Στον μαγικό κόσμο των κινουμένων σχεδίων, αυτόν των σούπερ-ηρώων, με τις κάπες, τις στολές, τις υπερφυσικές δυνάμεις, κανείς δεν μοιάζει με κάποιον άλλον. Καθένας έχει τον χώρο του, το σήμα-κατατεθέν του, μα όλοι οι χαρακτήρες είναι συμπληρωματικοί, μόνο έτσι οι δυνάμεις πολλαπλασιάζονται.
Κανείς δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο από μόνος του. Ακόμα και αυτοί που μοιάζουν άφθαρτοι, ανίκητοι, έχουν κάποια κρυφή αδυναμία, μία αχίλλειο πτέρνα.
Ο Μπάτμαν είναι ένας υπέροχος, γοητευτικός, κυρίαρχος χαρακτήρας. Είναι έξυπνος, γυμνασμένος, οξυδερκής, είναι ο άνθρωπος νυχτερίδα που προσπαθεί να αποδώσει δικαιοσύνη με τον δικό του τρόπο.
Μόνος του μοιάζει ατελής, όμως η παρουσία του συμπληρώνεται από αυτή του Ρόμπιν, που είναι διαφορετικός. Πιο γήινος, λιγότερο χαρισματικός, πιο συναισθηματικός. Αυτός όμως είναι που εξισορροπεί τα πάντα, αυτός αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας είναι αέρας. Άνεμος. Είναι ένας χαρισματικός χαρακτήρας που έχει την υπερδύναμη να τιθασεύει και να διατάζει μία δερμάτινη σφαίρα. Το κάνει με μία αφύσικη απλότητα, χωρίς να χάνει ποτέ το αθώο βλέμμα και το παιδικό του χαμόγελο.
Μπαίνει μέσα, νιώθοντας την ευθύνη που αισθάνονται οι καλλιτέχνες. Πρέπει πρώτα να διασκεδάσει τον κόσμο και μετά να το χαρεί και ο ίδιος. Ένας αυθεντικός entertainer. Ένας ζογκλέρ που γεμίζει γήπεδα όπου κι αν παίζει, που δεν αισθάνεται πίεση, δεν βλέπει αντιπάλους, δεν χαμπαριάζει από έδρες.
Ο «Ντέλιας» είναι ένα ευλογημένο παιδί που μοιράζει θέαμα, χαρά, χαμόγελα, ελπίδα, προσμονή, προσδοκία (και… σακούλες). Είναι αυτός που δημιουργεί κάτι, από το τίποτα. Αυτός που σε κάνει να περιμένεις με ανυπομονησία, πότε θα ακουμπήσει την μπάλα για να δεις τι θα σκαρφιστεί.
Αυτός που κάνει τους συμπαίκτες του να υποκλίνονται στο ταλέντο του, όταν είναι έτοιμοι να τον αντικαταστήσουν στο γήπεδο.
Ναι, αλλά όλα αυτά τα εξωπραγματικά, δεν μπορούν να εκπλήξουν κανέναν πια. Δεν είναι είδηση κάποια νέα του έμπνευση, κάποιο νέο μαγικό, κάτι εξωπραγματικό που έστησε στο γήπεδο. Το ‘κανε κι αυτό σε μισή σεζόν ο μπαγάσας να μοιάζει φυσιολογικό, αναμενόμενο, λογικό. Είναι, πια, ο Μπάτμαν!
Όλα τα φώτα θα πέσουν πάνω του, τα διέλυσε όλα κι αυτή τη φορά. Μα, ο αληθινός πρωταγωνιστής αυτή τη φορά ήταν ο Ρόμπιν. Το δεκανίκι του. Ο βοηθός του. Ο συνοδοιπόρος του.
Ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης έχει άλλες χάρες. Είναι πιο σκληρός, πιο ωμός, πιο μπρουτάλ. Είναι πιο συναισθηματικός, πιο εκδηλωτικός, πάει να γίνει ο emotional leader της ομάδας. Απέναντι του είχε αντιπάλους που δεν ταίριαζαν στο στιλ του.
Δεν μπορεί να πιάσει σε ανοιχτό γήπεδο ούτε τον Λιβάι, ούτε τον Αραούχο. Δεν χρειαζόταν απλά η ωμή δύναμη για να τους αναχαιτίσει, αλλά μία πολύ πιο εγκεφαλική προσέγγιση. Ο μικρός ήταν ανίκητος παντού, έκανε πιθανώς το πιο «γεμάτο» παιχνίδι της καριέρας του, ένα ματς «δήλωση» για το μέλλον.
Όχι, δεν έχει να κάνει με το γκολ, δεν είναι αυτό το ζητούμενο για έναν αμυντικό. Ο… Ρόμπιν σκούπισε τα πάντα πίσω, κυριάρχησε ψηλά, έπαιξε στα σωστά μέτρα τους αντιπάλους του στο ανοιχτό γήπεδο, σε ένα βράδυ που ο ΠΑΟΚ δέχθηκε σημαντική πίεση και πολλές μπάλες στην περιοχή του, είχε καθαρό βλέμμα, καθαρό μυαλό, μία ολοκληρωμένη εμφάνιση κλάσης.
Ο «δάσκαλος» Ίνγκασον, θα πρέπει να είναι υπερήφανος για τον μαθητή του, που τα παίρνει γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα από ότι θα περίμενε οποιοσδήποτε.
Οι δύο τους, ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν του ΠΑΟΚ, έχουν δώσει αμέτρητα ματς απέναντι σε όλα τα ηλικιακά γκρουπ της ΑΕΚ. Απέκτησαν στο πετσί τους την νοοτροπία του νικητή απέναντι στο μέγεθος της, το σήμα της, τα χρώματα της, την οντότητα της, έχουν αναπτύξει μία αίσθηση υπεροχής απέναντι της.
Τέτοια ντέρμπι δεν μπορούν να τους φοβίσουν, μα μόνο να τους εμπνεύσουν.
Ο ΠΑΟΚ έχει κάνει πολύ καλύτερα, πολύ πιο «γεμάτα», πολύ πιο κυριαρχικά ματς και δεν πήρε τίποτα. Αυτή τη φορά όμως έπαιζε λες και κρινόταν η ζωή του από αυτό το ματς. Ήταν ένα παιχνίδι θιγμένων εγωισμών. Ο Δικέφαλος είδε να του κλέβουν δύο βαθμούς στην Τρίπολη, αλλά από αυτό που του έκαναν, κέρδισε τον αυτοσεβασμό του. Βρήκε το εξτρά κίνητρο που συνήθως κάνει την διαφορά σε τέτοια ντέρμπι.
Συμπλήρωσε πια έναν γύρο αήττητος κι όποιον μεγάλο βρήκε στον δεύτερο γύρο, που βρήκε χημεία, αυτοματισμούς, ρόλους (Άρη, Παναθηναϊκό τρεις φορές, Ολυμπιακό, ΑΕΚ) του έδωσε και κατάλαβε. Πολύτιμο λάφυρο / εφόδιο ενόψει πλέι-οφ και πιθανού τελικού κυπέλλου…
