MENU
Χρόνος ανάγνωσης 16’

Πατέρας Φιλόπουλος στο SDNA: «Τους λυπάμαι, ούτε να τους φτύσεις δεν αξίζει»

0

Μία από τις πιο θλιβερές στιγμές στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Μία εικόνα που προκαλεί σοκ. Αποστροφή. Άνθρωπος να πανηγυρίζει τη δολοφονία ενός άλλου ανθρώπου! Και μόνο στο άκουσμα, ανατριχιάζεις. Κι όμως, συνέβη. Εδώ, δίπλα μας, σε ελληνικό γήπεδο. Όχι κάπου αλλού.

Ανήμερα της επετείου των 12 χρόνων από τον φόνο του Μιχάλη Φιλόπουλου στα επεισόδια μεταξύ χούλιγκαν του Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στην Παιανία, στις 29 Μαρτίου του 2007, κάποιοι θεώρησαν ως... επιτυχία ότι σκότωσαν ένα νέο παιδί και έσπευσαν να μοιραστούν τη χαρά τους, αναρτώντας το σοκαριστικό πανό που είδε όλη η Ελλάδα στις εξέδρες του ΣΕΦ, στον αγώνα των ερυθρολεύκων με τη Ζαλγκίρις.

Πώς άραγε να αισθάνεται ένας γονιός που έχει να διαχειριστεί όχι μόνο την απώλεια ό,τι σημαντικότερου υπάρχει στη ζωή του, αλλά να αντικρίζει και εικόνες σαν αυτή της περασμένης Παρασκευής; Πως μπορεί να ένιωσαν ο κ. Ανδρέας και η κ. Αφροδίτη Φιλόπουλου μόλις αντίκρισαν τους... πανηγυρισμούς μίας μερίδας οπαδών του Ολυμπιακού για τον θάνατο του γιου τους;

Ο ίδιος λέει ότι ένιωσε ντροπή. Τη ντροπή που δεν αισθάνθηκαν εκείνοι που χαίρονταν για την απώλεια ενός νέου συνανθρώπου τους. Ντράπηκε προφανώς και για λογαριασμό τους. Όπως λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο SDNA, απλώς ευχήθηκε να μη δει κάποιος από αυτούς τον πατέρα του, τη μητέρα ή τον αδερφό του να γίνεται... λάβαρο πάνω σε ένα πανό. Όπως έγινε ο Μιχάλης Φιλόπουλος. Το πέμπτο, από τα έξι παιδιά της οικογένειας Φιλόπουλου.

Λέει βέβαια πολλά ακόμη. Για τα επεισόδια του '07, τους ηθικούς αυτουργούς που δεν τιμωρήθηκαν, αναφέρεται στον πρόεδρο του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού που «βρισκόταν κι εκείνος στα επεισόδια», τις υποψίες για τον δικηγόρο της οικογένειας, το σοβαρό πρόβλημα υγείας της συζύγου του. Και τέλος, αναρωτιέται: Μα καλά, πώς κοιμούνται τα βράδια εκείνοι που σκότωσαν το παιδί του...

Προφανώς δεν αργήσατε να ενημερωθείτε για το πανό που αναρτήθηκε το βράδυ της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ...

«Ενημερώθηκα από το ίδιο βράδυ. Δεν είδα το παιχνίδι, δεν πολυβλέπω γενικά αγώνες. Ποδόσφαιρο βλέπω που και που, μπάσκετ το αποφεύγω. Από τότε που κόντεψε να με πιάσει η καρδιά μου με το έκτο αστέρι, σαν τον Παύλο τον Γιαννακόπουλο. Το τελευταίο διάστημα που είχε πρόβλημα, δεν τον άφηναν να βλέπει τον Παναθηναϊκό στην τηλεόραση, γιατί φοβόντουσαν.

Ντράπηκα, ειλικρινά ντράπηκα».

- Γιατί; Άλλοι θα έπρεπε να ντρέπονται...

