Κάθε παιχνίδι μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις. Ο ΑΟ Θήρας πραγματοποίησε μια πολύ καλή εμφάνιση που τελικά δεν κατέληξε σε νίκη ενώ ο Παναθηναϊκός που έμοιαζε απόσυντονισμένος για τουλάχιστον δύο σετ κατάφερε να φτάσει στη νίκη ακόμα και αν έχασε ένα βαθμό. Το βόλεϊ είναι δίκαιο άθλημα και δύσκολα μπορεί να κερδίσει κανείς αν δεν είναι καλύτερος αλλά ταυτόχρονα δεν κερδίζει κανείς αν δεν έχει διάρκεια.
Αυτό που έκανε τον ΑΟ Θήρας να ξεχωρίσει και να ζορίσει τον Παναθηναϊκό έχει να κάνει με τη συνέπεια. Στο πρώτο και το τρίτο σετ αλλά και σε μεγάλο μέρος του τέταρτου η ομάδα της Σαντορίνης είχε απόλυτη πειθαρχεία στο παιχνίδι της. Η Μερκάδο ήταν μια μόνιμη απειλή ενώ παράλληλα το σερβίς της έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό. Όσο οι πράσινες σπαταλούσαν ευκαιρίες τόσο ο ΑΟ Θήρας έβρισκε λύσεις με κάθε τρόπο. Η ομάδα του Ματέο Φρέσκι μπορεί να έχει μια ικανότατη διαγώνια σαν τη Μερκάδο αλλά επιπλέον έχει και «πολυεργαλεία» όπως η Φίγοκ. Η Σλοβένα ήταν με διαφορά η πιο σταθερή παίκτρια της ομάδας καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού σε επίθεση και άμυνα.
Σε μια ομάδα ανανεωμένη και με πολλές αλλαγές σε σχέση με πέρυσι ο Φρέσκι βρήκε στη Χριστοδούλου τη νέα ηγέτη της ομάδας. Η έμπειρη πασαδόρος είναι εμφανώς φρεσκαρισμένη στη νέα της ομάδα και αυτό έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στον ΑΟ Θήρας. Η Χριστοδούλου βρήκε αμέσως χημεία τόσο με τη Μερκάδο όσο και με τις υπόλοιπες συμπαίκτριές της και αυτό έδωσε ηρεμία και συνέπεια στην ομάδα της Σαντορίνης. Βέβαια, η κούραση και το πνευματικό άδειασμα στο πέμπτο σετ ήταν τόσο μεγάλα για όλη την ομάδα συνολικά που δεν επέτρεψαν στον ΑΟ Θήρας να κυνηγήσει τη νίκη μέχρι το τέλος.
Στον Παναθηναϊκό ήταν ξεκάθαρη η έλλειψη ενέργειας. Όπως ανέφερε ο Γιάννης Καλμαζίδης μετά το παιχνίδι η πνευματική κούραση ήταν μεγαλύτερη από τη σωματική και αυτό φάνηκε στα εύκολα λάθη. Μπορεί οι φιλοξενούμενες να είχαν 9 λάθη περισσότερα αλλά τα λάθη των πρασίνων, κυρίως στο τρίτο σετ, ήταν εντελώς αβίαστα που έχουν να κάνουν με απουσία καθαρού μυαλού και ασυνεννοησίες. Η υποδοχή έμεινε σε ρηχά νερά και κατά συνέπεια αυτό δυσκόλεψε τη δημιουργία της πασαδόρου. Δεν είναι τυχαία άλλωστε ότι η Παπαφωτίου δεν έπαιξε σε τόσο μεγάλο βαθμό με τις κεντρικές όσο συνήθως.
Ο Καλμαζίδης έψαξε κάθε δυνατή λύση και αυτό στο τέλος δούλεψε. Έψαξε καλύτερα σερβίς αξιοποιώντας τη Φουμάκη, εφάρμοσε το γνωστό του τρικ με την Κελεσίδη να ψηλώνει το μπλοκ ενώ ανακάτεψε την… τράπουλα και αυτό δούλεψε. Η Γενιτσαρίδη έκανε τη διαφορά την ώρα που Καρκάσες και Γκρότους έψαχναν ρυθμό ενώ η Χατζηευστρατιάδου ήρθε από τον πάγκο και άλλαξε τα δεδομένα. Η Χατζηευστρατιάδου πέρασε στο παιχνίδι και απέδειξε πόσο πολύτιμη είναι και πόσο έλλειψε στα πρώτα παιχνίδια. Μπορεί η Μεταξά να ανταπεξήρθε μέχρι τώρα σε πολύ καλό βαθμό ωστόσο η παρουσία της Χατζηευστρατιάδου έδωσε γρήγορο παιχνίδι στη μπροστά ζώνη, καλό σερβίς και μπόλικο ενθουσιασμό ικανό να συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες παίκτριες του τριφυλλιού.
Ο Παναθηναϊκός δεν φαίνεται να αξιοποίησε τη νίκη του επί του Ολυμπιακού καθώς δυσκολεύτηκε υπέρ του δεόντως με τη Θέτιδα και το ίδιο και με τον ΑΟ Θήρας. Σαφώς και οι δύο αυτές ομάδες δεν είναι ομάδες τις πλάκας και ενδεχομένως να διεκδικήσουν θέση ακόμα και στην τετράδα. Το ότι ο Παναθηναϊκός άφησε χαμένους βαθμούς σίγουρα είναι αρνητικό αλλά σε ένα τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα αυτό θα συνέβαινε και το βλέπουμε να συμβαίνει σε όλες τις ομάδες. Άλλωστε φάνηκε για τα καλά πέρυσι πως τα κρίσιμα σημεία της σεζόν είναι αργότερα χωρίς αυτό να δικαιολογεί τις αδυναμίες των πρασίνων. Παρά τις αδυναμίες, όμως, ο Παναθηναϊκός κατάφερε και πάλι χωρίς να παίζει καλά να φτάσει στη νίκη κάτι που έμοιαζε μακρινό μετά το τρίτο σετ. Στα κέρδη είναι επίσης σίγουρα τόσο η Γενιτσαρίδη, που ανταπεξέρχεται στην πίεση και μπορεί να καλύψει όπως φαίνεται και την Γκρότους αλλά και την Καρκάσες και φυσικά η Άτκινσον δείχνει στοιχεία διαγώνιας που ακόμα και όταν το παιχνίδι δε λειτουργεί όπως θα ήθελε για να τελειώσει σωστά τις φάσεις αυτή τα καταφέρνει με κάθε τρόπο.
Από την άλλη, ο ΑΟ Θήρας έχει φτιάξει μια ομάδα που θυμίζει την περασμένη δεκαετία όταν και στόχευε ψηλά. Η Σαντορίνη έχει στην ομάδα της και ποιότητα και ενθουσιασμό και φαίνεται πως ο Φρέσκι έχει πιάσει τον παλμό των αθλητριών του κάτι που οι περασμένοι προπονητές δεν είχαν καταφέρει. Η ομάδα αυτή έχει σταθερότητα και δε φοβάται ακόμα και όταν παίζει με αντιπάλους υψηλότερης δυναμικής και με μεγαλύτερους στόχους και αυτό είναι σίγουρα κάτι που θα αλλάξει τις ισορροπίες στη μάχη της κορυφής.
