Οσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο, δεν μπορεί πλέον να έχουμε καμία αμφιβολία. Δοκάρι και μέσα είναι μάγκας και κορυφαίος, δοκάρι και έξω βροχή το ανάθεμα και ατέλειωτη κουβέντα για όσα θα έπρεπε να είχαν γίνει αλλιώς. Δεν μου προξενεί πλέον καμία εντύπωση, έτσι συμβαίνει στη ζωή. Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν, αποτελέσματα χρειάζεται. Και ψυχολογία. Χάνει η ΑΕΚ 1-0 στο Βέλγιο από την Αντβέρπ με την εικόνα που είχε το ματς και βρίσκεται στα όρια νευρικού κλονισμού. Χάνει ο Παναθηναϊκός 2-1 στην Πορτογαλία από την Μπράγκα και κυριαρχεί αισιοδοξία.
Σαφέστατα, μένει η τελευταία εικόνα. Ο Παναθηναϊκός μπόρεσε να σκοράρει και να μείνει ζωντανός στην υπόθεση πρόκριση με την Μπράγκα, απέφυγε τα χειρότερα στο τετ α τετ που έβγαλε ο Μπρινιόλι για το 3-0 και αυτό έστειλε την αυτοπεποίθηση στα ύψη. Δεν αντιλέγω. Μπορεί να είναι κρίσιμο αυτό το γκολ του Μαντσίνι στη μάχη της πρόκρισης. Αλλά για να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα, ένα γκολ χρειάζεται η ΑΕΚ, ένα και ο Παναθηναϊκός για να ισοφαρίσουν το ματς. Δύο γκολ χρειάζεται η ΑΕΚ, δύο και ο Παναθηναϊκός για να πάρουν την πρόκριση στην κανονική διάρκεια ή στην παράταση.
Τα κοινά και οι διαφορές ΑΕΚ και Παναθηναϊκού
Υπάρχουν κοινά στοιχεία και κάποιες διαφορές σε αυτά τα ζευγάρια των προκριματικών. Ο Παναθηναϊκός για παράδειγμα, δείχνει πως είναι πολύ φρέσκος ως ομάδα. Όπως συνέβη και πέρυσι όταν κατέγραψε εκείνο το εντυπωσιακό σερί νικών στο πρωτάθλημα, μπαίνει με το πόδι πατημένο στο γκάζι. Η ΑΕΚ αντίθετα, είναι πλέον μια σειρά τριών αγώνων που μπαίνει νωθρά στο γήπεδο και αργεί να μπει στο ρυθμό του ματς. Σε βάθος χρόνου πως θα εξελιχθεί, θα το δούμε στην πορεία, αν και πρέπει να προσμετρήσουμε πως η ομάδα του Γιοβάνοβιτς έχει και ένα 20ήμερο με αγώνες νωρίτερα.
Άλλο στοιχείο που δείχνει πράγματα είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει σκοράρει και στα πέντε παιχνίδια που έχει δώσει σκοράρει. Με πέναλτι, στις καθυστερήσεις, δεν έχει καμία σημασία. Σκοράρει και δείχνει συνολικά βελτιωμένος σε ένα κομμάτι που υστερούσε πέρυσι. Η ΑΕΚ δεν σκόραρε στο τελευταίο παιχνίδι, χάνοντας το πιο μεγάλο «όπλο» που είχε αγωνιστικά και ήταν η ικανότητα να δημιουργεί και να τελειώνει φάσεις.
Φαβορί παραμένει η ΑΕΚ
Συν βέβαια, το ζήτημα πως η ΑΕΚ έχει βρεθεί πίσω στο σκορ και στα τρία παιχνίδια που έχει δώσει. Και όσο καλή ομάδα κι αν έχεις (που η ΑΕΚ έχει πολύ καλή ομάδα), δεν θα μπορείς πάντα να επιστρέφεις και να παίρνεις τα παιχνίδια. Δεν θα σου δίνει πάντα λύσεις ο πάγκος, πρέπει να διαχειρίζεσαι καλύτερα τα παιχνίδια. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, τα δεδομένα δεν αλλάζουν. Στη δική μου εκτίμηση, η ΑΕΚ είναι το φαβορί στο ζευγάρι με την Αντβέρπ.
