Ο Χρήστος Νικολόπουλος γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου του 1947 στο χωριό Καψοχώρι στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Μεγάλωσε μέσα σε μία πολύ φτωχή οικογένεια, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να μην έχει τους απαραίτητους οικονομικούς, για να μπορέσει να τελειώσει το σχολείο.
Η ενασχόληση του με την μουσική
Η οικογένεια του ασχολούνταν με την μουσική, κάτι που είχε σαν συνέπεια και ο ίδιος να ασχοληθεί από νεαρή ηλικία με αυτή, για βιοποριστικούς λόγους με σκοπό να βοηθήσει την οικογένεια του . Για τον λόγο αυτό άρχισε να παίζει επαγγελματικά, σε κέντρα, γάμους, γιορτές και πανηγύρια που γίνονταν στην ιδιαίτερη πατρίδα του. «...Προέρχομαι από μια φτωχή οικογένεια. Θυμάμαι τον πατέρα μου να λείπει συνεχώς από το σπίτι για να τα βγάλει πέρα με την οικογένεια. Δεν έπαιξα με τους φίλους μου ούτε πήρα το χάδι της μητέρας μου. Εγώ εργαζόμουν από μικρός στα πανηγύρια για να βοηθήσω στο σπίτι και ταυτοχρόνως πήγαινα σε μια σχολή για να γίνω ηλεκτρολόγος...» ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος σε συνέντευξη του.
Η μετακόμιση του στην Αθήνα
Το 1963, σε ηλικία 16 ετών έφυγε από το χωριό του για την Αθήνα. Στην διασταύρωση των οδών Βερανζέρου και Σατωβριάνδου στην Ομόνοια υπήρχε το «Καφενείο των Μουσικών». Εκεί ο Χρήστος Νικολόπουλος θα γνωριστεί με μουσικούς, που τον βοήθησαν να παίζει σε δίσκους μικρών εταιριών. Ο Στέλιος Ζαφειρίου ένας από τους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού, αφού αρχικά τον άκουσε στην συνέχεια του πρότεινε να παίζουν μαζί. Σύντομα ο Νικολόπουλος θα αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο γνωστός, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που έκαναν λόγο για «μεγάλο μουσικό ταλέντο», εκθειάζοντας παράλληλα την σεμνότητα του.
Η συνεργασία του με τον Καζαντζίδη
Το 1964 ο Χρήστος Νικολόπουλος, θα εργαστεί για μία σεζόν, στο κέντρο όπου και εμφανιζόταν ο Μανώλης Αγγελόπουλος, ένας από τους μεγάλους τραγουδιστές εκείνης της περιόδου. Έναν χρόνο αργότερα το 1965, ο μουσικός Πέτρος Ιατρού θα συστήσει τον Χρήστο Νικολόπουλο στον Στέλιο Καζαντζίδη. Αμφότεροι θα δουλέψουν μαζί τόσο εκείνη την χρονιά, όσο και το 1966 που ήταν τα τελευταία χρόνια των εμφανίσεων του Καζαντζίδη στα κέντρα...
«Με τον Χιώτη ήταν σαν να απέκτησα μεταπτυχιακό δίπλωμα»
Μετά την συνεργασία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο Χρήστος Νικολόπουλος συνέχεια αυτόνομα πλέον την πορεία του. Γνώρισε και εργάστηκε σχεδόν με όλους τους ρεμπέτες της εποχής, όπως ήταν οι Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Κυριαζής , Μάρκος Βαμβακάρης και Σταύρος Κουγιουμτζής. Από το 1968 και μετά θα αρχίσει πλέον να γράφει τα δικά του τραγούδια. Την περίοδο 19696-1970 ο Νικολόπουλος θα συνεργαστεί με τον Μανώλη Χιώτη, ο οποίος τον βοήθησε στις μουσικές του σπουδές. «Με τον Μανώλη Χιώτη ήταν σαν να απέκτησα μεταπτυχιακό δίπλωμα μαζί του» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά για αυτόν ο Χρήστος Νικολόπουλος , ενώ με τα καλύτερα λόγια είχε εκφραστεί και ο Χιώτης, που οι παλαιότεροι δεξιοτέχνες του μπουζουκιού τον είχαν σαν ίνδαλμα τους για τον Νικολόπουλο. Εκτός όμως από τον Μανώλη Χιώτη συνεργάστηκε στενά και με τον Γιώργο Ζαμπέτα. Μάλιστα σε μία του αφιέρωση ο Γιώργος Ζαμπέτας αποκάλεσε τον Νικολόπουλο «γιό» του.
