Το αιώνιο ντέρμπιΧιλιογραμμένο. Χιλιοτραγουδισμένο. Το ντέρμπι που διχάζει όχι μόνο την Σερβία, αλλά ολόκληρη την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Το απόλυτο ντέρμπι. Οι «ήρωες» (Delije) απέναντι στους «νεκροθάφτες» (Grobari). Οι οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα και της Παρτίζαν αγγίζουν το 80% του σερβικού πληθυσμού και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων τα ντέρμπι τους (σε όλα τα αθλήματα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο) είναι πραγματικός πόλεμος, με πυρομαχικά, στρατηγικά σχέδια, οδομαχίες, απίθανα κορεό ή pyro shows και τους 22 παίκτες εντός αγωνιστικού χώρου συνήθως σε δεύτερη μοίρα! Δεν μπορείς να παραμείνεις ουδέτερος. Είτε θα είσαι με τον έναν είτε με τον άλλον. Το Σάββατο (19:00) όλη η Σερβία παραλύει για το απόλυτο ντέρμπι στο «Μαρακανά» που αν βρει νικητή τον Ερυθρό Αστέρα (ήδη στο +5) του δίνει το δεύτερο σερί πρωτάθλημα…
Το ντέρμπι του Λονδίνου
Μολονότι συγχρωτίζονται στο Λονδίνο οι σχέσεις των οπαδών της Τσέλσι με αυτούς της Άρσεναλ ποτέ δεν είχαν φτάσει στο κόκκινο σε ότι αφορά την εχθρότητα. Και για τους δύο, ο βασικός αντίπαλος ήταν άλλος. Η κόντρα τους άρχισε να κορυφώνεται στον 21ο αιώνα με την ταυτόχρονη αγωνιστική τους ανέλιξη και προσωποποιήθηκε πάνω στις φιγούρες του Αρσέν Βενγκέρ και του Ζοσέ Μουρίνιο. Δύο τύπων που ο ένας δεν θέλει να βλέπει την φάτσα του άλλου. Δύο τεράστιων προπονητών / προσωπικοτήτων / εγωιστών που ενώ ο ένας παραδέχεται τον άλλον, καθένας αμφισβητεί τις μεθόδους / πρακτικές / τακτικές του άλλου. Έχουν τσακωθεί λεκτικά σε ατελείωτα mind games για τα πάντα. Για την διαιτησία, τα λεφτά των προέδρων τους, το πόσους Άγγλους παίκτες έχει βγάλει ο καθένας. Ο Μουρίνιο τον αποκαλεί «σπεσιαλίστα της αποτυχίας». Ο Βενγκέρ έναν «επαγγελματία προβοκάτορα». Τα νούμερα λένε ότι ο «special one» έχει μείνει αήττητος στις τελευταίες 12 μάχες του με τον Αλσατό (7 νίκες, 5 ισοπαλίες) και το απόγευμα της Κυριακής (18:00) θέλει να επεκτείνει το αήττητο του στο «Emirates», κάνοντας ένα ακόμα βήμα τίτλου.
