Πράγματι, ο Αλενατόρε έχει απόλυτο δίκιο. Δίκιο γιατί οποιαδήποτε ομάδα βρισκόταν στη θέση των κρητικών θα τα είχε παρατήσει εδώ και αρκετό καιρό. Παίκτες απλήρωτοι, με όλα τα εξωαγωνιστικά προβλήματα που ταλανίζουν το σύλλογο και απειλούν τη βιωσιμότητα του και με ένα ελλιπέστατο ρόστερ που απαρτίζεται από ένα κάρμα νέων, άπειρων παιδιών, που προέρχονται από τις ακαδημίες του.
Ποιος τρελός θα αναλάμβανε την ομάδα σε αυτή την κατάσταση; Ένας προπονητής ειδικών αποστολών και ένας άνθρωπος που ποτέ δεν τα παρατάει. Τα εύσημα λοιπόν στον Νίκο Αναστόπουλο που μπόρεσε να περάσει τη νοοτροπία που τον ακολουθεί σε όλη του την ποδοσφαιρική και προπονητική καριέρα, σε ένα σύλλογο των χιλίων προβλημάτων, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να τον βγάλει από την αφάνεια.
Πως μπορεί μια τέτοια ομάδα να κοιτάξει στα μάτια τους «μεγάλους» του πρωταθλήματος; Μεγάλο επίτευγμα.. Μεγάλη νίκη απέναντι στον «Δικέφαλο», που δίνει την απαιτούμενη δύναμη να συνεχίσει το δύσκολο έργο του εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Το πάθος είναι στοιχείο που όταν οι ποδοσφαιριστές το βγάζουν, τότε κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει ακόμη και αν έρθει μια ήττα. Στην προκειμένη περίπτωση όμως οι κρητικοί έκαναν κατάθεση ψυχής και όχι μόνο έδειξαν πάθος και θέληση, αλλά απέδειξαν πως είναι μια ομάδα από ατσάλι, που μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε.
Το ζητούμενο είναι πως ο ΟΦΗ είναι ακόμα εδώ, ζωντανός… Μέχρι που θα φτάσει, άγνωστο… Το μήνυμα όμως στάλθηκε και εντός αγωνιστικού χώρου. «Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι τέλους», αυτό αρμόζει στην ιστορία του συλλόγου και στον κόσμου του. Αν πέσει, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πέσει με το κεφάλι ψηλά, όμως με αυτή την ψυχή, τη νοοτροπία και το μέταλλο που παρουσιάζει το σύνολο του Αναστόπουλου είναι δεδομένο πως δε θα καταθέσει τα όπλα διόλου εύκολα.
