα εμφατικό. Δεν είναι απλά ότι γύρισε στις προπονήσεις, ότι έπαιξε ξανά ποδόσφαιρο. Από τον Οκτώβριο του 2015 ως τον Ιανουάριο του 2019 έκανε 149 συνεχόμενες εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις, μένοντας στον αγωνιστικό χώρο σε ολόκληρα τα 90λεπτα, και θα έσπαγε το ρεκόρ των 162 συνεχόμενων αγώνων του Χαβιέρ Ζανέτι, αν δεν ήταν η κόκκινη κάρτα στην ήττα της Λάτσιο από τη Νάπολι στις αρχές της φετινής χρονιάς.

Πήγε στη Λάτσιο τον Ιούλιο του 2018 για να καλύψει το κενό που άφησε η μετακίνηση του ντε Φράι στην Ίντερ και αποτέλεσε την αμυντική κολόνα στο 3-5-2 του Σιμόνε Ιντζάγκι. Ο Μαντσίνι τον κάλεσε στη «σκουάντρα ατζούρα» τον περασμένο Σεπτέμβριο μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Κιελίνι και τον Νοέμβριο στην νίκη με 3-0 επί της Βοσνίας πέτυχε και το πρώτο γκολ του με την εθνική ομάδα.  

H Λάτσιο μπορεί να μην πάρει το πρωτάθλημα φέτος κι ας κάνει εντυπωσιακή πορεία, ο Ατσέρμπι μπορεί να μην πάρει χρόνο συμμετοχής στην εθνική Ιταλίας με την επιστροφή του Κιελίνι, αλλά τι σημασία έχει; Στον δικό του κόσμο, εκεί που τα μικρά είναι σημαντικά και τα μεγάλα απλά αδιάφορα αξία έχει μόνο η ζωή. Και αυτή την κέρδισε.

Photo Credits: Getty Images

Καρκίνος, κατάθλιψη, αλκοόλ: ο Φραντσέσκο Ατσέρμπι ξέρει πως είναι η κόλαση