Το καταλανικό clasico
Αλήθεια, πως μπορεί αυτοί να μένουν στην ίδια πόλη; Πραγματικά δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής. Ας εστιάσουμε στην Εσπανιόλ για να γίνει αυτό πιο αντιληπτό. Μόνο και μόνο από το όνομα καταλαβαίνει κανείς ότι ιδρύθηκε από καθαρά Ισπανούς (εν αντιθέσει με την πολυπολιτισμική χροιά της Μπαρτσελόνα που ιδρύθηκε από Άγγλους, Ελβετούς και Καταλανούς φοιτητές) και ήταν πάντα αντίθετη με την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας και ήταν πάντα το καλό παιδί στις δικτατορίες των Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα και Φρανθίσκο Φράνκο. Ο πυρήνας των οπαδών της ήταν βασικά κρατικοί λειτουργοί (αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι) και έρχονταν σε αντίθεση με την μαζική πλειοψηφία που αναγνώριζε την Μπαρτσελόνα ως το επαναστατικό γνήσιο τέκνο της Καταλονίας. Στην πραγματικότητα την αντιπαλότητα την γέννησε, η δίψα της Εσπανιόλ να κοντράρει και να φρενάρει όπου και όπως μπορεί το μεγάλο μέγεθος της πόλης. Στις 10 Ιουνίου του 2007, ένα γκολ του Ραούλ Ταμούδο στο 89’ έγραψε το 2-2 στο καταλανικό ντέρμπι και έκλεψε τον τίτλο από την Μπαρτσελόνα. Ένα ανάλογο «Tamudazo» θα επιχειρήσουν και το Σάββατο (17:00) οι παίκτες της Εσπανιόλ που δεν θέλουν τους «μπλαουγκράνα» να στήνουν φιέστες τίτλου στην ίδια τους την πόλη.
Το ουκρανικό clasico
Ήταν μία αντιπαλότητα που γεννήθηκε σιγά-σιγά, δομήθηκε χρόνο με τον χρόνο, μα το χάσμα γεφυρώθηκε από έναν… πόλεμο! Οξύμωρο; Κατά τα χρόνια της ενωμένης Σοβιετικής Ένωσης, η παντοδύναμη Ντιναμό Κιέβου ούτε που έβλεπε την ομάδα από το Ντόνετσκ, η οποία ήταν γνωστή όμως ομάδα κυπέλλου και εκπλήξεων. Η αντιπαλότητα γεννήθηκε πολύ μετά την ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας, όταν ο ολιγάρχης Ρίνατ Αχμέτοφ επιχείρησε (και το έκανε πράξη) να μετατρέψει τους «μεταλλωρύχους» σε ευρωπαϊκή δύναμη. Η Ντινάμο Κιέβου και η Σαχτάρ Ντόνετσκ έχουν μοιραστεί τα 22 τελευταία πρωταθλήματα, μα τον τελευταίο χρόνο ο πόλεμος με τις αποσχιστικές ρωσόφιλες δυνάμεις έχει γεφυρώσει το χάσμα. Στο τελευταίο ουκρανικό clasico, οι οπαδοί της Ντινάμο φώναζαν το όνομα της Σαχτάρ ρυθμικά, αυτοί από το Ντόνετσκ ζητοκραύγαζαν υπέρ του Κιέβου και όλοι μαζί έβριζαν τον Πούτιν και την Ρωσία σε ένα πρωτοφανές σκηνικό. Με την ομάδα του Ντόνετσκ να είναι στο -5 και να απειλείται με το πρώτο της χαμένο πρωτάθλημα από το 2009, το ντέρμπι που θα γίνει στο ουδέτερο Λβιβ (Κυριακή, 19:30) ίσως ξυπνήσει κάτι από την παλιά αντιπαλότητα.
