Υπάρχει εκείνο το περίφημο closure. Αμερικανιά από τις λίγες θα σκεφτείς, όμως όποιος δεν το έψαξε ποτέ πρώτος τον λίθον βαλέτω. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα ήταν κάπως έτσι… Να αναγνωρίζεται η αξία σου, να εκτιμάται η προσφορά σου, να ακούς ένα ευχαριστώ, μια συγγνώμη, να έρχεσαι σε ειρήνη με τον αποχαιρετισμό να συνεχίζεις τη ζωή σου. Ο Αργύρης Πεδουλάκης τα έζησε όλα σε ένα βράδυ! Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός τον βράβευσε. Η Θύρα 13 τον βράβευσε. Το γήπεδο τον αποθέωσε. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τού ζήτησε συγγνώμη. Η καρδιά του μπορούσε να ηρεμήσει. Η φιλόδοξη, επίμονη, πεισματάρα και συχνά ασυμβίβαστη καρδιά του μπορούσε να ηρεμήσει. Η ψυχή του να γαληνέψει. Εκτός κι αν… Ναι, αυτό το καταραμένο το «αν». Τι κάνεις όταν το «αν» γίνεται πιθανότητα; Κρατάς τη στιγμή της γαλήνης και την κατασταλαγμένη ανάμνηση ή επιλέγεις να ρισκάρεις ξανά;
«Όλοι εκτιμάμε τον Αργύρη, είναι κομμάτι της ιστορίας μας. Μας έχει φέρει πρωταθλήματα και κύπελλα ως προπονητής. Είναι στρατιώτης του συλλόγου, έχει υπάρξει και παίκτης μας. Επειδή τα λάθη ανθρώπινα και πρέπει να τα παραδεχόμαστε, ένα από τα λάθη που έχω κάνει από το 2012 και μετά ήταν όταν σταμάτησα τη συνεργασία μας μαζί του. Ο κ. Πεδουλάκης έπρεπε να είχε μείνει στην ομάδα. Έχει αποδείξει ότι είναι με μεγάλη διαφορά ο καλύτερος Έλληνας προπονητής. Το έχει δείξει σε όποια ομάδα έχει πάει, φέρνοντας αποτελέσματα μεγαλύτερα από αυτά που θα περίμενε κανείς με βάση το μπάτζετ».
Ουδείς γνωρίζει αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος το είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του. Αλίμονο σε όποιον θα μπορούσε ποτέ να προβλέψει πώς σκέφτεται ο πλέον απρόβλεπτος παράγοντας του ελληνικού αθλητισμού! Αλίμονο – με την καλή έννοια - και στον Αργύρη, ο οποίος πρέπει να περάσει από το συναίσθημα του closure, σε εκείνο της νέας αρχής. «Είναι πολύ τιμητικό να σε βραβεύσει ο Παναθηναϊκός. Έπαιξα έξι χρόνια, διετέλεσα και προπονητής. Με έμαθε να σκέφτομαι διαφορετικά και με βοηθά και στο Περιστέρι που είμαι. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου και τον επίσημο Παναθηναϊκό και τον κόσμο. Υπάρχει αμοιβαία σχέση που στηρίζεται στην αλήθεια και απεικονίζει την προσπάθεια που έχει γίνει ως παίκτης και ως προπονητής».
Εμπειρία και αποδοχή!
Ένα χρόνο και κάτι ψιλές καλοκαιρινές καταιγίδες νωρίτερα, ο Αργύρης Πεδουλάκης επέστρεφε για τρίτη φορά στον πάγκο του Περιστερίου. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια στην ανεργία, γύρισε σε εκείνο που χωρίς αναστολές μπορούσε ο ίδιος και οι δημοσιογράφοι να ορίζουν ως «σπίτι του». Οι πρίγκιπες της δυτικής όχθης, όπως μας έμαθε να τους λέμε από τα ‘00s όταν φλέρταραν με την κορυφή, επέστρεφαν στην Α1 κι εκείνος επέστρεφε στην αγαπημένη του θέση. Στην άκρη του πάγκου στο κλειστό της Οδού Κένεντι. Θα ήταν σα να μην πέρασε μια μέρα από το 2004 ή το 2012, τις προηγούμενες φορές δηλαδή που βρέθηκε στην ίδια θέση. Κατάφερε με το Περιστέρι να σπάσει τα προγνωστικά, φιγουράρισε για λίγο στην κορυφή της βαθμολογίας και έδωσε έμφαση στο γεγονός που και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πρόταξε. Είναι ο καλύτερος Έλληνας προπονητής. Από τους διαθέσιμους, τουλάχιστον…
Ο ισχυρός άντρας της ΚΑΕ Παναθηναϊκός το πίστευε πάντα. Ή τουλάχιστον αυτό μαρτυρούν τα γεγονότα. Το 2012, του εμπιστεύτηκε την ομάδα στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της σύγχρονης ιστορίας της. Τι ευχή κι αυτή! Τι κατάρα και αυτή! Γιατί όσα κι αν θελήσεις να προσάψεις στον Αργύρη Πεδουλάκη, δεν μπορείς να παραγνωρίσεις δύο βασικά γεγονότα. Διαδέχτηκε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς! Ηγήθηκε της πρώτης ομάδας στη μετά Δημήτρη Διαμαντίδη εποχή! Ε, δεν το λες και πρώτο αριθμό του λαχείου.
