Με λύπη διαπιστώνω πως για άλλη μια φορά, η πολιτεία αντιμετωπίζει με ελαφρότητα που δεν αρμόζει στην περίσταση, το θέμα της βίας στον αθλητισμό. Δεν την χαρακτηρίζω οπαδική βία, καθώς θεωρώ πως η βία τα τελευταία χρόνια, είναι κοινωνικό φαινόμενο και αποτελεί λάθος προσέγγιση να τις δίνουμε χαρακτηρισμούς.
Η απόφαση αποκλεισμού των Ελλήνων φιλάθλων από τα γήπεδα, δεν θα προσφέρει καμία απολύτως λύση στο πρόβλημα. Περιστατικά βίας θα εξακολουθήσουν να καταγράφονται, στις πλατείες, στα σχολεία, στους δρόμους και φυσικά πίσω από καλά σφραγισμένες πόρτες σε οικογενειακές εστίες όπου σε πολλές περιπτώσεις έχουμε δράματα.
Η σχολική βία, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας κατά την προσωπική μου άποψη. Καθημερινά σχεδόν ενημερωνόμαστε για απίστευτα γεγονότα μεταξύ μαθητών και σε πολλές περιπτώσεις ανατριχιάζουμε διαβάζοντας ρεπορτάζ για διάφορα περιστατικά.
Έκλεισε κάποιοι σχολείο με αφορμή περιστατικό βίας; Έκλεισε κάποια πλατεία μετά από καταγεγραμμένο περιστατικό βίας; Εκλεισε κάποιος δρόμος μήπως για τον ίδιο λόγο; Η μήπως απαγορεύτηκαν οι γάμοι για να περιοριστούν τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας που αυξάνονται όλο και περισσότερο;
Τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν συνέβη. Με ποια λογική λοιπόν αποφάσισαν να αδειάσουν τα γήπεδα; Ο αποκλεισμός των φιλάθλων από τα γήπεδα, δεν πρόκειται να προσφέρει καμία απολύτως λύση. Αποτελεί απόφαση χωρίς λογική που τιμωρεί την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων για τις παραβατικές συμπεριφορές μιας μικρής μειοψηφίας. Παράλληλα τιμωρεί τις ομάδες που έχουν ανάγκη και την οικονομική ενίσχυση που προσφέρει στα γήπεδα η παρουσία φιλάθλων τους αλλά και την στήριξη τους.
Η τιμωρία των πολλών για την ευθύνη των λίγων, δεν θα λύσει το πρόβλημα. Αν πράγματι θέλουν να λύσουν το πρόβλημα θα οδηγήσουν στην δικαιοσύνη τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς των φαινομένων και περιστατικών βίας, στέλνοντας σαφές μήνυμα σε όσους θα σκεφτούν στο μέλλον να προκαλέσουν ή να συμμετέχουν σε παρόμοια περιστατικά.
Το λουκέτο στα γήπεδα είναι μια νίκη των λίγων και ήττα των πολλών και του ίδιου του κράτους. Προσπάθησα να προσεγγίσω με καλή διάθεση την απόφαση της κυβέρνησης. Δεν τα κατάφερα. Και δεν τα κατάφερα διότι μετά από 40 και χρόνια στα γήπεδα και περίπου χρόνια στο χώρο της δημοσιογραφίας, μπορώ να αφουγκράζομαι ποιες αποφάσεις έχουν στόχο να λύσουν ένα πρόβλημα και ποιες αποφάσεις λαμβάνονται για να βγει η πολιτεία (κατά τη δική της λανθασμένη άποψη) από τη δύσκολη θέση.
Πετώντας τη μπάλα στην κερκίδα, δεν θα περιοριστεί η βία. Το έχω γράψει πολλές φορές και θα εξακολουθώ να το γράφω μέχρι να γίνουν ουσιαστικά βήματα για να περιοριστεί και να εξαλειφθεί (αυτό ελπίζουμε και ευχόμαστε όλοι) το πρόβλημα.
Τέλος να προσθέσω πως, και κάμερες έχουν εγκατασταθεί στα γήπεδα και χρήση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου υφίσταται και ταυτοπροσωπία επίσης. Δεν υπάρχει λόγος να εκτίθεστε λέγοντας τα ίδια και τα ίδια. Πάτε και καμία βόλτα από κανά γήπεδο, για να έχετε προσωπική άποψη της κατάστασης. Και αν σε κάποια γήπεδα οι κάμερες δεν λειτουργούν ή το υλικό… χάνεται, τιμωρήστε αυτούς. Όχι το σύνολο των ομάδων. Μπορείτε να το κάνετε, αυτό είναι σίγουρο και αναμφισβήτητο. Το ερώτημα είναι αν θέλετε…
Τα γράφω ολ΄ αυτά με κάθε σεβασμό στο παλληκάρι (τον ίδιο σεβασμό προς την οικογένεια του και τους φίλους του) που δίνει τη δική του μάχη Γενικό Κρατικό Νίκαιας και την ευχή (μαζί με τις ευχές όλων των Ελλήνων) να βγει νικητής!
