MENU

«Αγαπώ τον Παναθηναϊκό!» Η γεννημένη τον Ιούλιο του 1934, στο Μαρούσι, Αλίκη Βουγιουκλάκη, δύσκολα θα μπορούσε να υποστηρίζει κάποια άλλη ομάδα εκτός του Παναθηναϊκού. Τον Δεκέμβρη του 1966, μάλιστα, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Φως των Σπορ» δήλωνε: «Eίμαι Παναθηναϊκιά μέχρι κόκαλο και δεν το έχω κρύψει ποτέ». Στην «ανάκριση» του δημοσιογράφου της εφημερίδας, Βαγγέλη Νικολτσούδη, η «εθνική σταρ» περνούσε με επιτυχία το τεστ παναθηναϊκών γνώσεων, δείχνοντας ιδιαίτερα ενημερωμένη, καθώς γνώριζε πόσοι ποδοσφαιριστές έφυγαν από το Τριφύλλι, ποιο ήταν το παρατσούκλι του Τάκη Οικονομόπουλου, καθώς και ότι «με τον Πιερικό παίξαμε θαυμάσια». Παράλληλα, προέβλεπε ότι «την Κυριακή θα βάλουμε τέσσερα-πέντε γκολ στο Αιγάλεω». Και έπεσε μέσα, καθώς στις 11 Δεκεμβρίου 1966 ο Παναθηναϊκός περνούσε νικηφόρα από το «Σίτι» με σκορ 4-2!

 «Ένας ένθερμος Παναθηναϊκός μάς εδήλωσε τηλεφωνικώς από τη Μακεδονία όπου ευρίσκεται ο θίασός του: ''θα νικήση ο Παναθηναϊκός!''», έγραφε η εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», στις 3 Μαρτίου 1968. Ο Βασίλης Αυλωνίτης συχνά πυκνά έδινε το «παρών» στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για να παρακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα. Εκεί που δεν έχαναν -σχεδόν ποτέ- παιχνίδι οι «σκληροί» γόηδες του ελληνικού κινηματογράφου, Γιώργος Φούντας και Νίκος Κούρκουλος, ο οποίος υπήρξε και παλιός ποδοσφαιριστής του συλλόγου. Άλλος ένας ζεν πρεμιέ και εξαιρετικός ηθοποιός, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, δήλωνε και εκείνος σε συνέντευξή του το 1968 ότι αγαπάει τον Παναθηναϊκό. Οι Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Γιάννης Γκιωνάκης και Κώστας Δούκας συγκαταλέγονται στους σπουδαιότερους Έλληνες κωμικούς. Όταν όμως η συζήτηση μεταφερόταν στον Σύλλογο Μεγάλο, αστεία δεν χωρούσαν! Πολύ Παναθηναϊκός ήταν και ο προσωπικός φίλος του Γεωργίου Καλαφάτη, Παντελής Ζερβός, όπως και δύο από τους μεγαλύτερους -θεατρικούς κυρίως- ηθοποιούς, οι Δημήτρης Χορν και Νίκος Βασταρδής. Ο δεύτερος, μάλιστα, ήταν βέρος Πειραιώτης! Το ζεύγος Κώστα Καζάκου και Τζένης Καρέζη ήταν επίσης «πράσινο», σύμφωνα με συνεντεύξεις του σε αθλητικές εφημερίδες της δεκαετίας του 1960.

 Πολλοί ακόμα ηθοποιοί του παλαιού αλλά και του σύγχρονου κινηματογράφου ήταν ή είναι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού. Κάποιοι εξ αυτών υπήρξαν συνάμα και αθλητές του συλλόγου. Ο Δημήτρης Νικολαΐδης ήταν μια τέτοια περίπτωση. Ανήκε στο δυναμικό της ομάδας στίβου του Ομίλου, ενώ παράλληλα υπήρξε ακραιφνής φίλαθλος του Τριφυλλιού. Ο συμπαθής ηθοποιός υπέφερε από χρόνια αναπνευστικά προβλήματα. Όταν η κατάσταση ήταν πλέον μη αναστρέψιμη, ο Νικολαΐδης αποφάσισε να τραβήξει τα καλώδια που τον κρατούσαν στη ζωή. Ίσως δεν ήθελε να αισθάνεται ότι αποτελεί βάρος για την αγαπημένη σύζυγό του, επίσης ηθοποιό, Σούλη Σαμπάχ, η οποία τον στήριξε μέχρι και την τελευταία του πνοή...

