Για πρώτη φορά ο «Μούσλι» μίλησε για τη δοκιμή του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όντας παίκτης της Γκέτεμποργκ, προχωρώντας σε αποκαλύψεις για την καριέρα του και τη ζωή του: «Ήμουν στο Γκέτεμποργκ τότε και πήγαμε στη Νότια Αφρική για προετοιμασία. Εκεί παίξαμε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ζήτησαν να προπονηθώ μαζί τους για να με δουν και φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία. Τότε έπαιζε εκεί και ο Μπόγιαν Τζόρτζιτς, δούλεψα και με την πρώτη ομάδα, παρ' όλο που ήμασταν στην ομάδα Νέων. Είχα μια οικογένεια που με φιλοξένησε στην Αγγλία, έζησα με έναν παππού και μια γιαγιά σε ένα μικρό δωμάτιο. Όλα φαινόταν κρύα, μικρό δωμάτιο… Ακόμη θυμάμαι την πρόσκληση της γιαγιάς για πρωινό με κρύα φασόλια. Βαριόμουν πραγματικά εκεί… Δεν μου άρεσε. Τόσο κρύο είχε και στο Γκέτεμποργκ αλλά εκεί ήμουν Θεός… Γι΄αυτό επέστρεψα. Ωραία εμπειρία, αλλά δεν ήταν το περιβάλλον για μένα».
Για το γεγονός ότι πήγε σε πολύ μικρή ηλικία στην Ιταλία για να παίξει ποδόσφαιρο, υπογράμμισε: «Κοιτάξτε, ίσως το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν ότι ήρθα σε νεαρή ηλικία στην Ιταλία, που τότε είχε το πιο δυνατό πρωτάθλημα στον κόσμο. Ωστόσο, ποιος μπορεί να αρνηθεί μια κλήση από τη Serie A; Θυμάμαι φυσικά τη μονομαχία με τον Μπαρτζάλι. Ο -τότε- προπονητής στην Άσκολι με παρακαλούσε στις προπονήσεις πριν τον αγώνα για να μην τον... χτυπήσω γιατί ήξερε ότι πάντα δίνω το 100%. Μου είπε "βάλε τους αγκώνες μέσα, Μουσλι". Ήμασταν στη Serie B τότε και ο προπονητής του, του είπε (σ.σ. Μπαρτζάλι) πως αν συνεχίσεις έτσι δεν θα μπορείς να παίξεις ούτε στη Serie C, και ξέρουμε τι καριέρα έκανε αργότερα ο Αντρέα με τη Γιουβέντους και την Ιταλία, με την οποία έγινε και παγκόσμιος πρωταθλητής»
Σχετικά με την πορεία του στην Πάρμα, ο Μουσλίμοβιτς τόνισε: «Τον Κλαούντιο Ρανιέρι, όλοι τον έλεγαν μπαμπά. Ένας καταπληκτικός χαρακτήρας, με ιδιαίτερο στυλ να πλησιάζει τον παίκτη, να το κάνει με τέτοιο τρόπο που θα πέθαινες γι' αυτόν στο παιχνίδι! Όλα γίνονταν πάντα με χαμόγελο και όταν οι προπονήσεις ήταν πιο δύσκολες, το επιτελείο του ήταν παράδειγμα, όλοι ήξεραν ποιος έκανε τι. Με έλεγε Charmelino, τον κλόουν που ξέρει τα πάντα με την μπάλα. Όταν ήρθε, μας διέγραψαν όλοι. Ωστόσο, μας εξήγησε ήρεμα τι θα κάνουμε και πώς θα προχωρήσουμε. Αρχίσαμε να κερδίζουμε αγώνες. Μου είπε ότι με εκτιμά, αλλά ότι πρέπει να δουλέψω για την φυσική κατάστασή μου. Για 14 μέρες προπονήθηκα μόνος μου με γυμναστή. Ήταν δύσκολο για μένα, νόμιζα ότι ήθελε να με... τελειώσει από την ομάδα. Ωστόσο, η συζήτηση μαζί του με ηρέμησε και μου βγήκε σε καλό. Όταν πέρασαν αυτές οι δύο εβδομάδες, ήρθε ο αγώνας με τη Φιορεντίνα. Την Παρασκευή, μετά την προπόνηση με κάλεσε στο γραφείο του και μου έδειξε τον πίνακα σχηματισμού παικτών και με ρώτησε τι είδα. Βλέπω, λείπει ένας παίκτης, ενώ ήδη είχε βάλει δυο επιθετικούς. Λέω λείπει ο επιτελικός μέσος και μου λέει "σωστά είδες, ετοιμάσου για αύριο και θα παίζεις συνέχεια εκεί από εδώ και πέρα, ο Μορφέο είναι ήδη σε μεγάλη ηλικία και θα είναι το στήριγμά σου».
Παράλληλα, μίλησε και για το άδοξο τέλος από την εθνική ομάδα της Βοσνίας: «Ήξερα τότε ότι όποιος πάει στην Αμερική ή στην Ασία δεν θα λάβει πλέον πρόσκληση για την εθνική ομάδα. Αργότερα αποδείχθηκε ότι αυτό ισχύει μόνο για ορισμένους παίκτες και όχι για όλους. Σκόραρα γκολ εκεί, έπαιξα εναντίον του Ντρογκμπά, του Ανελκά, αλλά παρά το γεγονός ότι έπαιζα καλά, δεν με κάλεσαν. Δεν θέλω να επιστρέψω σε αυτό, υπάρχουν 1000 άλλα πράγματα που έγιναν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν».
