Θέσφατο. Στο ποδόσφαιρο, ειδικά στο ελληνικό, γίνονται πράγματα που τα βλέπεις και τα κατανοείς, αλλά και εκείνα που δεν τα βλέπεις και τελικά διαπιστώνεις στην πορεία να προκύπτουν και να αλλάζουν την ιστορία. Ετσι και τώρα. Λίγες ώρες πριν το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, μιλάμε για όλα τα υπόλοιπα εκτός της αγωνιστικής δυναμικής των δύο ομάδων. Ας μιλήσουμε και εμείς γι’ αυτά, για να μην πιστεύει κανείς πως δεν παίρνουμε χαμπάρι όσα συμβαίνουν.
Ολη αυτή η φασαρία που δημιουργούνταν εντέχνως εδώ και καιρό, για να αλλάξουν την ΚΕΔ γίνεται, αλλά δεν τους έβγαινε. Εκαναν και είπαν πολλά. Επιχείρησαν να αξιοποιήσουν κάθε δυνατότητα που είχαν, ακόμα και με πρόσωπα στην UEFA που έχουν – να το πω κομψά – μια ευαισθησία σε συγκεκριμένες πλευρές. Εφτασαν να εργαλειοποιήσουν δίχως ντροπή, ακόμα και τη σύσκεψη που – κακώς – έγινε για τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη στη Νέα Φιλαδέλφεια από οπαδούς της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και συμμετοχή φίλων του Παναθηναϊκού.
Δεν μπορούσαν να το επιβάλλουν γιατί είναι ξεκάθαρα θέμα της ΕΠΟ. Γι’ αυτό και οι συντονισμένες επιθέσεις στην ΕΠΟ, ώστε να δημιουργήσουν κλίμα. Σε όλη αυτήν τη διαδικασία, γεννήθηκαν ανίερες συμμαχίες, μπας και καταφέρει το νέο μπλοκ του ελληνικού ποδοσφαίρου να αλλάξει την ΚΕΔ, έστω και εάν ξέρουν καλά πως προέκυψε από τις προβλεπόμενες θεσμικά διαδικασίες, με διαφάνεια και ψηφοφορίες. Ελεγαν απίθανα πράγματα, θυμήθηκαν ξανά την ολιστική μελέτη και ας γνώριζαν, πως είχε παρέλθει η περίοδος εφαρμογής της.
Ο Μπένετ και ο… Βασσάρας
Ολη η δουλειά έγινε γι’ αυτόν τον σκοπό και αποτελεί έπειτα και προσωπικό θέμα του καθένα πόσο θα αντέξει. Ο Μπένετ πιθανόν έφτασε στα όρια του, έστω και εάν είχε τη σωστή λογική, να βελτιώσει κάποια στιγμή τους Ελληνες διαιτητές και να μην απαιτούνται ξένοι κάθε αγωνιστική. Αλλά επειδή κάποιες ορεξούλες έχουν ανοίξει, να μην κάνουν όνειρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρουν να βάλουν χέρι στην ΚΕΔ και να γυρίσουν το ποδόσφαιρο στις εποχές της παράγκας, όποιος και εάν μπει αρχιδιαιτητής, όποια και εάν είναι η σύνθεση της ΚΕΔ.
Παρατηρώ το τελευταίο διάστημα πως επιχειρείται από συγκεκριμένες κατευθύνσεις, μια απέλπιδα προσπάθειας επιστροφής του Βασσάρα. Πανηγυρίζουν για τον ορισμό του ως παρατηρητή σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, ψάχνουν να βρουν τρούπα να τρουπώσει. Γκρινιάζουν για τα πάντα. Το κάνει με… επαγγελματικό τρόπο ο Ολυμπιακός, από κοντά ο Παναθηναϊκός, σιγοντάρει και ο ΠΑΟΚ. Δημιουργούν ιστορίες και ας μην υπάρχει καμία αλήθεια που να τους δικαιώνει, όπως συνέβη πέρυσι με το χέρι του Αμραμπατ στο ματς της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό.
