Εχω πάθος με την ιστορία. Μου αρέσει να διαβάζω πράγματα για το παρελθόν, γιατί μας οδηγούν για το μέλλον. Αλλά υπάρχουν καταστάσεις, που δεν είναι πια ούτε διδακτικές, ούτε αστείες. Οσα βίωσε η ΑΕΚ στο «Βελοντρόμ» της Μασσαλίας, είναι μια κατάσταση που δεν μπορεί να γίνεται άλλο αποδεκτή. Γενικά με την UEFA να μη φτάνουμε σε γραφικές καταστάσεις άλλων, αλλά κάπου ώπα. Δηλαδή, που θα φτάσει αυτή η ιστορία που ξεκινά από τη δολοφονία του Μιχάλη και ακόμα κρατά;
Δεν έπεσα από κάνα συννεφάκι. Δεν είναι η πρώτη φορά που καταλάβαμε όλοι, πως (να το πω κομψά) υπάρχουν νταραβεράκια εντός των ευρωπαϊκών τειχών και μια αβάντα στις παραδοσιακές δυνάμεις. Τα έχουμε ζήσει και κατά το παρελθόν, αλλά φέτος παράγινε. Ρε φίλε, κατς να έπαιζαν στην άμυνα της ΑΕΚ, δεν θα είχαν πέντε πέναλτι σε τρία παιχνίδια. Δηλαδή, θέλεις να μείνεις εκτός από παράδοξες κουβέντες και πέφτεις μέσα στην τρέλα.
Με τη Μαρσέιγ δεν είναι η πρώτη φορά. Γιατί μπορεί να υπάρχει εκτίμηση και αδελφοποίηση μέρους του κόσμου, να υπήρξε φοβερή ατμόσφαιρα στη Μασσαλία αυτές τις μέρες και να υπήρξε ξεχωριστό κλίμα, αλλά αυτό αφορά το γύρω γύρω. Στην ουσία, η Ιστορία επαναλήφθηκε. Και δεν είναι πια φάρσα. Στο μακρινό 1989, στην πρώτη επίσκεψη της ΑΕΚ στην έδρα της Μαρσέιγ και ενώ το ματς ήταν 0-0 ο Πατίκας σημείωσε πεντακάθαρο γκολ με τον Ελβετό διαιτητή Σαντόζ να το ακυρώνει και να δίνει… φάουλ υπέρ της ΑΕΚ, χωρίς να αφήνει το πλεονέκτημα!
Ο περίεργος από την Πολωνία
Άλλες εποχές, άλλες ομάδες, διαφορετικά «χειρουργεία». Μπαίνει τώρα ο Πολωνός (φίλος των μεθυσμένων που κουβαλήθηκαν πέρυσι;) και τα κάνει όλα ρημαδιό. Οποια αμφισβητούμενη φάση υπήρξε στο παιχνίδι, δόθηκε υπέρ της Μαρσέιγ. Κατάπιε το επιθετικό φάουλ στον Βίντα, ενώ ακόμα και ο Βιτίνια κοιτούσε απορημένος που δεν είχε καταλογίσει την παράβαση. Είχε το μάτι του… αετού, για να δει πως το φάουλ στον Τσούμπερ έγινε ακριβώς πριν τη γραμμή.
Αλλά εκεί που έδωσε ρεσιτάλ, ήταν στο πέναλτι που καταλόγισε στον Αμραμπατ. Συνήθως, στην εποχή του VAR που βρισκόμαστε, κάτι καλόπαιδα βαρίστες ψάχνουν τέτοιες φάσεις για να φωνάξουν τους διαιτητές, να τους δείξουν επαφή και να τους αναγκάσουν να δώσουν πέναλτι. Εδώ ο περίεργος δεν περίμενε το VAR που μπορεί να μην το έβλεπε καν και έδωσε κατευθείαν το πέναλτι. Σου λέει, πήρε προβάδισμα η Μαρσέιγ, έχει αριθμητικό πλεονέκτημα, αλλά αυτόν τον Γκατούζο τον βλέπω ικανό να τα κάνει όλα ίσιωμα.
