Ο ΠΑΟΚ ήρθε ισόπαλος με την ΑΕΚ σε ένα αποτέλεσμα που μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιο, όχι τόσο γιατί οι δύο ομάδες είχαν εξίσου σημαντικές ευκαιρίες στο παιχνίδια, οι γηπεδούχοι είχαν ξεκάθαρα περισσότερες, αλλά κυρίως γιατί το τάιμινγκ σκοραρίσματος της ΑΕΚ της έδωσε ένα πλεονέκτημα που δικαιολογημένα έχασε βάσει εικόνας.
Εγώ προσωπικά δεν έβγαλα κανένα συμπέρασμα για το ποια είναι η καλύτερη ομάδα, γιατί ντρέπομαι να κρίνω επαγγελματίες αθλητές που αγωνίζονται υπό αυτές τις συνθήκες. Κοντά στα οκτώ μποφόρ και άδειο παγωμένο γήπεδο, δεν βοηθάνε να δούμε τις πραγματικές δυνατότητες των δύο ομάδων. Δεν παίχτηκε τίποτα.
Προφανώς εγώ και κάποιοι δεκάδες ακόμη έχουμε την τύχη να είμαστε στο γήπεδο για να σας μεταφέρουμε αυτό που ζήσαμε. Ήταν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι μεγάλης σημασίας, σε συνθήκες καθόλου ποδοσφαιρικές.
Προσπαθώντας να αναλύσω τα όσα είδαμε έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, τη μοναδική φορά που ο ΠΑΟΚ είχε μία εβδομάδα να δουλέψει ένα παιχνίδι, το δεκάρι του ανέβασε πυρετό πριν την έναρξη του αγώνα. Τόσο καιρό περιμέναμε ένα ντέρμπι με τον Ντέλια ενδεκάδα και ξαφνικά είδαμε τον όχι και τόσο ταιριαστό απέναντι στην ΑΕΚ Μουργκ.
Μπορεί να δικαιολογήσει αυτή η αλλαγή την κάκιστη εικόνα του ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο; Ως έναν βαθμό ναι, αλλά και πάλι θεωρώ ασύλληπτα κακό το να μη μπορεί να κρατήσει λίγο μπάλα η ομάδα μετά το πρώτο τέταρτο όταν και είχε τον έλεγχο. Καθαρή φάση βέβαια, ο ΠΑΟΚ έχει στο τέλος του ημιχρόνου, αλλά ο εντυπωσιακός στην επαφή Μεϊτέ, δεν έχει σήμα κατατεθέν της καριέρας του τη δημιουργία και το σκοράρισμα.
Η ΑΕΚ βρήκε την φάση σε μία στιγμή που ο ΠΑΟΚ έδειχνε να συνεχίζει τα κουσούρια του πρώτου ημιχρόνου. Βιαστική επιλογή του Τάισον στο ανέβασμα, άμεση μετάβαση της ΑΕΚ, εξαιρετική πάσα του Λιβάϊ και γκολ ο Ελίασον με τσαφ. Γιατί τσαφ κάνει, αλλά εκεί που το κάνει και το τσαφ μπαίνει.
Και τότε ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να παίξει. Έστω ανορθόδοξα, έστω με σημαία τα στημένα που ήταν βέβαια προϊόν της αλλαγής στάσης του. Ο Σαμάτα αστόχησε στα δύο μέτρα, ο Ντεσπόντοφ βρήκε το δοκάρι γεμάτα, ο Κεντζιόρα πέτυχε το δεύτερο και εξίσου σημαντικό γκολ της σεζόν. Είχε προηγηθεί αυτό στη Φρανκφούρτη.
Αυτό που φάνηκε είναι σίγουρα πως το βάθος του ΠΑΟΚ έδειξε πολύ πιο λειτουργικό από αυτό της ΑΕΚ. Ο Αλμέιδα προφανώς και έριξε όλα τα καλά του χαρτιά στην αρχή, ο Λουτσέσκου κράτησε κάποια για το τέλος. Ειδικά τον Ντεσπόντοφ που κακά τα ψέματα, διαθέτει το πνεύμα που χρειάζονται τα ντέρμπι. Και κακά τα ψέματα, με το που μπήκε ο Γιόνι Ότο είδαμε να συμβαίνουν τα βασικά που πρέπει να κάνει ένας κανονικός μπακ. Όχι πως χάσαμε το φως μας, αλλά τουλάχιστον είδαμε σίγουρα κοντρόλ και πάσες, διατήρηση κατοχής και ηρεμία.
Το πρωτάθλημα έχει δρόμο μπροστά του, ο ΠΑΟΚ έχει Παναθηναϊκό μπροστά του για το κύπελλο και επειδή διαβάζω Παναθηναϊκούς στα σχόλια που κατηγορούν τον Λουτσέσκου για τη μη αναφορά σε θέματα διαιτησίας, προφανώς και στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Αζέρος έδωσε αυτά που είδε.
Θα πρέπει να καταλάβουν οι Παναθηναϊκοί πως ο Λουτσέσκου δεν έχει κανένα προσωπικό μαζί τους και υπερασπίζεται την δουλειά του. Το κομμάτι της επικοινωνίας, είναι κομμάτι της δουλειάς του.
Αν και βλέποντας το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού απέναντι στον Πανσερραϊκό, αναρωτιέμαι αν ο Τζήλος έβλεπε το παιχνίδι στο VAR ή παρήγγειλε σουβλάκια. Είναι σαφές δυσκολεύεται να διαχειριστεί την καριέρα του μετά το θλιβερό περιστατικό που έζησε. Και είναι ανθρώπινο και λογικό.
Και δίνοντας ασίστ στον εαυτό μου όπως ο Αγραβάνης αποθεώνει τον δικό του, οι δύο μήνες που έκλεισαν τα γήπεδα επειδή κάποιοι αλήτες λειτούργησαν με σχέδιο, όπως στην υπόθεση Τζήλου, με αποτέλεσμα μία οικογένεια να χάσει έναν άνθρωπό της, ήταν μία υποκριτική απόφαση που δεν άλλαξε τίποτα ουσιαστικό.
Αντιθέτως, η γενίκευση του προβλήματος έδωσε την ευκαιρία στους θύτες να κερδίσουν χρόνο και πολλοί εξ αυτών να βρίσκονται σήμερα σε κανένα Βλαδιβοστόκ.
Και επειδή γνωρίζουμε καλά πως ντιλάρει η εξουσία με τον επιχειρηματικό κόσμο, πραγματικά είναι να ντρέπεσαι που ζεις σε αυτή τη χώρα και που ανεχόμαστε την κατάντια της.
Ένα μεγάλο φτάνει για όλη αυτή τη διαπλοκή. Και τώρα που έπιασα τα φτάνει, καλοί μου συνάδελφοι δεν χρειάζεται να παλεύεται στα κείμενα για το ποιος είναι καλύτερος. Στο τέλος θα καταγραφεί.
