«Θα ήμασταν ιδιαίτερα ευτυχείς αν την ημέρα της τελετής στην οποία θα δοθεί το όνομα του Νίκου Γκάλη στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, δίνατε το παρών»!
Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για... τρολάρισμα του Σταύρου Κοντονή στον Γιώργο Βασιλακόπουλο αλλά μπορώ με βάση τις πληροφορίες μου να επιβεβαιώσω ότι είναι πραγματικότητα. Η πρόσκληση που... χαμογελαστός «έστειλε» ο υφυπουργός Αθλητισμού στον ισχυρό άνδρα της ΕΟΚ (εδώ και δεκαετίες «παντοκράτορα» του ελληνικού μπάσκετ) είναι δεδομένη. Τον κάλεσε να παραβρεθεί σε μία «ονοματοδοσία» για την οποία ο κ. Βασιλακόπουλος... έβγαλε σπυριά, αυτή που πριν από 20 χρόνια ο ίδιος είχε αποτρέψει. Τότε, που ως ΓΓΑ είχε σταθεί εμπόδιο στην απόφαση του Γιώργου Λιάνη (υφυπουργός Αθλητισμού επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ) να δοθεί το όνομα του μεγαλύτερου Έλληνα μπασκετμπολίστα όλων των εποχών στο κλειστό του ΟΑΚΑ με την αλήστου μνήμης «δικαιολογία» - επιχείρημα ότι δήθεν δεν θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια τιμή σε πρώην αθλητή ο οποίος βρίσκεται εν ζωή. Βεβαίως αυτό ουδόλως εμπόδισε τον κ. Βασιλακόπουλο λίγο αργότερα να δώσει το... δικό του όνομα σε κλειστό γήπεδο μπάσκετ στον Πύργο!
Είναι πραγματικά απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο ο Γιώργος Βασιλακόπουλος αντιμετώπισε την απόφαση της κυβέρνησης -ουσιαστικά του ίδιου του πρωθυπουργού- να ονομαστεί το κλειστό του ΟΑΚΑ «Νίκος Γκάλης». Με μένος και «μικρότητα» που πραγματικά ξαφνιάζουν. Όταν ο Σταύρος Κοντονής κατέθεσε την συγκεκριμένη πρόταση στον Αλέξη Τσίπρα ο πρωθυπουργός του έδωσε ενθουσιασμένος το «οκ» να προχωρήσει αμέσως. Ο κ. Κοντονής πήρε, όπως επιβαλλόταν, και τη σύμφωνη γνώμη του ΔΣ του ΟΑΚΑ, ψήφισαν θετικά οι δύο εκπρόσωποι της ΕΟΕ αλλά και ο Δήμος Αμαρουσίου και από την περασμένη Τετάρτη η απόφαση ήταν δεδομένη.
Όταν λίγες ημέρες αργότερα έγινε γνωστή στην ΕΟΚ ακολούθησε... θύελλα. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος... φρόντισε να μην κρύψει ούτε κατ΄ ελάχιστο τη διαφωνία του. Και όπως είναι γνωστό σε όλους, δεν έχει και την πιο... κομψή συμπεριφορά όταν διαφωνεί ο «τσάρος» του ελληνικού μπάσκετ. Η άποψή του είναι ότι επειδή υπάρχει ήδη το "Nick Galis hall", δηλαδή η «αρένα» του «Αλεξάνδρειου» που έχει πάρει το όνομα του τεράστιου Γκάλη, είναι το «λιγότερο υπερβολή» να «βαφτιστεί» ανάλογα και το κλειστό του ΟΑΚΑ.
