Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, έκανε τα πρώτα βήματά της στο χώρο παίζοντας στον Ηρακλή μαζί με την αδερφή της Έλενα και επέλεξε γρήγορα να φύγει από τη «φωλιά» της για χάρη του Κολλεγίου στις ΗΠΑ. Στο πέρασμα των χρόνων, η Λαμπρινή Κωνσταντινίδου όχι απλά ωρίμασε σαν αθλήτρια αλλά πέρα από τους τίτλους που κατέκτησε λογίζεται ως μία από τις καλύτερες Ελληνίδες πασαδόρους. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ΑΕΚ πλέον έχει αρχηγικό ρόλο και δε φοβάται να παίρνει πρωτοβουλίες αλλά και ευθύνες.
Σε τι φάση σε βρίσκουμε αυτή τη διετία στην ΑΕΚ;
Έχουμε ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια από πέρυσι με έναν καλό προπονητή που τον είχαμε και στην εθνική ομάδα. Καταφέραμε σημαντικά πράγματα πέρυσι και τώρα κάναμε κάποιες προσθήκες που θα μας βοηθήσουν. Θέλουμε να συνεχίσουμε την ανοδική πορεία μας.
Η σεζόν φέτος ξεκίνησε με ευρωπαϊκά παιχνίδια. Οδηγήσατε την ΑΕΚ ξανά στην Ευρώπη ωστόσο χάσατε την πρόκριση από τη Βολουντάρι στις λεπτομέρειες. Παίζει ρόλο ότι τα παιχνίδια εκείνα έγιναν πολύ νωρίς, πριν καν ξεκινήσει το ελληνικό πρωτάθλημα;
Ήταν ένα όνειρο για την ΑΕΚ να ξαναγυρίσει στην Ευρώπη και στεναχωρηθήκαμε που τελείωσε γρήγορα. Ήταν όντως νωρίς στη σεζόν. Παίξαμε με μια πολύ καλή ομάδα αλλά πιστεύω πως η πρόκριση κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό εδώ όταν χάσαμε με 2-3.
Αυτό που ψάχνει η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή είναι η σταθερότητα;
Αυτή τη στιγμή είναι σαν να είμαστε ξανά στο Σεπτέμβριο. Έχουμε κάνει κάποιες προσθήκες και περιμένουμε και κάποιες ακόμα οπότε είναι σαν να ξεκινάμε από το μηδέν και επιπλέον έχουμε και αγώνα κάθε βδομάδα. Έρχονται κάποια σημαντικά παιχνίδια που θεωρώ ότι θα μας βοηθήσουν πολύ στο να δεθούμε σαν ομάδα.
Η περσυνή σεζόν έχει τη λάμψη του Κυπέλλου. Παρόλα αυτά είχατε ένα εντυπωσιακό φορμάρισμα μετά τον Ιανουάριο αλλά δεν κατακτήσατε το πρωτάθλημα. Πως χάθηκε το πρωτάθλημα; Σαφώς και παίξατε με έναν πολύ καλό αντίπαλο αλλά τι ήταν αυτό που δεν πήγε καλά;
Όταν μπήκα φέτος πρώτη φορά στο «Απ. Κόντος» είχα μπροστά μου την εικόνα από τους ημιτελικούς. Το να πηγαίνεις στην έδρα του Παναθηναϊκού και να κάνεις το brake είναι τρομερό κατόρθωμα. Πιστεύαμε ότι στην έδρα μας θα τα καταφέρουμε. Λίγο το άγχος, λίγο η διαιτησία, λίγο η χαλάρωσή μας όταν χτίσαμε μια διαφορά μας κόστισαν. Ήμασταν τρομερά φορμαρισμένες και θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει το νταμπλ.
Είναι ένα μάθημα για φέτος όλο αυτό; Τώρα είστε εσείς που καλείστε να αποδείξετε ότι τίποτα δεν τελειώνει στη regular season και ότι όλα ανατρέπονται στα πλέι οφ.
Πιστεύω ότι από κάθε ματς έχεις να πάρεις κάτι. Φέτος δεν έχουμε κάνει το μπαμ με τις συνεχόμενες νίκες και αυτό μας κρατάει πιο προσγειωμένες.
Το Final 4 του Κυπέλλου σίγουρα σας έμεινε χαραγμένο αλλά το πρώτο που θέλω να ρωτήσω είναι τι σκεφτόσασταν φεύγοντας από το ξενοδοχείο για να παίξετε τον τελικό;
Ήταν σίγουρα αξέχαστο για μένα ως αρχηγός. Κερδίζοντας τον ΠΑΟΚ και έχοντας τον Παναθηναϊκό στον τελικό ήταν για μένα μια ευκαιρία να ξαναπροσπαθήσω γιατί μια χρονιά πριν, όταν έπαιζα στη Σαντορίνη, είχα χάσει στον τελικό από τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι ότι το τελευταίο σετ στον τελικό το κερδίσαμε με μεγάλη διαφορά και δεν το πίστευα γιατί περίμενα ότι ο Παναθηναϊκός θα αντιδράσει. Είχαμε και τον κόσμο κοντά μας και ήταν μια πραγματικά πολύ όμορφη εμπειρία.
