Αν ο φετινός μεταγραφικός -και γενικά αγωνιστικός- σχεδιασμός του Ολυμπιακού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα προς αποφυγή σε κάθε ποδοσφαιρικό εγχειρίδιο, ο αντίστοιχος του ΟΦΗ, τηρουμένων των αναλογιών, κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση: αυτήν του απόλυτου παραλογισμού.
Θυμίζω ότι οι «Μελανόλευκοι» του Ηρακλείου πέρυσι έφτασαν μια ανάσα από την είσοδο στα πλέι – οφ, ασχέτως αν στη συνέχεια έκαναν άθλια πλέι – άουτ. Η βάση πάντως, πάνω στην οποία θα μπορούσε να χτιστεί κάτι ακόμα καλύτερο, θεωρητικά ήταν εκεί. Και ο διακηρυγμένος στόχος για την τρέχουσα σεζόν, η είσοδος στην εξάδα δηλαδή, εκφράστηκε νωρίς – νωρίς από τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΠΑΕ Μηνά Λυσσάνδρου, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία.
Ακολούθησε ένα καλοκαίρι ακατανόητων επιλογών: χρονοβόρα επιμονή σε καταδικασμένες υποθέσεις (παραμονή Φελίπε, Λάμπρου) χωρίς προεργασία για εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση που αυτές θα στράβωναν (όπως και συνέβη), εξωφρενική καθυστέρηση για την έλευση παικτών απαραίτητων στο ρόστερ, αμφιλεγόμενες προσθήκες σε καίριες θέσεις (Στέφενς στο τέρμα, Γιόχου στα στόπερ, Μπιφουμά στα εξτρέμ ακόμα και ο βαρύς Γκερέρο στην επίθεση), υποβάθμιση της ποιότητας του ρόστερ αφού ούτε ο Γκαγιέχος, ούτε ο Επασί, ούτε οι Φελίπε, Λάμπρου αντικαταστάθηκαν επάξια τελικά.
Ο Νίκος Νιόπλιας κλήθηκε να κάνει προετοιμασία με λίγους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι επιβαρύνθηκαν κιόλας, με αποτέλεσμα μόλις ξεκίνησε η σεζόν να ξεκινήσουν και οι τραυματισμοί. Τα παραπάνω εξηγούν την μέτρια προς κακή εικόνα του ΟΦΗ στο πρωτάθλημα, την απομάκρυνση του Γιάννη και του Γιώργου Σαμαρά (οι οποίοι είχαν την ευθύνη του σχεδιασμού) και τώρα, μετά την σοκαριστική απόδοση και τον δίκαιο αποκλεισμό των Κρητικών από την Κηφισιά, την απομάκρυνση και του Νιόπλια. Ο τελευταίος δικαιούται να αισθάνεται αδικημένος, αφού υποχρεώθηκε να παλεύει για να συμμαζέψει τα λάθη άλλων, όμως ήταν φανερό ακόμα και από τις δηλώσεις του ότι είχε χάσει το καθαρό μυαλό και την ψυχραιμία του, είχε έτοιμο άλλοθι μέσα στο μυαλό του και άρα δύσκολα θα μπορούσε να το γυρίσει.
Στο ερώτημα «τι θα γίνει από εδώ και εμπρός», ίσως η απάντηση βρίσκεται στο «τι έγινε μέχρι σήμερα». Εννοώ στα τέσσερα χρόνια της εποχής Μάικ Μπούση στον σύλλογο.
Για εμένα που παρατηρώ με ενδιαφέρον ως Ηρακλειώτης αλλά όχι με άμεση συναισθηματική εμπλοκή τα τεκταινόμενα, κάποια πράγματα ήταν φανερά εδώ και καιρό.
Για παράδειγμα, η δυσκολία του Γιάννη Σαμαρά να περάσει τις ιδέες του από την θεωρία στην πράξη έβγαζε μάτι. Ο κ. Σαμαράς έχει πράγματι μια πολύ ωραία φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο και για τον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί μια ομάδα όπως ο ΟΦΗ. Την οποία όμως παρότι του δόθηκαν όλες οι προϋποθέσεις να την εφαρμόσει, δεν τα κατάφερε. Το ίδιο και ο Γιώργος Σαμαράς.
Η καλή πρώτη σεζόν του Γιώργου Σίμου ήρθε νωρίτερα του αναμενομένου και νωρίτερα από όσο θα μπορούσε να υποστηρίξει το κλαμπ. Ο ΟΦΗ βγήκε Ευρώπη, αποκλείστηκε άμεσα, ωστόσο τούτο τέθηκε ως το μέτρο επιτυχίας για κάθε χρονιά έκτοτε: η συμμετοχή, αν όχι στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τουλάχιστον στα πλέι οφ. Αυτό προσέθεσε αχρείαστη πίεση σε μια διαδικασία ωρίμανσης, η οποία δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να επιταχυνθεί βίαια.
