Μικροπολιτικές και παιδιάστικα πείσματα δημιούργησαν μια κατάσταση που βάζει στη μέση τους παίκτες, ρισκάροντας ακόμη και την υγεία τους στο βωμό της… νίκης ενός ηλίθιου πολέμου.
Το ευρωπαϊκό μπάσκετ χαρίζει στο ΝΒΑ όχι απλά παικταράδες, αλλά τους κορυφαίους στον πλανήτη πλέον. Τα βραβεία MVP του Γιάννη, του Γιόκιτς, οι ρόλοι που έχουν αποκτήσει τα παιδιά απ’ τις χώρες της γηραιάς ηπείρου, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Την ώρα που τα «υλικά» του προϊόντος έχουν εκτοξευτεί, έρχεται η πεισματική διαχείριση του αθλήματος στην Ευρώπη, να το κρατά στάσιμο ή ακόμη και να το αναγκάζει για βήματα προς τα πίσω.
Δυστυχώς ζούμε ένα πόλεμο εμφύλιο. Ενδομπασκετικό, χωρίς κανένα νόημα, γεμάτο πείσμα για το ποιος θα «επικρατήσει» ενώ στην ουσία μόνο χαμένοι βγαίνουν όλοι.
Από τη μια η καθεστωτική πλέον Ευρωλίγκα, που με όπλο το χρήμα και την εμπορικότητα των ομάδων προσπαθεί να επιβάλει τους νόμους της παντού, παίζει… μεγάλη μπάλα στα media, ορίζει αγώνες Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα ορθόδοξο, εβραϊκό. Μήπως θα μιλήσει κανείς;
Από τη άλλη η FIBA η οποία βάζει «παράθυρα» προκριματικών μεγάλων διοργανώσεων μέσα στη σεζόν ή και μετά το τέλος αυτών. Η Euroleague δεν επιτρέπει στους πρωτοκλασάτους παίκτες να αγωνιστούν με τις Εθνικές τους, προγραμματίζοντας αναμετρήσεις πάνω στα παράθυρα των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων.
Με συνέπειες ολέθριες: Να βλέπουμε μέχρι και αθλητές να είναι την ίδια μέρα και σε αγώνα της Εθνικής τους και σε αγώνα της ομάδας τους (Παπαγιάννης).
Ως… απάντηση στην Euroleague, η FIBA πάνω στην προετοιμασία για το Ευρωμπάσκετ, στα τέλη Αυγούστου, έβαλε τις ομάδες να παίξουν έξτρα παιχνίδια για να κάνει το δικό της εφέ. Προκειμένου να έχουν πλήρες ρόστερ οι Εθνικές για να… σκάσει η Euroleague.
Στη μέση όλων αυτών; Οι παίκτες φυσικά! Αυτοί που βιώνουν μια ασταμάτητη σεζόν. Χωρίς να έχουν χρόνο να πάρουν ανάσα, δεν το συζητάμε καν για ανθρώπινες διακοπές και ξεκούραση. Ολοκληρώθηκαν οι σεζόν τέλη Ιουνίου. Την 1η Αυγούστου όλοι έπρεπε να είναι στις επάλξεις για προετοιμασία, προκειμένου να προλάβουν να παίξουν φιλικά, να κάνουν ταξίδια φυσικά για αυτά τα φιλικά και τέλη Αυγούστου να αγωνιστούν στα προκριματικά.
Αμέσως μετά Ευρωμπάσκετ, αμέσως μετά λίγες μέρες… προετοιμασίας με τους συλλόγους τους και πάμε ξανά νέα σεζόν γεμάτη απαιτήσεις, παράθυρα και ασταμάτητες υποχρεώσεις με τους συλλόγους τους.
