Με το πλάνο που είχε ο Κάρλος Καρβαλιάλ στο κεφάλι του, το ντέρμπι ήταν χαμένο για τον Ολυμπιακό από… την άνοδο της Συγγρού. Ο Πορτογάλος εξέπληξε, για άλλη μια φορά, τους πάντες με τις επιλογές του στην αρχική ενδεκάδα.
Και, δυστυχώς για τους ερυθρόλευκους, μάλλον είναι ο πρώτος από όλους τους νεοφερμένους στο Ρέντη που δεν γνωρίζει επακριβώς τη σημασία μιας «αιώνιας» μάχης. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις τον Ομάρ Ρίτσαρντς σαν αριστερό εξτρέμ;
Από την άλλη πλευρά, φυσικά και υπάρχει εξήγηση: ο Πορτογάλος προπονητής κατέβηκε για να μην χάσει. Με τριάδα στα χαφ, τον Φορτούνη στον πάγκο και τον Ρίτσαρντς μπροστά από τον Ορτέγκα στην αριστερή πλευρά. Κάπως έτσι η ομάδα του στερήθηκε leadership με την απουσία του μοναδικού δημιουργού που διαθέτει (σ.σ. του Φορτούνη) και ο Παναθηναϊκός ανέβαινε από τη δεξιά πλευρά λες και βρισκόταν σε αριστερή λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας, μιας και ο Άγγλος μπακ που βαφτίστηκε χαφ-εξτρέμ για να συγκρατήσει και να βοηθήσει τον Αργεντίνο στην πλευρά του Παλάσιος, δεν κατάφερε να προσθέσει και να προσφέρει απολύτως τίποτα. Για την ακρίβεια, έχει συμμετοχή στο πρώτο γκολ.
Ας είμαστε, όμως, δίκαιοι. Υπήρξαν και σημαντικές απουσίες: του Ζέλσον και του Ρέτσου. Κενά που φάνηκαν, με την έννοα ότι ο Πορτογάλος εξτρέμ είναι σαφώς πιο διεισδυτικός από τον Ρίτσαρντς, ενώ ο Ρέτσος είναι ο πιο αξιόπιστος στόπερ που διαθέτει η ομάδα, με τα όποια λάθη του, και η απουσία του φάνηκε. Το πρώτο γκολ έρχεται στην καρδιά της άμυνας με τον Μπερνάρ να χάνεται από τον Ροντινέι και στο δεύτερο τέρμα ο Ντόη χάνει τον Γερεμέγεφ. Υπήρχε και ο Κάρμο. Αλλά τι να πεις σε έναν ποδοσφαιριστή που παίζει ντέρμπι με 3 προπονήσεις; Παρόλα αυτά, έδειξε έναν παίκτη που λες «μακάρι να είχε έρθει το καλοκαίρι». Όπως και ο Τσικίνιο, που τα πήγαν καλά με τονΑλεξανδρόπουλο, ο οποίος με τη σειρά του «θυσιάστηκε» για να περάσει ο Φορτούνης σε σχήμα 4-4-2.
Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός πληρώνει τη χημεία που δεν έχει. Σε αυτό το «μάθημα» όχι μόνο είναι μετεξεταστέος, αλλά πρέπει να κάτσει στο θρανίο 2-3 χρόνια για να θυμηθεί τι έκανε και πώς το έκανε στην τετραετία Μαρτίνς στο λιμάνι, που απέφερε όχι ένα, όχι δύο, αλλά τρία διαδοχικά πρωταθλήματα. Με τα «έλα εσύ-φύγε εσύ», δουλειά δεν γίνεται. Οι ομάδες πρώτα απ’ όλα είναι «παρέες». Εδώ οι μισοί δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αυτοματισμούς στο γήπεδο θα βγάλουν;
Φυσικό κι επόμενο ήταν οι ερυθρόλευκοι να τεθούν ουσιαστικά εκτός και από τη μάχη του πρωταθλήματος. Η διαφορά των 9 βαθμών από τον πρώτο ΠΑΟΚ δεν μαζεύεται εύκολα και για έναν ακόμα λόγο: μπροστά του ο Ολυμπιακός δεν έχει μία ομάδα, αλλά τρεις! Καταλαβαίνει κανείς ότι θα πρέπει να μεταμορφωθεί για να τα καταφέρει. Θα πρέπει ξαφνικά να παίξει play station και την ίδια στιγμή οι άλλοι να κλατάρουν, να τους βρουν πρωτοφανείς ατυχίες μήπως και υπάρξει φως στο σκοτεινό τούνελ, αλλά και πάλι με το «χτίσιμο» και το «στρώσιμο» που έχουν σαν ομάδες και οργανισμοί, δύσκολα θα πέσουν.
Εκείνος που έπεσε πρόωρα είναι ο δαφνωστεφανωμένος. Ας το παραδεχθούν στο λιμάνι κι ας θυμηθούν τι έκαναν πριν από πέντε χρόνια με την άφιξη Μαρτίνς.
