Μπορούμε να πούμε ένα μάτσο κλισεδιές. Να πούμε πως στα ντέρμπι ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα νικήσει, ακόμα και εάν έχουν προηγηθεί 17 αήττητα παιχνίδια τέτοιου επιπέδου. Να πούμε πως όλα είναι στο χέρι της ΑΕΚ και μπορεί ήδη από την Κυριακή να βρεθεί ξανά στην κορυφή. Να πούμε πως είναι παιχνίδι λαθών και εκεί που γελάς στο ένα ματς, σε πιάνουν τα κλάματα στο άλλο. Αλλά για την ήττα της ΑΕΚ στη Λεωφόρο, υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες. Κατά την κρίση μου, μία βασική
Η ΑΕΚ δεν πήγε να παίξει το παιχνίδι της. Δεν πήγε να παίξει με τον δικό της τρόπο, όπως έχει νικήσει κατά κράτος κάθε αντίπαλο. Αφέθηκε ξανά σε ένα παιχνίδι που τζόγαρε και το έπαιξε στα ίσια με έναν αντίπαλο που έτρεμε και τη σκιά του, ήταν έτοιμος να καταρρεύσει μετά το γρήγορο γκολ που δέχθηκε, αλλά η ΑΕΚ τον άφησε να μπει ξανά σε αυτό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στο τέλος να πάρει κιόλας τη νίκη. Απίθανα πράγματα, με αντίπαλο ουσιαστικά έναν παίκτη. Παικταρά μεν, τον Ιωαννίδη, αλλά ένας.
Δεν κέρδισε ο Παναθηναϊκός, το έχασε η ΑΕΚ
Πριν από λίγες μέρες η ΑΕΚ πήγε να κάνει ξανά την ίδια ιστορία. Κατάφερε στο τέλος να πάρει τη νίκη με τον Ελίασον, καθόρισαν πολλά εκεί η δύναμη της έδρας και η αυτοπεποίθηση μιας ομάδας που δεν χάνει. Τώρα η έδρα δεν υπήρχε. Και αν έφτασες σε οριακό σημείο με τον Ολυμπιακό, που κατά διαστήματα κυριάρχησε εκμεταλλευόμενος τα μεγάλα ζητήματα στη μεσαία γραμμή, τότε έρχονται και δυο ατομικά λάθη και τελειώνει η ιστορία.
Αυτό το ντέρμπι δεν το κέρδισε ο Παναθηναϊκός, το έχασε η ΑΕΚ. Το έχασε επιμένοντας να παίζει με έναν τρόπο που δεν είναι η δική της ποδοσφαιρική πρόταση. Δεν είμαι γκουρού της μπάλας, αλλά όσο και να σφίγγω το κεφάλι μου δεν κατανοώ ποια είναι η χρησιμότητα της κοινής παρουσίας των Σιμάνσκι και Γιόνσον στην αρχική 11άδα. Δεν κατανοώ γιατί η ΑΕΚ έχει για τη θέση του εσωτερικού χαφ Πινέδα, Λιούμπισιτς και Μάνταλο και χρησιμοποιεί κάποιους σε άλλες θέσεις και τον Κροάτη καθόλου.
Τα παράδοξα
Δεν το κατανοώ. Γιατί εάν όλο αυτό γίνεται γιατί εξασφαλίζει μεγαλύτερη αμυντική ισορροπία, πως εξηγείται ότι ο Ολυμπιακός έκανε καθαρές φάσεις την Κυριακή και ο Παναθηναϊκός πάτησε 4-5 φορές στο πρώτο ημίχρονο με χαρακτηριστική ευκολία στην περιοχή. Επίσης, παικτάρα ο Ιωαννίδης και ζόρικος για κάθε άμυνα, αλλά το ζήτημα ήταν η ευκολία με την οποία έπαιρνε την μπάλα γύρω από το κουτί και συνολικά πως ο Παναθηναϊκός μπορούσε εύκολα να φτάσει κοντά στον Αθανασιάδη.
Επίσης, νομίζω πως το θέμα του Τσούμπερ και της αξιοποίησης του, το έχει λύσει ο ίδιος ο Αλμέιδα με μαγικό τρόπο από πέρυσι. Πήρε έναν παίκτη που ήρθε για να παίζει αριστερά, αλλά δεν είναι πια στην πρώτη νιότη και τον έκανε ιδανικό δεύτερο επιθετικό. Και τώρα, ξαφνικά ο Ελβετός καλείται να παίξει ξανά στα αριστερά και ενώ υπάρχουν διαθέσιμοι Ελίασον, Αμραμπατ, Φερνάντες, Πισάρο ακόμα, ακόμα και βέβαια ο Γκατσίνοβιτς.
Πολλά έγιναν λάθος. Και όταν επιχειρείς σε πίεση να διορθώσεις λάθη, τότε είναι πιθανό να πέσεις και σε άλλα. Να κάνεις δηλαδή τέσσερις μαζεμένες αλλαγές, να παίζεις στο τέλος δίχως κόφτη, αλλά μόνο με κεντρικά χαφ. Θα πει κάποιος, πως δεν είχε νόημα. Δεν ξέρω. Ξέρω σίγουρα πως η ΑΕΚ δεν βρήκε την ηρεμία και τις λύσεις για να κάνει μια τελική της προκοπής και να βρει καθαρές φάσεις για γκολ ώστε να πάρει κάτι από το παιχνίδι.
Τα πάντα κρίνονται από την ΑΕΚ
Όπως και να έχει, τα πράγματα είναι εδώ. Η ΑΕΚ δεν τελείωσε, την Κυριακή μπορεί να είναι ξανά πρώτη. Ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις από λάθη σου, να αναθεωρήσεις σκέψεις και καταστάσεις που τελικώς δεν λειτουργούν και προκαλούν ζητήματα. Αλλά ξέρετε, πέραν των τεράστιων επιτυχιών, είναι κρίσιμο να κατανοήσουν άπαντες πως η ΑΕΚ αναγνωρίστηκε πέρυσι καθολικά, επειδή έπαιξε και μπαλάρα. Δεν έχει κανένα λόγο να πηγαίνει τώρα σε ματς που ευνοούν τον αντίπαλο και γίνονται ροντέο.
Το νόημα για την ΑΕΚ είναι να βρει την ηρεμία της. Δεν χρειάζεται καν να μπει στη λογική των περίεργων του Ολυμπιακού, που επί τριήμερο πανηγύριζαν που… έχασαν στο τέλος, πιστεύοντας πως «πάτησαν» την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είχε την υπεροχή, έκανε τον Παναθηναϊκό να ταμπουρωθεί, αλλά έχασε. Γιατί δεν έπαιξε με τον δικό της τρόπο. Γιατί δεν αξιοποίησε τον Λιβάι Γκαρσία. Γιατί δεν μπόρεσε να έχει έναν κουμανταδόρο στο παιχνίδι της. Τα υπόλοιπα περί κατοχής, αφορούν τους Γερμανούς και το ’40.
Το ζήτημα είναι πως η ΑΕΚ πρέπει να κατανοήσει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, αν δεν είσαι όπως πρέπει. Εδωσε πνοή σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, έδωσε χαρά στον ΠΑΟΚ να βρεθεί πρώτος. Στο δικό της χέρι είναι να τους κόψει τα χαμόγελα από την Κυριακή. Αλλά πρώτα απ’ όλα, το σημαντικό είναι να θυμηθεί τις βασικές αρχές της και τον τρόπο που κερδίζει τα παιχνίδια, κάνοντας τον αντίπαλο να μην ξέρει από πού του έρχονται οι επιθέσεις.