Το ντέρμπι των Ρώσων ιδιοκτητών
Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Κάθε τζόγος μπορεί να έχει κέρδος, αλλά και χασούρα. Μπορεί να… γίνεις, αλλά και να καταστραφείς. Η Μονακό τράβηξε τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Ο Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ αποδείχθηκε μία μικρή κόπια του Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Ανέστησε την Μονακό, έφερε παιχταράδες στο Πριγκιπάτο, την επανέφερε στην ευρωπαϊκή ελίτ και παρότι εσχάτως έχει σφίξει λίγο τα λουριά, οδηγεί το καράβι σε ήρεμα ύδατα. Ακριβώς το αντίθετο με αυτό που συμβαίνει με την Λανς. Δεν εδρεύει στο άντρο των γαλαζοαίματων, αλλά σε ένα χωριουδάκι της Βόρειας Γαλλίας. Δεν την πήρε Ρώσος ολιγάρχης, αλλά ο Αζέρος Χαφίζ Μαμάντοφ. Ουδείς γνωρίζει πως πλούτισε τόσο γρήγορα. Είναι αυτός που τριγυρνούσε πουλώντας την διαφήμιση «Azerbaijan Land of fire» σε Ατλέτικο Μαδρίτης, Σέφιλντ Γουένσντεϊ και δεν συμμαζεύεται. Όταν το 2013 πήρε το 99% των μετοχών της Λανς, όλοι πίστεψαν ότι επήλθε η σωτηρία. Σήμερα, οι περισσότεροι καταριούνται. Μαθαίνουν νέα του είτε από το αστυνομικό ρεπορτάζ της χώρας του (είναι στην μαύρη λίστα για φοροδιαφυγή και φέρεται να χρωστάει πάνω από 150 εκατομμύρια δολάρια), είτε μέσω επίσημων ανακοινώσεων. Στο ματς του «Φελίξ Μπολάρ» (Κυριακή, 18:00) άλλος κλαίει κι άλλος γελάει… 
Το ντέρμπι της Ευρώπης
Αυτός την έκανε ομάδα. Αυτός έβαλε τους θεμέλιους λίθους, πάνω στους οποίους στηρίχθηκε το οικοδόμημα. Η απόφαση του (καριερίστα) Μαουρίτσιο Ποκετίνο πέρυσι τον Μάιο να αφήσει την Σαουθάμπτον λίγο μετά την κατάκτηση της 8ης θέσης για λογαριασμό της Τότεναμ σκόρπισε θλίψη στο «Σεντ Μέρις». Οι περισσότεροι πίστεψαν ότι το όνειρο τελείωνε κάπου εκεί. Κι όμως, περίπου ένα χρόνο μετά, οι «άγιοι» με τον Ρόναλντ Κούμαν στο τιμόνι κάνουν ακόμα καλύτερη πορεία και μαζί με τα «σπιρούνια» μάχονται στήθος με στήθος για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Προς τιμή του, ο Αργεντινός δεν ξελόγιασε κανένα από τα αγαπημένα του παιδιά στο Λονδίνο μαζί του, δήλωσε πως «ότι κι αν γίνει θα έχω την Σαουθάμπτον στην καρδιά μου». Άραγε πως το έχουν πάρει οι οπαδοί της παλιάς του ομάδας στην πρώτη του επιστροφή στα παλιά λημέρια (Σάββατο, 14:45); 
Το ντέρμπι του Τορίνο
Είναι το πρώτο. Το αυθεντικό. Από αυτό ξεκίνησαν όλα. Το ντέρμπι του Τορίνο ή το ντέρμπι ντέλα Μόλε είναι το πιο παλιό ντέρμπι στην Ιταλία ανάμεσα σε ομάδες από την ίδια πόλη. Τα γενεσιουργά αίτια της ίδρυσης των δύο συλλόγων πιστοποιούν μέχρι σήμερα τις διαφορές τους. Η Γιουβέντους ιδρύθηκε το 1897 από εύπορους φοιτητές του πανεπιστημίου της πόλης και ειδικά από την ανάμειξη της οικογένειας Ανιέλι στα διοικητικά της εξέφραζε την μπουρζουαζία, την πλουτοκρατία. Η Τορίνο ιδρύθηκε 9 χρόνια αργότερα από ένα παρακλάδι φοιτητών που αποσχίστηκαν από την «Μεγάλη Κυρία» και ίδρυσαν την «γκρανάτα» που έγινε σύμβολο της εργατιάς, του μόχθου, του προλεταριάτου, της στέρησης και εν αντιθέσει με την Γιουβέντους που έγινε ιταλικό κοινωνικό φαινόμενο και επεκτάθηκε οπαδικά σε όλη την επικράτεια, έγινε το τοπικό, αυθεντικό σύμβολο στην περιοχή του Πιεμόντε. Για να είσαι οπαδός της Τορίνο πρέπει να είσαι μαθημένος για να υποφέρεις. Οι οπαδοί της «γκρανάτα» δεν έχουν κερδίσει σε τοπικό ντέρμπι την «βέκια σινιόρα» από τις 9 Απριλίου του 1995 και ευελπιστούν ότι την Κυριακή (16:00) ίσως ήρθε η ώρα τους…
Το ντέρμπι του… κινηματογράφου!
