Οσα είδαμε στο παιχνίδι της Μπειτάρ με τον ΠΑΟΚ, ήταν χωρίς αμφιβολία, πέρα από κάθε φαντασία. Νίκη του Δικεφάλου με 4-1, δυο αυτογκόλ από τους Ισραηλινούς, ένα χαμένο πέναλτι για τους Ισραηλινούς, μια κόκκινη κάρτα για τον ΠΑΟΚ και κερασάκι στην τούρτα, η λειτουργία των ποτιστικών μπεκ, που μάλλον ο φροντιστής του γηπέδου, ξέχασε να απενεργοποιήσει αφήνοντας τα στην αυτόματη λειτουργία.
Σε αυτό το σκηνικό, διόλου παράξενο δεν θα ήταν και ένα black out, που θα βύθιζε στο σκοτάδι το Teddy Stadium. Θα μπορούσαμε να δούμε και νιφάδες χιονιού, Αύγουστο μήνα στην Ιερουσαλήμ. Μη σας πω πως θα φαινόταν και φυσιολογικό… Κι αν δεν έγινε στην Ιερουσαλήμ, μπορεί να συμβεί την επόμενη Πέμπτη στο Σπλιτ! Τι; Όχι;
Αυτό που έμεινε για να σοβαρευτούμε, είναι η πρόκριση του ΠΑΟΚ, στην οποία πόνταρα από την προηγούμενη εβδομάδα. Είχα επισημάνει πως παρά τα προβλήματα που παρουσίασε ο Δικέφαλος στο παιχνίδι της Τούμπας, είναι ποιοτικά ανώτερη ομάδα από την Μπειτάρ και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα κατάφερνε να επιστρέψει από το Ισραήλ με την πρόκριση, όπως κι έγινε.
Η αλήθεια είναι πως, ο στόχος δεν επιτεύχθηκε με την άνεση που μπορεί να δημιουργεί ως εντύπωση το τελικό 1-4, για κάποιον που δεν παρακολούθησε το παιχνίδι. Η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου, αντιμετώπισε προβλήματα που κυρίως οφείλονταν στο γεγονός ότι έμεινε με 10 παίκτες νωρίς στο παιχνίδι.
Η αποβολή του Ντούγκλας Αουγκούστο (προσωπικά θεωρώ πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ανήκει στον Σβαμπ που γυρνά την μπάλα πίσω στα «τυφλά») ήρθε σε ένα χρονικό σημείο που ο ΠΑΟΚ έψαχνε δεύτερο γκολ. Ωστόσο ο Κοτάρσκι δεν νικήθηκε από τα 11 μέτρα, ο Δικέφαλος βρήκε δεύτερο γκολ ενώ αγωνιζόταν με 10 παίκτες, σε μια φάση που «έχτισε» ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς δίνοντας το γκολ – δώρο στον Μπράντον Τόμας.
Η αδυναμία του ΠΑΟΚ να κερδίσει τις μάχες στο ψηλό παιχνίδι, προσέφερε στην εκπνοή του ημιχρόνου, γκολ στην Μπειτάρ που μπήκε ξανά στον αγώνα με αναπτερωμένες –δικαίως- ελπίδες και αριθμητική υπεροπλία. Αυτή η ψυχολογία έσπρωξε τους Ισραηλινούς στο πρώτο μισό του δευτέρου ημιχρόνου, που μόνο εύκολο δεν ήταν για τον Δικέφαλο. Καθοριστικό ρόλο στο διάστημα που η ομάδα του Λουτσέσκου δεχόταν πίεση, έπαιξε η απόδοση του Κώστα Κουλιεράκη που πέρασε στη θέση του Μιχαηλίδη, όχι γιατί ο Γιάννης δεν είχε καλή απόδοση αλλά γιατί είχε κίτρινη κάρτα και η τεχνική ηγεσία, ορθώς έλαβε τα μέτρα της, αντιλαμβανόμενη ότι η ομάδα θα δεχόταν πίεση στο ξεκίνημα του Β΄ ημιχρόνου.
Ο νεαρός Κρητικός στόπερ, πραγματοποίησε υποδειγματική εμφάνιση με τοποθετήσεις ακριβείας και τρομερή αυτοπεποίθηση, καλύπτοντας τα τρωτά –για την ώρα- σημεία του Ενκνγκ, που είναι προφανές ότι θέλει τον χρόνο του για να προσαρμοστεί στα δεδομένα του ΠΑΟΚ.
Σταδιακά ο ΠΑΟΚ ισορρόπησε και με τη συμμετοχή Σαμάτα αρχικά και Κωνσταντέλια στη συνέχεια, «κλείδωσε» το παιχνίδι. Ο Τανζανός αν και ανέτοιμος έκανε αισθητή την παρουσία του στην αντίπαλη άμυνα, ενώ ο Γιάννης μας θύμισε ότι αν βρει ανοιχτούς χώρους, μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε άμυνα.
Δημιούργησε –με μαγικό τρόπο- το 3ο γκολ, πέτυχε το 4ο και σαφώς η εξέλιξη αυτή, θα του προσφέρει ψυχολογία για τους πολύ – πολύ απαιτητικούς αγώνες με την Χάιντουκ Σπλίτ που ακολουθούν.
Με τους Κροάτες θα ασχοληθώ στο επόμενο blog. Σήμερα θα μείνω στη νίκη – πρόκριση του ΠΑΟΚ. Εκτός από το εισιτήριο στον γ΄ προκριματικό γύρο του Europa Conference League, προσέφερε στην ομάδα ψυχολογία και αυτοπεποίθηση. Στοιχεία που το γκρουπ του Ραζβάν Λουτσέσκου, χρειαζόταν σε μια τόσο ευαίσθητη εποχή όπως αυτή που διανύει ο οργανισμός και όχι από την έναρξη της προετοιμασίας αλλά, από το τέλος της προηγούμενης σεζόν.
Εκ κατακλείδι ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που ήθελε αλλά είναι προφανές ότι χρειάζεται ενίσχυση και σκληρή δουλειά, ιδιαίτερα στην αμυντική του λειτουργία. Με την πρόκριση επί της Μπειτάρ, πέτυχε το αυτονόητο. Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα…