Εκείνοι που ξέρουν όμως λένε ότι αυτό είναι μια απλή... δικαιολογία. Ο Βασιλακόπουλος ΟΥΔΕΠΟΤΕ αποδέχτηκε την «μυθοποίηση» του Γκάλη, ουδέποτε παραδέχτηκε ότι ο «γκάνγκστερ» ήταν Ο ΠΡΩΤΟΣ στην απογείωση του ελληνικού μπάσκετ. «Υπήρχαν κι άλλοι μεγάλοι παίκτες τότε που οδήγησαν την Εθνική στους θριάμβους» έλεγε και λέει διαρκώς. Ναι, αλήθεια είναι αυτό. Μόνο που χωρίς τον Γκάλη τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο, τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Όσο κι αν... διαφωνεί ο Βασιλακόπουλος. Όσο κι αν πιστεύει πως το μπάσκετ εδώ και δεκαετίες είναι «πρώτα εκείνος» και μετά οι αθλητές, οι παράγοντες, οι ομάδες κ.λ.π.
Από την περασμένη Παρασκευή οι άνθρωποι της ΕΟΚ έψαχναν να βρουν... οτιδήποτε στο οποίο να «τρακάρει» νομικά η απόφαση Κοντονή. Ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας μπάσκετ, δεξί χέρι του Γιώργου Βασιλακόπουλου, ο Τάκης Τσαγκρώνης, «έσπασε» τα τηλέφωνα στο υφυπουργείο Αθλητισμού. Τα «μα» και τα «γιατί» ήταν στην... ημερήσια βάση. Κάποια στιγμή «ενημερώθηκε» ότι για τις ονοματοδοσίες κρατικών χώρων αρμόδιο είναι μόνο το υπουργικό συμβούλιο, κατάλαβε ότι πρόκειται ουσιαστικά για απόφαση του ίδιου του Τσίπρα και... το πήρε απόφαση!
Ο Αλέξης Τσίπρας θα δεχθεί τις επόμενες ημέρες στο Μέγαρο Μαξίμου τον Νίκο Γκάλη, ενώ θα είναι παρών φυσικά και στην τελετή της ονοματοδοσίας του κλειστού του ΟΑΚΑ. Το ερώτημα είναι αν στην ίδια τελετή θα αποφασίσει να πάει ο Γιώργος Βασιλακόπουλος μετά την πρόσκληση που του απηύθυνε ο Σταύρος Κοντονής!
Τίποτα δεν είναι υπερβολή όταν πρόκειται για τον Γκάλη
Από χθες, όταν έγινε γνωστή η απόφαση της κυβέρνησης, αναπτύχθηκε μεγάλη συζήτηση και στα social media αλλά και μεταξύ των οπαδών για το κατά πόσο μπορεί να είναι «υπερβολική» υπό την έννοια ότι ήδη έχει δοθεί το όνομα του Νίκου Γκάλη στον αγωνιστικό χώρο του «Αλεξάνδρειου».
Ίσως μια τέτοια συζήτηση να «έχει βάση» για τους νεότερους, θα έπρεπε όμως να είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗ για τους ανθρώπους που έζησαν τόσο την προ Γκάλη εποχή και βέβαια όσα σηματοδοτήθηκαν και επιτεύχθηκαν με τον ερχομό του στην Ελλάδα.
Όποια τιμή –το εννοώ, όποια αθλητική τιμή- για τον Νίκο Γκάλη ΔΕΝ θα είναι υπερβολή. Ακόμη κι αν πάρουν το όνομά του ΟΛΑ τα κλειστά γήπεδα της Ελλάδας: στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην περιφέρεια, ΠΑΝΤΟΥ όπου υπάρχει ελληνισμός.
Πριν από τον Νίκο Γκάλη υπήρχαν σπουδαίοι παίκτες στο ελληνικό μπάσκετ. Ο Αμερικάνος, ο Τρόντζος, ο Γκούμας, ο Κορωναίος, ο Κέφαλος, ο Κόντος, Γιαντζόγλου, ο, ο, ο. Και βέβαια ο μεγαλύτερος όλων, ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Παναγιώτης Γιαννάκης γνήσια παραγωγή του εγχώριου μπάσκετ.