- «Αυτοί δεν έχουν φιλότιμο. Εγώ ντράπηκα για τον εξής απλό λόγο. Γιατί παιδιά στην ηλικία που εγώ έχασα τον Μιχάλη, πηγαίνουν και σηκώνουν τέτοια κατάπτυστα πανό, πρέπει να τα λυπάσαι, γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι για λύπηση. Όπως είπα και σε κάποιον άλλο που με ρώτησε, αυτοί οι άνθρωποι θα θέλανε να δούνε κάποια στιγμή σε ένα πανό για τον πατέρα τους, τη μάνα ή τον αδερφό τους να γράφουν αυτά τα πράγματα;

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή το γυρίσανε και λέγανε ότι το πανό δεν αναφερόταν στον Μιχάλη, αλλά αυτό δεν γυρίζει. Τέλος πάντων, ντράπηκα, λυπήθηκα, στενοχωρήθηκα. Δεν το 'πα στη σύζυγό μου γιατί είναι άρρωστη και φοβήθηκα μην έχουμε χειρότερα, ε και το κατάπια μόνος μου. Μόλις χθες το έμαθε εκείνη, μου λέει "δεν τον αφήνουν να ησυχάσει". Ήρθε και η κόρη μου (σ.σ. η Μαρίνα) το επόμενο πρωί, μου το είπε και της λέω “το ξέρω, μην πεις τίποτα στη μητέρα σου. Και ξέρεις, μιλάγαμε με γρίφους για να μην καταλάβει τίποτα η γυναίκα μου. Όπως κι ο γιος μου, ο Χρήστος με πήρε τηλέφωνο. “Ήταν δυνατόν να μην το δω;” του είπα.

Δεν είπαμε κάτι άλλο. Απλά του είπα “σαν δεν ντρέπονται λιγάκι". Στενοχωρήθηκαν όλοι. Εντάξει, η μικρή παραστενοχωρήθηκε κιόλας, αλλά τι να κάνεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Να κάνω μήνυση; Σε ποιον; Στη διοίκηση του Ολυμπιακού; Του μπάσκετ εννοώ... Αν ήταν σωστή, θα έπρεπε μόνη της σε δευτερόλεπτα να το κατεβάσει. Κι ακόμα δεν έχει πάρει θέση μετά από τόσες μέρες».

Θυμός υπήρξε ή μόνο στενοχώρια;

«Δεν θα το 'λεγα θυμό. Δεν ήταν ακριβώς θυμός, κάτι άλλο. Απογοήτευση θα το 'λεγα... Στενοχωρήθηκα. Δεν μπορούσα να νιώσω θυμό. Ο θυμός έχει περάσει χρόνια τώρα. Δηλαδή θυμήθηκαν τον Μιχάλη μετά από 12 χρόνια να σηκώσουν τώρα αυτό το πανό; Έλεος ρε παιδιά! Δεν έχει λογική.

Αν θύμωνα, θα έπρεπε να πάω να τον βρω εκείνον που το σήκωσε, γιατί τον ένα τον έμαθα αμέσως. Αλλά τι να του πεις αυτού του παιδιού, πρέπει να ντρέπεται και μόνο με την κίνηση που έκανε. Και υπάρχει κι άλλο προηγούμενο μαζί του».

- «Δεν ξέρεις τι έγινε με τον Γιαννακόπουλο; (σ.σ. εννοεί πως ήταν εκείνος που τον έφτυσε). Αμέσως το έμαθα. Έκανα δύο τηλέφωνα και μου το είπαν, “αυτός είναι”, μου είπαν. Δεν μπορούσα να πάω να τον βρω; Αλλά τι να του κάνω; Εγώ θα πάω φυλακή, δεν θα πάει αυτός».

«ΕΥΧΗΘΗΚΑ ΝΑ ΜΗ ΔΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΝΟ»

Τι θα τους λέγατε;

«Αυτούς τους ανθρώπους που σήκωσαν το πανό και να τους είχα μπροστά μου, δεν αξίζει να τους φτύσεις. Γιατί ξέρεις πώς τους λέω εγώ αυτούς τους ανθρώπους; Τραμπούκους ή αν θέλεις χούλιγκαν του facebook και μόνο. Γιατί όταν είναι μόνοι τους, τους έχεις δει πώς τρέχουνε; Όχι μόνο αυτοί (σ.σ. του Ολυμπιακού), όλων των ομάδων. Στον όχλο, κάνουν πολλά. Από κοντά, έχεις γνωρίσει κανέναν από αυτούς; Εκτός από ελάχιστους βέβαια, για να τα λέμε τα πράγματα όπως είναι. Αλλά αυτοί όλοι είναι... άσ' το, να μην πω τίποτα χειρότερο. Εγώ ευχήθηκα, να μη συμβεί ο ίδιος να δει την μάνα, τον πατέρα ή τον αδερφό του σε ένα πανό. Tότε να έρθει να μου πει το πώς αισθάνθηκα εγώ μετά από 12 χρόνια. Δεν αξίζει να ασχοληθείς.

