Το μπάσκετ στην Ελλάδα έχει «δολοφονηθεί». Από τα χέρια αυτών που έπρεπε να το προστατεύουν και να είναι εγγυητές της ευημερίας του. Η ΕΟΚ, η ομάδα που με αφήγημα το «μέχρι τέλους» θέλει το 100-0 με χαρά καιικανοποίηση, υπό την ανοχή της κυβέρνησης.
Μέσα στην μαυρίλα του αθλήματος, υπάρχουν και ψεγάδια αισιοδοξίας. Ένα απ’ αυτά είναι το ενδεχόμενο να διεξαχθεί στην Ελλάδα το Final Four. Λόγω της προβολής που θα πάρει η χώρα μας με αφορμή τον αθλητισμό, αλλά και την προοπτική των ομάδων μας να κατακτήσουν τον τίτλο εντός Ελλάδας. Διευκολύνοντας παράλληλα και τον κόσμο τους που πάντα ακολουθεί κατά χιλιάδες σε ανάλογες περιπτώσεις.
Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έδειξε πως θα τηρήσει ντροπιαστικά ανθελληνική στάση στο θέμα -μέσω των δηλώσεων Αγγελόπουλων μετά το Game 2- ξαφνικά έπαψαν οι φωνές στήριξης ενός τέτοιου εγχειρήματος. Η επιστροφή του Final Four στην Ελλάδα μετά από 19 χρόνια, έπαψε να έχει υποστηρικτές.
Λες και πατήθηκε ένα κουμπάκι και ξαφνικά οι γνώμες έγιναν ίδιες. Τα επιχειρήματα παρόμοια. Ο αρνητισμός, επίσης. Με αναφορά στα έξοδα, αλλά όχι στα πιθανά έσοδα. Χωρίς ανάλυση των κερδών της χώρας, δίχως να λέγεται το παραμικρό για τον απλό κόσμο που δε θα πληρώσει χιλιάδες ευρώ.
Σα να ανοίγει το στόμα ο Σκινδήλιας -ο οποίος ανέφερε πως το F4 το χρωστούν οι ομάδες στο Βελιγράδι, ντροπιάζοντας την ίδια την κυβέρνηση και την υποψηφιότητά της- και να ακούγονται δεκάδες φωνές. Λες και κινεί το χέρι του κάποιος απ’ τον Ολυμπιακό και αρχίζουν να ηχούν πολλά πληκτρολόγια.
Τα ίδια τα επιχειρήματα στα οποία βασίζεται η προπαγάνδα του «όχι Final Four στην Αθήνα», δεν έχουν ισχύ. Λαϊκίστικες αναφορές στα χρήματα, χωρίς να τονίζεται πως η διοργάνωση θα τα φέρει πίσω στην χώρα. Φυσικά οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, εδώ και τόσους μήνες δεν διερωτήθηκαν ποτέ τι ποσά θα βγουν από τα κρατικά ταμεία για το ΣΕΦ. Επειδή ο ίδιος ο Ολυμπιακός ζητούσε διαρκώς θα πληρώσει το κράτος μέρος της ανακαίνισης, αλλά τα ποσά δεν μας τα έχει πει κανείς έως τώρα.
Το άλλο κοινό επιχείρημα, είναι οι Έλληνες οπαδοί. Δεν… εξάγουν και πολιτισμό, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Μα αν αυτό γίνει στο εξωτερικό, ποια η διαφορά; Ίσα-ίσα εντός Ελλάδας θα υπάρχει μεγαλύτερο επίπεδο εγρήγορσης αλλά και γνώσης της κατάστασης προκειμένου να αντιμετωπιστεί. Στο Άμπου Ντάμπι τους έβαζαν να κάτσουν μαζί. Προφανώς εκεί ήταν πολιτισμένοι και θα γίνουν απολίτιστοι στην Αθήνα.
Ειδικά όταν μάλιστα η άλλη πιθανότητα είναι το Βελιγράδι, με ενδεχόμενη μίξη Παναθηναϊκών, Ολυμπιακών, οπαδών Ερυθρού Αστέρα και Παρτιζάν, προφανώς τα πάντα θα κυλήσουν ομαλά.
Ένας κανονικός πόλεμος προπαγάνδας, κόντρα στο μπάσκετ, κόντρα στην Ελλάδα, απλά επειδή η διοργάνωση είναι να γίνει στο ΟΑΚΑ. Έδρα του Παναθηναϊκού. Γήπεδο πράσινο που πλήρωσε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για να φτιαχτεί και να θαυμάζεται. Αυτό είναι το μόνο που ενοχλεί.
Αλήθεια όμως, αν τελικά πετύχουν το σκοπό τους, με ποια ακριβώς επιχειρήματα μετά θα ζητούν και θα απαιτούν -οι ίδιοι άνθρωποι- να γίνει διοργάνωση στο ΣΕΦ; Όταν αυτό είναι έτοιμο τέλος πάντων. Τότε τα λεφτά δε θα ενοχλούν; Τότε θα είναι απόφοιτοι Χάρβαρντ οι οπαδοί και όχι ένθερμοι υποστηρικτές;
Το αν κατορθώσει η Ελλάδα να πάρει το Final Four, είναι ένα θέμα. Όχι το σοβαρότερο όμως. Το πώς θα γλιτώσει απ’ αυτή τη λαίλαπα της… πυραμίδας που λειτουργεί στο μπάσκετ, είναι το σοβαρό ζήτημα.
