Ο ένας, αφού άλλαξε και φέτος καμιά 40αριά παίκτες, τέσσερις προπονητές και τρεις τεχνικούς διευθυντές, αφού πρώτα έζησε εφιαλτικά βράδια, αφού τσαλακώθηκε, λερώθηκε, διασύρθηκε, το βρήκε. Σε όλα τα επίπεδα.
Ο Μεντιλίμπαρ, ένας παλιομοδίτης, αλλά νοικοκύρης κόουτς, πήρε τα (καλά) χειμερινά ψώνια που βρήκε στις σακούλες και άρχισε να τα τακτοποιεί συνετά, με οργάνωση και πλάνο.
Ο Ολυμπιακός έχει πια μία κεντρική ιδέα, διακριτούς ρόλους. Οι 8 από τους 11 που έπαιξαν στην Τούμπα ήταν λάτιν. Δεν είναι μόνο θέμα γλώσσας, αλλά κυρίως ποδοσφαιρικής γλώσσας. Έχουν μάθει να παίζουν το ίδιο ποδόσφαιρο.
Ο Ισπανός βρήκε στο πρόσωπο αυτού του… ψηλέα, του Κάρμο, τον φάρο στην άμυνα που οι ερυθρόλευκοι έψαχναν εναγωνίως να βρουν από την εποχή του Σεμέδο.
Δίπλα στον Έσε, κούμπωσε τα δύο Πορτογαλάκια (Όρτα, Τσικίνιο) που εξασφάλισαν υπερ-αριθμία στον χώρο. Κατάφερε και έκρυψε αμυντικά τον Φορτούνη. Έβγαλε καθαρές φάσεις ένας εναντίον ενός για τον Ποντένσε, που τόσο του αρέσουν.
Κλείδωσε τα ατού του ΠΑΟΚ. Έπαιξε κυριαρχικά, όταν χρειαζόταν. Έκανε καθυστερήσεις όταν χρειαζόταν. Χτύπησε στο τρανζίσιον, όταν χρειαζόταν. Μία αψεγάδιαστη εμφάνιση, μιας ομάδας που φαίνεται ότι… το βρήκε.
Κι από την άλλη, μία ομάδα που το είχε βρει, αλλά… κάπου στην πορεία το ‘χασε. Δεν έχει να κάνει τόσο με το σοκαριστικό 1-4, όσο με την γλώσσα του σώματος των παικτών του.
Σε τρία κολλητά εντός έδρας ντέρμπι, ο ΠΑΟΚ είχε την ίδια τοποθέτηση στο γήπεδο και ακριβώς τον ίδιο τρόπο προσέγγισης. Σταθερά πίσω από την μπάλα, πολύ μαζεμένος, σε χαμηλά μέτρα, περιμένοντας να κλέψει μπάλες και να τελειώσει φάσεις των 10 δευτερολέπτων.
Ήταν μία συνειδητή προσέγγιση ή μια ενστικτώδης αντίδραση μιας ομάδας που δεν πατάει καλά αυτή την περίοδο, μιας ομάδας με βαριά πόδια, μιας ομάδας που μέσα της ξέρει καλά ότι κάνει… κοιλιά και προσπαθεί εντέχνως να την κρύψει με τεχνάσματα;
Το γκολ του Κεντζιόρα στις καθυστερήσεις με την ΑΕΚ και το καλό κλείσιμο του ματς δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι δεν τρέχει κάτι. Το 0-1 από τον Παναθηναϊκό δικαιολογήθηκε από το βαθύ rotation και την εναλλακτική ενδεκάδα.
Απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε μια μέρα λιγότερης ξεκούρασης, ο ΠΑΟΚ κράτησε το χειρότερο παιχνίδι του και από τα τρία. Κι αυτό δεν ερμηνεύεται εύκολα.
Δεν είχε φρεσκάδα, ανάσες, τρεξίματα, σπιρτάδα, φλόγα, δεν έκανε ούτε τα αυτονόητα. Δεν μπόρεσε ποτέ να βάλει την εξέδρα στην εξίσωση, ήταν μονοδιάστατος, flat, άνευρος και ανέμπνευστος.
Δεν μπορούσε να βγάλει την μπάλα από την άμυνα του με σιγουριά, δεν μπόρεσε να ανεβάσει τους μπακ, δεν μπόρεσε να παίξει στα μεσοδιαστήματα, δεν μπόρεσε να φτιάξει φάσεις από τις πάρα πολλές στατικές φάσεις που έφτιαξε και το χειρότερο; Δεν είχε την παραμικρή αμυντική ασφάλεια, είτε συνθήκες αμυντικού τρανζίσιον είτε σε συνθήκες κανονικής ροής παιχνιδιού.
Μία απόλυτα ληθαργική εικόνα που αποτυπώνεται στα δύο πρώτα γκολ του Ολυμπιακού. Αμφότερα ξεκινούν από γρήγορες εκτελέσεις στατικών φάσεων (ενός φάουλ και ενός πλαγίου), οι οποίες βρίσκουν τους πάντες εν υπνώσει! Μία ομάδα που έδειχνε να έχει ξεμείνει από ενέργεια, από καύσιμο, από σπίθα.
Μέχρι στιγμής, όλα φέτος πήγαιναν δεξιά στον ΠΑΟΚ. Αυτή είναι η πρώτη σοβαρή κρίση, που περισσότερο είναι εσωτερική και πιθανώς πνευματική. Αυτά τα τρία κολλητά ντέρμπι ενδεχομένως να φύτεψαν τον σπόρο της αμφιβολίας.
Ο Δικέφαλος μοιάζει να έχει πολλούς παίκτες που φαίνεται σαν να «έσβησαν» ξαφνικά. Ταυτόχρονα. Και αίφνης φαίνεται να έχει ένα μαζικό ντεφορμάρισμα σε όλες του, τις γραμμές. Επίσης, οι βασικοί του αντίπαλοι, φαίνεται πια πως βρήκαν τρόπο να τον διαβάσουν. Τον αποκωδικοποίησαν.
Οι πραγματικά καλές ομάδες βρίσκουν τρόπο να σηκώνονται, όταν πέφτουν στα πατώματα. Βρίσκουν τον τρόπο να μαζεύουν τα κομμάτια τους και να ισιώσουν.
Η Τούμπα, που σαν να μπλόκαρε τον ΠΑΟΚ, θα κάνει καιρό να τον ξαναδεί, πιθανώς κι ένα μήνα. Εκεί στα αφιλόξενα ξένα, στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, το Αγρίνιο, τις Σέρρες, την Λαμία, σε διαδοχικά εκτός έδρας ματς ο Δικέφαλος θα αναζητήσει τις χαμένες του αρχές, τις χαμένες του σταθερές, την χαμένη του ταυτότητα.
Οι ισχυρές προσωπικότητες που έχει καλούνται να βγουν μπροστά στα δύσκολα. Ο ΠΑΟΚ καλείται να το βρει ξανά, κλείνοντας τα αφτιά σε όλους τους εξωτερικούς θορύβους κι επιστρέφοντας σε ότι τον έφερε ως εδώ. Τώρα πια είναι με την πλάτη στον τοίχο, ότι κανονάκια είχε, κάηκαν σε μία εβδομάδα…
