Θα τολμούσε κάποιος να εικάσει ότι αν ο Αργεντινός προπονητής καταφέρει να πανηγυρίσει την κατάκτηση της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης είτε με τους «ροχιμπλάνκος» είτε με άλλη ομάδα στο μέλλον, θα μας δείξει κανονικά τα γεννητικά όργανά του... Θα κατεβάσει, δηλαδή, το παντελόνι και το εσώρουχο και θα ακολουθήσουν στιγμές... σόκιν ενώπιον εκατομμυρίων (τηλε)θεατών.
Αλλά, αυτός είναι ο Σιμεόνε, λένε οι φανατικοί υποστηρικτές του. Δεν είναι η πρώτη φορά που πιάνει τα... cojones του για να μας δείξει πόσα αντρίκεια έχει πετύχει κάτι ο ίδιος ή η ομάδα του. Και δεν πολυλογαριάζει για το ποια είναι η δημόσια εικόνα του και ως ποδοσφαιριστής τα ίδια έκανε. Δεν «μάσησε» ακόμα και όταν ήταν ένα βήμα από το να κόψει την καριέρα αντιπάλων του, όπως συνέβη δηλαδή με την περίπτωση του Ντέιβιντ Μπέκαμ, όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι.
Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι. Διότι αυτός είναι ο Σιμεόνε. Ναι, ξέρουμε ότι τίποτα δεν τον σταματά, ότι δεν κωλώνει πουθενά, ότι αν χρειαστεί τα... σέρνει, αλλά για ποιο λόγο πρέπει να τα πιάνει και να μας τα δείχνει;
Επειδή είναι πολύ... χαρούμενος και δεν μπορεί να εκφράσει με διαφορετικό τρόπο τη χαρά του; Ας σκεφτεί ότι τον βλέπουν και παιδιά, η μεγάλη κόρη του είναι σε μια ηλικία που μπορεί να αναρωτηθεί τι κάνει ο μπαμπάς της και να τον ρωτήσει για ποιο λόγο το κάνει. Ηθικολογούμε; Μπορεί... Ωστόσο, δεν είναι αυτή εικόνα για προπονητή μεγάλης ομάδας που συμμετέχει στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Το σημαντικότερο με τη χειρονομία του 48χρονου προπονητή το βράδυ της Τετάρτης είναι ότι δεν είχε ανάγκη να δείξει τα γεννητικά όργανά του, περήφανος για όσα έκανε ο ίδιος και οι παίκτες του στη διάρκεια του αγώνα με τους «μπιανκονέρι».
Ο Σιμεόνε έδειξε σε όλους ότι διαθέτει αρχ@@@@ με τον τρόπο με τον οποίο έπαιξε η ομάδα του. Μπορεί να έχασε την κατοχή, αλλά υπερείχε της αντιπάλου της σε όλους τους τομείς, είτε με τη μπάλα είχε χωρίς. Προτίμησε να ξεκινήσει βασικό τον Ντιέγκο Κόστα αντί του Άλβαρο Μοράτα, διότι ήθελε τη μέγιστη ένταση, έναν επιθετικό που θα μπορούσε να παίξει με τη... φωτιά: έναν ταλιμπάν. Η παρουσία του Κόστα στο παιχνίδι τον δικαίωσε απόλυτα, καθώς ήταν ο παίκτης που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους Κιελίνι και Μπονούτσι.
Οι «μπιανκονέρι» κατάφεραν να κάνουν παιχνίδι μόνο όταν η μπάλα περνούσε από τον Πιάνιτς ή έφτανε στον Ρονάλντο και προφανώς αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο Αργεντινός τεχνικός κατάφερε να... μπλοκάρει τον Αλέγκρι όχι μόνο από την αρχή του αγώνα, αλλά και με τις αλλαγές του.
Η Γιουβέντους είναι καλή στις στημένες φάσεις και όταν το παιχνίδι παίζεται στον αέρα και έτσι έγινε απειλητική στο πρώτο ημίχρονο. Ο Σιμεόνε έκανε διορθωτικές κινήσεις και κατέληξε με τον δικό του κεντρικό αμυντικό, τον Γοδίν, να παίζει μέσα στην περιοχή του αντιπάλου.
Αφού, λοιπόν, η Ατλέτικο κατάφερε να νικήσει κατά κράτος τη Γιουβέντους μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ήταν προφανώς περιττή η χειρονομία του «Τσόλο». Προφανώς, η ένταση είναι μεγαλύτερη φέτος, με δεδομένο ότι ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ θα διεξαχθεί στο «Wanda Metropolitano». Ο Σιμεόνε θέλει να φτάσει τους «ροχιμπλάνκος» ως το τέλος, αλλά προφανώς θέλει αυτή η τρίτη φορά να είναι η καλή, καθώς ήταν οι άλλες δύο που αποδείχθηκαν φαρμακερές.
Ούτε, όμως, αυτή η έντονη επιθυμία, η λαχτάρα να φτάσει μια φορά στην πηγή και να καταφέρει να πιει νερό, ούτε βέβαια και το γενικά... εκρηκτικό ταπεραμέντο του δικαιλογούν την ενέργειά του. Δεν έχει ανάγκη και να το κάνει όταν δείχνει τις προπονητικές ικανότητές του μέσα στο γήπεδο, την ώρα των αγώνων.
