«Ποιος είναι αυτός ο ψηλός Έλληνας τερματοφύλακας; Πως είναι δυνατόν να μην βρίσκεται στην εθνική ομάδα;»... Το παιχνίδι της ΑΕΚ με τη Σεντ Ετιέν στο «Ζοφρουά Γκισάρ» είχε μόλις τελειώσει και ο Φαμπρίς Γκρανς (ο πολύπειρος προπονητής τερματοφυλάκων των γηπεδούχων, με θητεία στην εθνική Γαλλίας στο Κλερφοντέν) αναζητούσε πληροφορίες από τους ανθρώπους της Ένωσης για τον Γιάννη Ανέστη. Τι παιχνίδια, παίζει, τελικά η μοίρα στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή...
Όταν η ΑΕΚ επέστρεφε στη Super League το περασμένο καλοκαίρι η καθολική πεποίθηση ήταν ότι χρειαζόταν βασικό γκολκίπερ από μεταγραφή και πήρε τον Μπαρόχα. Ένα χρόνο μετά αποφάσιζε ότι είχε βασικό γκολκίπερ και ενημέρωσε τον Μπαρόχα ότι δεν θα τον χρειαστεί και δεν θα ασκήσει την οψιόν για να τον αγοράσει από την Καράκας! Παράξενο; Συμβαίνουν αυτά στο μαγικό κόσμο του βασιλιά των σπορ...
Τι είχε μεσολαβήσει; Η πιο παράδοξη χρονιά που θα μπορούσε να συμβεί σε έναν τερματοφύλακα με πρωταγωνιστή το... θηριώδες παιδί, που ονομάζεται Γιάννης Ανέστης.
Ξεκίνησε στη σκιά του Μπαρόχα, πήρε τον τίτλο του μοιραίου στο πρώτο ματς που τον αντικατέστησε και χρεώθηκε την εντός έδρας ήττα από την Λεβαδειακό, κατάφερε να ξανασηκωθεί και να γίνει ο πιο καθοριστικός παίκτης στο αήττητο σερί επί Πογιέτ, πάνω που πάτησε στα πόδια του και άρχισε να βλέπει ακόμα και την προοπτική της εθνικής έχασε τη θέση του όταν επέστρεψε ο Μπαρόχα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και αποτέλεσε μετά από μερικούς μήνες την επιλογή του Στέλιου Μανωλά κάτω από τα δοκάρια για τον τελικό του κυπέλλου!
Οι ατελείωτες ώρες φροντιστηρίου με τον Καμπόλη
Όλα αυτά βεβαίως δεν έγιναν τόσο απλά... Το θηριώδες παιδί έπρεπε να διανύσει τη φάση της ποδοσφαιρικής ενηλικίωσης! Πέρασε μαύρα Χριστούγεννα μετά την γκέλα στο ματς με τον Λεβαδειακό και ξόδεψε ατέλειωτες ώρες φροντιστηρίου κυρίως στο θέμα της ψυχολογίας, της συγκέντρωσης αλλά και της αυτοπεποίθησης με τον προπονητή τερματοφυλάκων της ΑΕΚ, Κώστα Καμπόλη, που δεν έπαψε ποτέ να τον πιστεύει και να τον θεωρεί ολοκληρωμένο τερματοφύλακα παρά το νεαρό της ηλικίας του από πλευράς τεχνικής στην πιο δύσκολη θέση της ενδεκάδας.
Το αποτέλεσμα; Ο διστακτικός και μάλλον... κρατημένος Γιάννης Ανέστης το καλοκαίρι του 2015 στην Οπαλένιτσα της Πολωνίας εμφανίστηκε με τη σιγουριά του ακλόνητου φαβορί για την ενδεκάδα ένα χρόνο μετά στο Κιέλτσε. Ενας άλλος Ανέστης. Πολύ πιο σκληρός και έτοιμος για το... ή τώρα ή ποτέ.
Με το που συμφώνησε με την ΑΕΚ ο Τιμούρ Κετσπάγια ζήτησε για τον άσο τον έμπειρο και με πολύ καλές συστάσεις συμπατριώτη του τερματοφύλακα Γκιόργκι Λόρια για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης στην ουσία αυτοσχεδίασε με την αγορά του Μπάρκα από τον Ατρόμητο και ενδεχομένως άθελά του ακολούθησε τον αρχικό δρόμο του σχεδιασμού σύμφωνα με τον οποίο η ΑΕΚ θα έπρεπε να εμπιστευθεί ως βασικό τον Γιάννη Ανέστη και να τον πλαισιώσει με έναν ακόμα ταλαντούχο γκολκίπερ.
Σύμφωνα με τον προπονητή τερματοφυλάκων της ομάδας, Κώστα Καμπόλη, ο Ανέστης θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος. Ούτως ή άλλως τον Δημήτρη Μελισσανίδη οι συνεργάτες του στην ΠΑΕ τον είχαν ακούσει πολλές φορές να αποκαλεί τον Ανέστη... «γκολκίπαρο». Την ίδια εμπειρία άλλωστε είχε με τον Μπάρκα, όταν ήρθε στην ΑΕΚ της Β' Εθνικής από τον Πανιώνιο.
Από τον Λόρια στη... σιγουριά του Κετσπάγια
Ο Τιμούρ Κετσπάγια μπορεί να είχε τις αμφιβολίες του αλλά μετά τα πρώτα φιλικά στην Πολωνία εξομολογήθηκε στους συνεργάτες του ότι... «αισθάνεται σιγουριά κάτω από τα δοκάρια με τον Ανέστη και ότι συνολικά σε αυτή τη θέση η ομάδα είναι απόλυτα καλυμένη»! Για τον Ανέστη δεν ήταν και πολύ δύσκολο να εισπράξει και να κεφαλαιώσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του.
Ο... άλλος Ανέστης εμφανίσθηκε με εντελώς διαφορετική ψυχολογία στην επίσημη πρεμιέρα του στο «Ζοφρουά Γκισάρ». Μπορεί δίπλα του ο Κώστας Καμπόλης να ξεφυσούσε από το δικό του άγχος, αλλά ο Έλληνας γκολκίπερ έχοντας και τον ανταγωνισμό ενός πολύ φιλόδοξου και με αυτοπεποίθηση παιδιού όπως είναι ο Βασίλης Μπάρκας, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο χρόνος πλέον μετράει υπέρ του.
Στα αποδυτήρια, μετά το τέλος του αγώνα, προσπαθούσε παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες να... κρυφτεί σε μία γωνία για να αποφύγει τις δηλώσεις στη μικτή ζώνη του «Ζοφρουά Γκισάρ» και παρά την έμφυτη σεμνότητά του δεν μπορούσε να κρύψει το χαμόγελο και την ικανοποίησή του. Ήξερε ότι όλα είχαν ξεκινήσει κατά τον καλύτερο τρόπο, αλλά προτίμησε να το κρατήσει για τον εαυτό του. Ίσως, γιατί βαθιά μέσα του γνωρίζει ότι βρίσκεται ακόμη σττην αρχή. Κι ότι τα στοιχεία που καταξιώνουν έναν τερματοφύλακα ως μεγάλο στη συνείδηση της φίλαθλης κοινής γνώμης, είναι η διάρκεια και η συνεχής βελτίωση του σε βάθος χρόνου. Και μπορεί οι... απογειώσεις να αποτελούν σημείο αναφοράς στη ζωή ενός πορτιέρο, αλλά όσο πιο προσγειωμένος παραμένει εκτός δοκαριών, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να εκτοξεύσει την καριέρα του...
