Ο Ολυμπιακός πέτυχε και με το παραπάνω τον στόχο του πριν από λίγο στην Ρωσία. Η επιδίωξή του δεν ήταν τίποτε άλλο από νίκη έστω και με…μισό πόντο κόντρα στην Χίμκι. Και ο λόγος δεν ήταν άλλος από το ότι προερχόταν από τρεις συνεχόμενες αποτυχίες στην Ευρωλίγκα και μία τέταρτη θα ισοδυναμούσε με καταστροφή για το επιπλέον ζήτημα ότι σήμερα είχε απέναντί του την χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης. Χειρότερη τουλάχιστον βάσει της βαθμολογικής της θέσης. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν είχε χάσει η ομάδα του Πειραιά από τους καταρρακωμένους Ρώσους, που συν τοις άλλοις έπαιξαν και με απουσίες; Ο κακός χαμός ή κάπως έτσι.
Αποτράπηκε, όμως, κάτι τέτοιο, γιατί οι «ερυθρόλευκοι» στο δεύτερο ημίχρονο φόρεσαν το σοβαρό τους προσωπείο. Στο πρώτο ημίχρονο μόνο καφέ δεν σέρβιραν στους παίκτες της Χίμκι και κυρίως στον Βιάλτσεφ, ο οποίος θυμήθηκε τα νιάτα του, βάζοντας το ένα τρίποντο μετά το άλλο. Στην επανάληψη, όμως, αποκαταστάθηκε η τάξη. Ο Ολυμπιακός επέβαλλε την ανωτερότητά του, πήρε εύκολα το ματς, επανέφερε τα χαμόγελα στις τάξεις του και έμεινε για τα καλά ζωντανός στο κυνήγι της οκτάδας.
Και επειδή στο προηγούμενο κομμάτι μας, είχαμε κάνει λόγο για την εικόνα των Πειραιωτών, στο δεύτερο ημίχρονο η αγωνιστική τους συμπεριφορά ήταν κάτι παραπάνω από θετική. Κάπως έτσι θέλει να βλέπει τους παίκτες του ο Γιώργος Μπαρτζώκας και όχι βέβαια όπως στο πρώτο μέρος.
Περισσότερα για το ματς δεν θα πούμε, δεν έχουμε να πούμε. Θα σταθούμε, λοιπόν, σε δύο πρόσωπα: στον Κώστα Σλούκα και στον Σάσα Βεζένκοφ.
Ο διεθνής γκαρντ ήταν σήμερα στην Μόσχα ο…Σπανούλης του Ολυμπιακού. Επαιξε, δηλαδή, όπως έπαιζε ο V-Span στα καλύτερά του στην ομάδα του Πειραιά. Οι αριθμοί του Σλούκα στην Ρωσία λένε πολλά: 25 πόντοι και 5 ασίστ. Αλλά πρέπει να έχεις παρακολουθήσει το ματς για να καταλάβεις τι ακριβώς έκανε. Με λίγα λόγια ήταν ο ηγέτης, αυτός, που βγήκε μπροστά, αυτός, που καθάρισε την μπουγάδα.
Η γλώσσα του σώματος λέει πολλά. Οσοι, λοιπόν, δεν παρακολουθήσατε το παιχνίδι, ρίξτε του μία ματιά και μην περιοριστείτε στο φύλλο της στατιστικής. Και τότε θα μας θυμηθείτε για τον Σλούκα.
Ο Βεζένκοφ από την άλλη είναι πλέον ο παίκτης, που τόσα χρόνια λέγαμε ότι περιμένουμε να γίνει. Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι πήγαινε στην Αμερική και δούλευε, αλλά σημαντική διαφορά δεν βλέπαμε. Φέτος, λοιπόν, που δεν πήγε, την διαφορά την βλέπουμε. Αυτό το λέμε μεταξύ σοβαρού και αστείου, αλλά ο 25χρονος είναι πλέον παίκτης, στον οποίο μπορεί να στηρίζεται ο προπονητής του. Δεν είναι μόνο το πολύ καλό σουτ, που έχει. Είναι ότι πλέον βγάζει νεύρο στα παιχνίδια, είναι πολύ πιο σκληρός από ό, τι ήταν.
Ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε κάποιο τίτλο με τη νίκη επί της Χίμκι, αλλά κέρδισε πολλά. Κέρδισε τον Ελις, τον Τζένκινς, μα πάνω από όλα την ηρεμία του. Ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη, αλλά το «διπλό» στην Ρωσία ήταν για τους Πειραιώτες το καλύτερο δώρο για τις γιορτές. Με ή χωρίς click away, το αποτέλεσμα μετράει!