Βλέπετε, όσα και αν αναφέρει κάποιος αναφορικά με την ευρωπαϊκή κατάταξη των ομάδων, όσο και αν σταθεί κανείς στα μπάτζετ, θα έλεγα πως αυτά είναι χρήσιμα κυρίως στο… fm. Στο πραγματικό ποδόσφαιρο, η πιο μεγάλη αλήθεια είναι αυτή που βλέπεις μέσα στο γήπεδο. Και εκεί φάνηκε, πως η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα από Ντιναμό Ζάγκρεμπ και Αντβέρπ. Αλλά όσο ανεβαίνει επίπεδο, πρέπει να προσέχει τις λεπτομέρειες, γιατί τα λάθη πλέον είναι ασυγχώρητα.
Δεν μπορεί να μην έρθει στόπερ
Μοιραία, μαζί με την απογοήτευση που έφερε στην ΑΕΚ η ήττα από την Αντβέρπ, φούντωσε και τη μεταγραφική κουβέντα. Κάποια πράγματα είναι λογικά και κάποια χάνονται μέσα στο βάθος του μυαλού. Δηλαδή, δεν μπορεί να συζητάμε ακόμα στις 24 Αυγούστου για το εάν θα πάρει η ΑΕΚ στόπερ. Ούτε αριθμητικά δεν βγαίνει η εξίσωση. Με δεδομένο μάλιστα πως ήταν μια διαδικασία που ήταν γνωστή για μήνες, η ΑΕΚ θα έπρεπε να είχε βρει ήδη τις λύσεις με ένα στόπερ στα χαρακτηριστικά που θέλει ο Αλμέιδα.
Όπως και να έχει, τα στόπερ δεν είναι το πρόβλημα για την ήττα από τους Βέλγους. Αλλά πρέπει να αποκτηθεί κάποιος και να τελειώσουν εν τη γενέσει τους κάποιες σκέψεις που έχουν αναπτυχθεί εντός της ομάδας, για ανάδειξη του Ρόκσον ή για λύση με τον Χατζισαφί ως στόπερ. Σαφέστατα ο προπονητής έχει την τελική επιλογή, αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να αγνοείς και ένα εξ αυτών, είναι η επάρκεια και η ισορροπία στον άξονα.
Ο παραλογισμός με το φορ
Οσο παράλογη είναι κάθε σκέψη για μη απόκτηση στόπερ, άλλο τόσο παράλογη μου φαίνεται η κουβέντα για τα φορ και ειδικά όσα λέγονται για Λιβάι και Φαν Βέερτ. Δεδομένο πρώτο: πέραν της εντύπωσης που μπορεί να έχει ο καθένας για τον Λιβάι, υπάρχουν αντικειμενικοί παράγοντες (άποψη προπονητή, στατιστικά, προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού) που επιβεβαιώνουν πως είναι φορ και μάλιστα υψηλού επιπέδου.
Δεδομένο δεύτερο: θα ήταν στα όρια του… ψυχιατρείου εάν κάποιος προπονητής είχε Λιβάι, Πόνσε, Φαν Βέερτ και δεν κρατούσε τη συγκεκριμένη σειρά στην ιεραρχία. Συμπαθής και ικανότατος σκόρερ ο Ολλανδός, θα τραβήξει μεγάλο κουπί το Σάββατο κόντρα στον Πανσερραϊκό, αλλά μην χάνουμε το μέτρο. Δηλαδή, θα ήταν κάποιος ικανοποιημένος εάν έμενε η ΑΕΚ με Λιβάι και Φαν Βέερτ; Επειδή οι περισσότερες απαντήσεις θα είναι αρνητικές, ας μην ψάχνουμε ζητήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου, η ΑΕΚ πάει για στόπερ. Ενδεχομένως και κάτι ακόμα από τις ευκαιρίες που μπορεί να δώσει η αγορά, αλλά δεν το θεωρώ πιθανό. Δεν βλέπω να προχωρά άμεσα και του Πάλμα. Για την κουβέντα που αφορά τερματοφύλακες και άκρα της άμυνας, δεν θα τελειώσει ποτέ. Η ομάδα (διοίκηση, τμήμα σχεδιασμού, προπονητής) έκριναν πως καλύπτονται με τις λύσεις που υπάρχουν, δεν επέλεξαν τη λογική της αναβάθμισης και θα κριθούν γι’ αυτό από τα αποτελέσματα.