Τώρα για το θέμα που λένε ότι έβαλε η διοίκηση (σ.σ. του Παναθηναϊκού) δικηγόρους για να κάνουν μήνυση και πράσσειν άλογα, εγώ δεν πιστεύω κανέναν. Γιατί το έκανε; Όχι για να βοηθήσει εμένα, αλλά για να τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός. Να βοηθήσει τον εαυτό της. Εμένα με πήρε κανείς τηλέφωνο; Τον ξέρουν τον αριθμό μου όλοι. Κι όχι τώρα, εδώ και χρόνια...».

«Ο ΚΟΥΝΤΟΥΡΗΣ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ»

Έχουν περάσει 12 χρόνια. Αισθάνεστε ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη;

«Όχι, καθαρά πράγματα! Ο μόνος ο οποίος αγωνίστηκε, ως προς τις ποινές που επιβλήθηκαν ήταν ο εισαγγελέας, Επ.Βρακατσέλης. Ξέρεις, ήταν αυτός που πήγε να κρεμάσει την κουρτίνα κι έπεσε από το παράθυρο (σ.σ. η άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι αυτοκτόνησε). Ο εισαγγελέας αυτός ήταν και νομικά καταξιωμένος και πολλά άλλα.

Καταρχήν πού είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Όλοι βγήκαν αθώοι από το πρώτο δικαστήριο. Εδώ παρουσιάστηκαν δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι κι έλεγαν... τα δικά τους, χωρίς καν να έχουν σχέση με το θέμα. Εκείνοι που καταδικάστηκαν ήταν οι Σακάτης (αρχικά ισόβια, στο εφετείο 16 χρ.), Ρουμπέτης (12 χρ.) - ο “Ράμπο” που λέγανε, ο Ψυκάκος (10 χρ.) και ο Βαγιόπουλος (10 χρ.).

Παρεμπιπτόντως μάρτυρες δικοί μας που ήταν στα επεισόδια και γνωρίζανε τι έγινε, λακίσανε. Φύγανε στην Αμερική. Ο βασικός μας μάρτυρας είναι ακόμα στον Καναδά. Λιποθύμησε μέσα στο δικαστήριο, γιατί τα μπέρδευε, δεν ήξερε τι να κάνει. Τέλος πάντων, είναι πολλά».

Προφανώς είχε απειληθεί έτσι;

- «Κοίταξε να δεις, ήταν φίλος του Μιχάλη. Και να 'χε απειληθεί, έπρεπε να έρθει να πει την αλήθεια και μετά να πάει στον Καναδά αν ήθελε. Η αλήθεια βέβαια είναι πως έφαγε πάρα πολύ ξύλο μετά».

Όταν μάθατε ότι έχουν αποφυλακιστεί όλοι, πώς αντιδράσατε;

- «Τον είδα τον έναν εδώ, αν θυμάμαι καλά ήταν ο Ψυκάκος. Τι να του πω... Συναντήθηκαν τα βλέμματά μας, αλλά μόλις με αναγνώρισε, άνοιξε το γκάζι κι έφυγε. Τι είπα ε; “Ε το @@@, είναι έξω”. Μου λέει η γυναίκα μου που ήταν πάνω στη μηχανή: “τι είπες;”. Τίποτα της λέω. Δεν έχω συναντήσει κανέναν άλλο από τότε. Και δεν θα ήθελα βέβαια να τους ξανασυναντήσω. Αν ξαναγίνει αυτό, θα είναι μία φορά ακόμα».