Στα καλύτερα τους
Αφήνω τα διαιτητικά, πάω στα αγωνιστικά. Είναι αλήθεια, πως ο Παναθηναϊκός είναι πολύ βελτιωμένος συγκριτικά με πέρυσι στο κομμάτι της δημιουργίας ευκαιριών. Είναι πιο παραγωγικός, φτιάχνει εύκολα φάσεις και σκοράρει με μεγαλύτερη άνεση. Εχει υψηλή αυτοπεποίθηση, παίκτες σε καλή κατάσταση. Σημαίνει, πως δύσκολα θα δούμε ματς σαν τα περυσινά, όπου έγιναν πολλά κλειστά παιχνίδια που κρίθηκαν σε λεπτομέρειες.
Βέβαια, στην ίδια κατάσταση βρίσκεται πλέον και η ΑΕΚ. Με εκπληκτική αυτοπεποίθηση έπειτα από το έπος του Μπράιτον, με παίκτες που πέρυσι έδειξαν πως είναι καλύτεροι σε όλα, με επιλογές ποιότητας ακόμα και στις πιο μεγάλες δυσκολίες. Ειδικά τώρα που ο Πινέδα φαίνεται να βρίσκει ξανά τον καλό εαυτό του και ο Γκαρσία είναι διαθέσιμος, η ΑΕΚ αρχίζει να παίζει ξανά στους εκπληκτικούς ρυθμούς της περασμένης χρονιάς. Το είδαμε και στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και στην Αγγλία.
Ξέχασαν γρήγορα
Τι μένει; Να παιχθεί το ποδόσφαιρο στο γήπεδο και να μην αναζητούνται δικαιολογίες και άλλες ιστορίες που φαίνονται επιστημονικής φαντασίας. Σας θυμίζω, πως δια του προέδρου του, ο Παναθηναϊκός κατηγόρησε την ΑΕΚ για κλοπή του τίτλου της περυσινής σεζόν. Εξαπέλυσε αβάσιμες κατηγορίες για… διασπορά ιού, συντήρησε μια απίστευτη ένταση και πολεμική που κορυφώθηκε από πέρυσι και ας μην έχει κανένα λόγο γι’ αυτό.
Εγινε σημαία ο Νταμπάνοβιτς, που έδωσε πέναλτι και το πήρε πίσω στις καθυστερήσεις. Δηλαδή, τέτοιο… στήσιμο έκανε η ΑΕΚ, που ο διαιτητής έκανε τη μισή δουλειά. Δεν ήταν βέβαια και Καμπάκοφ, που την έκανε ολόκληρη στη Λεωφόρο και καθάρισε το ματς με ανατροπή από το ημίχρονο. Αλλά ξέρετε, μπορούμε να τρώμε τις σάρκες μας για καιρό. Το καλύτερο είναι να αφήσουμε τις δύο κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες να δείξουν τι μπορούν να κάνουν μέσα στο γήπεδο και να μην αναζητούμε φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Δεν μπορώ να πω, ότι είμαι αισιόδοξος για όλο αυτό. Ενδεχομένως, κάποιοι στον Παναθηναϊκό ξεχνούν γρήγορα. Ξέχασαν πολύ γρήγορα, πως πριν από δυόμιση χρόνια υπήρξε προσωπική επικοινωνία του κ. Αλαφούζου με τον κ. Μελισσανίδη προκειμένου να τον παρακαλέσει να μην αποκτήσει τον Βαγιαννίδη, που είχε συμφωνήσει σε όλα με την ΑΕΚ. Εδώ το καλοκαίρι, φάνηκε και με τη μεταγραφή του Αλεξανδρόπουλου στον Ολυμπιακό, πως το πρόβλημα θα ήταν μόνο εάν ο διεθνής μέσος επέλεγε την ΑΕΚ. ενας παίκτης για τον οποίο καμάρωναν χρόνια στον Παναθηναϊκό, πήγε στον Ολυμπιακό και φίλαγε το σήμα. Αλλά τουλάχιστον, δεν πήγε στην ΑΕΚ!