 Ο Παναθηναϊκός, συμπάθεια πολλών μεγάλων Ελλήνων σκηνοθετών, όπως οι Αλέκος Σακελλάριος και Νίκος Φώσκολος, εμφανίστηκε αρκετές φορές με ποικίλους τρόπους, στο σινεμά ή στην τηλεόραση. Στην πρώτη ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη με τίτλο «Οι άσσοι του γηπέδου» (1956), δύο εκ των πέντε πρωταγωνιστών του φιλμ ήταν ποδοσφαιριστές του Τριφυλλιού: οι Κώστας Λινοξυλάκης και Λάκης Πετρόπουλος, ενώ όλες οι ποδοσφαιρικές σκηνές γυρίστηκαν στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στην ταινία «Η Ρένα είναι οφσάιντ» προβάλλονται επίσης πραγματικές σκηνές από το μετέπειτα «Απόστολος Νικολαΐδης» και συγκεκριμένα φάσεις από το φιλικό παιχνίδι μεταξύ Παναθηναϊκού και Μ.Τ.Κ. Βουδαπέστης, στις 4 Σεπτεμβρίου 1972 (η ελληνική ομάδα επικράτησε 3-2). Στην ιστορία θα μείνει η περίφημη σκηνή στην οποία το πουλόβερ του Αλέκου Σακελλάριου μετατράπηκε σε... κασκόλ, λόγω της αγωνίας του για την έκβαση του ματς! Η Ρένα Βλαχοπούλου, πρωταγωνίστρια της προφητικής ταινίας (η οποία σατίριζε την παρουσία πολλών ξένων ποδοσφαιριστών στη σύνθεση ελληνικών ομάδων), υπήρξε σύζυγος του ποδοσφαιριστή της Α.Ε.Κ., Κώστα Βασιλείου. Παρ’ όλα αυτά, σε παλαιότερη συνέντευξή της δήλωνε φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Ήταν, μάλιστα, παρούσα στον τελικό του Γουέμπλεϊ, στις 2 Ιουνίου 1971. Όταν η ελληνική ομάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ με 1-0, η αγχωμένη Ρένα αποχώρησε για λίγο από το γήπεδο, λέγοντας στον επίσης «πράσινο», Γιώργο Ζαμπέτα, «δεν θα το αντέξω αυτό»...

Όπως δεν άντεξε ο «Ολυμπιακάκιας», (για τις ανάγκες του φιλμ), Κώστας Δούκας, τον «Παναθηναϊκάκια» Θανάση Βέγγο (οι απόψεις διίστανται για το ποια ομάδα υποστήριζε πραγματικά ο «καλός μας άνθρωπος») στην ταινία «Ο τρελάρας», βλέποντάς τον να πανηγυρίζει το πρώτο γκολ του Μίμη Δομάζου στο 48', στο τελικό 2-0 απέναντι στον Ολυμπιακό (το δεύτερο τέρμα πέτυχε ο Βαγγέλης Πανάκης στο 84') για την 22η αγωνιστική του πρωταθλήματος, στις 17 Μαρτίου 1963!

