Πώς είναι να μένεις πάντα πίσω και ταυτόχρονα να είσαι εκείνος που πρέπει να βγει μπροστά; Πώς είναι να αποχαιρετάς συνεργάτες και φίλους; Πώς είναι να αλλάζεις συνεχώς τη ρουτίνα σου; Πώς είναι να μην ακούς μπράβο ή να μην συλλέγεις κομμάτια από μια επιτυχία; Πώς είναι να έχεις λόγο, αλλά να μην γνωρίζεις αν ο λόγος σου εισακούγεται; Πώς είναι να συμβουλεύεις, αλλά να μην ξέρεις αν έχουν αξία οι συμβουλές σου; Εν ολίγοις, πώς είναι να είσαι συνεργάτης ή κατά το πιο άκομψο, βοηθός; Πώς είναι να είσαι Γιώργος Βόβορας;
Δεν έχουν γεννηθεί όλοι οι άνθρωποι για να αντέχουν μια τέτοια διαδικασία. Χρειάζεται περισσότερη δύναμη να είσαι σε δεύτερο ρόλο από το να είσαι σε πρώτο. Να είσαι κομπάρσος, όταν η φιλοδοξία σου είναι να είσαι πρωταγωνιστής. Ο Γιώργος Βόβορας είναι από τους ανθρώπους που δεν χρειάζονται τους προβολείς κι ας έχουν στραφεί πάνω του αρκετές φορές την τελευταία τριετία. Ο 42χρονος τεχνικός ήταν εκεί σε κάθε αντίο και σε κάθε υποδοχή. Ήταν εκεί να μαζέψει τους παίκτες του Παναθηναϊκού, να τους δώσει κίνητρο, να τους προετοιμάσει για την επόμενη μέρα. Δίπλα στον Αργύρη Πεδουλάκη, δίπλα στον Τσάβι Πασκουάλ, δίπλα στον Ρικ Πιτίνο, έτοιμος για την άχαρη δουλειά και έτοιμος για τον επόμενο αποχαιρετισμό.
«Είναι μια δύσκολη στιγμή για όλους. Και για εμένα προσωπικά. Ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι ο μέντοράς μου. Η σχέση μας είναι ανθρώπινη. Είναι εκείνος που με έμαθε εκτός από το να βλέπω το μπάσκετ να το σκέφτομαι κιόλας».
«Μιλάω εκ μέρους όλων των συνεργατών του. Εκτός ότι μας έκανε καλύτερους προπονητές, γιατί είναι από τους κορυφαίους στην Ευρώπη, μας έκανε και καλύτερους ανθρώπους. Μας έκανε να δούμε από διαφορετική οπτική κάποια πράγματα στο μπάσκετ και στη ζωή. Άφησε έργο, πήραμε τίτλους. Τα προηγούμενα χρόνια παίξαμε καλό μπάσκετ. Φέτος είχαμε κάποια προβλήματα. Ήταν ένας προπονητής που έδωσε τα πάντα. Δούλεψε εκπληκτικά. Νιώθουμε ευγνωμοσύνη, που είχαμε αυτή την ευκαιρία».
«Είναι μάθημα που θα βοηθήσει το πρωτάθλημα να κάνει βήματα προόδου. Έχουμε την τύχη να μιλάμε κάθε μέρα μαζί του και να μας περνάει μηνύματα, αλλά αυτό θα περάσει συνολικά στην κουλτούρα. Από τον απλό φίλαθλο, μέχρι διοικήσεις και παίκτες. Και μόνο που λέει, όχι μόνο δημόσια αλλά και σε προσωπικές συζητήσεις, ότι τον βοηθήσαμε να συγκεντρωθεί στην ελληνική πραγματικότητα, είναι μεγαλύτερο παράσημο για εμένα και από ένα πρωτάθλημα. Το πιο σημαντικό είναι ότι δείχνει την ίδια αγάπη και εκτίμηση από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο στο staff. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Ζητάνε προπονητές να δουν την προπόνηση του και δεν έχει πει ποτέ όχι. Μιλάει με όποιον του το ζητήσει».
Δίπλα στον κάθε ένα τα τελευταία χρόνια. Κατά σειρά, ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο Πασκουάλ, ο Πιτίνο, με τον πρώην προπονητή του Παναθηναϊκού να είναι πάντα για τον Γιώργο Βόβορα κάτι παραπάνω από ένας συνεργάτης. «Είναι ένας άνθρωπος που σημάδεψε την καριέρα μου, που με έβαλε να καταλάβω ακριβώς τι είναι η προπονητική κατεύθυνση και όλα αυτά τα χρόνια που συνεργάζομαι μαζί του θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που μπόρεσα και έμαθα το μπάσκετ δίπλα του».