Τι εννοείτε;

- «Η αποζημίωση δεν έχει βγει. Πρέπει να αποζημιωθούμε γι' αυτό που έγινε. Ο δικηγόρος μου με ενημέρωσε ότι επειδή πρόκειται για κακούργημα, παραγράφεται μετά από 20 χρόνια. Ο λόγος που δεν έχω κυνηγήσει ακόμα την αποζημίωση είναι οικονομικός, γιατί από το ποσό που θα ζητήσεις, πρέπει να καταβάλλεις πρώτα το 2% στο ταμείο παρακαταθηκών. Αν για παράδειγμα ζητήσω 100.000 ευρώ, πρέπει να δώσω πρώτα 2.000 ευρώ. Πού θα τα βρω τα χρήματα αυτά εγώ; Και δεν είναι ένας; Είναι πέντε!

Τότε με βοήθησαν τα παιδιά, οι φίλοι του Μιχάλη, γνωστοί, αρκετοί άνθρωποι. Δεν είχαμε λεφτά, τι να πούμε, ψέματα; Εδώ χρωστάω ακόμα χρήματα του δικηγόρου. Και να πεις ότι θα του τα δώσω κάποια στιγμή σύντομα... Δεν θα του τα φάω, αλλά δεν έχω, πού να τα βρω. Τον έπαιρνα μάλιστα τηλέφωνο πρόσφατα και δεν το σήκωνε. Εντάξει, μπορεί να έχει δουλειές ο άνθρωπος, με εμένα θα ασχολείται»;

Πέντε άτομα πάντως είχαν αθωωθεί τότε. Για κάποιους μάλιστα, όπως ο σημερινός πρόεδρος του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, είχατε καταθέσει ότι γνωρίζατε πως βρισκόταν στα επεισόδια...

- «Μα ο Κουντούρης ήταν στα επεισόδια, το παραδέχτηκε μόνος του. Από εκεί που λέει πως βρισκόταν ο Κουντούρης μέχρι τα επεισόδια, δεν είναι πάνω από 500 μέτρα. Ήταν να τσακωθούν λοιπόν, το είχαν σχεδιάσει. Το δικαστήριο τον αθώωσε. Εγώ ξέρω όμως ότι ήταν εκεί, δεν εννοώ στο περιστατικό με τον Μιχάλη, αλλά στα επεισόδια. Όπως είμαι και σίγουρος ότι ο Ρουμπέτης έκανε τον τσιλιαδόρο, πήγαινε κι ερχόταν με το ταξί για να δει πού είναι οι Παναθηναϊκοί. Μετά ενεπλάκη κι αυτός όμως. Ο άλλος που φαίνεται στη φωτογραφία, είναι ο Σακάτης. Ο άλλος, ο μικρός (σ.σ. ο Βαγιόπουλος), δεν είχε άμεση σχέση με το περιστατικό. Αυτός την πλήρωσε από βλακεία του, γιατί του βρήκαν πάνω του μαχαίρια, διάφορα πράγματα. Αλλά δεν πιστεύω πως είχε άμεση σχέση με τον Μιχάλη, στα επεισόδια όμως ήταν».

Μετά από τόσα χρόνια, έχετε μάθει ποιοι ακριβώς βρίσκονταν στο περιστατικό;

- «Εκείνο που έχω μάθει είναι ότι εκείνοι που έπρεπε να δικαστούν, δεν δικάστηκαν ποτέ»!

Ποιοι έπρεπε να δικαστούν δηλαδή;

- «Αυτοί που ήταν οι ηθικοί αυτουργοί. Ας μην πούμε ονόματα και μας κυνηγάνε με μηνύσεις. Ο ένας ήταν ένα πρωτοπαλίκαρο του Ολυμπιακού τότε. Ένας ψηλός. Βρισκόταν και στο προηγούμενο επεισόδιο που είχαν κάνει στο Παγκράτι το 2006. Πρώτος, σημαία! Όταν λέω ηθικούς αυτουργούς εννοώ για τη συγκέντρωση και στα επεισόδια. Τελικά αφήσανε τον Σακάτη και τον στήσανε μπροστά σε μία κάμερα να λέει τα δικά του, γιατί έτσι έγινε, μόνος του τα παραδέχτηκε. Δεν του είπε κανείς τίποτα. Μετά τα πήρε πίσω. Ο Ψυκάκος έλεγε ότι δεν ήμουν εγώ, ενώ φαίνεται πως βρισκόταν πάνω από τον Μιχάλη.