Τα τραγούδια του
Ο Χρήστος Νικολόπουλος έχει στο ενεργητικό του, περισσότερα από 20.000 τραγούδια, που έχει συνθέσει τα περισσότερα από κάθε άλλο μουσικοσυνθέτη στη χώρα… Σ΄ότι έχει να κάνει με τα τραγούδια που έχει γράψει αυτά ξεπερνούν τα 1.800, με αρκετά εξ αυτών να γίνονται επιτυχίες.
«Νυχτερίδες και αράχνες», «Απόψε σ΄έχω στην αγκαλιά μου», «Αγριολούλουδο», «Την Παρασκευή το βράδυ», «Νύχτα Στάσου», «Υπάρχω», «Το σταυροδρόμι», «ο Σαλονικιός» είναι μόνο μερικά, από τα πολλά τραγούδια που είχε γράψει από το 1968 και μετά που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Εκτός όμως από τα πολλά τραγούδια που έγραψε ο Χρήστος Νικολόπουλος πήρε μέρος και σε πολλές συναυλίες.
Μάλιστα δύο εξ αυτών ηχογραφήθηκαν και έγιναν δίσκοι. Η πρώτη ήταν αυτή που έγινε το 1987 στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, στην οποία συμμετείχαν 10 τραγουδιστές και 40.000 θεατές, ενώ η δεύτερη έγινε το 1998 με 70 μουσικούς της σύγχρονης ορχήστρας της ΕΡΤ. Σε αυτή συμμετείχαν ως ερμηνευτές η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Κώστας Μακεδόνας και ο Δημήτρης Μπάσης μαζί με 8.000 θεατές, την οποία ο ίδιος θεωρεί αποκορύφωμα της καριέρας του.
Το πρώτο του μπουζούκι
Μπορεί ο Χρήστος Νικολόπουλος, να είναι γνωστός ως μουσικοσυνθέτης, ωστόσο ο ίδιος πολύ σπάνια εμφανίζεται στην τηλεόραση. Ωστόσο σε μία από τις εμφανίσεις του σε αυτή μίλησε για μία άγνωστη ιστορία, που έγινε πολλά χρόνια πριν. Σε αυτή ο ίδιος περιγράφει το πως έχασε το πρώτο του μπουζούκι, το οποίο έχει πλέον στα χέρια του. «Δάνεισα σε κάποιον το πρώτο μου μπουζούκι και εκείνος το πούλησε γιατί είχε ανάγκη χωρίς να με ρωτήσει. Εκείνο το μπουζούκι το βρήκα και τώρα είναι στο μάστορα και φτιάχνεται. Πριν ένα χρόνο που μου έκλεψαν το μπουζούκι μου, είχα μεγάλο δεσμό μαζί του και τελικά το βρήκα και αυτό. Αυτός που το έκλεψε ο νεαρός, το πήγε σε ένα παλαιοπωλείο και αυτός που πήγε να το αγοράσει κατάλαβε ότι είναι το δικό μου από μια ανάρτησή μου στο διαδίκτυο και ειδοποίησε την αστυνομία» ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Η δικαστική του κόντρα με τον Καζαντζίδη
Το 1998 ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Στέλιος Καζαντζίδης οδηγήθηκαν στα δικαστήρια, με τα πρώτα σύννεφα της μεγάλης κόντρας τους να έχουν κάνει την εμφάνιση τους από το 1979. Οι λόγοι που τους οδήγησαν στις δικαστικές αίθουσες ήταν δύο.
Ο πρώτος είχε να κάνει με κάποιες συζητήσεις- διαφορές που είχε ο γνωστός τραγουδιστής, με χρηματοδότες εταιρίας οινοπνευματωδών ποτών στο Βόλο, η οποία είχε αναλάβει την παραγωγή του ούζου «Υπάρχω» τίτλος, που προερχόταν από το γνωστό έργο του ίδιου με τους Νικολόπουλο και Πυθαγόρα.
Ο δεύτερος ήταν ότι τον ίδιο καιρό ο Νικολόπουλος είχε πει στον Στέλιο Καζαντζίδη, που είχε αποχωρήσει από τη δισκογραφία τρία χρόνια, να κάνει μια προσπάθεια, να τα ξαναβρεί με την δισκογραφική εταιρία Μίνως Μάτσας και να αρχίσει να ξανατραγουδά. Αυτό ο Καζαντζίδης, το θεώρησε σαν προσβολή, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα, να χαλάσουν από τότε οι σχέσεις τους.
