Φυσιολογικά το αγωνιστικό σκέλος πέρασε σε δεύτερη μοίρα μετά τα όσα θλιβερά συνέβησαν στο Μπριζ. Ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε, υπέφερε κατά διαστήματα αλλά με το 1-0 έμεινε «ζωντανός» ενόψει της ρεβάνς στην Τούμπα. Η εικόνα των ασπρόμαυρων δεν ήταν καλή, εκτέθηκαν και πληγώθηκαν στην πρώτη τους αμυντική αδράνεια μόλις στο 6ο λεπτό της αναμέτρησης. Το πλάνο του ΠΑΟΚ δεδομένα χάλασε από νωρίς. Το κέντρο των Βέλγων ήταν σε εκπληκτική βραδιά, σε αντίθεση με αυτό του Δικεφάλου που ήταν άνευρο, χωρίς ταχύτητα και εντάσεις. Βασικά στο σύνολό του ήταν έτσι ο ΠΑΟΚ, με ορισμένες μόνο εκλάμψεις στο παιχνίδι του. Σε περιπτώσεις που βγήκε στο τρανζίσιον αλλά πήρε το... απόλυτο τίποτα από την τελική πάσα.
Η στιγμή του αγώνα είναι σαφώς η απόκρουση του πέναλτι από τον Κοτάρσκι. Ναι, μπορεί ο Κροάτης πορτιέρε να μην βρίσκεται στο καλύτερό του φεγγάρι αλλά είναι εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο ο 23χρονος «επιστρέφει» πνευματικά μέσα στο ματς. Είναι η στιγμή που ο ΠΑΟΚ μένει μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης. Με ένα 2-0 των Βέλγων, η ρεβάνς θα ήταν μία εντελώς διαφορετική συζήτηση. Τώρα η ήττα είναι διαχειρίσιμη και η πρόκριση ορθάνοικτη.
Και είναι λογικό ο ΠΑΟΚ να ποντάρει πολλά και στη δύναμη της έδρας του. Σαφώς θα πάρει τεράστια ώθηση από την Τούμπα, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Θα βρει απέναντί του μία ομάδα με... πολύ πνευμόνι στη σύνθεσή της, με πιτσιρίκια μηχανάκια και σίγουρα όχι αφελής. Φάνηκε εξάλλου από το πόσο στοχευμένα κινήθηκε ο προπονητής της Κλαμπ Μπριζ στο β΄ημίχρονο με τις αλλαγές του, έχοντας «διαβάσει» εξαιρετικά τους Θεσσαλονικείς.
Ο ΠΑΟΚ μέτρησε καλά την Μπριζ και πλέον καλείται να συνθέσει όλα τα κομμάτια του παζλ, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, για να προσεγγίσει διαφορετικά την «μάχη» της ρεβάνς. Ακόμη και οι λεπτομέρειες, στο βαθμό που μπορεί να παίξουν ρόλο είναι με το μέρος του. Η απώλεια τριών κομβικών παικτών της Μπριζ λόγω καρτών, τα όσα έγιναν έξω από το γήπεδο και έχουν μεταφερθεί στους παίκτες αλλά και το γεγονός πως μία εβδομάδα μετά, χωρίς ματς πρωταθλήματος την Κυριακή, θα υποδεχθεί τους Βέλγους με άλλη φρεσκάδα.
Φέτος έχει αποδείξει πως στα δύσκολα, έχει σφυγμό, βγάζει αντίδραση, μπορεί και μεταμορφώνεται στο γήπεδο. Σε όλα τα νοκ άουτ ευρωπαϊκά παιχνίδια, κάθε φορά που έθεσε εαυτόν με την πλάτη στον τοίχο, επέστρεψε. Από το 0-0 της Τούμπας με την Μπεϊτάρ, όταν όλοι τον είχαν ξεγραμμένο, στην τεσσάρα της Ιερουσαλήμ. Τα ίδια και με την Χάιντουκ στο πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι της σειράς, στον θρίαμβο επί των Κροατών. Και σαν σε επανάληψη, το πρόσφατο ματς με την Ντιναμό. Από το... πολύ 2-0 στο Ζάγκρεμπ, στο... λίγο ενδεχομένως 1-0 των Βέλγων. Και στην Τούμπα δεν μπορεί να είναι χειρότερα.
Στα εξωαγωνιστικά τώρα, μπορεί να μην είναι ακόμη σαφές πόσοι φίλοι της Μπριζ θα έρθουν, αν έρθουν στην Θεσσαλονίκη, πάντως το βέβαιο είναι πως όσοι ακολουθήσουν την αποστολή των Βέλγων, δεν φέρουν καμία ευθύνη για την άθλια φιλοξενία των αρχών της χώρας. Οι φίλοι της Μπριζ θα πρέπει να βγουν εκτός κάδρου ευθυνών καθώς δεν εμπλέκονται πουθενά και με κανέναν τρόπο στα όσα θλιβερά συνέβησαν στο Βέλγιο.
Ο εκνευρισμός όλων όσων βρεθήκαμε στο Βέλγιο αφορά αποκλειστικά και μόνο την αστυνομία και τους αρμόδιους φορείς της πόλης. Δεκάδες απίστευτες ιστορίες φίλων του ΠΑΟΚ και δικές μας προσωπικές θα μας συνοδεύουν για χρόνια, ενθυμούμενοι καλά πως στην καρδιά της Ευρώπης, τα ανθρώπινα δικαιώματα δέχθηκαν ένα τεράστιο «χτύπημα». Προκλητικοί και εριστικοί ώρες πριν το παιχνίδι, πριν καν οι φίλοι του ΠΑΟΚ προσεγγίσουν το γήπεδο, πριν καν ανοίξει η οποιαδήποτε συζήτηση περί εισιτηρίων. Εκεί ήμασταν. Και τα ζήσαμε και τα είδαμε και τα καταγράψαμε. Όπως εκεί ήμασταν και δύο χρόνια πριν, στο ματς με την Γάνδη που δεν συνέβη το παραμικρό. Τι άλλαξε από τότε;
ΥΓ. Κουράγιο και δικαίωση σε όλες τις οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών. Το μήνυμα του πατέρα του Δημήτρη Ασλανίδη, ευχαριστώντας δημόσια τους ασπρόμαυρους για το πανό τους έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, είναι ότι αξίζει να θυμόμαστε από το Βέλγιο της ντροπής. Η τεράστια κίνηση των φίλων του ΠΑΟΚ. Γιατί η φωνή τους έγινε η φωνή όλης της Ελλάδας... Αν σε αυτήν την κίνηση, βλέπουμε κόμματα και χρώματα, ας κοιταχτούμε όλοι ξανά στον καθρέφτη!