Κάποια στιγμή χτυπάγαμε πόρτες για να ψάξουμε το θέμα και ήταν... τσιμενταρισμένες. Πέσανε εκατομμύρια σε μάρτυρες, σε διάφορους. Σε ό,τι μπορείς να φανταστείς. Εδώ με παίρνανε τηλέφωνο στο σπίτι μου και μου λέγανε “ο δικηγόρος σου τα έχει πάρει". Έτσι τσακώθηκα μαζί του άσχημα».

«ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΜΟΥ»

Τους πιστέψατε;

- «Κοίτα να δεις, όταν σου λένε συγκεκριμένα πράγματα, δεν μπορείς να τους αγνοήσεις κιόλας. Τους αγνοείς μέχρι ενός σημείου. Αλλά όταν σου λένε "πράγματα και θαύματα"... Διάβασα μάλιστα κάπου ότι είχε εμπλοκή (σ.σ. ο δικηγόρος) με τον Μαρινάκη ή τον Κόκκαλη, δεν θυμάμαι καλά. Και λέω, "τι γίνεται ρε γαμώτο"».

Σήμερα πού έχετε καταλήξει;

«Σήμερα έχω καταλήξει στο ότι αν είχα εκείνη την εποχή χρήματα, πολλά χρήματα εννοώ, να μπορέσω να κινηθώ όπως θέλω εγώ, θα είχα πάρει τέσσερις δικηγόρους, όχι έναν. Δεν ξέρω αν σου λέει τίποτα αυτό...».

Προφανώς λοιπόν δεν είχατε εμπιστοσύνη...

- «Με αυτά που άκουγα κι έμαθα εκ των υστέρων, δεν έπρεπε να έχω εμπιστοσύνη».

Είστε πεπεισμένος λοιπόν ότι έγιναν κάποια πράγματα με τον δικηγόρο σας εκείνη την εποχή;

«Ναι, έχω κάποιες αμφιβολίες που δύσκολα θα μου φύγουν. Το λέω για τον εξής απλό λόγο. Είναι ορισμένα πράγματα που συμβαίνουν, τα οποία λέω ότι μάλλον είχαν δίκιο τότε, εκείνοι δηλαδή που με είχαν πάρει τηλέφωνο. Κι εκ των υστέρων αποδείχτηκαν εκ των πραγμάτων πως ίσως είχαν δίκιο. Όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι με αποφεύγει».

Ναι, αλλά αναφέρατε πριν και το οικονομικό θέμα...

- «Εγώ δεν αρνήθηκα ότι του χρωστάω. Αλλά γιατί με αποφεύγει; Πιάσε με να μου εξηγήσεις ότι κ.Αντρέα εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να το πάω παρακάτω, να κάνουμε μία συμφωνία, να δούμε τι λεφτά έχουμε υπόλοιπο, πόσα θέλει να τα πάρει. Αλλά να σε αποφεύγει; Εγώ δεν το κάνω ποτέ. Προτιμώ να του μιλήσω του άλλου στα ίσια, να του πω μην με ξαναενοχλήσεις καθόλου. Ας έκανε καλύτερα αυτό, παρά να με αποφεύγει».

«ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΕΜΕΝΑ Ο ΘΕΟΣ»

Τι σας έχει μείνει από εκείνη τη μέρα;

- «Εγώ βρισκόμουν στην περιοχή για άλλον λόγο. Ήμουν σε έναν φίλο για να φτιάξουμε ένα τρέιλερ για να πάμε για ψάρεμα. Είδαμε τότε ένα ελικόπτερο από πάνω μας κι αναρωτηθήκαμε τον λόγο. Εκείνος ανέβηκε στην ταράτσα και είδε καπνό από μακριά. Εγώ είχα μιλήσει με τον Μιχάλη την προηγούμενη μέρα, γιατί θα πήγαινε στην περιοχή για μία καινούργια δουλειά. Το πρωί θα έφευγε για την τράπεζα, για να πληρωθεί, γιατί ήταν ακόμη στο ταμείο ανεργίας, αλλά δεν πήγε πουθενά. Τώρα πώς βρέθηκε εκεί, ακόμα δεν μπορώ να το συνδέσω. Ξέρω ότι ήρθαν και τον πήραν, ξέρω ότι κοιμόταν στο σπίτι και τον πήραν τηλέφωνο να τον ξυπνήσουν. Αλλά δεν ξέρω ποιοι ακριβώς είχαν έρθει.

