Μια ακόμη επιστροφή φαίνεται στον ορίζοντα. Μετά από τόσες άλλες. Στα αεροπλάνα -λέει- όταν υπάρξει απώλεια στήριξης, ο σίγουρος τρόπος για συντριβή είναι να επιμείνει να τραβάς το πηδάλιο για να ανέβουν. Ο σωστός χειρισμός είναι να γυρίσεις τη μύτη τους προς τα κάτω, να ανακτήσουν ταχύτητα από την πτώση και μετά να επιστρέψεις σε ανοδική πορεία.
Κάπως έτσι έγινε και με την ΑΕΚ. Η πτώση αποδείχθηκε ο μόνος τρόπος για να ανακτήσει τη φορά της. Το έκανε και από τότε η πορεία της είναι σταθερά ανοδική. Τρυπάει τον ουρανό και πετυχαίνει στόχους που ήταν ανέφικτοι για πολλά χρόνια. Μετά το κύπελλο, το πρωτάθλημα, το γήπεδο, όλα δείχνουν ότι έρχεται και η επιστροφή στ’ αστέρια. Μια επιστροφή που θα διορθώσει ακόμη περισσότερο τη ζημιά που έπαθε η ΑΕΚ από την ευρωπαϊκή της απουσία. Και, φυσικά, θα την εξελίξει σε όλα τα επίπεδα.
Δεν είναι ώρα για... παρελθοντολογία, αλλά είναι σημαντικό να επισημαίνεται τι έχει πετύχει αυτή η ομάδα μέσα σε τρία και κάτι χρόνια από την επιστροφή της, όπως και να τονίζεται συνεχώς τι έχουν πετύχει αυτοί οι παίκτες. Επιμένω πολύ σε αυτό. Έκανε μεγάλο κακό στην ΑΕΚ κατά το παρελθόν ότι δεν εκτιμούσε κάποιους παίκτες που είχε. Παίκτες που μετά τους μνημόνευε με... μελαγχολία. Οι ποδοσφαιριστές που έχει στο ρόστερ της μας έχουν χαρίσει μεγάλες στιγμές και κάθε φορά αποδεικνύονται έτοιμοι να μας χαρίσουν και τις επόμενες.
Όπως χθες το βράδυ. Η ΑΕΚ πήγε στη Βουδαπέστη και πήρε ένα μεγάλο διπλό. Ένα διπλό πρόκρισης επι της ουσίας, αφού μόνο με πραγματική αυτοκτονία μπορεί μέσα στο ΟΑΚΑ, με τον κόσμο της στο πλευρό της, να χάσει με δυο γκολ διαφορά από την ομάδα που είδαμε χθες. Μια ομάδα που παρά τα όσα δήλωσε ο προπονητής της, οφείλει σε θαύμα ότι το σκορ ήταν τελικά μόνο 1-2.
Η πρόκριση θα μπορούσε να τελειώσει από χθες. Η ΑΕΚ ήταν καλύτερη στο 11 εναντίον 11, στο 11 εναντίον 10, στο 10 εναντίον 10. Ήταν ανώτερη από την αρχή του αγώνα, μέχρι το... κλακάζ που έπαθε όταν δέχθηκε το γκολ, από μια άτυχη στιγμή του πολύ καλού και χθες Λαμπρόπουλου. Είχε ευκαιρίες για να πετύχει περισσότερα γκολ, ενώ απειλήθηκε επί της ουσίας μόνο σε αυτή τη φάση με την κοντινή κεφαλιά. Όλα τα στατιστικά επιβεβαίωσαν την ανωτερότητα της και την κυριαρχία της σε αυτό το κρίσιμο εκτός έδρας παιχνίδι.
Σίγουρα η -ψυχολογική κυρίως- διαχείριση του αγώνα μετά το γκολ της Βίντι θα πρέπει να προβληματίσει τον Μαρίνο Ουζουνίδη και τους παίκτες του, όμως εχουν πολλά περισσότερα για τα οποία μπορούν να είναι ικανοποιημένοι. Εγώ αυτό που κρατάω είναι ότι η ΑΕΚ μπήκε στο παιχνίδι με τη Βίντι, έπειτα από μια μεγάλη πρόκριση απέναντι στη Σέλτικ, χωρίς να την υποτιμήσει καθόλου. Μέτρησε το παιχνίδι όπως έπρεπε. Κι αυτό σε κάνει να πιστεύεις ότι το ίδιο ακριβώς θα κάνει και στη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ. Κι αν το κάνει, θα είναι αρκετό, με δεδομένα το σκορ του πρώτου αγώνα, αλλά και τη διαφορά ποιότητας των δυο ομάδων...
Υ.Γ.: Οι αντιδράσεις των παικτών της ΑΕΚ και του Ουζουνίδη με τη λήξη του αγώνα δείχνουν πολλά γι’ αυτή την ομάδα. Ποσό πιστεύει στον εαυτό της, ποσό έχει διατηρήσει τον χαρακτήρα της, αλλά και ποσά πιστεύει η ίδια ότι μπορεί να πετύχει.
Υ.Γ.: Με δυο καθοριστικά γκολ του ο Κλωναρίδης παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιστροφή της ΑΕΚ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Του αξίζει. Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση η επιστροφή του στην ΑΕΚ να έχει την πορεία που φάνηκε να διαγράφεται πέρσι. Είναι παίκτης που μπορεί να προσφέρει πολλά. Αλλά όπως έχουν πει οι προπονητές του, αντίπαλός του είναι μόνο ο εαυτός του. Προς το παρών φέτος, τον νικάει κι αυτόν.
