Σύμφωνα με όσα αναφέρουν τα ρεπορτάζ μετά την ομολογία του, όλες οι αναφορές του γυναικοκτόνου στους αστυνομικούς περιστρέφονται γύρω από την κόρη του, την 11 μηνών Λυδία, η οποία είναι καταδικασμένη να μεγαλώσει χωρίς τη μητέρα της, επειδή εκείνος της αφαίρεσε τη ζωή με τα ίδια του τα χέρια.
«Να πάμε να τελειώσουμε, να εκτίσω την ποινή μου και να επιστρέψω να αναλάβω τη φροντίδα της κόρης μου» φέρεται να είπε σε αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ.
Όσο αναμένεται η απολογία του 32χρονου πιλότου, η εισαγγελία ανηλίκων καλείται να αποφασίσει άμεσα για το περιβάλλον στο οποίο θα βρεθεί το μωρό. Η όποια απόφαση θα αφορά την προσωρινή επιμέλεια της μικρής, καθώς οριστική απόφαση θα πρέπει να λάβει εντός 90 ημερών το δικαστήριο.
Σύμφωνα με το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα, η εισαγγελία μπορεί να αναθέσει την επιμέλεια προσωρινά είτε στους συγγενείς της Καρολάιν είτε στην οικογένεια του 32χρονου.
Διενεργείται ήδη έρευνα ώστε οι αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες να διακριβώσουν τις συνθήκες διαβίωσης και καταλήξουν με αιτιολογημένο πόρισμα για το ποιο από τα δύο περιβάλλοντα είναι καταλληλότερο για ανήλικο.
Και εδώ αρχίζει μια νέα ιστορία σε αυτό το δράμα. Και αφορά το παιδί που έμεινε χωρίς την μητέρα του, επειδή του τη στέρησε ο πατέρας του. Αυτός ο πατέρας που θέλει να… τελειώνει με τη φυλακή για να βγει και να αναλάβει την κόρη του. Αυτός ο πατέρας που «κυνήγησε» την μητέρα του παιδιού του όταν ακόμα εκείνη ήταν ανήλικη, αυτός που δεν τη βοήθησε όταν έβλεπε ότι είχε πρόβλημα, δεν της στάθηκε, αντίθετα την έπνιξε στον ύπνο της… Αυτός ο πατέρας που πήρε το μωρό και το έβαλε δίπλα στην νεκρή μητέρα του και μετά το πήρε αγκαλιά και το πήγε στην κηδεία.
Δεν έχει, βέβαια, καμία σημασία τι λέει ο καθένας από εμάς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Μπάμπης είναι ο πατέρας της Λυδίας και το αν θα τον έχει αργότερα στη ζωή της, αν θα τον συγχωρέσει η όχι, είναι προσωπικό τους οικογενειακό ζήτημα...
Ο δικηγόρος του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου είπε πως ο πελάτης του ενδιαφέρεται για την τύχη της κόρης του, παρά το γεγονός ότι δολοφόνησε την μητέρα του…
«Παρότι αντιλαμβάνομαι ότι σαν δήλωση θα αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό, στην καλύτερη των περιπτώσεων, και με κακεντρέχεια στη χειρότερη, είμαι σε θέση να υπερασπιστώ την ειλικρίνεια του ισχυρισμού ότι ενδιαφέρεται πολύ για την τύχη του παιδιού. Και να επισημάνω ότι στο μυαλό του Μπάμπη, ως “οικογένεια” ορίζονται και οι δύο οικογένειες των μελών του πρώην ζευγαριού. Παρά το ομολογούμενο από τον ίδιο έγκλημα, δεν έχει χάσει την ιδιότητα του πατέρα» δήλωσε και συμπλήρωσε:
«Η ιδιότητα του πατέρα δεν θα παύσει να ισχύει, και το ενδιαφέρον σάς εγγυώμαι ότι είναι ειλικρινές. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μπορεί να εκτιμήσει ελευθέρως το αίτημα».
Ο κατηγορούμενος – πατέρας, ασχέτως της ποινικής δίωξης που θα ασκηθεί σε βάρος του και ανεξαρτήτως του αν θα του καταλογιστεί κακή άσκηση γονικής μέριμνας μπορεί να επωφεληθεί από το νέο 1532 και να ισχυριστεί ότι δεν μπορεί να αφαιρεθεί η γονική μέριμνα και η επιμέλεια (όχι στην επείγουσα προσωρινή αρχική διαδικασία) μέχρι να υπάρξει οριστική απόφαση αξιοποιώντας τις δυνατότητες και τις ασάφειες που καταλείπει ο νέος νόμος.
Όπως αναμενόταν, «ο νόμος της συνεπιμέλειας» από τη μία πλευρά, αφήνει κρίσιμα ζητήματα στους/στις δικαστές αφού έχει δημιουργήσει πρόσθετα ερμηνευτικά ζητήματα αντί να τους/τις διευκολύνει να προχωρήσουν ανεπηρέαστοι στην κρίση τους ενώ από την άλλη πλευρά οπλίζει τη φαρέτρα φερόμενων εγκληματιών με νομικά επιχειρήματα…
Ας σκεφτούμε τώρα πως αν η Καρολάιν ήταν ζωντανή, έπαιρνε το παιδί της από το σπίτι και έφευγαν, κατόπιν ζητούσε διαζύγιο, ο 32χρονος θα είχε την συνεπιμέλεια του παιδιού υποχρεωτικά με κρατική απόφαση μέχρι εκείνη κατάφερνε, αν αυτό γινόταν, να αποδείξει κακοποίηση…
Σαν να λέμε «κακοποιήστε, βιάστε, σκοτώστε, αλλά μην ανησυχείτε, η ελληνική βουλή με νόμο κρίνει ότι είσαστε ικανοί να μεγαλώσετε το παιδί σας». Είναι αυτό που ακούστηκε πριν από λίγο καιρό από βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας για το ότι ένας άνδρας που χτυπάει τη γυναίκα του, δεν είναι απαραίτητα και κακός πατέρας.
Ο σωστός πατέρας, λοιπόν, δε στερεί με τίποτα τη μάνα από το παιδί του. Αν χώριζε ούτε η μητέρα θα στερούσε τον πατέρα από το παιδί του, θα είχε νόμιμα δικαιώματα.
Πόσο πιθανό είναι να βρεθεί δικαστής που θα δώσει τη συνεπιμέλεια σε αυτόν τον πατέρα; Διότι εδώ πρόκειται προφανώς για γονιό πλήρως ακατάλληλο. Δεν μιλάμε για έναν πατέρα που απλά χώρισε και διεκδικεί θέση στη ζωή του παιδιού του. Δεν εξισώνουμε τους χωρισμένους μπαμπάδες με τον δολοφόνο. Ούτε κατά διάνοια αυτό! Αυτή η περίπτωση είναι ακραία, προφανώς. Ωστόσο, δεν αλλάζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση ένας άνδρας που είναι κακοποιητής της γυναίκας του να είναι καλός πατέρας… Και αυτό δεν αφορά (μόνο) την περίπτωση του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου.