Είχες ξαναπάρει τίτλους αλλά ήταν η πρώτη φορά που πήρες ως αρχηγός. Στην απονομή υπήρξε σίγουρα ενθουσιασμός αλλά η στιγμή που γυρίσατε και μπήκατε στο Κλειστό των Λιοσίων για να πανηγυρίσετε, με μεγαλύτερη ψυχραιμία πλέον, ήταν η στιγμή που απολαύσατε περισσότερο;
Σκεφτόμουν ότι όλες οι επιλογές που έχω πάρει στην καριέρα μου με οδήγησαν τελικά σε αυτό το αποτέλεσμα, να φτάσω σε αυτή τη στιγμή. Σαν αρχηγός τα συναισθήματά μου ήταν απίστευτα!
Η πορεία σας ουσιαστικά άλλαξε με τον ερχομό του Οτσάλ. Θυμάσαι την πρώτη προπόνηση μαζί του και πως σας προσέγγισε;
Είχαμε τόσο έμπειρες αθλήτριες που βοήθησε πολύ ώστε να κουμπώσει αμέσως ο Γιουνούς. Εγώ με τη Μαριαλένα (Αρτακιανού) είχαμε δουλέψει μαζί του στην εθνική και αυτό μας βοήθησε πολύ στο να προσαρμοστούμε.
Μιλάμε για έναν πολύ νέο σε ηλικία προπονητή που συνήθως είναι δύσκολο να κερδίσει την εμπιστοσύνη των παικτριών.
Υπήρχαν και αθλήτριες της ομάδας που ήταν μεγαλύτερες του σε ηλικία αλλά κατάφερε να μας κερδίσει και να τον εμπιστευτούμε.
Τον Οτσάλ τον είχατε στην εθνική αλλά η πρώτη επαφή σας ήταν πριν δύο καλοκαίρια ως βοηθός του Αμποντάνσα. Ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι, με πολλά νέα πρόσωπα και πολλές ώρες προπόνησης.
Ήταν ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι. Και το τελευταίο ήταν επίσης δύσκολο αλλά δε θυμάμαι άλλη φορά να έχουμε τόσο δυνατή προετοιμασία. Ήταν κάτι πολύ ωραίο αυτό που ξεκίνησε με τον Αμποντάνσα όπως και η εμπειρία του Ευρωπαϊκού. Σίγουρα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο αλλά ήταν πολύ όμορφο όλο αυτό που ζήσαμε και έμοιαζε σαν να ανταμείφθηκε όλη η δουλειά μας.
Όλη η αμφισβήτηση που προηγήθηκε του Ευρωπαϊκού πως καταφέρατε να την κρατήσετε μακριά και να κάνετε μια τόσο καλή προσπάθεια;
Η σχέση που έχουμε με τα κορίτσια της εθνικής είναι πολύ καλή. Όλα αυτά μπορεί να τα συζητούσαμε λίγο αλλά τα αφήναμε έξω από την πόρτα.
Υπήρξε βέβαια και η εμπειρία των Μεσογειακών που ήταν ένα καλό τεστ για εσάς. Αν και είχες ξαναζήσει την εμπειρία των Μεσογειακών κατακτώντας και μετάλλιο.
Οι προηγούμενοι Μεσογειακοί, του 2018, ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Οι επόμενοι, που έγιναν στην Αλγερία, ήταν μια δύσκολη εμπειρία και από άποψη εγκαταστάσεων. Κάναμε προπόνηση με μπάλες από σχολείο. Οι Μεσογειακοί, όμως, είναι από μόνοι τους μια πολύ καλή εμπειρία και ίσως μια από τις πιο όμορφες που έχω ζήσει.
Η εθνική του 2018 μπορεί να θεωρείται ως η πιο πλήρης των τελευταίων χρόνων;
Σίγουρα ήταν γεμάτη ομάδα, σίγουρα πιο έμπειρη και πολλά από τα κορίτσια είχαν ήδη μεγάλες παραστάσεις. Τότε ήμουν πασαδόρος με την Στέλλα Χριστοδούλου.
