Ο χρόνος κυλά… Oι καθυστερήσεις είναι τρία λεπτά. Η Μπάγερν είναι μπροστά στο σκορ με 1-0, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, χάρη στο αριστοτεχνικό γκολ του Μάριο Μπάσλερ από νωρίς.
90’+0:36… Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ δίνει στον Γκάρι Νέβιλ, ο οποίος βγάζει σέντρα, με προβολή όμως η μπάλα φεύγει κόρνερ. Ο Μπέκαμ το εκτελεί, συνολικά είκοσι παίκτες είναι στην περιοχή, εκτός από τον ίδιο και τον Σμάιχελ. Η μπάλα φτάνει στον Σέριγχαμ, αυτός κάνει το σουτ και γίνεται το 1-1!
Ο χρόνος κυλά… 90+2:17'… Η Γιουνάιτεντ έχει ξανά τη μπάλα, κερδίζει άλλο ένα κόρνερ. Και πάλι ο Μπέκαμ στην εκτέλεση, η μπάλα φτάνει στον Σόλσκιερ, αυτός τη στέλνει στα δίχτυα. Ο πίνακας γράφει 2-1 για τους «κόκκινους διαβόλους», ο Κολίνα σφυρίζει τη λήξη, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι στην Γη της Επαγγελίας.
«Is this their moment? Beckham into Sheringham… and Solskjaer has won it! Manchester United have reached the Promised Land! The two substitutes have scored the two goals in stoppage time. And nobody will ever, win a european cup final, more dramatically than this…» αναφωνούσε εκστασιασμένος Άγγλος σχολιαστής.
(«Είναι αυτή η στιγμή τους; Ο Μπέκαμ στον Σέρινγχαμ… ο Σόλσκιερ δίνει τη νίκη! Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν είχε φτάσει ποτέ στην Γη της Επαγγελίας! Οι δύο αλλαγές πέτυχαν τα δύο γκολ στις καθυστερήσεις. Ουδείς ποτέ θα κερδίσει τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου με τρόπο πιο δραματικό από αυτόν…).
«Χάρη στο τέρμα του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999, ο Όλε έχει εγγυημένη θέση στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και του ποδοσφαίρου. Η συνεισφορά του όμως στο σύλλογο ήταν απείρως μεγαλύτερη απ’ αυτό το γκολ. Είναι ένας αληθινός επαγγελματίας, ένας πολύ ταπεινός άνθρωπος, αλλά εξαιρετικά επιτυχημένος» θα πει γι’ αυτόν ο Μαρκ Χιουζ.
Είκοσι χρόνια πέρασαν. Και σήμερα εκείνος που ως ποδοσφαιριστής ερχόταν συνήθως από τον πάγκο για να «λυτρώσει» τη Γιουνάιτεντ, εκείνος που όλοι θυμούνται ως την «χρυσή αλλαγή» του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, εκείνος που «σφράγισε» ένα μοναδικό τρεμπλ κι ας ήταν συνήθως στη σκιά του Ντουάιτ Γιορκ και του Ράιαν Γκιγκς, ο… δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο καλείται και πάλι να οδηγήσει την ομάδα, τη φανέλα της οποίας φόρεσε έντεκα χρόνια, αν όχι στη Γη της Επαγγελίας, τουλάχιστον σε μια διαφορετική είδους λύτρωση από εκείνη της 26ης Μαΐου 1999.
Υπάρχει άλλη μια στιγμή που οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ μνημονεύουν όταν αναφέρονται στην αυτοθυσία που πάντα επεδείκνυε ο Νορβηγός. Ήταν σε ένα παιχνίδι κόντρα στη Νιουκάστλ το 1998. Το σκορ ήταν 1-1 και οι παίκτες του Φέργκιουσον ήθελαν έναν βαθμό για να μείνουν ζωντανοί στη μάχη του τίτλου. Λίγο πριν από το τέλος, ο Ρόμπερτ Λι των «ανθρακωρύχων» βγαίνει μόνος του προς την αντίπαλη εστία. Ο Σόλσκιερ τον ακολουθεί, δεν τον προλαβαίνει όμως και λίγο πριν αυτός μπει στη μεγάλη περιοχή, με ένα τάκλιν από πίσω τον ανατρέπει πριν κάνει το σουτ. Τι κι αν είδε την κόκκινη κάρτα... Οι οπαδοί στις εξέδρες του «Ολντ Τράφορντ» τον αποθέωναν.
