Η Μακάμπι στηρίχθηκε σε τρία δύο στοιχεία για να πάρει τη νίκη, σε ένα ματς που είχε εκτός τρεις βασικούς παίκτες στην γραμμή των ψηλών (Σχορτσιανίτη, Πνίνι, Λάντερσμπεργκ):
α) Την γνωστή σε όλους άμυνα ζώνης προσαρμογής που χρησιμοποιεί για να μπερδέψει τον αντίπαλο, να τον οδηγήσει σε κακές επιλογές και να προστατεύσει την ρακέτα της. Αυτή την φορά κατέφυγε σε αυτή την παθητική άμυνα σχεδόν υποχρεωτικά καθώς δεν είχε ψηλούς!
β) Το παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο με τους ψηλούς να τρέχουν πολύ δυνατά και να σκοράρουν από τον κεντρικό διάδρομο, τιμωρώντας κάθε αργή επιστροφή (ειδικά του Μπατίστα) στην άμυνα
γ)Στο επιθετικό ριμπάουντ, όπου πολλές φορές πήγαιναν τρεις παίκτες να διεκδικήσουν την μπάλα, ανανέωναν επιθέσεις και δημιουργούσαν μεγάλο εκνευρισμό στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση ο Ιβάνοβιτς – που δεν είχε τον τραυματία Νέλσον στην διάθεση του –δεν μπόρεσε να βρει λύσεις. Ο Μαυροβούνιος τεχνικός επέλεξε να χαμηλώσει το σχήμα του και να παίξει την περισσότερη ώρα με τον Γκιστ στο πέντε, βγάζοντας εκτός αγώνα τον Μπατίστα που δεν είχε την ταχύτητα να ακολουθήσει, είδε τους παίκτες του να σουτάρουν περισσότερα τρίποντα παρά δίποντα απέναντι σε μια ομάδα που δεν είχε ψηλό και στο τέταρτο δεκάλεπτο άφησε περισσότερο από όσο θα έπρεπε εκτός παρκέ τον Διαμαντίδη και τον Παππά που μαζί με τον Γιάνκοβιτς ήταν ότι καλύτερο είχε να παρουσιάσει στο συγκεκριμένο ματς ο Παναθηναϊκός.
Το ντόμινο της ζημιάς για τους πρωταθλητές Ελλάδος ξεκινούσε από τις βιαστικές επιλογές στην επίθεση και ότι σε μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού δεν σούταραν καλά εναντίον της ζώνης προσαρμογής που για μια ακόμη φορά παρουσίασε η Μακάμπι. Το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει αμυντική ισορροπία και να δέχεται τον ένα αιφνιδιασμό πίσω από τον άλλο, την στιγμή που ήταν ολοφάνερο ότι στο πέντε εναντίον πέντε οι γηπεδούχοι δεν είχαν λύσεις, ειδικά από την ώρα που φορτώθηκαν με φάουλ οι Σμιθ και Πάργκο. Το κακό ολοκληρώθηκε στο δεύτερο ημίχρονο όταν η ομάδα του λαού σε μια σειρά από άστοχες επιθέσεις της πήρε επιθετικά ριμπάουντ και σκόραρε με την δεύτερη και την τρίτη ευκαιρία.
Ο Παναθηναϊκός παρά το ότι είχε τα συγκεκριμένα προβλήματα ήταν πάντα κοντά στο σκορ χάρις σε τέσσερις παίκτες:
Τον Διαμαντίδη, που ειδικά στο ξεκίνημα του αγώνα κρατούσε μόνος του τον Παναθηναϊκό, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. ΕΒαλε μεγάλα σουτ, μοίρασε το παιχνίδι, έπαιξε άμυνες στο ένας εναντίον ενός και είναι πραγματικά κρίμα που στο τέλος του αγώνα η μπάλα δεν πήγε όσο θα έπρεπε στα χέρια του.
Τον Παππά που έκανε μια από τις καλύτερες του εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα, έδωσε επιθετικές λύσεις τόσο στο ανοικτό γήπεδο, όσο και με το σουτ του εναντίον οργανωμένης άμυνας, αλλά και αμυντικά ήταν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής. Ο Ιβάνοβιτς προσπάθησε να παίξει αρχικά στα κρίσιμα σημεία με τον Σλότερ – που για ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι δεν μπόρεσε να φτάσει το επίπεδο με το οποίο αγωνίζεται στο ΟΑΚΑ – αλλά τελικά εμπιστεύτηκε τον Νίκο στο τέλος, ίσως λίγο αργότερα από όσο θα έπρεπε…
Τον Γιάνκοβιτς, που από παιχνίδι σε παιχνίδι παρουσιάζεται καλύτερος ειδικά στην επίθεση. Εναντίον της Μακάμπι έβαλε και τα σουτ (4/6 τρίποντα) και είναι …αμαρτία για τον Βλάντο ότι έκανε δύο λάθη στο τέλος του παιχνιδιού, όπου αν είχε πάρει διαφορετικές αποφάσεις (μια λάθος πάσα σε σκριν στην μπάλα στο 38, και ένα κακό τελείωμα μετά από ιδανικό ποστ απ 62 δεύτερα πριν την λήξη του αγώνα) το αποτέλεσμα του αγώνα μπορεί να ήταν διαφορετικό.
Τέλος τον Γκιστ που για μια ακόμη φορά έβγαλε τρομερή ενέργεια και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Μπορεί να μην ήταν εύστοχος και να είχε κάποιες λανθασμένες επιλογές, αλλά έκανε ηρωική προσπάθεια τόσο σαν τεσσάρι, όσο και στην θέση πέντε, μένοντας στο παρκέ για 36 λεπτά!
Συμπέρασμα: Ο Παναθηναϊκός έχασε μια ευκαιρία να αποκτήσει προβάδισμα στην μάχη για καλύτερο πλασάρισμα εν’ όψη πλέϊ οφς. Από το ματς με την Μακάμπι θα πρέπει να θυμάται ότι για να κερδίσει μεγάλα ματς στην Ευρωλίγκα οφείλει να βγάλει περισσότερη ενέργεια από τον αντίπαλο του και να δείχνει σε κάθε φάση ότι θέλει τη νίκη πιο πολύ από τους …απέναντι!
Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα το επόμενο ματς με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ θα είναι το σημαντικότερο. Αν ο Παναθηναϊκός νικήσει θα συνεχίσει να έχει βάσιμες ελπίδες για την δεύτερη θέση και αν μάλιστα καλύψει και την διαφορά των πέντε πόντων με τους οποίους έχασε στην Βαρκελώνη θα ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο την θέση του. Από την άλλη αν οι πράσινοι χάσουν από τους Καταλανούς, τότε η δεύτερη θέση γίνεται δύσκολη υπόθεση. Τα μαθηματικά λένε ότι ο δεύτερος στον όμιλο του Παναθηναϊκού θα χρειαστεί δέκα νίκες, ή τις εννέα με την παράμετρο της ισοβαθμίας (πιθανώς και τριπλής)!