 Ο τοίχος είχε τη δική του «πράσινη» ιστορία και στον κινηματογράφο. Σε τρεις σπουδαίες ταινίες διακρίνουμε το όνομα ή το έμβλημα του συλλόγου γραμμένο σε τοίχους. Στην ταινία «Ζορμπάς» του Μιχάλη Κακογιάννη, η οποία γυρίστηκε το 1964, ένα ζωγραφισμένο τριφύλλι κάνει την εμφάνισή του σε σκηνή δίπλα στον Άντονι Κουίν. Την επόμενη χρονιά (1965), στην αντιστασιακή ταινία «Το μπλόκο», η οποία είχε ως θέμα το μπλόκο της Κοκκινιάς, υπάρχει ξανά κάποιο παναθηναϊκό στοιχείο. Οι σκηνές της ταινίας υποτίθεται ότι διαδραματίζονται στο 1944, μια χρονιά αθλητικά «νεκρή» για τον τόπο, χρονιά πείνας και Κατοχής. Παρ’ όλα αυτά, ένα ολοζώντανο «ΠΑΟ ΤΡΑΝΟΣ», γραμμένο με ασβέστη, δεσπόζει σε μια τσιμεντένια προχειροκατασκευή! Στην ταινία του Αδώνιδος Κύρου πρωταγωνιστούσαν μεταξύ άλλων ο μεγάλος Μάνος Κατράκης (ο οποίος είχε αγωνιστεί ως τερματοφύλακας στον Αθηναϊκό) και οι δηλωμένοι «πράσινοι», Γιάννης Φέρτης και Ξένια Καλογεροπούλου. Την ίδια χρονιά, οι «Αδίστακτοι», με πρωταγωνιστές τους επίσης δηλωμένους Παναθηναϊκούς, Νίκο Κούρκουλο και Μαίρη Χρονοπούλου, κερδίζουν δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο σκηνοθέτης Ντίνος Κατσουρίδης δεν διστάζει να γυρίσει μία από τις σκηνές στην οδό Παναθηναϊκού, έξω από τη θύρα 13 του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το 1972, το «Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσσας» του Γιάννη Δαλιανίδη μάς εμφανίζει ακόμα ένα «ΠΑΟ», σε σκηνή δίπλα στον Σταύρο Παράβα. Επίσης, στην ταινία «Ο άνθρωπος ρολόι» (1972) του Γιώργου Παπακώστα, ο Νίκος Σταυρίδης επιβιβάζεται σε ταξί, στο παρμπρίζ του οποίου κρέμεται ένα λάβαρο του Παναθηναϊκού.

 Το 1980, παρά το γεγονός ότι είχαν περάσει εννέα χρόνια από την ανεπανάληπτη πορεία του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, οι μνήμες των Ελλήνων φιλάθλων από την παρουσία των «πρασίνων» στο «Ναό» του ποδοσφαίρου ήταν ακόμα νωπές. Στην ταινία «Ο Παρθενοκυνηγός» του Όμηρου Ευστρατιάδη, η οποία γυρίστηκε εκείνη τη χρονιά, ο Γιώργος Βασιλείου, φλερτάροντας με τη δηλωμένη «πράσινη» (στην πραγματική ζωή) Καίτη Φίνου, της εκμυστηρεύεται ότι «στη ζωή μου δύο φορές συγκλονίστηκα. Την πρώτη όταν πήγε ο Παναθηναϊκός στο Γουέμπλεϊ και τη δεύτερη όταν σ' αντάμωσα...».

 Το 1981, ο Παναθηναϊκός διανύει ήδη μια τετραετή ανομβρία εγχώριων ποδοσφαιρικών τίτλων. Την ίδια χρονιά, ο Γιάννης Δαλιανίδης γυρίζει τα «Τσακάλια». Οι 227.581 θεατές, οι οποίοι πλήρωσαν εισιτήριο για να παρακολουθήσουν την ταινία, είδαν τη Σοφία Αλιμπέρτη να αντικρίζει μια αφίσα της ομάδας του Παναθηναϊκού (της περιόδου 1979-80) στο δωμάτιο του Σταμάτη Γαρδέλη, με τον εξής διάλογο να ακολουθεί:

 - Παναθηναϊκός είσαι;

.- Τι άλλο θα ήμουν;

