MENU

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Μπάνε Πρέλεβιτς στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6 και στην εκπομπή «Fairplay»:

Για το βιβλίο του «Η δύναμη της ήττας»: «Ήταν μία εσωτερική ανάγκη για να το γράψω. Είχα προτάσεις για αυτοβιογραφία, αλλά δεν ήθελα να κάνω μόνο αυτό. Χρησιμοποίησα όμως τα πραγματικά γεγονότα που με οδήγησαν σε κάποιο μάθημα και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αυτοβελτίωση του αναγνώστη, μέσα από τα γεγονότα που περιγράφω. Η ήττα είναι αθλητικό όρος, αλλά αναφέρεται σε όλες τις αποτυχίες της ζωής. Όλοι προσπαθούμε να τις αποφύγουμε. Είναι παρεξηγημένες εμπειρίες. Είναι στιγμές να μπούμε βαθιά μέσα μας, να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, να βελτιωθούμε και να προχωρήσουμε. Η ήττα είναι η ιδανική στιγμή να βρεις τη δύναμη να βελτιωθείς. Το μπάσκετ είναι άθλημα, όπου μέσα σε ένα παιχνίδι, έχεις πολλές ήττες να επεξεργαστείς. Μπορείς να κάνεις πολλές κακές προσπάθειες, αλλά πρέπει να τις ξεπεράσεις, για να συνεχίσεις και να βοηθήσεις την ομάδα σου».

Για το ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή του: «Είναι στο εξώφυλλο και είναι το ματς με τη Ρεάλ. Ήταν μία πολύ δύσκολη στιγμή, δύσκολα διαχειρίσιμη. Ισοφαρίσαμε, αλλά στο τέλος χάσαμε. Μεγάλη απογοήτευση, αλλά εάν το ψυχολογήσεις σωστά, βρίσκεις τον τρόπο να γίνει μία καινούρια αρχή. Δεν είναι μόνο για αθλητές το βιβλίο, αλλά για όλον τον κόσμο. Το βλέπω σαν βιβλίο αυτοβελτίωσης και έχω πολλά παραδείγματα μέσα. Οι άνθρωποι του αθλητισμού πρέπει να περνάμε τα μηνύματά μας για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους. Η ενασχόληση με τον αθλητισμό σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να βρεις τη νοοτροπία σου».

Για το γεγονός ότι τώρα βλέπει τον ΠΑΟΚ από την εξέδρα: «Είναι δύσκολο, αλλά μου λείπει λίγο η καθημερινή ενασχόληση. Έχω περάσει από πολλές θέσεις στο μπάσκετ, από παίκτης μέχρι και πρόεδρος. Νιώθω ότι έχω κάνει τον κύκλο μου και δεν μου λείπει τίποτα. Απολαμβάνω πλέον τη θέση μου ως φίλαθλος. Μέχρι να έρθει η επόμενη πρόκληση».

Για τον λόγο που δεν έγραψε την αυτοβιογραφία του: «Γι’ αυτό και στο βιβλίο προσπάθησα να συνδυάσω τα γεγονότα με μηνύματα. Πως μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο και πως να γίνουμε καλύτεροι».

Πρέλεβιτς: «Ήταν εσωτερική ανάγκη να γράψω το βιβλίο»