Με τη Στέλλα ήσουν συμπαίκτρια όταν κατέκτησες πρωτάθλημα και Κύπελλο με τον Ολυμπιακό το 2018. Το να έχεις μια τόσο καλή συμπαίκτρια στην ίδια θέση σου δίνει πολύτιμες εμπειρίες ωστόσο για να εξελιχθείς χρειάζεσαι παιχνίδια. Πως λειτουργεί μια τέτοια συνύπαρξη;
Τη Στέλλα την παρακολουθούσα και τη θαύμαζα από μικρή. Όταν ήρθε η ώρα να φύγω για Αμερική ρώτησα τη γνώμη της. Αργότερα ήρθε η ώρα να παίξουμε συμπαίκτριες και όντως κέρδισα πολλά από αυτή τη συνύπαρξη. Όταν έφυγα για τον Άρη αργότερα ήταν ακριβώς για αυτό το λόγο, για να πάρω τις ευκαιρίες μου και να σταθώ στα πόδια μου. Σίγουρα, όμως, έχεις να κερδίσεις πολλά έχοντας στην ομάδα σου τέτοιες αθλήτριες.
Η Θεσσαλονίκη δεν έπαψε ποτέ να βγάζει μεγάλα ταλέντα. Η παρουσία της εθνικής στη Μίκρα για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού με το μισό ρόστερ σχεδόν να είναι από τη Θεσσαλονίκη ήταν ένας ιδανικός συνδυασμός;
Ναι φυσικά, ήταν σαν να παίζαμε στο σπίτι μας.
Έχετε δείξει όλες σας πάντως ότι έχετε διάθεση να θυσιάσετε καλοκαίρια και διακοπές για την εθνική ομάδα και τώρα και για τα επόμενα χρόνια.
Από τότε που έγιναν όλες αυτές οι αλλαγές, ήρθαν νέες αθλήτριες και έδεσε το σύνολο έχουμε αυτή τη διάθεση να συνεχίσουμε να δουλεύουμε.
Υπάρχει κάποια στιγμή από το τελευταίο Ευρωπαϊκό που να ξεχωρίζεις;
Ήταν πολύ ωραίες οι εμπειρίες που μας έδωσε το Ευρωπαϊκό. Σίγουρα το ότι ήρθαν οι γονείς μου στο Ντίσελντορφ ήταν υπέροχο. Το παιχνίδι με την Τουρκία ήταν ασύλληπτο και πέρα από αυτό ήταν απίστευτο να είμαστε στο ίδιο ξενοδοχείο με τέτοιες αθλήτριες και να τρώμε μαζί τους πρωϊνό.
Έχεις πει ότι το πέρασμα σου από το Ισραήλ δεν ήταν το ιδανικότερο δείγμα για παρουσία σε ομάδα εξωτερικού παρόλα αυτά παίξατε έναν τελικό Κυπέλλου με τη Χάιφα αν και δεν ήταν ομάδα που στόχευε σε τίτλους.
Είχε κάποιες αθλήτριες η ομάδα που ήταν καλές και γνωστές αλλά σίγουρα δεν ήταν πρωτοκλασάτη ομάδα. Η εμπειρία δεν ήταν αντιπροσωπευτική γιατί ήταν περίοδος κορονοϊού και δεν μπορέσαμε να δούμε τη χώρα ούτε τα πράγματα κυλούσαν ομαλά στις εγκαταστάσεις λόγω της πανδημίας. Για αυτό το λόγο ακόμα διψάω για την εμπειρία του εξωτερικού και θα ήθελα να το ζήσω.
Το να πας με την Οικονομίδου ως συμπαίκτρια πάντως σημαίνει ότι δε βαρεθήκατε καθόλου.
Ήταν ιδανικό να έχουμε η μία την άλλη σε μια τέτοια κατάσταση! Ήταν για λίγους μήνες αλλά μέναμε μαζί, πηγαίναμε προπόνηση μαζί. Ήταν το ιδανικό σενάριο για μένα.
Όσον αφορά το πέρασμά σου από την Αμερική, πήγες στο Τέξας και τη Βιρτζίνια. Δύο τελείως διαφορετικοί προορισμοί;
Πρώτα πήγα στη Βιρτζίνια, για την πρώτη μου χρονιά, και στη συνέχεια έφυγε η προπονήτριά μου για το Τέξας και την ακολούθησα. Στο Τέξας το Πανεπιστήμιο ήταν ιδιωτικό και ήταν όλα στη θέση τους. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία και δυσκολεύτηκα πολύ να γυρίσω πίσω. Ένιωθα μετά από 4 χρόνια ότι το σπίτι και η οικογένειά μου ήταν εκεί πλέον.
Μετά τις σπουδές και την εμπειρία του Κολεγιακού Πρωταθλήματος πως γυρίζει ένας αθλητής, τι έχει κερδίσει;
Το πιο βασικό κέρδος είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι και ο τρόπος που πιέζεις τον εαυτό σου στην προπόνηση. Στην Αμερική δεν έχει περιθώριο να «κλέψεις» ή να λουφάρεις στην προπόνηση όπως μπορεί να συμβαίνει εδώ. Με τα χρόνια, βέβαια, αυτό μπορεί και να φεύγει.
