Τα πράγματα είναι (πάντα) απλά: κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν είναι για όλες τις φανέλες. Και ο Γιασίν Μεριά τελικά δεν είναι για Ολυμπιακό. Ο Τυνήσιος πάει από γκέλα σε γκέλα, δεν είναι σχεδόν ποτέ 100% συγκεντρωμένος σε όλο το 90λεπτο στα μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια και ο Ολυμπιακός πληρώνει τη νύφη, μία με το πέναλτι που θα κάνει ο διεθνής στόπερ του, μία με λάθος που ούτε ποδοσφαιριστής από την Κ19 θα έκανε.
Το χειρότερο είναι ότι όλοι στον Πειραιά έκαναν αμάν και πώς να φύγει ο Βούκοβιτς, αλλά ο Σέρβος άφησε διάδοχο. Και για να μην γελιόμαστε, την Κυριακή στο μεγάλο ματς με τον ΠΑΟΚ θεωρώ ότι ο Μαρτίνς δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον Μεριά. Ούτως ή άλλως ο Αβραάμ Παπαδόπουλος είναι σε κατάσταση… ντέρμπι και αν συνυπολογίσουμε ότι ξέρει πολύ καλύτερα από τον συνάδελφό του τι εστί Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ και τι διακυβεύεται «πακέτο» με τις συνέπειες σε περίπτωση μη νίκης, τότε ο παρτενέρ του Σεμέδο είναι… μονόδρομος, μιας και ο Σισέ είναι ακόμα τραυματίας. Και ο Σεμέδο όμως δεν είναι αλάνθαστος. Έχασε τον Κέιν, μαζί με τον Μεριά πάλι, στο 4-2 και δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ματς, λίγο έλειψε να δώσει στην Τότεναμ την… πεντάρα.
Ο Μεριά, λοιπόν, είναι ο κομβικός παίκτης, ο μοιραίος. “Προδίδει” την ομάδα του, την ώρα που εκείνη ετοιμάζεται να μπει στα αποδυτήρια με 2-0, κάνει το… τσαφ της φάσης των ομίλων και δίνει φτερά σε ολόκληρο το Λονδίνο.
Ας πάμε, όμως, λίγο πίσω το χρόνο, από τη φάση του λάθους. Συγκεκριμένα, 18 λεπτά πριν, στο 28’, οπότε ο -πάντα- πολύς Ζοσέ Μουρίνιο κάνει την πρώτη κίνηση: ρίχνει στο ματς τον Έρικσεν. Επαναλαμβάνω, στο 28’! Απόφαση που μόνο ένας Μουρίνιο θα μπορούσε να πάρει, αφού ο Πορτογάλος έβλεπε τον συμπατριώτη του Μαρτίνς να τον έχει μπλοκάρει, να του κλείνει όλους τους διαδρόμους, να “φοβερίζει” τους κεντρικούς αμυντικούς της Τότεναμ με την πίεση και την κυκλοφορία του και από φάση σε φάση να φλερτάρει με τρίτο γκολ. Αυτό φυσικά δεν θα άλλαζε, ούτε με τον ανεκδιήγητο Καμπάκοφ που άφησε το ματς να εξελιχθεί στο ξεκάθαρο φάουλ του Μόουρα στον Τσιμίκα, που στη συνέχεια έφερε το 2-2, μόλις στο 50’.
Κάπου εκεί το παιχνίδι έληξε και φαινόταν λεπτό προς λεπτό που τα σπιρούνια γίνονταν όλο και πιο επικίνδυνα, ενώ οι Πειραιώτες δεν κατάφεραν να αντιδράσουν ουσιαστικά και απειλητικά σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο.
Σε ένα δεύτερο ημίχρονο που ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε κλονισμένος από το λάθος του Μεριά, μα κυρίως δεν είδε να γίνεται κάποια κίνηση από τον πάγκο του. Τη στιγμή που ο Μουρίνιο έκανε αλλαγή στο 28’ για να φέρει τα πάνω-κάτω, ο Μαρτίνς έβαλε τον Βαλμπουενά στο… 74’. Ακολούθησαν στο 78’ ο Ραντζέλοβιτς και στο 85’ ο Γκερέρο.
Κάπως έτσι το μεγάλο ταξίδι στα αστέρια έλαβε τέλος για τους άλλοτε πρωταθλητές, οι οποίοι θα παίξουν το τελευταίο τους χαρτί σε 15 βράδια κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα για την πρόκριση στο Γιουρόπα. Εναν Αστέρα που διαλύθηκε από τη Μπάγερν με έξι γκολ στο Βελιγράδι και σίγουρα δεν θα πέσει εύκολα. Το είπαμε και μετά το ματς με τη γερμανική μηχανή, η αυτοκτονία στο πρώτο ματς της Σερβίας θα “πληρωνόταν” ακριβά, όπως κι έγινε.
Και κάτι τελευταίο, που έχει καταντήσει πραγματικά εκνευριστικό: οι… επευφημίες διάφορων, για τις… τιμητικές εμφανίσεις και ήττες του Ολυμπιακού. Άκουγα την περιγραφή του αγώνα, στο 2-2 ακόμα, περί πολύ καλής εμφάνισης του Ολυμπιακού, αντίδρασης που έβγαλε η ομάδα μετά τη Νέα Σμύρνη και κάτι άλλα τέτοια -το λιγότερο- άστοχα. Λίγο μετά, 3-2 και λίγο πιο μετά, 4-2. Κατά τα άλλα, συγχαρητήρια από τον Μουρίνιο για την εμφάνιση!
Εγώ λέω να σοβαρευτούμε λιγάκι όσο είναι καιρός, διότι ο Ολυμπιακός των -κάποτε- τεράστιων νικών στην Ευρώπη, εξακολουθεί να παραμένει στην τελευταία θέση του ομίλου με 1 βαθμό. Με 1, όπως έγραφα και στις 6 Νοεμβρίου. Εγώ βλέπω… 1 βαθμό.
ΥΓ. Μήπως να… κοιταχτεί το γεγονός ότι η κορυφαία άμυνα του ελληνικού πρωταθλήματος, στην Ευρώπη είναι από τις χειρότερες;
