Είχε χρόνια ο Παναθηναϊκός να πάει τόσο ήρεμος και γεμάτος ελπίδα σε διακοπή πρωταθλήματος. Το 5 στα 5 που έχει κάνει στην αρχή της Super League, σε συνδυασμό με τα «στραβοπατήματα» των ομάδων με τις οποίες έχει κοινούς στόχους, φέρνουν ένα άνεμο αισιοδοξίας. Αν και τα… μποφόρ, τα προσθέτει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του.
Έχουν κερδίσει δικαίως την εμπιστοσύνη και την αμέριστη στήριξη των φίλων του συλλόγου. Φέρνοντας στο Τριφύλλι συσπείρωση σε επίπεδο που είχε ξεχάσει ότι μπορεί να υπάρξει.
Αγωνιστικά η ομάδα «βγάζει» σιγουριά στο χορτάρι. Δείχνει ανωτερότητα ακόμη κι αν δεν βρίσκεται στην καλύτερή της βραδιά. Έχει πλέον και την ουσία, πέρα απ’ τα στοιχεία της ομοιογένειας και της «ταυτότητας» που προσέδωσε ο προπονητής.
Σημείο-κλειδί όμως, είναι τα δεδομένα περιθώρια βελτίωσης. Σε καμία περίπτωση οι Πράσινοι δεν έχουν… πιάσει ταβάνι αυτήν την περίοδο.
Ούτε το έχουν πλησιάσει καλά-καλά. Πέρα απ’ τα ίδια τα στοιχεία που δεδομένα διαθέτει ο Παναθηναϊκός και θα παγιωθούν ακόμη περισσότερο και για μεγαλύτερη διάρκεια, υπάρχουν πέντε ακόμη λόγοι που αφορούν το ίδιο το ρόστερ και τη δυνατότητα επιλογών στον Γιοβάνοβιτς.
Ικανά να δώσουν περισσότερα λεπτά στο μάξιμουμ, να «φρεσκάρουν» και να διατηρήσουν/αυξήσουν ποιότητα στο παιχνίδι του τριφυλλιού.
Γι’ αυτό κι αυτή η ήρεμη και αισιόδοξη διακοπή, λόγω Εθνικών ομάδων, αποτελεί ωφέλιμο χρόνο για τους Πράσινους. Ας δούμε τα γιατί:
1.Ο Μπαρτ Σένκεφελντ έχει πάρει λίγα αγωνιστικά λεπτά κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα, καθώς προερχόταν από σοβαρό τραυματισμό στο ματς με τη Σλάβια.
Ο Χόρντουρ Μάγκνουσον πρόλαβε να αγωνιστεί μόνο λίγα λεπτά στην πρεμιέρα με τον Ιωνικό, πριν τραυματιστεί.
Συν τα προβλήματα που «έβγαλαν» ο Χουάνκαρ (έχασε δύο ματς μεταξύ αυτών το ντέρμπι με την ΑΕΚ) και πρόσφατα ο Κώτσιρας. Τέσσερις παίκτες που θεωρητικά εντάσσονται στη βασική αμυντική τετράδα των Πράσινων.
Οι Πούγγουρας και Σάρλια, έχουν ανταποκριθεί και με το παραπάνω, ο Γκάνεα κάλυψε το κενό στα αριστερά στο πρώτο ντέρμπι της σεζόν, όμως αυτό δεν αναιρεί ότι υπήρξαν βασικές απώλειες στην άμυνα, παρότι δεν φάνηκαν στο χορτάρι, που δεν έδιναν στον προπονητή το δικαίωμα της επιλογής στο βαθμό του αρχικού σχεδιασμού.
Αλλωστε, είναι δεδομένη η ικανότητα στο build up που προσφέρουν οι δύο θεωρητικά βασικοί στόπερ (Σένκεφελντ-Μάγκνουσον), καθώς με τη μπάλα στα πόδια είναι εκ των κορυφαίων στόπερ στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Συν τοις άλλοις, ο Παλάσιος, που δεν ήταν στην καλύτερη βραδιά του κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα, έπαιξε μετά από καιρό χωρίς τον Κώτσιρα πίσω του, ένα δίδυμο στα δεξιά που έχει «κουμπώσει» και βρίσκεται πολύ καλά.
Η επιστροφή όλων στην ενδεκάδα ή έστω στο ιδανικό βαθμό ετοιμότητας για να χρησιμοποιηθούν ανά πάσα στιγμή, διαφοροποιεί τον Παναθηναϊκό σε αρκετούς τομείς του παιχνιδιού θεωρητικά προς το καλύτερο.
