Μία διαιτησία από τα... παλιά παρακολούθησαν όσοι είδαν το παιχνίδι του Άρη με τον Παναθηναϊκό στο Βικελίδης το απόγευμα της Κυριακής. Μία διαιτησία από τα χρόνια εκείνα του ελληνικού ποδοσφαίρου που κανείς δεν θέλει να θυμάται και (νομίζαμε πως) αποτελούν... μακρινό παρελθόν. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα;
Ο Αλεξάντερ Στάβρεφ ήρθε να μας θυμίσει το πώς σφύριζαν άλλοι συνάδελφοί του που τώρα πια έχουν μείνει στο περιθώριο. Ή πιο απλά... σφυρίζουν μόνο στα τρένα.
Η αλήθεια είναι πως το παιχνίδι δεν είχε καμία μεγάλη αμφισβητούμενη φάση: το οποίο σημαίνει κάποιο πέναλτι που δόθηκε ή δεν δόθηκε ή αντίστοιχα κάποια κόκκινη κάρτα. Αυτά που στον διαιτητικό κώδικα είναι που στοιχίζουν για τους ρέφερι και επιφέρουν ή όχι επιβαρυντικές βαθμολογίες.
Παράγοντας του παιχνιδιού όμως μπορεί να γίνει ένας διαιτητής και με άλλον τρόπο. Πιο... χειρουργικό. Που δεν θα μνημονεύεται σε βίντεο για χρόνια, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για να μας θυμίζουν τις μαύρες εποχές που έχουμε ζήσει.
Και η χθεσινή διαιτησία του 47χρονου Βορειομακεδόνα ήταν τέτοια που καθιστούσε σχεδόν αδύνατο το να μη σε βάλει σε σκέψεις.
Σφυρίγματα που... έγερναν τόσο πολύ από τη μία πλευρά, σε σημείο που να σε έκανε να αναρωτιέσαι τι έχει συμβεί.
Από τη μία πλευρά ξυλοκόπημα χωρίς να τιμωρείται ούτε καν με απλά φάουλ κι από την άλλη να σφυρίζεται κάθε επαφή.
Κίτρινες που δεν δόθηκαν ποτέ δίκην πλεονεκτήματος (χωρις να γυρνάει τη φάση πίσω ο διαιτητής ως όφειλε, όπως έκανε για παράδειγμα με τον Βαγιαννίδη), ή άλλες που δίνονταν στην πρώτη αφορμή.
Μπορεί η στατιστική να έδειξε ισορροπία τόσο στα φάουλ (16-17), όσο και στις κίτρινες κάρτες (2-3), αλλά όποιος παρακολούθησε το παιχνίδι, μπορούσε εύκολα να καταλάβει ποια ομάδα ήταν εκείνη που έμπαινε για... θάνατο σε κάθε φάση και ποια είχε υιοθετήσει ένα λιγότερο aggressive στιλ παιχνιδιού.
Μέχρι το 80' η μοναδική κάρτα που είχαν δεχτεί οι γηπεδούχοι, ήταν στον Λορέον Μορόν κι αυτή γιατί επί μισό λεπτό τα... έψελνε στον Στάβρεφ για ένα επιθετικό φάουλ που έκανε, όταν τράβηξε τον Γεντβάι σε προσπάθειά του να φύγει στην αντεπίθεση. Αντιθέτως οι Πράσινοι είχαν κιτρινισμένους από το 38' τον στόπερ τους και τον μπακ τους.
Εκείνο λοιπόν που ελέγχεται εν προκειμένω δεν είναι αν άφησε ή όχι το σκληρό παιχνίδι ο Βορειομακεδόνας διαιτητής, αλλά τα κριτήρια με τα οποία σφύριζε στη μία και την άλλη πλευρά του γηπέδου. Αυτά είναι πάντα που κάνουν τη διαφορά. Αυτά δείχνουν προθέσεις. Αυτά μπορούν να καθορίσουν και το μομέντουμ ενός αγώνα που κατά τα άλλα θα μπορούσε να τον βγάλει κάποιος... σβηστά και να μην τον θυμάται κανείς την επόμενη μέρα.
Ο διαιτητής που έφερε ωστόσο η ΚΕΔ δεν το έκανε. Επέλεξε έναν άλλο δρόμο. Και το ζητούμενο από εδώ και πέρα είναι να μην ξαναδούμε κανέναν Στάβρεφ στη συνέχεια της σεζόν, ώστε να ολοκληρωθεί όσο πιο ομαλά γίνεται το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όλων των εποχών και ο τελικός νικητής να έχει κριθεί εντός των τεσσάρων γραμμών και μόνο.
Ευθύνη της ΚΕΔ και της ΕΠΟ είναι να έρχονται πλέον μόνο.. κανονικοί διαιτητές κι όχι κακέκτυπα όπως το χθεσινό, τα οποία είναι ικανά να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Πάντα με τρόπο... χειρουργικό.
Ο Άρης δεν είχε κανένα βαθμολογικό ενδιαφέρον κι ας έμοιαζε να παίζει σαν να επρόκειτο για τον τελικό του Κυπέλλου. Ποιος έστειλε λοιπόν με αυτή τη διάθεση έναν διαιτητή να παίξει παιχνίδι που μάλλον από συγκυρίες δεν πέταξε εκτός διεκδίκησης τον Παναθηναϊκό; Υπό κανονικές συνθήκες η ΕΠΟ σήμερα θα έπρεπε να είχε προβεί σε ανακοινώσεις ή να επιχειρήσει με οποιονδήποτε τρόπο να εξακριβώσει καταστάσεις. Εδώ δεν κουνιέται φύλλο. Προφανώς οι επικεφαλής της Ομοσπονδίας και της ΚΕΔ εκτιμούν πως όλα κύλησαν όπως έπρεπε…