Όταν όμως ο Νικ ήρθε από τις ΗΠΑ στην πατρίδα του, τότε ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ο χρόνος. Εκεί ολοκληρώθηκε μία εποχή, η προ Ν.Γκ. και ξεκίνησε η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ. Το ελληνικό μπάσκετ δεν ανέβηκε απλά αλλά εκτοξεύτηκε στην «στρατόσφαιρα». Δίπλα στον Νικ μεγαλούργησαν ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Φασούλας, ο Φιλίππου και η εθνική ομάδα έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Πάνω στον Γκάλη (μαζί με τον Γιαννάκη και τον Ιωαννίδη) χτίστηκε ο Αρης «όλης της Ελλάδας» που μας καθήλωσε τις Πέμπτες στα σπίτια μας και «έκλεινε» θέατρα και εστιατόρια! Εξαιτίας του Άρη του Γκάλη έγινε μεγάλος και ο ΠΑΟΚ δημιουργώντας την πρώτη «μυθική κόντρα», προάγγελο της τεράστιας (και μπασκετικής) σημερινής ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
ΟΛΑ όσα ακολούθησαν από τη στιγμή που ο Γκάλης πάτησε το πόδι του σε ελληνικό γήπεδο (2 Δεκεμβρίου 1979) μέχρι σήμερα, σχεδόν 37 χρόνια μετά ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ σε αυτόν. Στον ΕΝΑ, στον ΠΑΜΕΓΙΣΤΟ Νίκο Γκάλη.
Γι αυτόν ειπώθηκε η τόσο αληθινή φράση «Πρέπει όλοι όσοι ασχολούμαστε με το μπάσκετ να πληρώνουμε αιωνίως Γκαλόσημο», γι αυτόν γέμισαν οι πλατείες και τα σχολεία με μπασκέτες, αυτός έκανε το μπάσκετ «εθνικό σπορ» της χώρας, γι αυτόν «γεννήθηκαν» μπασκετικά ρεπορτάζ και γέμισαν οι εφημερίδες εξειδικευμένους συντάκτες, για εκείνον γέμισαν τα γήπεδα και έσπασαν τα ρεκόρ της τηλεθέασης.
Το κυριότερο όμως: ο Νίκος Γκάλης ΕΣΤΕΙΛΕ όλες τις επόμενες γενιές παιδιών στα γήπεδα του μπάσκετ. Αυτός δίδαξε τι θα πει «επαγγελματισμός», τι θα πει (ναι) «σκληρή διαπραγμάτευση», χάρη σε εκείνον έγιναν πάρα πολλοί στη συνέχεια εκατομμυριούχοι μέσα από το σπορ.
Από τον Νίκο Γκάλη «γεννήθηκαν» ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Βασίλης Σπανούλης οι δύο σύγχρονοι ΜΥΘΟΙ του ελληνικού μπάσκετ. Δίχως τον Γκάλη πιθανότατα ΔΕΝ θα υπήρχαν. Γιατί το ελληνικό μπάσκετ ουδέποτε θα είχε φτάσει εδώ που είναι σήμερα.
Για όλα τούτα και... χιλιάδες επιχειρήματα ακόμη, ας σταματήσει εδώ όποια συζήτηση. Στον Γκάλη ΑΞΙΖΟΥΝ όλες οι τιμές που μπορεί μια χώρα να δώσει, αθλητικά, σε άνθρωπο. ΟΛΕΣ. Μέσα και από την «υπερβολή», αν προτιμάτε.
Κάθε άλλη συζήτηση αποτελεί «στείρο» οπαδισμό και αδικεί τους εκφραστές της. Κι αν οι πιτσιρικάδες διαφωνούν γιατί δεν ξέρουν, δεν το έζησαν, ας ρωτήσουν τους πατεράδες ή τους παππούδες τους. Όσο για τον Γιώργο Βασιλακόπουλο; Αν αφήσει μία –έστω μία- φορά στην άκρη τον αχαλίνωτο εγωισμό και ρωτήσει τον καθρέφτη του, ακόμη κι αυτός μπορεί να του πει: «Ας ονομάσουμε την ΕΟΚ, Ελληνική Ομοσπονδία... Νίκου Γκάλη»