2.Οι δύο τελευταίες μεταγραφές στον άξονα της μεσαίας γραμμής έγιναν στις 15 Σεπτεμβρίου. Ο Τσόκαϊ καλά-καλά δεν έχει προλάβει να προπονηθεί με την ομάδα ακόμη (ένα χαλάρωμα έκανε την Κυριακή μαζί με τον Τρουιγέ στο Κορωπί και κατόπιν στην Εθνική Αλβανίας).
Χρειάζονται χρόνο και θα τον έχουν, ο Τρουιγέ μπήκε κατευθείαν, ο Τσόκαϊ δυστυχώς δεν θα προπονηθεί αυτές τις μέρες, αλλά μπορούν ταυτόχρονα να προσφέρουν και... χρόνο φρεσκαρίσματος σε Ρουμπέν Πέρεθ, Κουρμπέλη και Τσέριν που… τράβηξαν το κουπί μέχρι τώρα.
Έπαιξαν και στα 5 ματς του πρωταθλήματος, σε όλα βασικοί, με μοναδική εξαίρεση τον Πέρεθ στο εντός έδρας με τον Λεβαδειακό όταν και ο Γιοβάνοβιτς είχε βάλει τον Αϊτόρ σε ρόλο δημιουργικού μέσου πίσω απ’ τον επιθετικό.
Ο Τσέριν, ειδικά, δεν έχει χάσει λεπτό, έχοντας πέντε 90λεπτα μέχρι τώρα! Ο ερχομός των Τσοκάι και Τρουιγιέ, συν την ετοιμότητα του Μπερνάρ, που είναι ακόμα σημαντικότερη ασφαλώς, δίνουν άλλου είδους δυναμική και επιλογές στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού.
Είτε σε επιλογή ενδεκάδας αν κάποιος παίκτης είναι στα «κόκκινα», είτε κατά τη διάρκεια του ματς. Το φαινόμενο να ρίχνει τόνους το Τριφύλλι προς το τέλος έχει εντοπιστεί σε κάποια ματς.
Σε σημείο που μία αλλαγή με πιο «φρέσκους» χαφ μπορεί να απαιτείται. Ειδικά για μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός που στηρίζει πολλά στο πρέσινγκ και στις γρήγορες μεταβάσεις, πέραν της κατοχής, και η «φρεσκάδα» σε πόδια και μυαλό είναι βασική παράμετρος.
3.Στον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς απόλυτος πρωταγωνιστής είναι η ομάδα. Προφανώς και η ατομική ποιότητα παίζει σημαίνοντα ρόλο, αρκεί να γίνεται μέσα από έναν ομαδικό τρόπο στόχευσης, πλάνου και συνεργασιών.
Ο Μπερνάρ αποτελεί τεράστιο και ξεχωριστό κεφάλαιο για τους Πράσινους, δικαίως υπάρχουν υψηλές προσδοκίες και άπαντες περιμένουν απ’ αυτόν να δώσει το κάτι παραπάνω δημιουργικά.
Να προσθέσει το απρόβλεπτο, τις φαρμακερές κάθετες, τα γρήγορα μέτρα με τη μπάλα, τον μόνιμο κίνδυνο για τις άμυνες και τον ιδανικό τροφοδότη όσων πράσινων βρίσκονται στην αντίπαλη περιοχή.
Το κυρίως πιάτο του Μπερνάρ, δεν το έχουμε γευτεί. Ακόμη δεν τον έχουμε δει στην ενδεκάδα. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά ένα ημίχρονο κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα και, προηγουμένως, λίγα λεπτά απέναντι στην ΑΕΚ.
Είναι προφανές ότι χρειάζεται χρόνο και -κυρίως- αγωνιστικό ρυθμό για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις που υπάρχουν απ’ αυτόν. Δεν είναι εύκολη μία άμεση προσαρμογή από τη στιγμή που είχε ένα τραυματισμό στο τελευταίο του ματς πριν ολοκληρωθεί η μεταγραφή του και μόλις ήρθε στην ομάδα έκανε θεραπείες στον ώμο.
Για τον Βραζιλιάνο άσο αυτές οι δύο εβδομάδες της διακοπής, είναι το καλύτερο βάλσαμο και τονωτικό μαζί. Μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να μπει για να θέσει τις βάσεις για την είσοδό του στο ρόλο του οδηγού στο 8-10 όπου τον προορίζει ο προπονητής.
Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι η ποιότητά του, η φαντασία του, η τεχνική και οι παραστάσεις του, θα λειτουργήσουν ως τόνωση στις φλέβες της ομάδας.