Αργότερα με πήρε ο γαμπρός μου τηλέφωνο, μου λέει κατέβα στην Αθήνα. Τον ρώτησα “τι με θες μωρέ Νίκο, αφού ξέρεις ότι ήρθα για δουλειά;”. Λέω “θα τσακώθηκε με την κόρη μου”. Παίρνω λοιπόν το αυτοκίνητο, βγαίνω στην Αττική οδό, έχω περάσει αργότερα τη Φιλαδέλφεια. Με ξαναπαίρνει ο Νίκος, με ρωτάει “πού είσαι;” Του λέω ότι φτάνω και απαντάει, “μην έρθεις από εδώ, πήγαινε στο ΚΑΤ. Χτύπησε ο Μιχαλάκης και τον έχουν στο ΚΑΤ”. Και γύρισα πίσω για να πάω εκεί. Βλέπω έναν φίλο του Μιχαλάκη, βλέπω δεύτερο. Λέω, τι έγινε ρε παιδιά; “Ο Μιχαλάκης έχει χτυπήσει” μου λένε, αλλά δεν ήξεραν κάτι παραπάνω. Πάω μέσα στους γιατρούς, μου λένε να περιμένω. Περίμενα αρκετή ώρα, αγανάκτησα. Με φωνάζουν μετά από λίγο μέσα και δεν ήξερα μέχρι τότε καν πως βρισκόταν στα επεισόδια. Μου λένε “ξέρετε, έχουμε τον γιο σας μέσα. Έχει αποβιώσει, δεν τα καταφέραμε”. Λιποθύμησα! Εκείνη τη στιγμή ήρθε ο άλλος γιος μου κι ο γαμπρός μου και με σήκωσαν. Μου έκαναν μία ένεση και συνήλθα αμέσως. Αλλά δεν ήμουν προφανώς σε ήρεμη ψυχική κατάσταση».

Ποιος το είπε στη σύζυγό σας;

- «Εγώ το είπα. Είχε νυχτώσει. Της πήρα τηλέφωνο και της είπα πήγαινε σπίτι και θα έρθω από εκεί να τα πούμε. Πριν πάω, τηλεφώνησα στην κόρη μου και της είπα “δώσε στη μητέρα σου κανένα ηρεμιστικό γιατί θα την χάσουμε”. Πήγα λοιπόν και μόλις είδα ότι την είχε πιάσει το χάπι, της το πα. Και δεν μπορούσε καν να κλάψει, να ξεσπάσει λόγω των ηρεμιστικών. Πέρασε η νύχτα, την άλλη μέρα πήγα στην ασφάλεια, κάναμε την αναγνώριση, έδωσα κατάθεση και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.

Εμάς μας βρήκε δύο φορές κακό, γιατί έχασα και τον Μιχάλη το 2007 και την κόρη μου το 2010, στα 34 της. Από μία καλπάζουσα μορφή καρκίνου».

Πώς ζει κάποιος μετά την απώλεια των παιδιών του;

- «Ζεις, αλλά δεν το συνηθίζεις. Έλεγα μακάρι να έπαιρνε εμένα ο Θεός. Ήμουν για λύπηση. Σκεφτόμουν να πουλήσω το σπίτι για να πάμε κάπου αλλού, να το σκεφτόμαστε ίσως λιγότερο».

