Καλησπέρα και καλή βραδιά… Χαιρετίζουμε όλους όσους κατέβηκαν από το συννεφάκι και κατάλαβαν ότι η ΕΟ ζει και βασιλεύει. Ότι τελικά δεν έχουμε κανονικό ποδόσφαιρο όπως αφελώς πίστεψαν, ότι για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.
Ουδεμία έκπληξη με όσα έγιναν (και) στη Νέα Σμύρνη. Από τη στιγμή που ξεκίνησε (και) αυτό το πρωτάθλημα, με τους συγκεκριμένους όρους και τα συγκεκριμένα πρόσωπα, άπαντες θα έπρεπε να είναι υποψιασμένοι και έτοιμοι για ΟΛΑ. Είναι αλήθεια πως το σύστημα πιέστηκε (και πιέζεται), δέχτηκε (και δέχεται) χτυπήματα, αλλά είναι ΕΔΩ. Και το φωνάζει με κάθε τρόπο. Με αποκορύφωμα όχι μόνο κάποια σφυρίγματα αλλά κυρίως την αναβολή των εκλογών.
Απλώς όταν το φωνάζαμε εμείς, ήμασταν κάτι σαν τους τρελούς του χωριού. Μέχρι και… ευνοημένους μας έλεγαν τύποι που βλέπουν τη μπάλα και την πάνε στο τμήμα περνώντας την για βόμβα. Με επιχειρήματα που δεν πείθουν ούτε παιδιά του νηπιαγωγείου. Αλλά είναι βλέπετε σαν το σπίτι του γείτονα ένα πράγμα. Που όταν καίγεται δεν μας νοιάζει, αλλά αν η φωτιά φτάσει και στο δικό μας, θα μας ακούσει όλη η γειτονιά. Θα ξυπνήσουν οι πάντες και τα πάντα.
Ασφαλώς και τo blog αυτό δεν γράφεται για τη… δικαίωση, αλλά για την υπενθύμιση και το ταρακούνημα. Το παραμύθι λοιπόν με τα ανθρώπινα λάθη ΤΕΛΕΙΩΣΕ. Νομίζω ότι σήμερα το κατάλαβε και ο τελευταίος. Τίποτα δεν γίνεται ούτε και αφήνεται στην τύχη. Εξ ου και ο ορισμός του ανθρώπου των ειδικών αποστολών, του Λαμπρόπουλου. Αν και προσωπικά δεν μου λέει και πολλά ότι διαιτητής μπήκε αυτός και βοηθός – στόπερ ο Βερρής. Για μένα όλοι την ίδια «μούρη» έχουν, δεν τους ξεχωρίζω. Απλά οι συγκεκριμένοι το έχουν σπουδάσει το «αντικείμενο» και φέρνουν εις πέρας την αποστολή με μεγαλύτερη άνεση, με τα μάτια κλειστά.
Το που το πάνε το πράγμα είχε φανεί από την πρώτη αγωνιστική. Στη Λιβαδειά. Και με το ακυρωθέν γκολ και με τη δήθεν βουτιά του Μπεργκ και με τη στοχοποίηση του Σιδηρόπουλου (μην νομίζει ότι τον αγαπήσαμε, οι Παναθηναϊκοί ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ) από τον Γιανναδάκη. Να πω για την ΚΛΟΠΗ δυο βαθμών στο Αγρίνιο; Να πω για τη δήθεν εύνοια στο ματς με την Τρίπολη; Να πω για τις «πιστολιές» που έφαγε ο ΠΑΟΚ, τη μεσημεριανή του Πλατανιά (ας πρόσεχαν κι αυτοί…) από τον «Μποροθρύλο»; Σιγά μην περιμέναμε το Πανιώνιος – Ολυμπιακός εν ολίγοις. Ή μήπως επειδή δεν έχει φάει ακόμη η ΑΕΚ θα την αφήσουν έτσι; Η μπόχα και η βρώμα είναι εδώ. Εξακολουθεί να ζει ανάμεσά μας.
Τα παραπάνω ΦΥΣΙΚΑ δεν σημαίνουν ούτε πως τα παρατάμε, ούτε πως χάσαμε τον πόλεμο, παρά μονάχα κάποιες μάχες. Όπως κερδίσαμε και ΠΟΛΛΕΣ. Γι’ αυτό και τα «παιδιά» έχουν τσιτώσει. Σε όλους τους τομείς. Και αυτοί και οι τσάτσοι τους. Σημαίνει ότι χρειάζεται συνεχές ΚΥΝΗΓΙ και λιγότερα λόγια. Κανένας εφησυχασμός. Μέχρι να εξαφανιστούν μια και καλή από προσώπου γης.
Είμαι σίγουρος ότι στο τέλος το σύστημα θα πέσει. Δεν θα αντέξει, θα καταρρεύσει. Όμως το τέλος αυτό δεν έχει έρθει ακόμη και πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα. Καλή ώρα το επικείμενο ματσάκι στη Λεωφόρο με την Ξάνθη. Προσφέρεται για να κάνει «καριέρα» ένα παγκοσμίως άγνωστο τυπάκι που βάλανε. Μέχρι να ξεμπερδέψουμε ας μην τους κάνουμε τη χάρη. Τρία από το ημίχρονο και πάμε παρακάτω. Και ΟΛΟΙ δίπλα στην ομάδα. ΑΣΠΙΔΑ. Τα λέμε μετά τον αγώνα. Θα έχουμε και live chat…