4. Παρόμοια δεδομένα μ' αυτά που ισχύουν για τον Μπερνάρ, ισχύουν και για τον Βέρμπιτς. Ο Σλοβένος αποτελεί μία άκρως ποιοτική προσθήκη στη μεσοεπιθετική γραμμή του Παναθηναϊκού. Ακόμη δεν έχει βρει ρυθμό. Δεν έχει ενταχθεί ούτε κατά το ήμισυ στην ομάδα.
Μόλις τελείωσε η ταλαιπωρία του με τον COVID, έπαθε διάστρεμμα. Αντί για προπόνηση έκανε θεραπείες. Εμεινε πίσω σε φυσική κατάσταση και δεν θα ήταν καθόλου εύκολο για κανέναν να μπει με,,, φόρα στο νέο ποδοσφαιρικό περιβάλλον που συνάντησε.
Τώρα ουσιαστικά αρχίζει να βρίσκει τις ανάσες του και απομένει να αποκτήσει σταδιακά αγωνιστικό ρυθμό για να ξεκινήσει να ξεδιπλώνει τις αρετές του στο χορτάρι.
Το αρνητικό σε σχέση με την περίπτωση του Μπερνάρ, είναι ότι ο Βέρμπιτς δεν έχει την ευκαιρία να δουλέψει με την ομάδα αυτές τις μέρες, μια και είναι διεθνής με τη Σλοβενία. Σίγουρα πάντως θα είναι θετικό εάν αγωνιστεί με τους Σλοβένους, ειδικά εάν παίξει καλά.
Κάθε προπόνηση, κάθε αγώνας, θα τον φέρνει πιο κοντά στην ενσωμάτωσή του, ενώ όλοι γνωρίζουν το τεράστιο προσόν του πολυθεσίτη μεσοεπιθετικού, μια και δύναται να δίνει λύσεις στα δύο «φτερά», ως περιφερειακός επιθετικός, μέχρι και στην κορυφή ως στράικερ.
Είναι προφανές συνεπώς ότι αποτελεί σπουδαία υπόθεση να ενσωματωθεί στο σύνολο και να φτάσει στα στάνταρ απόδοσης που δεδομένα μπορεί, αυξάνοντας σημαντικά τις ποιοτικές επιλογές της ομάδας.
5. Ο Σπόραρ, ο Ιωαννίδης, ο Αϊτόρ, ο Παλάσιος κι ο Βέρμπιτς, όλοι οι μεσοεπιθετικοί θα αποκτήσουν ακόμα καλύτερες συνθήκες για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στο άμεσο μέλλον. Ουσιαστικά αποτελούν το παράπλευρο όφελος της πλήρους ένταξης του Μπερνάρ στην ομάδα, αλλά και του φρεσκαρίσματος που θα μπορεί πλέον να γίνεται στη μεσαία γραμμή, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις μετά τις τελευταίες προσθήκες.
Ανοίγει παρένθεση. Ο ανταγωνισμός είναι ήδη αρκετά υψηλός, ειδικά στον άξονα της μεσαίας γραμμής και τους εξτρέμ, αλλά όχι μόνο εκεί.
Μην το ξεχνάμε αυτό. Φέτος, κοιτάζεις το χαρτάκι με τους αναπληρωματικούς πριν τα ματς και βλέπεις στον πάγκο να υπάρχουν... ενδεκαδάτες επιλογές, συν την έλευση των Τσόκαι και Τρουιγέ, ενόσω τα τελευταία χρόνια σε έπιανε απελπισία απ' το αντίθετο θέαμα. Κλείνει η παρένθεση.
Το πέντε στα πέντε του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα ήταν προϊόν ομαδικής δουλειάς και πρωτίστως απόρροια ανασταλτικής συμπεριφοράς, πρέσινγκ, συνοχής, πλάνου και πάθους.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε επίπεδο προσώπων στον (νευραλγικό) άξονα της μεσαίας γραμμής, χρησιμοποιήθηκαν παίκτες που δεν έχουν ως βασικό προσόν τις επιδόσεις τους κοντά στο επιθετικό τρίτο. Είναι ικανότατοι ανασταλτικά, στο κράτημα της μπάλας και τον έλεγχο του ρυθμού κι όχι τόσο στις επινοήσεις, τις δημιουργικές ατομικές ενέργειες και το απρόβλεπτο κοντά στην αντίπαλη περιοχή.
Ο Παναθηναϊκός έχει ξεκάθαρα μεγαλύτερες απαιτήσεις στη δημιουργία παραγωγής υποσχόμενων ευκαιριών και οι προϋποθέσεις θα είναι δεδομένα καλύτερες στο υπόλοιπο διάστημα της σεζόν. Το ζητούμενο, ασφαλώς, σε όλα είναι η μαγική λέξη ισορροπία. Μία λέξη που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς την έχει σαν Ευαγγέλιο.
