Ο Θανάσης Πρωτοψάλτης πραγματοποιεί την τέταρτη θητεία του στα πράσινα και εδώ και χρόνια είναι από τους πιο αγαπημένους της εξέδρας. Αυτό δεν το κατάφερε ούτε με φτηνό οπαδιλίκη ούτε με μεγάλες υποσχέσεις. Ο διεθνής ακραίος πέρα του ότι μπορεί δικαίως να θεωρείται ίσως ο καλύτερος Έλληνας στη θέση του ήταν από τους παίκτες που έσπρωξαν τον Παναθηναϊκό στα δύσκολα χρόνια ώστε να ξεφύγει από τη «στειρότητα» και να ξαναβγεί στο προσκήνιο.
Ένα γρήγορο flashback στο 2015 θυμίζει το πως ξεκίνησε αυτό το δέσιμο του Πρωτοψάλτη με τους φίλους του τριφυλλιού. Ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Ανδρεόπουλου κατάφερε μια μεγάλη υπέρβαση βάση των δεδομένων της περιόδου εκείνης, μπήκε στα πλέι οφ και έφτασε ένα παιχνίδι μακριά από τους τελικούς. Ο 22χρονος, τότε, ακραίος με ύψος 1.85 έκανε εντυπωσιακά πράγματα και κυρίως έβαζε στο κοινό το θεωρητικό ερώτημα «πόσο σπουδαία καριέρα θα έκανε αν ήταν πάνω από 1.90»;
Η καριέρα του τελικά είχε ανοδική πορεία ακόμα και αν το μέγεθος του υστερούσε σχετικά με άλλους ακραίους. Στο φετινό Παναθηναϊκό παρουσιάζεται η πιο ώριμη εκδοχή του Πρωτοψάλτη καθώς έχοντας κατακτήσει τίτλους, συλλογικούς και ατομικούς, και έχοντας περάσει από μεγάλες ομάδες της Ευρώπης έχει παρουσιάσει σπουδαία εξέλιξη σε σχέση με τον νεαρό ακραίο του 2015. Αυτό που κέρδισε ο Ανδρεόπουλος με αυτή την επιλογή στο ρόστερ του είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα στο γήπεδο. Σε υποδοχή και άμυνα έχει ικανότητα και μαχητικότητα αντίστοιχα, μπορεί να σερβίρει αποτελεσματικά με κάθε τρόπο ενώ έχει αθλητικές ικανότητες που τον κάνουν αξιόπιστο επιθετικά αλλά και όσον αφορά το μπλοκ.
Επειδή, όμως, ακραίοι υπάρχουν πολλοί αλλά Πρωτοψάλτης μόνο ένας η διαφορά είναι στο σκέψη. Πέρα από όλα τα αγωνιστικά στοιχεία που προσφέρει εκεί που υπερέχει είναι στη σκέψη. Αυτό φαίνεται συχνά στο σερβίς, όταν και σε συνδυασμό με την ικανότητά του να στέλνει τη μπάλε όπου και όπως θέλει, μπορεί να αντιληφθεί την αδυναμία της υποδοχής. Παράλληλα, φέτος βλέπουμε σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλες χρονιές πως εντός αγωνιστικού χώρου λειτουργεί ως ένας δεύτερος προπονητής. Σε μια ομάδα με μεγάλες προσωπικότητες και παίκτες με μεγάλη καριέρα ο Πρωτοψάλτης είναι ο παίκτης που έχει τον τρόπο να καθοδηγήσει τους υπόλοιπους χωρίς να υπάρχουν παράπονα, να μεταφέρει τις οδηγίες του πάγκου και σίγουρα να έχει μια καλύτερη οπτική σε κρίσιμες φάσεις που ενδέχεται να χρειαστούν περεταίρω εξέταση.
Με απλά λόγια, ο Παναθηναϊκός έχει ένα πολύτιμο εργαλείο στα άκρα του που μπορεί να λειτουργήσει άριστα υπό δύσκολες συνθήκες και παράλληλα να ηγηθεί. Αυτό δεν το βρίσκει κανείς κάθε μέρα. Μάλιστα, σε ένα άθλημα όπου μοιάζει με… μικρή κοινωνία και όλοι μπορούν να βρεθούν σε οποιαδήποτε ομάδα ακόμα και αν αυτή είναι ο μεγάλος αντίπαλος η σχέσεις Παναθηναϊκού-Πρωτοψάλτη δε χάλασαν ποτέ. Το πέρασμά του από το Φοίνικα ήταν σύντομο, και συνοδεύτηκε μάλιστα με τίτλο, αλλά ο αλληλοσεβασμός που υπήρξε με τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο, η επικοινωνία τους αλλά και ο ρόλος που το πρόσφερε ο Έλληνας κόουτς έκαναν τον Παναθηναϊκό σπίτι του. Ο κόσμος, με τη σειρά του, δεν έψαχνε έναν ηγέτη που θα τραγουδάει όλα τα συνθήματα μετά τα ματς ή που θα παρουσιάζει τον εαυτό του ως μέγιστο οπαδό. Αγάπησε τον Πρωτοψάλτη γιατί τίμησε τη φανέλα όσο λίγοι, ανέβασε την ομάδα ψηλά όταν οι προσδοκίες ήταν χαμηλά και κυρίως γιατί ποτέ δεν έπαψε να θεωρεί το τριφύλλι σπίτι του και αυτό φάνηκε όταν με σχετική ευκολία πείστηκε να επιστρέψει για μία ακόμα φορά.
