Οι στενοί οργανισμοί των αθλητικών συλλόγων διακατέχονται πολλές φορές από ένα βασικό, πολλές φορές δομικό αρνητικό: δεν μπορούν να αφουγκραστούν το κλίμα που επικρατεί στις τάξεις των οπαδών της ομάδας. Αν δεν γίνει υπερβολικά έκδηλη η ατμόσφαιρα στο γήπεδο, η κορυφή της ιεραρχίας μιας ομάδας και η οπαδική της βάση ενδέχεται να ζουν σε δυο παράλληλες πραγματικότητες.
Στην περίπτωση της ΑΕΚ, αυτό σημαίνει ότι η διοίκηση της ομάδας ενδεχομένως να μην αντιλήφθηκε ποτέ ποιο ακριβώς ήταν το κλίμα που επικρατούσε στον περίγυρο της Ένωσης πριν το παιχνίδι με τον ΟΦΗ: η ήττα δεν θεωρούταν απλά πιθανό αλλά και επικρατέστερο αποτέλεσμα. Παρά τις δηλώσεις των παικτών της Ένωσης πως στο Ηράκλειο «θα έδιναν απαντήσεις» και άλλα τέτοια, η πλειονότητα των οπαδών της ΑΕΚ πίστευε πως η ομάδα δεν μπορούσε να φύγει με νίκη από το «Γεντί Κουλέ», το πολύ πολύ να έφευγε με την ισοπαλία.
Αυτός ο κυνισμός που έχει διαδοθεί στις οπαδικές τάξεις της ΑΕΚ, όχι απλά η έλλειψη διάθεσης να δουν οι φίλοι της με αληθινή αγωνία ένα παιχνίδι της αλλά η απάθεια μπροστά στο ενδεχόμενο μιας ήττας -και αυτό ανεξάρτητα από τις φωνές των οργανωμένων, που με τη σειρά τους έχουν άλλους ρυθμούς και άλλες οπτικές γωνίες των πραγμάτων- είναι η αληθινή κατάντια των «κιτρινόμαυρων»: η ψυχρή αποδοχή πως έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν και υπό αυτή την έννοια, ιδιαίτερος λόγος για να χολοσκάμε δεν υπάρχει.
Το πραγματικό ερώτημα αναφορικά με την ΑΕΚ λοιπόν είναι πολύ συγκεκριμένο: υπάρχει ζωή στον πλανήτη ΑΕΚ; Ορθότερα, θα λέγαμε, μπορεί να ανακαλυφθεί και πάλι ζωή; Διότι, Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι προσπάθειες για την εύρεση προπονητή βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους αλλά όποιος θεωρεί ότι μέσω ενός νέου τεχνικού, αυτόματα θα δρομολογηθεί και αυτή η αναγκαία εύρεση ζωής, μάλλον σκέφτεται πολύ απλοϊκά.
Για να δούμε πιο σφαιρικά τα πράγματα, θα πρέπει να αναλύσουμε τα δεδομένα σε τρεις διαφορετικούς αλλά, όπως είναι λογικό, αλληλοσυνδεόμενους άξονες: αυτόν του προπονητή, εκείνον της διοίκησης και τέλος, το ζήτημα του ρόστερ.
Φάκελος: Προπονητής
Ας μην τα πολυλογούμε: η ΑΕΚ την πάτησε με την περίπτωση Καρντόζο και η ζημιά δεν διορθώνεται με απλές κινήσεις. Η οικονομική πολιτική της ομάδας είναι πολύ συγκεκριμένη, διεξάγεται με τη μέγιστη δυνατή πειθαρχία -ειδικά όσο το έργο του γηπέδου προχωράει- και με τέτοια οικονομική αιμορραγία που έχει προκαλέσει ο Πορτογάλος στην Ένωση, το να δοθούν τα λεφτά που απαιτείται για να έρθει ένας προπονητής αξιώσεων στην ομάδα είναι όνειρο θερινής νυχτός.
Ο Ίβιτς δεν είναι κάνας χαζός: όταν έπαιρνε την απόφαση πως στον πάγκο θα συνεχίσει να κάθεται επ' αόριστον ο Κωστένογλου, δεν το έκανε διότι πίστεψε πως ο τελευταίος έγινε κανονικός προπονητής αλλά διότι με βάση τις διαμορφωμένες συνθήκες -που ελάχιστα έχουν διαφοροποιηθεί- μόνο κάποιος απίθανός θα μπορούσε να δεχθεί να έρθει στην ΑΕΚ με τα λεφτά που είναι διαθέσιμα. Στο παρελθόν, ο Χιμένεθ υπήρξε δυο φορές ένα αληθινό λαχείο από το πουθενά όταν η ΑΕΚ βρέθηκε σε ανάλογη φάση αλλά λαχεία τύπου Χιμένεθ δεν σου κάθονται συνέχεια.