Σήμερα πώς είναι η καθημερινότητά σας; Εργάζεστε;

«Όχι, χρειάζομαι δύο χρόνια ακόμα για να βγω στη σύνταξη. Φτιάχνω κανέναν υπολογιστή για χαρτζιλίκι. Τώρα ετοιμάζομαι να πάω στον εισαγγελέα να δω τι μπορεί να γίνει γιατί μας έχουν κόψει στην πολυκατοικία το ασανσέρ, επειδή δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε τα κοινόχρηστα. Με τόσα έξοδα που είχα, τα κοινόχρηστα θα σκέφτομαι; Η σύζυγος όμως κάνει από τον Ιούλιο χημειοθεραπείες, έχει καρκίνο στον πνεύμονα. Δεν μπορεί να ανέβει στον 5ο όροφο, είναι "λιώμα" μετά τις θεραπείες. Μόνο γι' αυτό θέλω το ασανσέρ, εμένα δεν με νοιάζει. Προσπαθούμε παράλληλα να της βγάλουμε κάποια σύνταξη λόγω της ασθένειας».

«ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ»

Το τελευταίο διάστημα πάντως βλέπουμε ότι έχει ενταθεί αρκετά η οπαδική βία...

- Εγώ ξέρεις τι πιστεύω. Κάποια στιγμή μετά τον Μιχάλη, τους είπα θα ξαναγίνουν αυτά τα πράγματα και δεν με έλαβε κανείς υπόψιν του. Και τι έγινε, το επεισόδιο στην Πάτρα (σοβαρά επεισόδια Ολυμπιακών-Παναθηναϊκών με δύο σοβαρά τραυματίες το 2009), το επεισόδιο στο Ηράκλειο (σκοτώθηκε οπαδός του Παναθηναϊκού το 2011). Κάποια στιγμή όμως κουράστηκα γιατί βλέπω αυτό το κωλοκράτος να μην κινείται. Γίνεται ένα μπουλούκι να σε κάνει ό,τι θέλει; Δεν μπορούν να τους μαντρώσουν να τελειώσει το πανηγύρι;

Πολλά έχουν ειπωθεί για τη στάση της αστυνομίας και για το περιστατικό του 2007, στην Παιανία...

- «Το 2007 είχαν βάλει δύο τροχονόμους να πάνε την πομπή του Ολυμπιακού με τα μηχανάκια στην Παιανία. Για ποια αστυνομία μιλάμε; Όταν πήγαν τα ΜΑΤ, είχε τελειώσει η ιστορία. Βλέπεις την πομπή, πέρασαν από χιλιάδες κάμερες. Δεν τους είδαν πού πήγαιναν; Δεν τους είδε κανείς; Ειδοποίησε ρε φίλε, αυτοί πάνε να σκοτωθούν. Έπρεπε να πάνε εκεί από νωρίς τα ΜΑΤ. Όταν έφτασαν όμως, είχαν τελειώσει τα επεισόδια. Μην πηγαίνουμε όμως μακριά, προχθές δεν έγιναν πάλι επεισόδια στο ΟΑΚΑ; Πού ήταν η αστυνομία; Τους σεκιουριτάδες μόνο βλέπαμε. Μετά βγήκαν έξω και πετούσαν δακρυγόνα».

Πηγαίνετε γήπεδο από τότε;

-«Όχι, έχω να πάω νομίζω από το 1997. Σε ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, όπου αν και είχαμε μείνει με οχτώ παίκτες, ο Βαζέχα βάζει ένα εκπληκτικό γκολ. Καθόμουν στην κερκίδα, μαζί με τον Μιχάλη, τον άλλο γιο μου, τον Χρήστο και δύο ακόμα. Δίπλα μας ήταν παρατεταγμένη η διμοιρία των ΜΑΤ. Έβλεπαν ότι είμαι μεγάλος άνθρωπος. Και πετάγεται ένας από αυτούς – το θυμάμαι σαν να συμβαίνει τώρα-, “καθίστε να δείτε τι θα πάθετε τώρα που θα βγείτε έξω”!

Γυρίζω, τον κοιτάω. Του λέω “τι λες ρε, καταλαβαίνεις τι λες; Εδώ υπάρχουν γυναίκες με παιδιά, οικογενειάρχες άνθρωποι. Σκέφτεσαι τι λες;”. Έβαλε κάτω το κεφάλι και πήγε πίσω από κάποιους άλλους. Λίγο πριν λήξει ο αγώνας τους πήρα και φύγαμε. Όπως ενημερώθηκα μετά έγιναν επεισόδια μέσα στο γήπεδο. Είναι δύσκολο λοιπόν να του πει ένας πιτσιρικάς “τι λες ρε μπάτσε” και να αρχίσουν να πλακώνονται; Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Και κάθομαι και σκέφτομαι αρκετές φορές: “Ρε, μήπως τα ξεκινάνε εκείνοι τελικά; (σ.σ. οι αστυνομικοί)”. Αν το είπε αυτό μπροστά μου, σε έναν μεγάλο άνθρωπο, φαντάσου τι γίνεται».