Κι αν νομίζετε πως από τέλη Ιουνίου μέχρι αρχές Αυγούστου, υπάρχει τουλάχιστον ένας μήνας διακοπών, γελιέστε. Όπως θα έχετε παρατηρήσει με μια ματιά στα προσωπικά τους προφίλ στο IG, οι αθλητές αυτού του επιπέδου το συγκεκριμένο διάστημα κάνουν ειδικά προγράμματα ατομικών σκληρών προπονήσεων, είτε για ενδυνάμωση, είτε για βελτίωση αγωνιστικών στοιχείων που θεωρούν πως έχουν αδυναμία. Κάποιοι μάλιστα επιλέγουν να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ για αυτό. Ακόμη κι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με τα αδέρφια του, καθημερινά είτε στο ΟΑΚΑ είτε στο ΣΕΦ ήταν. «Σκοτωμένος» στην προπόνηση ενώ ήταν σε διάστημα διακοπών.
Προφανώς στο ΝΒΑ που… δεν ξέρουν από μπάσκετ και προπόνηση, είναι χάνοι που θέτουν ως υποχρεωτικό διάστημα ξεκούρασης τους 3 μήνες. Για να επανέλθει ο οργανισμός του αθλητή, να πάρει δυνάμεις, να αποφορτιστεί, να γλιτώσει τους τραυματισμούς από την υπέρ-φθορά. Στο τέλος της ημέρας, έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους κι όχι με ρομπότ, εξελιγμένης τεχνολογίας μάλιστα που δε… σπάνε και δε χαλάνε.
Δεν είναι δυνατόν έξι μέρες πριν την εκκίνηση του Ευρωμπάσκετ - που αποτελεί στόχο τόσων αθλητών - να ορίζονται αγώνες τόσο υψηλού επιπέδου για τα… προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δεν είναι Survivor για να δούμε ποιος θα επιβιώσει. Αγώνες μπάσκετ είναι και με την διαχείριση αυτή κινδυνεύουν κάποιοι να χάσουν κάτι που θέλουν τόσο πολύ να βρίσκονται, εκπροσωπώντας την πατρίδα τους.
Ο πόλεμος έχει εισβολέα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρωλίγκα είδε χώρο για επέκταση και μπήκε εκτοξεύοντας πυραύλους, ρουκέτες. Είναι η κατά κόρον υπεύθυνη για αυτό που συμβαίνει. Εδώ όμως δεν είναι Ειδικό Δικαστήριο και δεν κάνουμε αναδρομή στο παρελθόν αλλά στο σήμερα.
Τα αποτελέσματα όλης αυτής της τραγικής αντιμετώπισης του αθλήματος και των πρωταγωνιστών του, φαίνονται ήδη. Η Ελλάδα έχει τραυματίες τον Παπαγιάννη και τον Παπαπέτρου, στο ματς με τη Σερβία «έβγαλαν» προβλήματα ο Σλούκας και ο Κώστας Αντετοκούνμπο. Οι Σέρβοι δεν είχαν εξ αρχής τον Μπογκντάνοβιτς, έχασαν με μυικό τραυματισμό τον Νέντοβιτς, ενώ έπαθε ζημιά κι ο Μίτσιτς κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αν βάλουμε και τις υπόλοιπες Εθνικές στη συζήτηση, τα παραδείγματα θα πολλαπλασιαστούν. Σε ένα μόνο ματς μετρήσαμε 7 απώλειες, μικρές ή μεγάλες.
Είναι το λιγότερο ασέβεια προς αυτούς που είναι το άθλημα, οι ιθύνοντες FIBA και Euroleague, να λειτουργούν πεισματικά, μην υπολογίζοντας καν τον ανθρώπινο παράγοντα. Την ίδια την υγεία των αθλητών. Μετά αν το ΝΒΑ αρχίσει να απαγορεύει μαζικά στους Ευρωπαίους να συμμετέχουν στα αντιπροσωπευτικά τους συγκροτήματα, θα μας φταίνε οι κακοί Αμερικανοί που δεν επιτρέπουν στους παίκτες να βοηθήσουν τις πατρίδες τους.
Αντί να δουν πως ουσιαστικά τους ζητούν να… σκοτωθούν για λίγα περισσότερα παιχνίδια και «νίκη» στον πιο ηλίθιο πόλεμο που γέννησε ποτέ ο αθλητισμός. Άντε παιδιά, καλέστε και τον Ατζούν να καλύπτουμε λεπτό προς λεπτό σαν σε reality τους τραυματισμούς…