Η προσμονή ότι ο ΟΦΗ όφειλε να καθιερωθεί άμεσα (και εύκολα) στην ελίτ της Λίγκας, μετά από τόσες και τόσες περιπέτειες, μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε επιτέλους μια ισχυρή οικονομικά διοίκηση, είναι παράλογη. Οι Σαμαράδες λόγω τεράστιου επικοινωνιακού ελλείματος δεν κατάφεραν ποτέ να πείσουν τον κόσμο για την οπτική τους (ο επικοινωνιακά χαρισματικός Ηλίας Πουρσανίδης έχει άλλο ρόλο). Πιθανότατα, δεν ήταν και οι κατάλληλοι να την υπηρετήσουν. Σε κάθε περίπτωση, αντί να πείσουν, πείστηκαν και οι ίδιοι να ενσκήψουν στη λογική της βιασύνης. Πάνω σε αυτήν έγιναν πολλές, λανθασμένες μεταγραφές και σπασμωδικές κινήσεις, απαξιώθηκε, χλευάστηκε και εντέλει κάηκε η λογική του «πρότζεκτ», ο ΟΦΗ έφτασε μετά τη χρονιά της Ευρώπης, στο χείλος του υποβιβασμού ενώ και φέτος δείχνει ότι ενδέχεται να κινδυνέψει. Ένα βήμα μπρος δηλαδή ,τρία βήματα πίσω.
Κι όλα αυτά ενώ εξωαγωνιστικά διανύει την καλύτερη περίοδο της ιστορίας του: είναι οικονομικά αυτοδύναμος, χωρίς χρέη, έχει σημαντικά σχέδια στα σκαριά, διαθέτει ολοένα και πιο ισχυρό εμπορικό brand, επιδίδεται σε πρωτοποριακές κοινωνικές δράσεις, ενώ εσχάτως βρήκε ξανά ένα σημείο επαφής με τους οπαδούς του (είχε χαθεί όταν άλλαξε το σήμα του συλλόγου). Και επίσης, παρότι διαχρονικά άπαντες προσπαθούν να τον «χρεώσουν» δεξιά και αριστερά, είναι πραγματικά ανεξάρτητος και στο άρμα κανενός.
Από εδώ κι εμπρός λοιπόν, τι; Αρχικά ηρεμία, ψυχραιμία και καθαρές κουβέντες.
Στο Ηράκλειο ο κόσμος θεωρεί (και καλά κάνει) τον ΟΦΗ μεγάλη ομάδα. Μια μεγάλη ομάδα όμως που ταλαιπωρήθηκε πολλά χρόνια, έφτασε μέχρι τη Γ΄ Εθνική και πέρασε από τα χέρια ορισμένων αληθινά γελοίων παραγόντων. Η λογική εξέλιξη των πραγμάτων θα ήταν μετά την έλευση Μπούση να χτιστεί ευθύς – εξαρχής πάνω σε νέες βάσεις, να καθιερώσει και να δουλέψει τις ίδιες βασικές ποδοσφαιρικές αρχές από τις ακαδημίες έως την πρώτη ομάδα , να εκπαιδευτεί στο σωστό και καλό ποδόσφαιρο, να σταθεροποιηθεί στη Σούπερ Λίγκα χωρίς να κινδυνεύει για κάμποσες σεζόν, να προσθέσει ποδοσφαιριστές από την δική του παραγωγική διαδικασία στο ρόστερ και σταδιακά να φτάσει στο επίπεδο που επιθυμούν οι οπαδοί του.
Ο ΟΦΗ λοιπόν οφείλει να σώσει φέτος οτιδήποτε σώζεται και μετά να επιστρέψει στα βασικά, δηλαδή σε όλα όσα ανέφερα πριν. Καμία έξτρα πίεση για υψηλούς στόχους. Οι στόχοι έπονται της διαδικασίας, δεν προηγούνται. Μονάχα απαίτηση για ορθολογισμό και σταθερή έστω και αργή πρόοδο. Αν ο Γιάννης και ο Γιώργος Σαμαράς δεν μπόρεσαν να υπηρετήσουν την αρχική φιλοσοφία με την οποία ξεκίνησαν και οι ίδιοι και ο Μπούσης την θητεία τους στο Ηράκλειο, ας βρεθούν εκείνοι που μπορούν. Με ξεκάθαρο προσανατολισμό μέσα κι έξω από το γήπεδο. Η βιασύνη οδηγεί σε λάθη, τα λάθη «καίνε» ανθρώπους με τεράστια ιστορία και φέρνουν την άδικη ισοπέδωση.
Οι οπαδοί του ΟΦΗ που ενδεχομένως να διαβάζουν με σκεπτικισμό τα παραπάνω, οφείλουν να θυμηθούν ότι έχουν πολλούς λόγους να είναι υπερήφανοι τόσο για τον εαυτό τους όσο και για την ομάδα τους και το σημείο που βρίσκεται σήμερα.
Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να το σκεφτούν την επομένη ενός αποκλεισμού από την Κηφισιά, αλλά είναι και αλήθεια. Ας τους δοθούν οι καθαρές εξηγήσεις που αξίζουν ώστε να καταλάβουν ότι ο σύντομος δρόμος, σπανίως είναι και ο σωστός και πιστεύω πώς για μια ακόμη φορά θα βάλουν πλάτη. Βλέπετε, παρά τα «παπαγαλάκια» που ευδοκιμούν και στο Ηράκλειο και εύχονται το κακό του ΟΦΗ, και παρά την πίκρα τους για τις κακές εμφανίσεις της ομάδας, οι περισσότεροι ξέρουν ότι η παρουσία Μπούση συνιστά ιστορική ευκαιρία για τον σύλλογο. Μια ιστορική ευκαιρία για την οποία οι ίδιοι πάλεψαν επί χρόνια ώστε να εμφανισθεί. Άρα ξέρουν και ότι κανένας όψιμος στόχος και καμία απογοήτευση, δεν αξίζει το ρίσκο να χαθεί.
