Καλός, πολύ καλός ο Ολυμπιακός. Αλλά για 60 λεπτά, μέχρι που έγραψε το 3-0 ο Τσικίνιο και όλα έδειχναν ότι θα πάει στην Πόλη για να δει τις ομορφιές της και να απολαύσει τις εικόνες και τις μυρωδιές της.
Αντί γι’ αυτό, όμως, «κατάφερε» με τις… ομορφιές του στην άμυνα να βάλει τη Φενέρ για τα καλά στο κόλπο της πρόκρισης με το τελικό 3-2 και τώρα μια φαινομενικά ιστορική πρόκριση να παίζεται στο πόντο, ή στο γκολ πιο σωστά. Γκολ που, όπως είδαμε και αποδείχθηκε, έρχεται για πλάκα από την ποιοτική Φενέρ κόντρα σε μια αμυντική γραμμή που ακόμα μπάζει, έχει μπροστά της πολλά περιθώρια να ωριμάσει και ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να εκθέσει την ομάδα.
Σε αυτά προσθέστε το ότι οι ερυθρόλευκοι θα παίξουν στο Σουκρού Σαράτσογλου χωρίς τον Παναγιώτη Ρέτσο και τη θέση του θα πάρει ο ένας και μοναδικός «κανονικός» κεντρικός αμυντικός Ανδρέας Ντόη. «Επόμενος» είναι ο Ιμπόρα, οπότε καταλαβαίνουμε όλοι γιατί η ρεβάνς ουσιαστικά θα ξεκινήσει από το 50-50, ενώ η ομάδα του Μεντιλίμπαρ θα έπρεπε να πάει στη σέντρα με ένα (τουλάχιστον) 70-30 υπέρ της.
Μιας που είπαμε για Ρέτσο και Μεντιλίμπαρ: ο στόπερ του Ολυμπιακού υπέπεσε για άλλη μια φορά σε πέναλτι. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που ο 25χρονος την «πατάει» από την ορμή του και την κεκτημένη ταχύτητα που πέφτει στη φάση. Ταχύτητα, που πολλές φορές στερεί «σοφία» από τη σκέψη της στιγμής. Αυτές οι στιγμές είναι που μας «κηνυγάνε» όλους. Και για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι ο Ρέτσος έκανε το πέναλτι επειδή δεν έκανε το φάουλ στον Ελίασον.
Εκείνο το βράδυ και τις επόμενες 2-3 ημέρες άκουσε τα εξ αμάξης στα social media από οπαδούς, αλλά και δημοσιογράφους στα όρια του bullying. Άκουσε, διάβασε και έμαθε ότι έπρεπε να βάλει την ομάδα πάνω από τον ίδιο και την προφύλαξή του από κάρτα, και να ρίξει κάτω τον Ελίασον, o oποίος συνέχισε την πορεία του και πότισε με φαρμάκι τον Ολυμπιακό. Χθες, λοιπόν, έκανε το ακριβώς αντίθετο, έχοντας μάλιστα κάρτες από προηγούμενα ματς και γνωρίζοντας ότι θα χάσει την κρίσιμη ρεβάνς. Τι καταλαβαίνουμε από αυτό; Ότι και οι ποδοσφαιριστές άνθρωποι είναι και επηρεάζονται. Ότι ο «κανιβαλισμός» δυστυχώς θα φέρει κάποια στιγμή αποτελέσματα. Δεν είναι, όμως, ο Ρέτσος η αιτία του «κακού».
Ο Ρέτσος έτρεξε αριστερά να καλύψει, επειδή έλειπαν ο Ορτέγκα και ο Κάρμο. Αριστερό μπακ ο πρώτος, αριστερό στόπερ ο δεύτερος. Εκεί είδαμε μια ανισορροπία στην αντίδραση της άμυνας του Ολυμπιακού, την ίδια αντίδραση είδαμε και στο δεύτερο γκολ των Τούρκων και πάλι καλά να λένε στο λιμάνι που δεν ισοφαρίστηκαν.
Από το 3-2 δε μπορεί να «λείπει» ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ο Βάσκος έστησε αριστοτεχνικά την ομάδα του. Με το τρικ «και Μασούρας και Γιόβετιτς» πήρε στο μάξιμουμ τρεξίματα και δημιουργικότητα και τα αποτελέσματα φάνηκαν γρήγορα. Ο Μασούρας έκλεψε, ο Γιόβετιτς έκανε σκριν και ο Φορτούνης άνοιξε το σκορ με τη μπάλα να πηγαίνει δίπλα στη ρίζα του δοκαριού και μετά στα δίχτυα. Στο 32’ ο Μαυροβούνιος πήρε ασίστ από τον αρχηγό του Ολυμπιακού και 2-0. Όλα έμοιαζαν ιδανικά και στο 57’ ο Τσικίνιο έκανε το 3-0 πάλι από κλέψιμο του Μασούρα. Παραλήρημα, τρέλα, όνειρα τελικού.
Όνειρα που παρέσυραν, όμως, και τον Μεντιλίμπαρ που το παραδέχθηκε. Ο προπονητής του Ολυμπιακού, ευτυχώς για όλους μας, δεν κρύβεται. Ούτε τώρα κρύφτηκε, και μετά το ματς είπε αυτό που θα λέγαμε όλοι μας σαν μετά Χριστόν Προφήτες. Άργησε να αντιδράσει. Πίστεψε κι εκείνος, μαζί με όλη την Ελλάδα ότι ο Ολυμπιακός είχε καθαρίσει. Και δυστυχώς έκανε τις πρώτες του αλλαγές στο 82 (!) εμφανώς σαστισμένος από τα δύο γκολ της Φενέρ μέσα σε 6 λεπτά. Το… πουλάκι της άνετης νίκης,
όμως, είχε πετάξει με κατεύθυνση προς Κωνσταντινούπολη.
Τώρα όλα θα παιχτούν στο καυτό Σαράτσογλου. Εκεί που ο Ολυμπιακός έκανε παρέλαση πριν από δύο χρόνια με 3-0, χωρίς το άγχος της πρόκρισης και του επαναληπτικού-τελικού.
ΥΓ. Ευχή όλων να περάσουν Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ στην τετράδα του Conference. Ή έστω η μία από τις δύο ομάδες. Τα χθεσινά αποτελέσματα, ωστόσο, πρέπει να μας «πουν» πολλά. Και κυρίως να μας προσγειώσουν, διότι και ο ΠΑΟΚ έφτασε πολύ κοντά στην ήττα με 2-0 από τη Μπριζ, που δε τη λες και μεγαθήριο. Εχουμε πολλά «ψωμιά» κύριοι να φάμε ακόμα για να μιλάμε με τόση ευκολία για τελικούς. «Βήμα-βήμα τη φορά» σε πάει πιο κοντά στο στόχο.
