Η βαριά ήττα από την Προμετέι και ο άδοξος αποκλεισμός δεν μπορεί να σβήσει όσα πέτυχε ο Άρης τους προηγούμενους μήνες. Έχοντας, αν όχι το χαμηλότερο, ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ από τις συνολικά 20 ομάδες της φετινής διοργάνωσης και κόντρα στους οιωνούς πολλών για μία (πολύ) δύσκολη αγωνιστική χρονιά, οι «κιτρινόμαυροι» απέδειξαν το αντίθετο. Έκλεισαν πολλά στόματα και επανέφεραν το όνομα του Άρη ξανά και δυνατά στον ευρωπαϊκό χάρτη.
Αγωνιστικά, απέναντι στα προγνωστικά ακόμα και επίσημων φορέων, που τον ήθελαν να μένει σε ελάχιστες νίκες, η ομάδα του Γιάννη Καστρίτη φόρεσε τα... γυαλιά σε πολύ κόσμο. Ναι, και στον υπογράφοντα. Κατάφερε να φτάσει σε 9 νίκες στα 18 παιχνίδια της κανονικής διάρκειας, αγγίζοντας μάλιστα και το πλεονέκτημα έδρας για το νοκ άουτ παιχνίδι στους «12» της διοργάνωσης.
Και αν οι πέντε νίκες στο «καυτό» Παλέ μπορεί να φαίνονται... νορμάλ για εκείνους που ξέρουν από Παλέ, σίγουρα οι τέσσερις μακριά από τη Θεσσαλονίκη δρομολόγησαν την πορεία της ομάδας. Το εύκολο, όπως το έκανε ο Άρης, διπλό στο Βρότσλαβ ήταν η αρχή. Κερδίζοντας όμως εκτός έδρας τις αρκετά πιο ισχυρές σε μπάτζετ και ρόστερ Μπούντουτσνοστ, Τουρκ Τέλεκομ και Ουλμ, έδειξε τις πραγματικές του δυνατότητες. Και έχοντας παράλληλα τη δεύτερη καλύτερη άμυνα στη φάση των ομίλων, φανέρωσε σε όλους την ταυτότητά του: Πάθος, σκληράδα και θέληση για νίκη σε όλα τα ματς.
Σε συνδυασμό μάλιστα με την εικόνα του γεμάτου Παλέ σχεδόν σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι και της εντυπωσιακής ατμόσφαιρας διαφημίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το όνομα του Άρη. Τόσο ο σύλλογος, όσο και το Eurocup κέρδισαν από αυτή την συνεργασία. Πρόκειται για μια win/win κατάσταση και ιδανικά θα ήθελαν να συνεχίσουν μαζί και τη νέα σεζόν. Στην... ρούκι σεζόν του και μετά από πέντε χρόνια ξανά σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις ο Άρης έμαθε πράγματα, σύλλεξε εμπειρίες και φώναξε βροντερά παρών, δημιουργώντας ελπίδες για ένα ακόμα καλύτερο μέλλον.