 Η ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού καταλαμβάνει ρόλους και σε άλλες ταινίες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, όπως στο «Αγαπούλα μου» του 1960 (Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας), στο «Τεμπελόσκυλο» του 1963 (Α.Ε.Κ. - Παναθηναϊκός στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας), στο «Ησαΐα χόρευε» του 1966 (Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός, πάλι στη Λεωφόρο) και στο «Λούφα και Παραλλαγή» του 1984 (Α.Ε.Κ. - Παναθηναϊκός στη Νέα Φιλαδέλφεια). Το γήπεδο της Λεωφόρου, το πιο δημοφιλές γήπεδο όσον αφορά κινηματογραφικά γυρίσματα (και όχι μόνο), εμφανίζεται, εκτός από τον «Παρθενοκυνηγό», και στην ταινία «Το μεγάλο ρουθούνι», του 1981, στην οποία ο Σωτήρης Μουστάκας υποδύεται μια... ποδοσφαιρίστρια! Οπαδοί του Παναθηναϊκού από τον τελικό Κυπέλλου της 8ης Μαΐου 1988, απέναντι στον Ολυμπιακό (νίκη με 4-3 στη διαδικασία των πέναλτι για τους «πράσινους»), διακρίνονται και στη «Φανέλα με το 9», του Παντελή Βούλγαρη. Μια ταινία βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του αείμνηστου Μένη Κουμανταρέα...

Ο παλαιότερος σύνδεσμος φανατικών οπαδών της χώρας κάνει μια cameo εμφάνιση και στο «Μικρό Ψάρι» (2014), του Γιάννη Οικονομίδη. Σε μία από τις τελευταίες σκηνές της ταινίας, ο Στράτος Καραμάνης (κατά κόσμον Βαγγέλης Μουρίκης), έχοντας ήδη... «πετσοκόψει» κόσμο και κοσμάκη, κάθεται σε ένα παγκάκι, πάνω στο οποίο είναι γραμμένο με σπρέι το «ΘΥΡΑ 13».

 Υπάρχει όμως «πράσινη» κινηματογραφική παρουσία και στην πυγμαχία! Στην κωμωδία «Ράκος... Νο 14: Και ο πρώτος μπουνάκιας!» με τον αξέχαστο Στάθη Ψάλτη (ο οποίος υποδύεται έναν μποξέρ), γυρίστηκαν σκηνές τόσο στο κλειστό γήπεδο του Παναθηναϊκού όσο και στην αίθουσα πυγμαχίας της θύρας 5 του «Απόστολος Νικολαΐδης». Το 1986, χρονιά που γυρίστηκε η ταινία, ο Παναθηναϊκός ήταν παράλληλα και πρωταθλητής Ελλάδας στην πυγμαχία, σε επίπεδο ανδρών. Ο «Τάφος του Ινδού» έχει χρησιμοποιηθεί και σε άλλες ταινίες για τις ανάγκες γυρισμάτων που περιέχουν σκηνές μποξ, όπως τα «Άγρια Νειάτα» του Νίκου Φώσκολου, το 1982, με πρωταγωνιστή τον Διονύση Ξανθό.

Σήμερα, ο ελληνικός κινηματογράφος βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Ελάχιστες είναι οι ταινίες που αποτελούν την εξαίρεση στην εποχή της μετριότητας. Μία εξ αυτών είναι το θαυμάσιο «1968» (2018) του Τάσου Μπουλμέτη. Πρόκειται για ένα καλογυρισμένο δραματικό φιλμ, βασισμένο στην επιτυχία της ομάδας μπάσκετ της Α.Ε.Κ., η οποία κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων (ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος για τη χώρα μας) πενήντα χρόνια πριν από τα γυρίσματα. Άραγε, υπάρχει κάπου εκεί έξω κάποιος Παναθηναϊκός σκηνοθέτης που να μπορεί (και να θέλει βέβαια) να πραγματοποιήσει κάτι ανάλογο για τον Παναθηναϊκό; Όσο για το σενάριο; Εκεί δεν θα δυσκολευθεί ιδιαίτερα. Άλλωστε, η Ιστορία του Συλλόγου Μεγάλου έχει άπειρα από αυτά να χαρίσει στον επίδοξο δημιουργό. Όπως και αμέτρητους «πράσινους» ηθοποιούς, κάποιοι εκ των οποίων θα προσφερθούν με χαρά να πρωταγωνιστήσουν...

Παναθηναϊκός και ελληνικός κινηματογράφος