Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις εβδομάδες καλά, καλά και αν κάποιος ερχόταν σήμερα στην Ελλάδα διάβαζε σχόλια στα social και μπλογκ στα σάιτ θα νόμιζε ότι ο Παναθηναϊκός και τη σεζόν που τελείωσε ήταν τραγικός έμεινε στο -30 από την πρώτη θέση , δεν παρουσίασε τίποτα και απέτυχαν όλες οι μεταγραφές του καλοκαιριού. Δεν είναι καθόλου υπερβολικό αυτό, που λέω είναι η πραγματικότητα αν κοιτάξετε γύρω σας.
Η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα με πιστολιές τύπου Νταμπάνοβιτς και με τον Παναθηναϊκό να παίζει με 16 κρούσματα covid στο κρίσιμο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Το πήρε στις λεπτομέρειες και από εκείνη την ημέρα που το πήρε μέχρι σήμερα διαβάζω απίστευτα πράγματα. Με αυτά, που διαβάζω νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός είχε απέναντι του ένα κράμα Ρεάλ και Σίτι και όχι την ΑΕΚ. Γράφουν απίστευτα πράγματα, ότι «η ΑΕΚ δεν βλέπει κανέναν». Και πως γίνεται ρε εξυπνοπούλι επί 33 αγωνιστικές να είναι δεύτερη η ΑΕΚ; Πως έγινε αυτό; Στην τύχη έγινε ; Ποια τύχη ; 18 δοκάρια είχε ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ 11. Πως γίνεται η ΑΕΚ να μην βλέπει κανέναν και να παίρνει το πρωτάθλημα την προτελευταία αγωνιστική; Είχε διαιτητική εύνοια ο Παναθηναϊκός μήπως επειδή …..ελέγχει την ΕΠΟ; Πως γίνεται ρε εξυπνοπούλια μία ομάδα να μην βλέπει την άλλη και να το παίρνει το πρωτάθλημα στις λεπτομέρειες και με σκάνδαλα που ότι και να πείτε και να γράψετε δεν αλλάζουν. Είναι σαν να γράφω εγώ σήμερα , έλα μωρέ ποια ΑΕΚ; Δεν την βλέπει ο Παναθηναϊκός. Η να το έγραφα αυτό αν η ομάδα το έπαιρνε το πρωτάθλημα. Δεν θα το έγραφα ποτέ, διότι εγώ ούτε γραφικός, ούτε κομπλεξικός είμαι. Η ΑΕΚ ήταν μία πάρα πολύ καλή ομάδα και σε κάποια θέματα υπερτερούσε σε κάποια θέματα υστερούσε από τον Παναθηναϊκό. Στα μεταξύ τους ντέρμπι το είδαμε εξάλλου. Στα δύο ματς στην Λεωφόρο Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος στο πρώτο και με τα δοκάρια αντί με 4-1 νίκησε με 2-1 και όλοι στέκονται στα πέναλτι, που αν ήταν υπέρ της ΑΕΚ και δεν δινόντουσαν ακόμα ανακοινώσεις θα διαβάζαμε. Στο δεύτερο παιχνίδι στα play off η ΑΕΚ ήταν καλύτερη και θα μπορούσε να νικήσει. Στα δύο ματς στην Φιλαδέλφεια στο πρώτο ο Παναθηναϊκός έχασε από μία κροτίδα που έπεσε στον Μπρινιόλι και είχε την μεγάλη ευκαιρία με τον Ιωαννίδη και το δοκάρι στο 1-0(μετά από αυτή την ευκαιρία ήρθε το πέναλτι της ΑΕΚ όταν όλα είχαν κριθεί) και στο δεύτερο παιχνίδι είχαμε την σφαγή Νταμπάνοβιτς που στέρησε από τον Παναθηναϊκό μία καθαρή νίκη και πιθανό το πρωτάθλημα.
Το κακό σε αυτή την ιστορία είναι ότι τσιμπάνε και κάποιοι δικοί μας και έχουμε φθάσει αρχές Ιουνίου να απαξιώνεται και να ισοπεδώνεται μία ομάδα, μετά από μία χρονιά που έφερε και πάλι τον κόσμο στο γήπεδο και έφτιαξε τις Κυριακές μας. Λες και είδαμε φέτος μία ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος, που είχε χάσει το πρωτάθλημα από τον Νοέμβριο. Όταν διαβάζεις σχόλια του στιλ «που πάμε με αυτούς και φέτος», «τα ίδια λάθη που έγιναν πέρυσι θα γίνουν και φέτος», «καλός ο Ιβάν, αλλά ότι έχτιζε το γκρεμίζει» νομίζεις ότι έγιναν τέτοια λάθη, που η ομάδα είχε 11 άχρηστους που είχαν μία καταστροφική χρονιά.