Κρητικό συναπάντημα!
Γνωρίστηκαν στα μέσα του Νοέμβρη του 2007. Το απόγευμα της 15ης του μήνα, το Ρέθυμνο ανακοίνωνε την πρόσληψη του Αργύρη Πεδουλάκη, ο οποίος θα διαδεχόταν τον Στέργιο Κουφό. Ο Γιώργος Βόβορας ήταν μέλος του τεχνικού τιμ, μια θέση που έμοιαζε να τον εκφράζει και να την απολαμβάνει. Έτσι ξεκίνησε κάποτε στην Χαλκίδα, όταν τον κάλεσε ο Βαγγέλης Αγγέλου στα χρόνια που μαζί με τον Θανάση Γιαπλέ προσπαθούσαν να χτίσουν μια μικρή αυτοκρατορία στην ΑΓΕΧ.
Ο 42χρονος τεχνικός είχε δουλέψει επίσης στον Άλιμο, στο Μίλωνα και στο Δούκα, ενώ στην πορεία του θα ακολουθούσε τον Πεδουλάκη στον ΠΑΟΚ, στο Περιστέρι, στον Παναθηναϊκό, αλλά και στην Ούνιξ Καζάν. Ενδιάμεσα, έκανε και τις δικές του απόπειρες. Δούλεψε στον ΟΦΗ, συνεργάστηκε με τον Γιαπλέ στα Τρίκαλα, ενώ στη Ρωσία παρέμεινε και ως συνεργάτης του Ευγκένι Πασούτιν. Πέρα από τον ΟΦΗ, ανέλαβε ως πρώτος προπονητής τον ΑΠΟΕΛ το 2015, οδήγησε την ομάδα στον τελικό του πρωταθλήματος και στην κατάκτηση του κυπέλλου πριν φύγει τον Μάιο του 2016 για να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό.
Είναι σπάνιο να τον δεις να μπαίνει στο πετσί του πρώτου ρόλου, να βγαίνει μπροστά στις κάμερες και να μιλάει για τον εαυτό του. Έστω κι αν όσοι έχουν συνεργαστεί μιλούν με τα καλύτερα λόγια για εκείνον, έστω κι αν δεν σταματά να δουλεύει και να εμπλουτίζει τις γνώσεις του (σ.σ. το καλοκαίρι του 2017 ταξίδεψε στη Μινεσότα και στο summer camp των Τίμπεργουλβς)… Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις του χαρακτήρισε το ξεκίνημά του στην Χαλκίδα ως «ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια της καριέρας μου», ενώ μίλησε για τη σημασία που έχει ο συνεργάτης ενός προπονητή στο σύγχρονο μπάσκετ.
«Με τους ρυθμούς που έχει το μπάσκετ τα τελευταία χρόνια και τα συνεχόμενα παιχνίδια στη Euroleague είναι πολύ σημαντικό να ετοιμάσει το επιτελείο το παιχνίδι για να πάρει ο προπονητής και οι παίκτες τις πληροφορίες που θέλουν, μια εργασία που απαιτεί πάρα πολλές ώρες δουλειάς για να είσαι έτοιμος σε διαφορετικές καταστάσεις ανά 2-3 μέρες που πρέπει να βρεθείς αντιμέτωπος με μια ομάδα αυτού του επιπέδου. Εκτός από το κομμάτι του σκάουτινγκ που είναι πολύ σημαντικό και μέσα στο γήπεδο υπάρχει ένας επιμερισμός εργασιών-λεπτομερειών, που ο κάθε προπονητής μέσα από το δικό του κομμάτι προσπαθεί να περάσει στους παίκτες τη φιλοσοφία του πρώτου προπονητή».
20 χρόνια κάνει τη δουλειά. 20 χρόνια έχει μάθει να αναλύει, να προστατεύει, να είναι έτοιμος για κάθε ανατροπή, να είναι έτοιμος για κάθε αποστολή. «Είχα την τύχη να συνεργαστώ με κορυφαίους προπονητές, θεωρώ πως κάνω τα βήματα που πρέπει, ώστε όταν μου δοθεί η ευκαιρία να είμαι απόλυτα έτοιμος». Και έτοιμος είναι. Ακόμα κι αν θα παραμείνει στον συνηθισμένο ρόλο του κομπάρσου. Πολλές φορές δεν χρειάζεσαι τον πρώτο ρόλο για να λάμψεις...