Πολύ δύσκολα ο προπονητής που θα έρθει στην ΑΕΚ -όποιος και αν είναι αυτός- θα έχει τις περγαμηνές να συνεχίσει σε αυτή και μετά το καλοκαίρι. Υπό άλλες συνθήκες, η προσωπική σχέση του Ίλια Ίβιτς με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αλλά το μομέντουμ δεν είναι ευνοϊκό τη δεδομένη στιγμή για κάτι τέτοιο. Με απλά λόγια, ο προπονητής που θα έρθει στην ΑΕΚ θα έχει ως μεμονωμένη αποστολή του να συμμαζέψει τα πράγματα όπως - όπως, εκτός και αν βγει λαχείο - αλλά είπαμε: τα λαχεία δεν σου κάθονται κάθε μέρα. Το προσεχές καλοκαίρι, η ΑΕΚ μάλλον θα ξαναψάξει για προπονητή.
Φάκελος: Ρόστερ
Η αγωνιστική κατάρρευση της ΑΕΚ όσο περνάει η χρονιά μας έχει κάνει να το ξεχάσουμε, αλλά η αλήθεια είναι πως το περασμένο καλοκαίρι η Ένωση κινήθηκε με τέτοιο τρόπο στον μεταγραφικό της σχεδιασμό που φαινόταν πως μια στρατηγική υπάρχει. Οι «κιτρινόμαυροι» άφησαν στην άκρη τη λογική των δανεισμών, προχώρησαν σε κανονικές μεταγραφές, επιχείρησαν να πουλήσουν ορισμένους παίκτες τους και ας αντιλήφθηκαν με τον πιο δυσάρεστο τρόπο ότι όταν αγοράζεις φτηνά, η αγορά θα σε αναγκάσει να πουλήσεις και φτηνά.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η ΑΕΚ φαινόταν να αντιλαμβάνεται την τρέχουσα χρονιά ως μεταβατική, ως την σεζόν που θα «χτιστεί» ή τέλος πάντων θα μπουν τα βασικά θεμέλια για το χτίσιμο της ΑΕΚ που θα μπει στο νέο γήπεδο. Η ψυχολογία που διαμορφώθηκε στις τάξεις των οπαδών της ήταν πως ακόμα και αν η ομάδα αποδειχθεί αδύναμη να κυνηγήσει μέχρι τέλους τους ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό για την κατάκτηση της κορυφής, μέσα στο γήπεδο θα υπάρχουν προοπτικές, η μαγιά της ομάδας που θα μπει στο νεόκτιστο γήπεδο θα διαμορφωνόταν φέτος και το ζήτημα θα ήταν οι όποιες προσθαφαιρέσεις.
Όπως συνηθίζεται να λέγεται μέσω ενός χιλιοειπωμένου ποδοσφαιρικού κλισέ, η σκέψη ήταν σωστή αλλά η εκτέλεση χάλια: επί του πρακτέου, φαίνεται πως βρισκόμαστε πολύ πίσω από το να μπορούμε να πούμε με σοβαρότητα πως βλέπουμε τον προάγγελο μιας πρωταθληματικής ΑΕΚ. Ωστόσο, τόσο οι βασικοί υποψήφιοι προς πώληση παίκτες όσο και ορισμένοι που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον βασικό κορμό της βρίσκονται ήδη στο ρόστερ .
Θα έλεγε κανείς, με άλλα λόγια, πως μέσα από ένα ψύχραιμο βλέμμα, ένα βλέμμα δηλαδή που θα δεν θα θολώνει εξαιτίας της αγωνιστικής κατάρρευσης και θα έχει την διορατικότητα να την αντιλαμβάνεται ως παράγωγο της συνολικότερης ψυχολογικής κατάστασης που επικρατεί στην ομάδα, το ζήτημα του ρόστερ είναι ο μοναδικός τομέας που τα πράγματα παραμένουν ελεγχόμενα (παρά το δεδομένο πισωγύρισμα). Αυτά που πρέπει να διορθωθούν δεν είναι λίγα αλλά είναι συγκεκριμένα, προσδιορισμένα και ο Ίβιτς πρέπει απλά να σηκώσει μανίκια.
Φάκελος: Διοίκηση
Όταν η ΑΕΚ κατακτούσε το προπέρσινο πρωτάθλημα, ο Δημήτρης Μελισσανίδης δήλωνε πως στόχος του ήταν η ομάδα να το σηκώσει για πρώτη φορά στο νέο της γήπεδο: παραδέχθηκε, με άλλα λόγια, πως συνειδητά η ΑΕΚ δεν έχει ως προτεραιότητά της το πρωτάθλημα. Η στρατηγική αυτή, της συνειδητής επιλογής στενά καθορισμένων οικονομικών επιλογών σε επίπεδο μεταγραφών μέχρι η ΑΕΚ να μπει στο νέο της γήπεδο, μπορεί να προσομοιαστεί με μια ισορρόπηση σε ένα λεπτό σκοινί. Πλέον, η διοίκηση της ΑΕΚ μοιάζει να έχει χάσει την ισορροπία της σε αυτό.
