Ο πανικός είναι σαν τον βήχα. Δεν κρύβεται. Όσα σιρόπια και να πιεις, στο τέλος θα βήξεις. Η πιο αδίστακτη οργάνωση που γέννησε αυτός ο τόπος, βρίσκεται σε τρομακτικό παραλήρημα κι όσο μένει ατιμώρητη για τα κακουργήματα που έχει διαπράξει, τόσο περισσότερο δεν διστάζει να δείξει την περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει.
Τα παρακμιακά Μέσα που έχει στήσει ο πρόεδρος, ούρλιαζαν, τσίριζαν τους τελευταίους έξι μήνες για ξένους διαιτητές. Όταν βέβαια είκοσι χρόνια όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι ζητούσαν ξένους διαιτητές, τα ανθρωπάκια αυτά και τα τσιράκια τους, έβγαζαν τη γλώσσα λέγοντας ότι έχουν εμπιστοσύνη στην ελληνική διαιτησία. Στον Σπάθα, τον Μήτσιο, τον Παππά, τον Αρετόπουλο, τους δεκάδες επόπτες-λίμπερο.
Ο αγώνας που δώσαμε απέναντι σε ένα νοσηρό κοινωνικό φαινόμενο έπιασε. Και πλέον κάθε αγωνιστική είναι και μια νέα απόλαυση. Μετά τους Έλληνες διαιτητές που έκαναν λάθη και υπέρ και κατά ΟΛΩΝ των ανταγωνιστών για τον τίτλο, τώρα ξεκίνησε και ο αγώνας... κατά των ξένων. Ρίχνοντας ευθύνες μέχρι και στον... γιο του Σάββα. Και δώστου τα σενάρια συνωμοσίας κατά της UEFA, δώσε στο λαό ιστορίες για αγρίους, οράματα και πάρτου την ψυχή...
Το βράδυ της Κυριακής... τα Μέσα της «Συμμορίας» εξαπέλυσαν πυρ (ευτυχώς όχι κυριολεκτικά γιατί πρέπει να το διευκρινίζουμε κιόλας με δαύτους) κατά του... Αζέρου διαιτητή για τα δυο πέναλτι της Τούμπας. Κι αν ήταν, μικρή σημασία έχει. Στη θέση του Αζέρου διαιτητή, γυρίζοντας στο Μπακού θα κοιτούσα καλού κακού αν έρχεται κανένα λευκό Polo με ελληνικές πινακίδες... Ικανοί είναι να βάλουν και αγγελία, για αναζήτηση ενοικίασης αυτοκινήτου για μια διαδρομή ως το Αζερμπαϊτζάν.
Αρκετά με την πλάκα όμως: Μπορεί κάποιος να πει ότι ήταν ή δεν ήταν το δεύτερο πέναλτι της Τούμπας ή να δει τη διαιτησία των πρώτων 25 λεπτών στο Καραϊσκάκη και να έχει άλλη άποψη από όσα σφύριξε ο Σιδηρόπουλος. Αλλά ποιος στ' αλήθεια νοιάζεται για όλα αυτά, κι ενώ το πρωτάθλημα έχει κριθεί, όταν η Πολιτεία, μέσω της Δικαιοσύνης έχει αφήσει ξέφραγο αμπέλι τη Συμμορία να αλωνίζει;
Το γεγονός του Σαββατοκύριακου ασφαλώς και ΔΕΝ είναι ούτε το ματς της Τούμπας, ούτε στο Καραϊσκάκη, ούτε οτιδήποτε ποδοσφαιρικό. Είναι η σωρεία αποκαλύψεων για το θέμα που συνδέεται άμεσα με το ποδόσφαιρο. Την απόπειρα ανθρωποκτονίας (κι όχι ξυλοδαρμού όπως κακώς αναφέρεται) του Τζήλου. Τα στοιχεία είναι πλέον αδιάσειστα, εξόφθαλμα και προκαλούν τον Έλληνα πολίτη. Τι ακριβώς περιμένουν οι υπουργοί, ο Τσίπρας, οι κυβερνώντες; Ποιος θα είναι ο επόμενος που θα κοπανήσουν ή θα πυροβολήσουν οι πανικόβλητοι;
Να περιμένουμε εμείς από τα media να ασχοληθούν με ένα θέμα που κάνει τζιζ; Να περιμένουμε να γίνουν εκλογές ώστε μετά οι έχοντες την τελευταία ελπίδα για δικαιοσύνη να μεταναστεύσουν στο Πακιστάν για μια ασφαλή ζωή;
Στην Αγγλία, μπήκε ένας οπαδός στο Μπέρμιγχαμ-Άστον Βίλα, έδωσε μια γροθιά σε ποδοσφαιριστή και το επόμενο βράδυ το πέρασε στο κελί 33, όπου και θα παραμείνει για διανυκτέρευση 14 εβδομάδων. Εδώ, πότε θα τιμωρηθούν οι ένοχοι ποινικά; Ποιοι κρύβονται πίσω από την ηθική αυτουργία και δεν προχωράει η διαδικασία με τη μορφή κατεπείγοντος ώστε να ελεγχθεί πειθαρχικά εφόσον εμπλέκονται στελέχη ποδοσφαιρικής ομάδας; Είτε κάποιοι κάνουν ότι δεν ξέρουν ή ξέρουν και δεν κάνουν...
Τρίτη απάντηση δεν υπάρχει, αγαπητοί κλειδοκράτορες...
