Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία αθλητικών εφημερίδων και του διαδικτύου...
ΝΙΚΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - LIVE SPORT
Στο κρισιμότερο ματς τούτης της πορείας αποδείχτηκε ότι τόσο καιρό φαντασιωνόμαστε μία Εθνική που δεν υπάρχει. Την είχαμε στείλει στα τελικά του γιούρο, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν ήταν σε θέση να φτάσει ως εκεί. Στην πραγματικότητα δύο πράγματα έλειψαν στο συγκεκριμένο παιχνίδι: 1. Η προσωπικότητα ενός, έστω, ποδοσφαιριστή που θα έδειχνε την διάθεση να ξεπεράσει τον εαυτό του και θα είχε τα προσόντα να βγει μπροστά, παρασύροντας και τους υπόλοιπους. Φάνηκε σε όλη την διαδικασία του παιχνιδιού αλλά κυρίως στα πέναλτι, η έλλειψη απαραίτητης αυτοπεποίθησης από εκείνους που θέλησαν να βαφτιστούν ηγέτες της προσπάθειας...
2. Ο προπονητής αποδείχθηκε ανίκανος την κρίσιμη στιγμή να κυνηγήσει το επιπλέον. Ο Πογέτ φάνηκε να είναι ο καταλληλότερος «έως εδώ». Εξέλιξε αυτό που παρέλαβε από τον Φαν'τ Σιπ, έφτιαξε κορμό από τους καλύτερους διαθέσιμους και προχώρησε μέχρι εκεί που μπορούσε. Δυστυχώς δεν έφτανε για την πρόκριση.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ - SPORTDAY
O ίδιος ο Φορτούνης δεν θα έλεγε ποτέ ότι η Εθνική αποκλείστηκε επειδή αυτός δεν έδωσε το παρών στην Τιφλίδα. Δεν έχω ακούσει ποτέ τον Φορτούνη να εκφράζει τέτοιου είδους απόψεις: προσέχει τη δημόσια εικόνα του και δεν θέλει να πιστεύει ο κόσμος ότι είναι κάποιου τύπου μεγάλος εγωιστής που θωρεί πως κάθε ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία περιστρέφεται γύρω του, επίσης δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ η «πριμαντόνα» που αναζητεί δικαίωση και θα άφηνε να διακινείται πως η εντύπωση πως η απόφασή του να αποχωρήσει από την Εθνική δικαιώθηκε κτλ κτλ. Δεν θα έλεγε επίσης ποτέ του αυτό που λένε οι πιο πολλοί, ότι δηλαδή αν ήταν στην Τιφλίδα κι έμπαινε στο γήπεδο μετά το 70' θα μπορούσε να δώσει στην ομάδα την ώθηση για να ψάξει ένα καθοριστικό γκολ κτλ - δεν θα το έλεγε διότι αν ήταν στην Εθνική θα ήθελε να αγωνίζεται από την αρχή...
Ο Φορτούνης βέβαια θαυματοποιός δεν είναι, είναι ένας παίκτης που μπορεί σε κάποια ματς να κάνει την διαφορά αρκεί να παίζει σε μία ομάδα στημένη πάνω του που για να δώσει ότι μπορεί πρέπει να είναι στην καλύτερη κατάσταση και να μην αισθάνεται τεράστια πίεση - όπως οι πιο πολλοί που τίμησαν την φανέλα με το «10». Αλλά όπως εξήγησα, οι λεπτομέρειες, οι αναλύσεις, οι όποιες αξιολογικές προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σημασία για τους οπαδούς του Φορτούνη. Αυτοί πιστεύουν ότι αν έπαιζε στην Τιφλίδα θα ντρίμπλαρε δέκα αντιπάλους και θα σκόραρε με ψιλοκρεμαστό σουτ εκτός περιοχής. Και θα έδειχνε τον Πογέτ και θα του κουνούσε το δάκτυλο επιδεικτικά κλπ. Το ότι ο Φορτούνης ήταν βασικός σε ομάδες που δεν κερδίζουν την Αρμενία και την Εσθονία, είναι μία υποσημείωση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΣΜΗΣ – ΤΑ ΝΕΑ
Οι έξι από τους έντεκα που ξεκίνησαν το παιχνίδι με το Καζακστάν είχαν ηλικία 30+, ο νεαρότερος ήταν ο Ιωαννίδης, 24 ετών, ενώ ο μέσος όρος ήταν τα 28,72 έτη. Στο ημίχρονο το σκορ ήταν 4-0, αλλά ο Πογέτ περίμενε μέχρι το 63ο λεπτό για να ρίξει στο παιχνίδι έναν παίκτη που θα έπρεπε να ξεκινά βασικός, τον Γιάννη Κωνσταντέλια. Ο υπερταλαντούχος μέσος του ΠΑΟΚ έχει όμως ένα “ελάττωμα”, είναι 21 ετών και αντιμετωπίζεται ως νεογιλός του ποδοσφαίρου. Η γεροντολατρεία είχε τον πρώτο λόγο και στο παιχνίδι με τη Γεωργία.