Πιστεύει ότι είναι ο Ρομπέν των Δασών, ισχυρίζεται ότι για πρώτη φορά έμαθε για την Σαμπντόρια, όταν χαζεύοντας ένα ουράνιο τόξο στην παραλία, ένας φίλος του είπε πως τα χρώματα του, θυμίζουν την φανέλα της ομάδας από την Γένοβα και πήρε την απόφαση να την αποκτήσει σε μία κηδεία: «Έπινα ένα… καφετίτο, όταν ο δικηγόρος μου, μου είπε ότι πρέπει να πεταχτούμε στην Γένοβα για την κηδεία κάποιου Γκαρόνε. Ούτε που ήξερα ποιος είναι. Στην κηδεία μου είπαν ότι ήταν ο πρόεδρος της Σαμπντόρια. Δεν μπορούσα να την αφήσω ορφανή!». Ο Μάσιμο Φερέρο (κινηματογραφικός παραγωγός στο επάγγελμα) είναι ο πιο καλτ πρόεδρος της γης και κάθε φορά που αντιμετωπίζει την Νάπολι, ανοίγει η καρδιά του, καθώς συναντά τον συνάδελφο του Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις: «Μπορεί αυτός να ανακάλυψε και να ανέδειξε την ιταλική κωμωδία, όμως εγώ της έβαλα το αλατοπίπερο», λέει γεμάτο στόμφο! Δεν είναι φίλοι, δεν έχουν καλές σχέσεις, όμως εξαιτίας τους κάθε Νάπολι-Σαμπντόρια βαφτίστηκε ως ντέρμπι του κινηματογράφου. Το γεγονός ότι πρώτο φαβορί για την θέση του προπονητή των «παρτονοπέι» για την επόμενη χρονιά είναι ο νυν τεχνικός της Σαμπντόρια, Σίνισα Μιχάιλοβιτς προσφέρει στο σενάριο (Κυριακή, 21:45) ακόμα λίγη επιπλέον… σπιρτάδα.
Το πορτογαλικό clasico
Το βρίσκεις σε κάθε χώρα. Από την μία η πλούσια, πολύβουη, γκλαμουράτη και εξουσιαστική πρωτεύουσα με το ποδοσφαιρικό της τέκνο που εμφανίζει ανάλογα χαρακτηριστικά. Ως αντίπαλο δέος, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το Πόρτο εκφράζει τον νότο, την εργατική τάξη, την βιομηχανία, το ανεξάρτητο, ασυμβίβαστος και ανήσυχο πνεύμα. Τα ντέρμπι ανάμεσα σε «αετούς» και «δράκους» έγιναν το κλασικό πορτογαλικό ντέρμπι κυρίως τα τελευταία 20 χρόνια, όταν η Πόρτο όχι μόνο αμφισβητεί τα πρωτεία της πρωτεύουσας, αλλά έχει το απόλυτο πάνω χέρι. Οι δύο τους έχουν μοιραστεί τα 12 τελευταία πρωταθλήματα και συνολικά έχουν κατακτήσει τις 60 από τις 80 κούπες. Με το ηθικό στα Τάρταρα μετά την εξάρα στο Μόναχο, η Πόρτο ψάχνει τρόπο να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, αφού μόνο με «διπλό» στο «Ντα Λουζ» (Κυριακή, 19:00) πιάνει τους «αετούς» στην κορυφή και τους κλέβει τον τίτλο…