Η μεγάλη κατάκτηση της ΑΕΚ
Γιατί για να περάσουμε και στο αγωνιστικό, η ΑΕΚ έδειξε πως την είχε τη Μαρσέιγ. Και αναμφίβολα, παρά τον εκνευρισμό, την απογοήτευση και όποιο άλλο αίσθημα προκαλεί σε πρώτη ανάγνωση η ήττα, το σημαντικό για την ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι πως μπορεί πλέον να κοιτάζει επί ίσοις όροις κάθε αντίπαλο της. Όπως και εάν λέγεται, σε όποια έδρα και εάν βρίσκεται, η ΑΕΚ παίζει για τη νίκη. Αυτό έκανε και στη Γαλλία.
Το διάστημα 45-60’, δηλαδή από τη μετάθεση του Πινέδα έστω και σε ρόλο δεξιού μπακ μέχρι το λάθος του Στάνκοβιτς, η ΑΕΚ έπαιξε πολύ καλύτερα από τη Μαρσέιγ. Πατούσε καλύτερα μέσα στο γήπεδο, έφτασε στην ισοφάριση από σερβίρισμα του Μάνταλου και φοβερή διαγώνια κίνηση του Πινέδα, αν κάποιος επέλεγε να επιλέξει νικητή θα έβλεπε πως η ΑΕΚ είχε ίσες και περισσότερες πιθανότητες από τον αντίπαλο της.
Επειτα ήρθε το λάθος του Στάνκοβιτς. Φτηνό, παγωμένο. Αλλά συμβαίνει. Παιχνίδι λαθών είναι το ποδόσφαιρο, κάποιες φορές κολλά το μυαλό ακόμα και στους καλύτερους. Γιατί ο Στάνκοβιτς εδώ και καιρό βρίσκεται σταθερά στους διακριθέντες της ΑΕΚ και δεν ήταν εξαίρεση η πρώτη ώρα στο «Βελοντρόμ», καθώς έκανε αρκετές σημαντικές επεμβάσεις. Αλλά έγινε και δεν έχει νόημα τώρα να ψάχνεις πως και γιατί, ούτε να ακυρώνεις όλη την πορεία του.
Ο ρόλος του Πινέδα και η συνέχεια
Αν υπάρχει κάτι που μου έμεινε ως «απωθημένο» είναι πως δεν είδα καθόλου την ΑΕΚ με τον Πινέδα στο κέντρο. Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες που υπήρχαν στη διαχείριση του ματς από τον Αλμέιδα λόγω των πολλών απουσιών στο δημιουργικό κομμάτι, αλλά από την άλλη μου φαίνεται κάπως ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας να παίζει το μισό ματς αριστερό χαφ και το άλλο μισό δεξί μπακ. Και φανταστείτε, πως και ως μπακ έκανε τη διαφορά.
Το λέω αυτό και γιατί ελλείψει Πινέδα στο κέντρο, βγαίνει αυτό το αταίριαστο δίδυμο των Σιμάνσκι, Γιόνσον, που ο ένας είναι σα να ακυρώνει τον άλλον. Ο Αλμέιδα ξέρει καλύτερα, έχει δικό του σκεπτικό, αλλά καταθέτω κάποιες σκέψεις που είδα να εμφανίζουν μια ΑΕΚ που κεντούσε σε Αγγλία, Λεωφόρο και Αγιαξ. Ας είναι. Όλα παίζουν μέσα στο παιχνίδι, τώρα η ΑΕΚ πρέπει να βρει ηρεμία και καθαρό μυαλό για να πάρει το ματς με τον ΠΑΟΚ και μετά να σκεφτεί ξανά την Ευρώπη.