Η κριτική που δέχτηκε στην πρώτη του θητεία ήταν ισοπεδωτική. Ο Έλληνας τεχνικός δυσκολευόταν να πείσει για την ικανότητά του να κάθεται σε έναν πάγκο με το brand name του Παναθηναϊκού, όπως ο ίδιος είχε περιγράψει την τιμή που του δινόταν μετά τη φυγή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Σε πολλές περιπτώσεις δε βοήθησε ούτε η εικόνα του, ούτε η συμπεριφορά του. Το πουκάμισο έξω από το παντελόνι στη Ρωσία και οι δύο τεχνικές ποινές σε ένα κομβικό σημείο του ματς δεν ήταν δημιούργημα των δημοσιογράφων. Τα φτωχά του αγγλικά και η αδυναμία συνεννόησης σε κάποια τάιμ άουτ δεν ήταν φαντασίωση του Τύπου. Υπερβολές, ναι. Ακόμα και το νεοεισερχόμενο στα αγγλοελληνικά λεξικά λήμμα «μποχού» υπήρξε στ’ αλήθεια. Και ό,τι υπάρχει θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου! Αρκεί να χρησιμοποιηθούν με την ίδια, εξέχουσα μανία και τα υπέρ σου.
Ο Παναθηναϊκός πήρε το πρωτάθλημα με σκούπα! Ο Παναθηναϊκός κέρδισε δύο φορές στο ΣΕΦ. Ο Παναθηναϊκός έφτασε στα όρια της την Μπαρτσελόνα, έκανε μπρέικ μέσα στην Βαρκελώνη και στις λεπτομέρειες δεν κατάφερε να πανηγυρίσει την πρόκρισή του στο φάιναλ φορ του 2013. Ο Αργύρης Πεδουλάκης κατά το αγαπημένο των δημοσιογράφων, απασφάλισε μετά το τέλος της χρονιάς.
«Ένα ελάχιστο κομμάτι πέρασε το όριο της αυστηρής κριτικής και έφτασε στο σημείο να γελοιοποιήσει το πρόσωπο μου. Ήταν δουλειά τους. Είχαν κάποια συμφέροντα και ήταν λογικό. Είναι θέμα αρχών, άλλος πάει με έντιμα μέσα και άλλος με ψευδώνυμα. Δεν θέλω να ασχοληθώ με αυτά, δεν με ενδιαφέρουν. Κάποια στιγμή από όσα ειπώθηκαν για το πρόσωπο μου, σκέφτηκα ότι είχα τρία κεφάλια και πέντε χέρια. Αν στενοχωρήθηκα; Όχι. Γιατί σε αυτά είμαι πολύ δυνατός. Ξέρω πώς παίζεται το παιχνίδι. Ξέρω ποιοι ήταν από πίσω. Όχι μόνο δεν με ακουμπούσαν λοιπόν, όλα αυτά, αλλά έγιναν και το κίνητρο μου. Το καλύτερο ήταν να τα πάρω όλα πάνω μου».
Ο συγκεντρωτισμός δεν είναι ποτέ καλή λύση. Εφτά μήνες μέσα στη νέα σεζόν, ο Αργύρης Πεδουλάκης έχασε τη θέση του. Στις 8 Μαρτίου λύθηκε κοινή συναινέσει η συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό και με γνώμονα ένα ηλεκτροσόκ που θα άλλαζε τις ισορροπίες στην ομάδα. Ο στόχος επετεύχθη και οι δύο πλευρές πορεύτηκαν χώρια. Άλλος για Καζάν τράβηξε κι άλλος για πρώην ενωμένη Γιουγκοσλαβία κι όταν αμφότεροι απέτυχαν, ενώθηκαν ξανά. Ο Έλληνας τεχνικός θα διαδεχτεί τον Σάσα Τζόρτζεβιτς στις 20 Απριλίου του 2016, θα οδηγήσει τον Παναθηναϊκό, που ως τότε παρέπαιε, παρά ένα Σπανούλειο σουτ στην κατάκτηση του τίτλου και στη διαδρομή προς τη σεζόν 2016-17 θα επέλθει η καταστροφή. Πολύς εγωισμός, πολλά λεφτά, πολλές φωνές, πολλές ατυχίες, πολλή μουρμούρα, πολλά προβλήματα. Ουκ εν των πολλώ το ευ και οι 25 πόντοι, με τους οποίους συνέτριψε ο Ολυμπιακός τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ ήταν πάρα πολλοί. Το δεύτερο τέλος δεν ήταν ιδανικό.
«Τα καλά και τα κακά διαρκούν δύο μέρες και αυτό το έχω ως μότο ζωής», θα σου πει ο Αργύρης Πεδουλάκης. Τα καλά και τα κακά παίρνουν καμιά φορά και τη τρίτη ευκαιρία... Ακόμα κι αν νομίζεις ότι έκαναν τον κύκλο τους και είχαν το closure που τους έπρεπε. Έλα μωρέ με τις Αμερικανιές!