Ο Σόλσκιερ είναι πια 45 χρόνων… Είναι προπονητής. Και είναι αυτός που καλείται να βγάλει τους «κόκκινους διαβόλους» από το αδιέξοδο μετά την απόλυση του Ζοζέ Μουρίνιο. Καλείται να γίνει και πάλι η… χρυσή αλλαγή, μια εφεδρεία που πρέπει την κρίσιμη στιγμή να βγει μπροστά και να καθοδηγήσει την ομάδα δείχνοντας την ίδια αυτοθυσία που έδειχνε στα 366 παιχνίδια που αγωνίστηκε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κατά τη διάρκεια της πιο επιτυχημένης περιόδου στην ιστορία του συλλόγου.
Ο Σόλσκιερ άρχισε την ποδοσφαιρική καριέρα του από την Κλαουσενέγκεν, ομάδα τρίτης κατηγορίας της πατρίδας του, το 1990 και μετά από τέσσερα χρόνια βρέθηκε στη Μόλντε. Εκεί τον είδε ο Φέργκιουσον και ζήτησε τη μεταγραφή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που έδωσε περίπου 2,2 εκατομμύρια ευρώ και τον πήρε.
«Αισθάνομαι υπερήφανος που εκπροσώπησα τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για έντεκα χρόνια και κουβαλώ μαζί ορισμένες πολύ ιδιαίτερες αναμνήσεις. Έχω ερωτηθεί πολλές φορές ποια ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου στη Γιουνάιτεντ. Όταν στο ντεμπούτο μου πέτυχα το παρθενικό μου τέρμα και ο πρώτος που ήρθε να πανηγυρίσει μαζί μου ήταν ο Ερίκ Καντονά, τότε συνειδητοποίησα πως πλέον είμαι στο Ολντ Τράφορντ. Θέλω να ευχαριστήσω το σερ Άλεξ Φέργκιουσον, το προπονητικό και ιατρικό επιτελείο, και περισσότερο απ’ όλους τους οπαδούς που με στήριξαν σε όλη την καριέρα μου» ήταν τα λίγα λόγια που είπε όταν ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, αναγνωρίζοντας πως η παρουσία του στους «κόκκινους διαβόλους» τον… σημάδεψε.
«Όποτε τύχαινε να αισθανθώ τύψεις για μια ενδεκάδα μου, κατά κανόνα αφορούσαν αυτόν. Ειλικρινά άξιζε κάτι καλύτερο, αλλά είναι δεδομένα ο καλύτερος από κάθε άλλο ως αναπληρωματικός»θυμάται ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος με πόνο ψυχής κρατούσε τον Σόλσκιερ στον πάγκο.
Έντεκα χρόνια μετά την αποχώρησή του από το «Ολντ Τράφορντ» ο Σόλσκιερ είναι έτοιμος να επιστρέψει. Οξύμωρο, αλλά και πάλι θα κάθεται στον πάγκο. Αυτή τη φορά όχι χωμένος κάπου ανάμεσα στους αναπληρωματικούς, αλλά στην άκρη για να δίνει οδηγίες...
Και θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να τον δούμε πως θα αντιδρά κάθε φορά που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα... ψάχνει ένα γκολ για να πάρει αποτέλεσμα!
Δείτε ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από προπόνηση της Μόλντε... Ο πράος Σόλσκιερ «μεταμορφώνεται» και φωνάζει στους παίκτες του. Και έχει λόγο.
«Κάποια γαμ@@@@η ευκαιρία, κάποιος να σουτάρει; Είσαστε 16 μέτρα μακριά από την εστία και συνεχίζεται να κάνετε πάσες γαμώτο. Σουτάρετε. Δεν θα βάλετε ποτέ γκολ, εάν δεν σουτάρετε. Τελειώστε τη φάση». Αυτός ξέρει!