Υπήρχε άλλωστε το σημαντικότερο επιχείρημα της μεγάλης νίκης επί του Καζακστάν, οπότε ομάδα που νικά δεν αλλάζει. Ο Κωνσταντέλιας μπήκε ξανά αλλαγή σχεδόν στο ίδιο χρονικό σημείο με τον προηγούμενο αγώνα (61ο λεπτό). Σύμπτωση; Αέρινος, έκανε άνω-κάτω τους Γεωργιανούς, αλλά στη φάση που πλησίασε το γκολ αντί να σουτάρει, έδωσε πάσα κι εκεί τελείωσαν όλα. Αν φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ, θα είχε ολοκληρώσει μόνος του τη φάση. Γιατί η διαφορά είναι η εμπιστοσύνη που δείχνει ο προπονητής στον παίκτη. Και ο Πογέτ έκανε εγκλήματα σε κάποιες από τις επιλογές του που ευτυχώς γι' αυτόν αλλά δυστυχώς για την ομάδα σβήστηκαν τα ίχνη τους από τα πέντε γκολ που μας προκάλεσαν συλλογική τύφλωση.
ΠΑΝΟΣ ΛΟΥΠΟΣ - ΩΡΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡ
Τα κείμενα ήταν ήδη γραμμένα και απλά... περίμεναν την «στραβή» για να βγάλουν τα απωθημένα τους, να «ξεράσουν» και να εμφανιστούν δικαιωμένοι. Η «Εθνική αποτυχία» συνίσταται για αυτούς στο ότι η μπάλα από την κεφαλιά του Μαυροπάνου δεν πήγε λίγα εκατοστά πιο κάτω ή επειδή ο Μπακασέτας και ο Γιακουμάκης δεν ήταν ψύχραιμοι στη διαδικασία των πέναλτι. Αν κάτι από αυτά ήταν διαφορετικό, οι ίδιοι θα «πανηγύριζαν» για την Εθνική... παλιγγενεσία! Αλλά προφανώς δεν μας κάνει κάτι εντύπωση. Έτσι ήταν, έτσι είναι κι έτσι θα είναι πάντα. «Χεσμένη πατόκορφα» την έχουν την Εθνική και το μόνο που έχει σημασία για αυτούς είναι η κακή ΕΠΟ.