«Ο Καζαντζίδης ήταν μια ιδιόμορφη περίπτωση. Είχε τις καλές του στιγμές, στην παρέα ήταν πάρα πολύ καλός, φοβερός με χιούμορ. Είχε και κάποια προβλήματα ψυχολογικά, κάποιες ανθρωποφοβίες, κάποιες έντονες υποψίες για πάρα πολλούς ανθρώπους και κάποιες φορές υποψίες εναντίον μου. Ότι ίσως είμαι άνθρωπος του Μάτσα… Αντιθέτως εγώ του είχα πει να μου κάνει πληρεξούσιο να κάνω εγώ μήνυση στον κ. Μάτσα για να απελευθερωθείς (από τη διαμάχη με τη δισκογραφική του εταιρία). Σε αυτό το σημείο τον αγαπούσα!» είχε αναφέρει σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο γνωστός μουσικοσυνθέτης.
Μάλιστα σε άλλο σημείο αυτής, ο ίδιος αναφερόμενος στον Καζαντζίδη εξομολογήθηκε τα εξής: «Λίγο πριν πεθάνει ζήτησε να με δει και δεν πήγα. Πιστεύω πως έκανα λάθος. Άκουσα από ένα φιλόσοφο πως ό,τι κακό αφήνεις πίσω σου σε ακολουθεί στην υπόλοιπη ζωή σου. Πιστεύω ότι έκανα λάθος που δεν πήγα».
Η συνεργασία του με τους κορυφαίους…
Σ΄όλα αυτά τα χρόνια της σταδιοδρομίας του στον χώρο της μουσικής, ο Χρήστος Νικολόπουλος συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως οι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρινέλλα, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρεϋ, Γιώτα Λύδια, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιάννης Πουλόπουλος, Στράτος Διονυσίου, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Λίτσα Διαμάντη, Γλυκερία, Δημήτρης Κοντογιάννης, Πάνος Γαβαλάς, Λεωνίδας Βελλής, Ελένη Βιτάλη, Γ. Σαρρή Μανώλης Μητσιάς, Διονύσης Θεοδόσης, Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Πάριος, Μ. Βάσσου, Μανώλης Αγγελόπουλος, Πασχάλης Τερζής, Κώστας Μακεδόνας και Δημήτρης Μητροπάνος.
Εκτός όμως από τραγουδιστές ο ίδιος συνεργάστηκε και με σπουδαίους συνθέτες, όπως οι: Απόστολος Καλδάρας, Γιώργος Μητσάκης, Θεόδωρος Δερβενιώτης, Μπαγιαντέρας, Μ. Μπακάλης, Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δ. Πάνου, Γιάννης Σπανός, Βασίλης Τσιτσάνης, Μάνος Λοϊζος, Μίμης Πλέσσας, Δήμος Μούτσης, Νάκης Πετρίδης, Βασίλης Βασιλειάδης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Σπύρος Ιωαννίδης, Μάρκος Βαμβακάρης, Στέλιος Χρυσίνης, Στέλιος Πειραιώτης, Μίμης Τραϊφόρος, Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Μανώλης Ρασούλης κ.α.
Η κατάθλιψη
Κάτι το οποίο κανείς δεν γνώριζε για τον Χρήστο Νικολόπουλο ήταν πως για πάνω από 20χρονια «ζούσε» με την κατάθλιψη. Ο ίδιος σε συνέντευξη που είχε δώσει είχε αναφέρει «Για χρόνια δεν έμπαινα σε αεροπλάνο, δεν έμπαινα σε ασανσέρ, δεν μπορούσα να βρεθώ σε υπόγειο, ένιωθα ότι το δωμάτιο θα πέσει και θα με πλακώσει, ένιωθα πανικό».
Παράλληλα στην ίδια συνέντευξη, ο ίδιος αναφέρθηκε τόσο στο τι ήταν αυτό που τον βοήθησε να αντιμετωπίσει το πρόβημα αυτό, όσο και στο πως βίωσε την κατάσταση αυτή. Για το πρώτο είχε αναφέρει πως «αποφάσισα να κάνω ταξίδια, να φεύγω και να βρίσκομαι συχνά στη θάλασσα… Η θάλασσα με βοήθησε σημαντικά», ενώ για το δεύτερο ότι «αν και βίωσα με επώδυνο τρόπο την κατάθλιψη, παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν σκέφτηκα να το ρίξω στο αλκοόλ, να πάρω ουσίες αν και έζησα σε έναν κόσμο γεμάτο ουσίες».
Ο Χρήστος Νικολόπουλος αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ελληνική δισκογραφία. Οι χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι του υπερβαίνουν τους 25. Παράλληλα έχει στο ενεργητικό του τραγούδια, τα οποία αποτελούν παρακαταθήκη για τους νέους συνθέτες…