Δεν υπήρχε τότε το Αμερικάνικο Πρωτάθλημα, βέβαια, ώστε να υπάρχει η ευκαιρία να μείνεις εκεί. Τώρα ήρθε η ώρα που αναπτύσσεται.
Ναι είναι αλήθεια και τώρα που το σκέφτομαι ελπίζω να υπάρχει μια πόρτα ανοιχτή γιατί είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον. Βλέπω πολλές συμπαίκτριές μου από τότε που είχαν σταματήσει και πλέον παίζουν σε αυτές τις ομάδες.
Ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός εκεί. Πόσο εύκολο είναι να προσαρμοστείς;
Πολύ εύκολα! Δεν απέχουμε πάρα πολύ, είναι άνθρωποι που τους αρέσει το έξω, όπως εμάς, σπάνια τρώνε στο σπίτι και στο Τέξας είχα πετύχει πολύ καλό καιρό και αυτό ήταν ιδανικό.
Όταν γύρισες συνάντησες διαφορετικό πρωτάθλημα σε σχέση με όταν έφυγες. Πριν φύγεις το πρωτάθλημα δεν ήταν στα καλύτερό του, πέρα από τον Ολυμπιακό δεν υπήρχε ιδιαίτερος ανταγωνισμός και οι συνθήκες για τις αθλήτριες δεν ήταν οι καλύτερες.
Η αλήθεια είναι ότι και τη χρονιά που γύρισα και όταν κάναμε το νταμπλ με τον Ολυμπιακό δεν υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός. Σίγουρα, όμως, πλέον το επίπεδο των ομάδων, οι επιλογές των ξένων και ο ανταγωνισμός έχουν πολύ μεγάλη διαφορά.
Γίνεται όλο και πιο έντονη η συζήτηση για το αν θα γίνει το πρωτάθλημά σας επαγγελματικό. Αρχικά πιστεύεις ότι θα προλάβεις να παίξεις σε επαγγελματικό πρωτάθλημα;
Συνεχίζω να πιστεύω ότι μάλλον δε θα το προλάβω. Αυτό είναι το προαίσθημα μου αλλά δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι να γίνει και να επωφεληθούν όλες οι κοπέλες.
Αυτό τι ακριβώς θα φέρει για εσάς; Τα συμβόλαια δε θα αλλάξουν εύκολα.
Όχι, τα συμβόλαια δε θα αλλάξουν αλλά θα φέρει ασφάλιση, θα ανταμείβεται η δουλειά μας με ένσημα που δεν έχουμε τώρα όταν τελειώνουμε την καριέρα μας. Η οργάνωση και η εργασία πρέπει να αλλάξουν.
Οι συνθήκες για μια γυναίκα αθλήτρια είναι εξ’ ορισμού δύσκολες καθώς πρέπει να θυσιάσει πολλά από την προσωπική της ζωή.
Φυσικά, αν και για τους άντρες ισχύει αυτό σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν πολλές στιγμές από μικρή ηλικία που συνειδητοποιείς πόσα έχεις θυσιάσει όπως σχολικές εκδρομές. Έχοντας φύγει από την οικογένειά μου από μικρή ηλικία έχω χάσει πολλές στιγμές με παππούδες-γιαγιάδες. Είναι δυσκολίες που συναντάς καθημερινά στον πρωταθλητισμό για να φτάσεις σε όμορφες στιγμές όπως το περσυνό Κύπελλο για παράδειγμα.
Οπότε και το ανιψάκι σου δεν μπορείς να το χορτάσεις.
Σίγουρα, αν και η αδερφή μου είναι στη Λάρισα, όχι τόσο μακριά. Ακόμα και στη βάφτιση του έλλειπα γιατί ήμουν τότε στη Σαντορίνη και παίζαμε στα Νομίκεια. Είναι κάτι που τότε με ενόχλησε και ακόμα με ενοχλεί να το σκέφτομαι αλλά έτσι είναι η ζωή των αθλητών.
Σε μια οικογένεια κεντρικών πως βγήκες πασαδόρος; Μαμά και αδερφή παίζανε ως κεντρικές.
Δεν ξέρω αλλά μάλλον για καλό έγινε!
Δε γινόταν να μη γίνεις αθλήτρια από αυτή την οικογένεια πάντως.
Όχι δε γινόταν! Μικρές ξεκινήσαμε από το κολυμβητήριο και μετά ξεκίνησα και βόλεϊ. Πήγα στο βόλεϊ επειδή πήγαινε η αδερφή μου και ακολούθησα και εγώ.