Οι αρνητικές κρίσεις για τις διοικητικές επιλογές της Ένωσης ποτέ δεν υπήρξαν τόσο μαζικές και τόσο αδιάλλακτες όσο τώρα. Αυτό είναι λογικό: η απόφαση να μετατραπείς σε ομάδα πρωταθλητισμού έχοντας περάσει μια πενταετία συνειδητού πλατσουρίσματος σε ρηχότερα -του μεγέθους σου- νερά, εμπεριέχει το ρίσκο να ξενερώσεις κόσμο και κοσμάκη που, όσο και αν γουστάρει να βλέπει το γήπεδο να χτίζεται, αυτό δεν είναι αρκετό για να κρατηθεί ζεστός όταν η ομάδα αγωνιστικά δεν βλέπεται και κυρίως, δεν έχει καν σταθερό πλάνο.
Θα μπορούσε η διοίκηση της ΑΕΚ να κρατήσει ζεστό τον κόσμο της παρά το γεγονός ότι επί σειρά ετών αυτός δεν θα είχε πρωταθληματικές φιλοδοξίες; Ναι, με άλλους χειρισμούς, θα μπορούσε. Αλλά δεν τα κατάφερε και αυτό είναι δεδομένο. Σε αυτό το blog έχει γραφτεί ξεκάθαρα και στο παρελθόν, ότι ο μοναδικός τομέας που η ΠΑΕ ΑΕΚ έχει αληθινή στρατηγική είναι εκείνος του γηπέδου. Σε αγωνιστικό επίπεδο δεν υπάρχει καμία. Και να που του λόγου το αληθές επιβεβαιώνεται και με έναν αντίστροφο τρόπο: όλοι όσοι υποτίμησαν ανοιχτά την ανέγερση γηπέδου σε σχέση με την προοπτική της αγωνιστικής αναβάθμισης της ΑΕΚ, βλέπουν μπροστά στα μάτια τους πως η διοικητική βούληση για την τελευταία θα αλλάξει μόνο ως αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης του γηπέδου και τελικά, καταλήγουν να ανυπομονούν για αυτή έστω και με διαφορετική «γραμμή» σε σχέση την επικοινωνιακή πολιτική της ΠΑΕ.
Ταυτόχρονα, οι ψίθυροι που μιλάνε για διαφοροποίηση διοικητικής πραγματικότητας αυξάνονται όλο και παραπάνω. Τα δημοσιεύματα περί υποψήφιων επενδυτών στην ΑΕΚ μόνο ως σενάρια θερινής νυκτός δεν αντιμετωπίζονται στην ποδοσφαιρική πιάτσα, ενώ επίσημα χείλη λένε δημόσια ότι «κανείς δεν θα πει όχι σε συμπαίκτες». Με το άδειασμα της κλεψύδρας για την είσοδο της ΑΕΚ στο νέο της γήπεδο να απέχει περίπου ένα χρόνο, φαίνεται πως είτε με νέους συμπαίκτες είτε χωρίς, η διοικητική αλλαγή κατεύθυνσης είναι ζήτημα χρόνου.
Η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα...
Υπάρχει λοιπόν ζωή στον πλανήτη ΑΕΚ; Παρά τα λάθη, τις αστοχίες, την υποτίμηση κρίσιμων ποδοσφαιρικών παραμέτρων και την απουσία στιβαρής αγωνιστικής στρατηγικής, ο πλανήτης ΑΕΚ έχει τις προοπτικές να αποκτήσει και πάλι ζωή τους προσεχείς μήνες: η επόμενη σεζόν θα διακατέχεται από διακυβεύματα ισόβαρα του μεγέθους ΑΕΚ. Αλλά αυτό συνιστά από μόνο του μια τεράστια προβληματική: αν μόλις στις αρχές Δεκέμβρη, η προοπτική ζωής εντοπίζεται από τώρα για την επόμενη σεζόν, τότε άμεση αντιστροφή του κλίματος μιζέριας δεν προβλέπεται...
Το άμεσο διακύβευμα φαίνεται πως είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί σε σχέση με το μακροπρόθεσμο: ο γόρδιος δεσμός της επαναφοράς ζωντάνιας στις ενωσίτικες κερκίδες, της επαναφοράς ενός κλίματος που δεν θα αντιστοιχεί στην παραίτηση που όλος ο οργανισμός έδειξε πριν, κατά την διάρκεια αλλά και μετά τα τελευταία παιχνίδια, απαιτεί πολύ δύσκολους λύτες...