Η ποδοσφαιρική πραγματικότητα βέβαια είναι εντελώς διαφορετική. Η Εθνική έχει αποκλειστεί από τρία συνεχόμενα Euro, αλλά ουδεμία σχέση έχει η Εθνική που δεν μπορούσε να νικήσει το Λιχτενστάιν, με αυτή της τελευταίας διετίας, που βγήκε πρώτη στον όμιλο του Nations League, νίκησε όσους όφειλε στον όμιλο των προκριματικών και δεν νίκησε την Γαλλία και την Ολλανδία, που δεν μας... βλέπουν ποδοσφαιρικά σε τίποτα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΓΓΛΙΔΗΣ - ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ
Η αποτυχία της Εθνικής να προκριθεί στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ήταν μία δική της και μόνον υπόθεση. Όπως θα ήταν και απολύτως δική της επιτυχία εφόσον προκρινόταν. Δηλαδή αν η μπάλα στην κεφαλιά του Μαυροπάνου πήγαινε λίγα εκατοστά πιο κάτω, ο θρίαμβος της επιστροφής σε μεγάλη διοργάνωση θα έπρεπε να πιστωθεί στην ΕΠΟ; Ελάτε τώρα. Ή εάν στα πέναλτι επικρατούσε η Εθνική και γινόταν πάρτι αντί για «κηδεία» στα αποδυτήρια, θα είχε καμία συμβολή η ομοσπονδία και οι αποφάσεις της; Οι ποδοσφαιριστές που απαρτίζουν την Εθνική θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι. Ο προπονητής της επίσης. Έχει τόσο μεγάλη σημασία αν έπαιξε ο τάδε ή ο δείνα στο αρχικό σχήμα ή εάν ο Πογέτ μπορούσε να επιλέξει καλύτερους για τα πέναλτι; Πολύς λόγος έγινε για τον τρόπο που διάλεξε η ομάδα να διεκδικήσει τη νίκη. Δίχως επιθετικότητα από την αρχή. Το διάλεξε όμως; Ή μήπως έπαιζε και ο αντίπαλος;
...Αυτή η ομάδα έχασε μία ευκαιρία που η ίδια δημιούργησε διότι ήταν αρκετά καλή για να εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες του Νέισονς Λιγκ και την καλή προσπάθεια εκεί. Και φυσικά, δεν είναι τόσο καλή, ώστε να μπορεί να βγει δεύτερη σε έναν προκριματικό όμιλο με αντιπάλους τη Γαλλία και την Ολλανδία. Την ευκαιρία δεν τη δημιούργησε καμία ΕΠΟ στο αγωνιστικό κομμάτι, όπως φυσικά και δεν είναι δική της ευθύνη που δεν νίκησε η ομάδα στο κρίσιμο ματς. Άλλες είναι οι ευθύνες της.
ΑΡΙΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ - METROSPORT
Στον ημιτελικό του Κυπέλλου ο ΠΑΟΚ έπαιξε την καλύτερη - εντός συνόρων - μπάλα της χρονιάς. Κι αποκλείσθηκε. Για μία στιγμή αμηχανίας, θέλετε; Απερισκεψίας, θέλετε; Ανοησίας, θέλετε; Ατυχίας, θέλετε. Ό,τι και να θέλετε για μία στιγμή, η οποία έφερε όσα δεν έφερε ολόκληρος ο χρόνος ενός αγώνα. Με λίγα λόγια; Με απόλυτη ευθύνη του ΠΑΟΚ προκρίθηκε στον Τελικό, ο Παναθηναϊκός. Στη δεύτερη αγωνιστική των πλέι οφ, την Κυριακή στο «Απ. Νικολαΐδης», ο ΠΑΟΚ παίζει την ύστατη ελπίδα του για την διεκδίκηση του θρόνου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η ήττα από τον Άρη στην πρώτη αγωνιστική καθόρισε έτσι την μοίρα του. Η νίκη του είναι μονόδρομος. Ακόμη και η ισοπαλία είναι απώλεια!
Υπάρχει και κάτι άλλο. Τα... απόνερα από την εντός έδρας ήττα στην πρεμιέρα - με απόλυτη ευθύνη του απόντος τότε, ΠΑΟΚ - θα τα βρίσκει στην πλώρη του, όσο πλέει σε νερά διεκδίκησης του θρόνου. Εάν κι εφόσον νικήσει τον Παναθηναϊκό θα παραμείνει μεν σε τροχιά διεκδίκησης αλλά... Σε κάθε αγώνα πλέον, θα παίζει την ύστατη ελπίδα του, δε... Για να καταλήξουμε. Με την πλάτη στον τοίχο και με την ψυχή στα στόματά του ο «δικέφαλος». Το καλό όμως, γι΄ αυτόν είναι πως στα ζόρικα αντιδρά... ζόρικα!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.