Αυτές τις ημέρες θυμάμαι την ατάκα, που μου είχε πει ο τεράστιος Γιάννης Κυράστας «Τάσο έτσι είναι ο κόσμος. Δοκάρι και μέσα είσαι γίγαντας, δοκάρι και έξω, είσαι ταγάρι». Κάποια στιγμή θα πρέπει ειδικά εμείς, που έχουμε περάσει τόσα να αναγνωρίζουμε μία προσπάθεια, που γίνεται στην σωστή κατεύθυνση. Ναι φυσικά να κάνουμε κριτική, ναι φυσικά να τονίζουμε τα λάθη, που έχουν γίνει, αλλά όχι ρε παιδιά ισοπέδωση. Κάπου ώπα. Αυτά τα λένε οι αντίπαλοι, για να μειώσουν την προσπάθεια της ομάδας του Γιοβάνοβιτς, μην τους κάνετε την χάρη και λέτε τα ίδια.
Ναι τόσες ημέρες έχουν περάσει και η πίκρα είναι μεγάλη και η στενοχώρια από την απώλεια του τίτλου, ακόμα δεν μπορούμε να συνέλθουμε. Αλλά σκεφτείτε πόσα χρόνια έχετε να ζήσετε τέτοιο άγχος για το πρωτάθλημα. Αυτός ο Παναθηναϊκός μας πρόσφερε μία χρονιά, που έμοιαζε ονειρική και είχε άσχημο τέλος. Αν συνεχίσουν οι χρονιές και είναι ονειρικές θα έρθει και το καλό τέλος. Και με την ισοπέδωση δεν βοηθάμε σε αυτή την κατεύθυνση.
Όπως και με την ατάκα «απέτυχαν οι μεταγραφές». Πως γίνεται να έχουν αποτύχει οι μεταγραφές και με τους νέους παίκτες μέσα η ομάδα να φθάνει μία ανάσα από το πρωτάθλημα; Ναι φυσικά και ήθελα πολύ περισσότερα από τον Βέρμπιτς(αυτή η μεταγραφή δεν βγήκε, αλλά όχι για αγωνιστικούς λόγους), από τον Σπόραρ, από τον Μπερνάρ, με βάση και τα χρήματα που δόθηκαν, αλλά άλλο αυτό και άλλο απέτυχαν. Αν απέτυχαν πως με αυτούς μέσα η ομάδα ήταν 33 αγωνιστικές πρώτη; Και πάντα όταν γίνεται μία μεταγραφή πάντα να έχουμε στο μυαλό μας και τον παράγοντα-προσαρμογή. Υπάρχει το μεγάλο παράδειγμα με τον Αϊτόρ, που πριν δύο χρόνια ήταν …άχρηστος και φέτος ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος μέχρι να πάθει την ζημιά στον χιαστό.
Αυτό, που χρειάζεται τώρα η ομάδα είναι εμπιστοσύνη και στήριξη και τη νέα σεζόν, όπως είχε και την φετινή. Για να ζήσουμε και πάλι τις γιορτινές Κυριακές στην Λεωφόρο, για να ζήσουμε και πάλι τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, που τόσο μας έχουν λείψει.
Και πως γίνεται μία ομάδα, που μετά από 13 χρόνια έκανε πρωταθλητισμό και έφθασε μία ανάσα από τον τίτλο με αντιπάλους την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ να απαξιώνεται τόσο πολύ; Αυτοί, που δεν ….κάνουν για την ομάδα, πως την έφθασαν μία ανάσα από τον τίτλο; Και οι προηγούμενοι, που …..έκαναν, πως την είχαν στο -30 και το -40;
Πέρυσι τέτοια εποχή δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα στην ομάδα. Εψαχνε πολλούς βασικούς και θυμάμαι στην προετοιμασία ο Γιοβάνοβιτς είχε πάρει αρκετά νέα παιδιά από την Κ19. Φέτος δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση. Από τον βασικό κορμό η ομάδα έχασε τον Κουρμπέλη και έφυγε και ο Σάρλια(να μην θυμηθώ το «που πάμε με αυτό το ταγάρι» από πέρυσι που ήρθε μέχρι φέτος), που ήταν τίμιος και καλύτερος από ότι περιμέναμε, αλλά ήταν τρίτη λύση στα στόπερ. Κατά τα άλλα υπάρχει μία καλή βάση 12-13 παικτών(που επιβάλλεται να γίνουν 18-19), υπάρχει ο Αϊτόρ, που δεν υπήρχε από τον Οκτώβριο και η μεγάλη ανάγκη είναι η ενίσχυση στα χαφ με παίκτες, που θα έχουν το γκολ, αλλά και η ποιοτική αναβάθμιση και σε κάποιες θέσεις, ώστε να υπάρχει βάθος στο ρόστερ, που την σεζόν, που τελείωσε δεν υπήρχε. Αλλά για αυτό θα γράψω αναλυτικά σε λίγες ημέρες.
Σήμερα ήθελα απλά να θυμίσω στον κόσμο, ότι φέτος κάτι καλό χτίστηκε και είναι άδικο για κάποιους να το ισοπεδώνουν, όπως κάνουν και οι αντίπαλοι.