Παρακολουθείτε σήμερα τον Παναθηναϊκό;

-«Όχι, ελάχιστα. Πού και πού μπορεί να δει κανέναν αγώνα στο ποδόσφαιρο. Συνήθως κοιτάω να δω τα αποτελέσματα, μέχρι εκεί. Να σου πω κάτι, αυτή τη στιγμή την καλύτερη ομάδα την έχει ο ΠΑΟΚ. Τι, ψέμματα να πούμε; Μετά πιστεύω ότι έρχεται η ΑΕΚ και τρίτος ο Ολυμπιακός. Εμείς είμαστε... άστε να πάνε! Έχει την καλύτερη ομάδα ο ΠΑΟΚ, έχει βάλει χρήματα. Βάλε κι εσύ χρήματα να κερδίζεις και τη διαιτησία. Το λέω χρόνια. Δηλαδή, θεωρούν πρόεδρο τον Αλαφούζο; Από πού κι ως πού»;

Ποια είναι η άποψή σας για τους συνδέσμους;

- «Οι σύνδεσμοι είναι καλοί άμα τους ελέγχεις. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, κλείσ' τους. Να μείνουν οι σύνδεσμοι, αλλά όχι όπως είναι τώρα. Μπάτε σκύλοι αλέστε... Κάθε σύνδεσμος έχει εγγεγραμμένα μέλη. Όταν λοιπόν δίνεις τα εισιτήρια, να ξέρεις σε ποιους πηγαίνουν».

Είχατε αποτρέψει ποτέ τον Μιχάλη να ασχολείται με τους συνδέσμους;

- «Όχι, γιατί δεν μου είχε δώσει δικαιώματα. Ο Μιχάλης πήγαινε στην ΚΑΕ ή την ΠΑΕ, έπαιρνε τα εισιτήρια και τα έδινε. Ήταν κάτι σαν ταμίας. Όχι πρόεδρος κάποιου συνδέσμου όπως λέγανε. Αυτό μόνο έκανε».

«ΠΩΣ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ»;

Πριν λίγες ημέρες είχατε και το μνημόσυνο. Ήταν αρκετός κόσμος;

- «Όχι όσο τα προηγούμενα χρόνια. Είχαν έρθει κάποιοι φίλοι. Άλλες χρονιές είχε πολύ κόσμο. Φέτος όχι, δεν ξέρω γιατί.

Έχουν περάσει κι αρκετά χρόνια...

- «Άμα σκίζεσαι όμως για ένα πανό και κάνεις τόση φασαρία, είσαι υποχρεωμένος να έρχεσαι και στο μνημόσυνο. Οι Ολυμπιακοί κάθε χρόνο που κάνουν το μνημόσυνο για τους οπαδούς τους, μαζεύονται τόσος κόσμος. Αφού σκίζεστε λοιπόν και φωνάζετε, ελάτε».

Σήμερα, 12 χρόνια μετά, τι θα ήθελες να τους πεις;

- «Πώς κοιμούνται τα βράδια; Εγώ που το είδα από βίντεο κι όχι από κοντά όσα έγιναν, πολλά βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ. Σκέφτομαι τις εικόνες. Εκείνοι πώς κλείνουν τα μάτια και κοιμούνται; Η γυναίκα μου, μού έχει πει κάτι. Ο Θεός είναι μεγάλος. Μπορεί να αργεί κάποιες φορές, αλλά δεν ξεχνάει. Και ξέρω ότι τους έχει τιμωρήσει. Έχουν συμβεί δηλαδή κάποια πράγματα που έμαθα σε ορισμένους από αυτούς, άσχετα με το περιστατικό με τον Μιχάλη, που μου έδειξαν ότι δεν έμειναν ατιμώρητοι».

Πατέρας Φιλόπουλος στο SDNA: «Τους λυπάμαι, ούτε να τους φτύσεις δεν αξίζει»